Φοβάμαι τη φτώχεια

Προσπαθώντας να βρω μια άκρη για τον χαρακτήρα μου, και για τον τρόπο που σκέφτομαι κατάλαβα πώς η αιτία είναι τα λεφτά...
Μεγάλωσα χωρίς να υπάρχει πρόβλημα είχα τα απαραίτητα αλλά πάντα , δεν περίσσευε τίποτα. Οικονομία σε όλα και περισσότερο φόβος να μην χαλάσει κάτι, να μην αρρωστήσω γιατί θα πέφταμε έξω στα έξοδα, από που να καλυφθούν. Κόμπλεξ κατωτερότητας για υλικά αγαθά , σαν παιδί είχα τα απαραίτητα σε φθηνά, δεν διάλεγα αυτό που ήθελα αλλά ότι μπορούσα να αγοράσω. Δεν γινόταν να καλέσω φίλους στο σπίτι με παππούδες, αδέρφια δεν είχα δικό μου χώρο και ντρεπόμουν για τα παλιά παράθυρα, πατώματα, έπιπλα, φαινόταν παρατημένο και χάλια... Είχα και τους γονείς να με πιέζουν με το διάβασμα για καλύτερο μέλλον και επαγγελματική αποκατάσταση. Φροντιστήρια, σπουδές και καμιά παρότρυνση για δουλειά μέχρι που μεγάλωσα. Από δουλειά σκέτη απογοήτευση πήγαν χαμένα τα χρήματα για σπουδές και έχασα τα καλύτερα χρόνια με το διάβασμα χωρίς κανένα ένσημο. Έβγαλα χρήματα δουλεύοντας και δεν ξοδεψα για διασκέδαση, καλύπτω το κόμπλεξ με υλικά αγαθά , όχι υπερβολές αλλά να έχω δεύτερο ζευγάρι παπούτσια , με επιλογή χωρίς να παίρνω το φθηνό. Όταν σπούδαζα είχα ένα ζευγάρι καλά παπούτσια για εξόδους αλλά τα δανιζα και στον πατέρα μου για κάνα γάμο, εγώ δεν πήγαινα γιατί θα ήθελα και ρούχα... . Τώρα πάλι φοβάμαι να ξοδέψω γιατί δεν ξέρω τι θα γίνει αργότερα. Δεν είμαι τσιγκούνης αλλά ξοδεύω μόνο για επένδυση για κάτι που το θεωρώ απαραίτητο ή που θα επωφεληθω αργότερα. Για οικογένεια φοβάμαι πώς δεν θα μπορώ να προσφέρω τα απαραίτητα στα παιδιά και δεν έμαθα να διασκεδάζω με παρέα, για να νιώθω ανάγκη να κάνω φίλους ή σχέση.
Τι γνώμη έχετε για τα λεφτά?
Μπορούν να μας καθορίζουν στην ενήλικη ζωή η έχει να κάνει μόνο με τις επιλογές μας?
Βλέπω γνωστούς που είτε έχουν κάνει οικογένεια και εξακολουθούν να ζούν φτωχικά και κάποιοι όσα λεφτά βγάζουν τα ξοδεύουν όλα μόνο για διασκέδαση χώρις άγχος για το μέλλον τους.

Quote:

---

Originally Posted by ΑΧΒΑΧ

Προσπαθώντας να βρω μια άκρη για τον χαρακτήρα μου, και για τον τρόπο που σκέφτομαι κατάλαβα πώς η αιτία είναι τα λεφτά...
Μεγάλωσα χωρίς να υπάρχει πρόβλημα είχα τα απαραίτητα αλλά πάντα , δεν περίσσευε τίποτα. Οικονομία σε όλα και περισσότερο φόβος να μην χαλάσει κάτι, να μην αρρωστήσω γιατί θα πέφταμε έξω στα έξοδα, από που να καλυφθούν. Κόμπλεξ κατωτερότητας για υλικά αγαθά , σαν παιδί είχα τα απαραίτητα σε φθηνά, δεν διάλεγα αυτό που ήθελα αλλά ότι μπορούσα να αγοράσω. Δεν γινόταν να καλέσω φίλους στο σπίτι με παππούδες, αδέρφια δεν είχα δικό μου χώρο και ντρεπόμουν για τα παλιά παράθυρα, πατώματα, έπιπλα, φαινόταν παρατημένο και χάλια... Είχα και τους γονείς να με πιέζουν με το διάβασμα για καλύτερο μέλλον και επαγγελματική αποκατάσταση. Φροντιστήρια, σπουδές και καμιά παρότρυνση για δουλειά μέχρι που μεγάλωσα. Από δουλειά σκέτη απογοήτευση πήγαν χαμένα τα χρήματα για σπουδές και έχασα τα καλύτερα χρόνια με το διάβασμα χωρίς κανένα ένσημο. Έβγαλα χρήματα δουλεύοντας και δεν ξοδεψα για διασκέδαση, καλύπτω το κόμπλεξ με υλικά αγαθά , όχι υπερβολές αλλά να έχω δεύτερο ζευγάρι παπούτσια , με επιλογή χωρίς να παίρνω το φθηνό. Όταν σπούδαζα είχα ένα ζευγάρι καλά παπούτσια για εξόδους αλλά τα δανιζα και στον πατέρα μου για κάνα γάμο, εγώ δεν πήγαινα γιατί θα ήθελα και ρούχα... . Τώρα πάλι φοβάμαι να ξοδέψω γιατί δεν ξέρω τι θα γίνει αργότερα. Δεν είμαι τσιγκούνης αλλά ξοδεύω μόνο για επένδυση για κάτι που το θεωρώ απαραίτητο ή που θα επωφεληθω αργότερα. Για οικογένεια φοβάμαι πώς δεν θα μπορώ να προσφέρω τα απαραίτητα στα παιδιά και δεν έμαθα να διασκεδάζω με παρέα, για να νιώθω ανάγκη να κάνω φίλους ή σχέση.
Τι γνώμη έχετε για τα λεφτά?
Μπορούν να μας καθορίζουν στην ενήλικη ζωή η έχει να κάνει μόνο με τις επιλογές μας?
Βλέπω γνωστούς που είτε έχουν κάνει οικογένεια και εξακολουθούν να ζούν φτωχικά και κάποιοι όσα λεφτά βγάζουν τα ξοδεύουν όλα μόνο για διασκέδαση χώρις άγχος για το μέλλον τους.

---

το θεμα δεν ειναι τα λεφτα, αλλα η διαχειριση που τους κανεις εσυ (και το περιβαλλον σου οσο εισαι παιδι).
δεν εννοω την οικονομικη διαχειριση, αλλα την διαχειριση οσων θεματων δημιουργουνται απο την υπαρξη η την ελλειψη χρηματων...
προφανως, οπως λες και μονος σου σου δημιουργηθηκαν τραυματα και συμπλεγματα απο την οικονομικη στενοτητα και γι αυτο συμβαινουν αυτα που περιγραφεις.

οσον αφορα τον γαμο, σαν και σενα (οικονομικα) ειναι παααρα πολλοι ανθρωποι, που δεν στερουνται τον γαμο, αν αυτο θελουν να κανουν στην ζωη τους.
επιπλεον, στις μερες μας ειναι καπως σπανιο να βγαζει ο ενας μονο τοσο πολλα ωστε να συντηρει δυο, η και ολοκληρη οικογενεια.
αν σκεφτεις για δημιουργια οικογενειας, φροντισε η συντροφος σου να μην περιμενει απο εσενα μονο να στηριξεις μια συμβιωση η μια οικογενεια, αλλα να μπορει και η ιδια σχεδον εξισου να προσφερει οικονομικα.
ειτε εχοντας ενα ιδιοκτητο σπιτι (που ειναι ενας ακομα μισθος το να μην εχεις ενοικια), ειτε δουλευοντας και η ιδια, εχοντας καποιο εισοδημα κλπ.

δεν χρειαζεται να αποκλειεις εκ των προτερων την συμβιωση μηπως και στριμωχτεις οικονομικα... κανε τις γνωριμιες σου και τις σχεσεις σου κι αν αποφασισεις για κατι σοβαροτερο, βαλτα κατω και δες αν εχει κι εκεινη καποια δυνατοτητα να στηριζει την συμβιωση σας..

τι ηλικια εχεις; ειχες/ εχεις σχεση;

Πλησιάζω προς τα 40. Δεν έχω σχέση για να κάνω το επόμενο βήμα. Είμαι εγωιστής και θα είναι δύσκολο να κάνω οικογένεια. Πώς γίνεται τόσοι άνθρωποι να θεωρούν σωστό το να κάνεις οικογένεια και μετά να δουλεύει το ζευγάρι προσπαθώντας να προσφέρει τα απαραίτητα στα παιδιά. Γιατί δεν βλέπω τη χαρά που λένε πως νιώθουν από τα παιδιά και που βρίσκουν χρόνο να συζητήσουν ως ζευγάρι όταν όλη μέρα τρέχουν με υποχρεώσεις. Δηλαδή να υποφέρω π.χ 20-25 χρόνια για να έχω κάποιον να με φροντίσει όταν γεράσω ,η να του γράψω περιουσία?

Πρεπει να ψαξεις γιατι ντρεποσουν την φτωχια οταν ησουν παιδι. Ενα παιδι δεν ενδιαφερεται απο παραθυρα, καποιος αλλος σε εμποτησε με αυτη την ντροπη.

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Πρεπει να ψαξεις γιατι ντρεποσουν την φτωχια οταν ησουν παιδι. Ενα παιδι δεν ενδιαφερεται απο παραθυρα, καποιος αλλος σε εμποτησε με αυτη την ντροπη.

---

Μπορεί να γεννήθηκα έτσι, να ζηλεύω το καλύτερο από αυτό που έχω , να μην νιώθω ικανοποίηση με όσα έχω. Μεγάλωσα σε ένα φτωχό χωριό αλλά την δεκαετία του 90 ήρθε η ανάπτυξη με δάνεια, επιδοτήσεις και οι χωριάτες τα αξιοποίησαν. Ίσως και να με επηρέασε η τηλεόραση, Καρουζέλ, μικρό σπίτι στο λιβάδι, Εσμεράλδα, Μαρία της γειτονιάς σε όλα υπήρχε ένας φτωχός για να με κάνει να τον συμπαθήσω , να ταυτιστώ μαζί του και να δω πως ζουν οι πλούσιοι. Δεν είναι κληρονομικό γιατί οι δικοί μου θεωρούν πλούσιο όποιον δεν χρωστάει, και προφανώς δεν ενδιαφερόταν να επενδύσουν έστω με δόσεις σε υλικά αγαθά κάτι που τότε ήταν διαδεδομένο.
Όσο για τα παράθυρα γιατί να μην νιώθει άσχημα ένα παιδί αν είναι χαλασμένα? Αν δεν σηκώνεται το παντζούρι ή αν δεν ανοίγει το παράθυρο και αν φυσάει αέρας με βροχή και μπαίνει μέσα είναι ιδανικές συνθήκες να καλέσεις τους συμμαθητές σου...

Μα τα παιδια θελουν να παιξουν με την ισυχια τους, δεν τα ενδιαφερει το περιβαλλον φτανει να μην υπαρχουν ενηλικες κοντα. Εμεις παιζαμε σε αποθηκες, οικοδομες, εγκαταλειμμενα, κανενας δεν τον ενοιαζε αν ειναι πλουσιοι οι αλλοι η φτωχοι. Παιζει να μην σε αφηναν να παιζεις εξω και τα αλλα παιδια να σε ειχανε για μαμακια;

Quote:

---

Originally Posted by ΑΧΒΑΧ

Πλησιάζω προς τα 40. Δεν έχω σχέση για να κάνω το επόμενο βήμα. Είμαι εγωιστής και θα είναι δύσκολο να κάνω οικογένεια. 1. Πώς γίνεται τόσοι άνθρωποι να θεωρούν σωστό το να κάνεις οικογένεια και μετά να δουλεύει το ζευγάρι προσπαθώντας να προσφέρει τα απαραίτητα στα παιδιά. 2. Γιατί δεν βλέπω τη χαρά που λένε πως νιώθουν από τα παιδιά και που βρίσκουν χρόνο να συζητήσουν ως ζευγάρι όταν όλη μέρα τρέχουν με υποχρεώσεις. 3. Δηλαδή να υποφέρω π.χ 20-25 χρόνια για να έχω κάποιον να με φροντίσει όταν γεράσω ,η να του γράψω περιουσία?

---

3. αυτο ειναι το μεγαλυτερο ψεμα απ ολα οσα λεγονται σχετικα με την δημιουργια οικογενειας, αλλα και η πιο διαδεδομενη αντιληψη...
τα παιδια δεν τα κανεις για να σου προσφερουν, τα κανεις για να τους προσφερεις. κι αν τα κανεις για τον λαθος λογο, καταλαβαινεις πολυ αργα και πολυ οδυνηρα οτι εκανες μια λαθος ζωη...
πρωτα απ ολα, δεν ξερεις εκ των προτερων τι παιδια θα ειναι κι αν θα εχουν καμια διαθεση ή και δυνατοτητα να σε φροντισουν. δευτερον, το μεγαλωμα τους στοιχιζει μια ολοκληρη περιουσια. μεγαλη κιολας... αν εχουν και ιδιαιτερα προβληματα, στοιχιζουν 2-3 περιουσιες.. αν τα κανεις για να σε φροντισουν, κανε αποταμιευση ολα αυτα τα λεφτα που θα ξοδευες να τα μεγαλωσεις και θα εχεις τα καλυτερα γεραματα που ονειρευτηκες..

2. δεν χρειαζεται να βρισκεις καμια χαρα στο μοντελο ζωης που λεει οτι πρεπει να κανεις παιδια και να περασεις ολη την ζωη σου δουλευοντας για να βγαζεις λεφτα να τα μεγαλωσεις και χωρις προσωπικο χρονο πριν βγεις στην συνταξη (αν βγεις). δεν ειναι ολα για ολους! οι επιλογες ζωης, ειναι προσωπικο πραγμα κι εσυ πρεπει να βρεις και να ακολουθησεις τις δικες σου. οχι να προσπαθεις να πεισεις τον εαυτο σου οτι πρεπει να ζησεις κι εσυ οπως η γειτονισα η μαριγω..
αν δεν θελεις παιδια, με γεια σου με χαρα σου! νομιζεις οτι εισαι ο μονος; πολλοι ανθρωποι δεν θελουν παιδια. βρες μια γυναικα που επισης δεν θελει παιδια, και ζησε τον ερωτα σου. κι αν δεν θελεις γυναικα, βρες ανδρα. κι αν δεν θελεις κανεναν ζησε μονος σου, οπως ΕΣΥ θελεις.
το δραμα ειναι να κανεις παιδια ενω στην πραγματικοτητα δεν θελεις κι οχι το να μην κανεις ..
κατα την προσωπικη μου γνωμη, τα παιδια ειναι για ανθρωπους με λεφτα.. χαχα. που μπορουν να ζουν σαν ανθρωποι την ζωη τους εχοντας οση βοηθεια χρειαζονται για το σπιτι και τα παιδια. το να ζεις στο μεροκαματο προσπαθωντας να μεγαλωσεις παιδια, εμενα μου φαινεται καταδίκη... αλλα τεσπα. οποιος θελει να το κανει, με γεια του με χαρα του.το ποιντ μου ειναι οτιο,τι αποφασισεις πρεπει να το κανεις συνειδητα, ακομα κι αν αυτο ειναι να θυσιαζεις ολο τον προσωπικο σου χρονο και τις ανεσεις σου για 15- 20 χρονια, γιατι θελει να μεγαλωσεις παιδια.

1. ψυχολογια της αγελης, λεγεται.. εχουν πεισθει απο τους γειτονες, οτι ολοι πρεπει να κανουμε τα ιδια.
το οτι εχουν πεσει στην καταθλιψη με τις επιλογες τους (καποιοι) και καταπινουν τα χαπια σαν καραμελες, το θεωρουν συμπτωματικο...

υ.γ. ολοι ειμαστε εγωιστες. κι αυτοι που θελουν παιιδα, εγωιστες, ειναι. για εγωιστικους λογους τα θελουν. απλα εχουν αλλες επιλογες ζωης...

αλλα δεν μου ειπες, τι σχεση εχει η δημιουργια οικογενειας, με την δημιουργια συντροφικης σχεσης. λες οτι δενε χεις σχεση. ειχες ποτε; ερωτικες σχεσεις με γυναικες, ειχες;

Axl Στα χρόνια του δημοτικού έπαιζα με παιδιά κανονικά έξω, είχα ποδήλατο , υπήρχε και παιδική χαρά. Τότε δεν υπήρχε κινητό - Ίντερνετ. Δεν είχα απαγόρευση στο να βγω έξω , πέρα από την πίεση να διαβάσω.

Remedy: η σχέση για εμένα είναι κάτι σοβαρό, να αποφασίσεις να ζήσεις μόνιμα στο ίδιο σπίτι, δεν λέω να παντρευτείς αλλά να πάρεις απόφαση την συγκατοίκηση και να μοιράζεσαι τα πάντα. Εγώ δεν έφτασα ποτέ σε αυτό το σημείο. Το να γνωρίζεις γυναίκα να κάνετε σεξ , παρέα, να βγαίνεις έξω δεν το λέω σχέση, ούτε εφήμερη γιατί εξ αρχής έχει ημερομηνία λήξης.
Για εμένα ήταν μόνο για σεξ και να έχω και εγώ όπως οι υπόλοιποι.
Μην το πάρετε στραβά δεν θέλω να προσβάλλω καμία γυναίκα, ούτε λέω πως είμαι τόσο καλός για να τις αλλάζω κάθε λίγο. Οι "σχέσεις "μου ήταν σε μικρή ηλικία οπότε είναι δικαιολογημένη συμπεριφορά ως ένα σημείο, δεν προέκυψε κάτι σοβαρό, ίσως και να φοβόμουν κάτι παραπάνω. Μετά τις σπουδές και το στρατό δεν έψαξα να βρω , ξεκοψα από όλους και απομονώθηκα στο σπίτι. Είχα άλλες βλέψεις και όνειρα. Το μόνο που με απασχολούσε ήταν να βρω δουλειά και να βγάλω χρήματα, είχα χρόνια μπροστά μου να κάνω οικογένεια. Πέρασαν 15 χρόνια περίπου . Η οικονομική κρίση που ξεκίνησε στην Ελλάδα με κατέστρεψε. Γέμισα ανασφάλεια , φόβο και άρνηση να κάνω οτιδήποτε.
Από την στιγμή που αισθάνομαι λίγος και αποτυχημένος είναι αναμενόμενο να μην μπαίνω καν στη διαδικασία να γνωρίσω μια γυναίκα που λόγω ηλικίας πρέπει να έχει προοπτικές για σοβαρή σχέση. Σε μεγάλη ηλικία έχουμε και περισσότερες ιδιοτροπίες, και να ήθελα ποια θα με αντέξει????????

Σε εχει φαει ο ελευθερος χρονος μου φντ και ψαχνεις για κουσουρια στην ζωη σου. Τα σχεδια δεν μας βγαινουν ποτέ οπως τα καναμε. Τα λεφτα σου φερνουν καποια ασφαλεια, αλλα ταυτοχρονα σου φερνουν αλλες ανασφαλειες. Εαν πραγματικα ειχες αναγκη απο σχεση θα ειχες κανει, τωρα να το μετανοιωνεις για "χαμενες ευκαιριες" μονο κακο στον εαυτο σου κανεις. Εαν αποδεχτεις πως η ζωη που εκανες ηταν ο,τι καλυτερο μπορουσες να κανεις θα αποκτησεις την κυριοτητα στον εαυτο σου και την ζωη σου. Εαν εκανες την ζωη σου διαφορετικα δεν θα ησουν εσυ και δεν θα ηταν η δικια σου ζωη και καμια επιτυχια δεν θα μπορουσε να γεμησει το κενο σου.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

3

υ.γ. ολοι ειμαστε εγωιστες. κι αυτοι που θελουν παιιδα, εγωιστες, ειναι. για εγωιστικους λογους τα θελουν. απλα εχουν αλλες επιλογες ζωης...

---

Να προσθεσω οτι ο εγωισμος εχει αλλοτε + πρόσημο και άλλοτε -
Σαφεστατα η αποφαση να κανεις ενα παιδι ειναι εγωιστικη ,εφοσον ειναι καθαρα δικο σου θελω ,αλλα απο εκει και περα το πως θα μεγαλωσεις ενα παιδι και τι προσδοκεις θα εχεις απο αυτο ειναι η αιτια που θα σε κανει να ξεχωρισεις απο τους 4 βασικους τυπος γονεα που εχουμε επισημος ..
Αυτη ειναι η καθαρα εγωιστικη σου πραξηοταν μιλαμε για γονεις και παιδια ..

Εφοσον μεγαλυτερη εγωιστικη πραξη απο το να ΜΗΝ κάνεις παιδια δεν υπαρχει ,καθως αναγνωριζεις οτι εισαι ¨ανίκανος ¨να βαλεις τον εαυτο σου σε δεύτερη μοίρα ...

Άλλωστε δεν συγκρίνεταιή ταυτιζεται αντιστοιχα ενας αυταρχικος γονεας με ενα αυστηρο γονεα ,ουτε φυσικα ενας δημοκρατικος γονεας απο ενα αδιαφορο και ουτε μπορουμε να ενταξουμε ολους τους γονεις σε ενα κοινο τσουβαλι του αρνητικου εγωισμου .

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Σε εχει φαει ο ελευθερος χρονος μου φντ και ψαχνεις για κουσουρια στην ζωη σου. Τα σχεδια δεν μας βγαινουν ποτέ οπως τα καναμε. Τα λεφτα σου φερνουν καποια ασφαλεια, αλλα ταυτοχρονα σου φερνουν αλλες ανασφαλειες. Εαν πραγματικα ειχες αναγκη απο σχεση θα ειχες κανει, τωρα να το μετανοιωνεις για "χαμενες ευκαιριες" μονο κακο στον εαυτο σου κανεις. Εαν αποδεχτεις πως η ζωη που εκανες ηταν ο,τι καλυτερο μπορουσες να κανεις θα αποκτησεις την κυριοτητα στον εαυτο σου και την ζωη σου. Εαν εκανες την ζωη σου διαφορετικα δεν θα ησουν εσυ και δεν θα ηταν η δικια σου ζωη και καμια επιτυχια δεν θα μπορουσε να γεμησει το κενο σου.

---

έπεσες μέσα σε όλα, όπως τα λες είναι.Έπαθα ατύχημα και κάθομαι έχω άπλετο χρόνο να σκεφτώ ... Δεν μου αρέσει η υποκρισία και να ζήσω μια ψεύτικη ζωή. Αν εγώ είμαι μίζερος τότε γιατί νά παριστάνω πως μου αρέσει να διασκεδάζω και να κρατάω μια σχέση προσπαθώντας να την απομακρύνω απο τον κύκλο της και τον τρόπο ζωής της. Πόσοι έχουν πιστέψει το :κάνε παιδί και θα στρώσει.
Υπάρχουν δεκάδες περιστατικά ο ένας να είναι "μούχλας" και ο άλλος σύζυγος να τρελαίνεται από την κλεισούρα μέσα στο σπίτι.
Κάποια θέλουν να κλειστούν μέσα στο κλουβί τούς με την οικογένεια και να ζούν έτσι ευτυχισμένοι και άλλοι να γνωρίσουν όλο τον κόσμο, να μη χάσουν καμία εκδήλωση, να έχουν κοινωνική ζωή.
Για να μην με φάνε οι γυναίκες δεν λέω να έχω την γυναίκα κλειδωμένη στο σπίτι αλλά ως τρόπος ζωής να είμαστε και οι 2"αντικοινωνικοί".

Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με οικονομική ευχέρεια αλλά με τσιγκούνη πατέρα. Άρα φτώχεια. Ποτέ δεν είχα ό,τι ήθελα. Είχα την τύχη να βγω προκομμένη με επιτυχίες στις δουλειές μου και καλά αμειβόμενη ώστε να μπορώ να μπαίνω σε ένα μαγαζί, να αγοράζω ό,τι θέλω χωρίς να κοιτάζω τιμές, να πηγαίνω στο ταμείο να πληρώνω όσο όσο και τελείωσε. Στην ενήλικη μου ζωή δουλεύοντας δεν στερήθηκα τίποτε ούτε από ρούχα, παπούτσια, κοσμήματα κ.ά έκανα υπερκαταναλωτισμό. Πλέον έχω καλύψει τα απωθημένα μου, το έχω γλεντήσει κι έτσι δεν χρειάζομαι πια αυτό το να ξεδίνω εκεί. Έχω τα πάντα ακόμη. Πλέον ψωνίζω σαν άνθρωπος.
Σε ένα πράγμα που συμφωνώ με την Remedy ως το κόκκαλο είναι αυτό

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

3
αν δεν θελεις παιδια, με γεια σου με χαρα σου! νομιζεις οτι εισαι ο μονος; πολλοι ανθρωποι δεν θελουν παιδια. βρες μια γυναικα που επισης δεν θελει παιδια, και ζησε τον ερωτα σου. κι αν δεν θελεις γυναικα, βρες ανδρα. κι αν δεν θελεις κανεναν ζησε μονος σου, οπως ΕΣΥ θελεις.
το δραμα ειναι να κανεις παιδια ενω στην πραγματικοτητα δεν θελεις κι οχι το να μην κανεις ..
κατα την προσωπικη μου γνωμη, τα παιδια ειναι για ανθρωπους με λεφτα.. χαχα. που μπορουν να ζουν σαν ανθρωποι την ζωη τους εχοντας οση βοηθεια χρειαζονται για το σπιτι και τα παιδια. το να ζεις στο μεροκαματο προσπαθωντας να μεγαλωσεις παιδια, εμενα μου φαινεται καταδίκη... αλλα τεσπα. οποιος θελει να το κανει, με γεια του με χαρα του.το ποιντ μου ειναι οτιο,τι αποφασισεις πρεπει να το κανεις συνειδητα, ακομα κι αν αυτο ειναι να θυσιαζεις ολο τον προσωπικο σου χρονο και τις ανεσεις σου για 15- 20 χρονια, γιατι θελει να μεγαλωσεις παιδια.


υ.γ. ολοι ειμαστε εγωιστες. κι αυτοι που θελουν παιιδα, εγωιστες, ειναι. για εγωιστικους λογους τα θελουν. απλα εχουν αλλες επιλογες ζωης...

---

Quote:

---

Originally Posted by HarleyQuinn

Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με οικονομική ευχέρεια αλλά με τσιγκούνη πατέρα. Άρα φτώχεια. Ποτέ δεν είχα ό,τι ήθελα. Είχα την τύχη να βγω προκομμένη με επιτυχίες στις δουλειές μου και καλά αμειβόμενη ώστε να μπορώ να μπαίνω σε ένα μαγαζί, να αγοράζω ό,τι θέλω χωρίς να κοιτάζω τιμές, να πηγαίνω στο ταμείο να πληρώνω όσο όσο και τελείωσε. Στην ενήλικη μου ζωή δουλεύοντας δεν στερήθηκα τίποτε ούτε από ρούχα, παπούτσια, κοσμήματα κ.ά έκανα υπερκαταναλωτισμό. Πλέον έχω καλύψει τα απωθημένα μου, το έχω γλεντήσει κι έτσι δεν χρειάζομαι πια αυτό το να ξεδίνω εκεί. Έχω τα πάντα ακόμη. Πλέον ψωνίζω σαν άνθρωπος.
Σε ένα πράγμα που συμφωνώ με την Remedy ως το κόκκαλο είναι αυτό

---

Επίσης έχω ένα δυο τρεις φίλους που ξέρω ότι μπορώ να δανειστώ σε περίπτωση που πέσω σε ανάγκη. Είναι καλό να έχεις ένα μικρό δίκτυο για ώρα ανάγκης.