Στα χαμενα και κρίσεις πανικού
Καλησπέρα παιδιά έχω καιρό να γράψω βρίσκομαι ακόμα στο Ντουμπάϊ ξέρω κάποιοι θα απορήσετε και θ μ πείτε «εγώ στα έλεγα» .. πέρασαν αρκετοί μήνες αναρωτούμενη έχοντας αρκετές φορές κρίση πανικού υπερβολικό φόρτο εργασίας και στρες έφτασε το ραμαζάνι και νιώθω πλέον ότι δεν ξέρω που πάω και τι κάνω στην ζωή μου .. είμαι πάλι στα 95 κιλά χωρίς σύντροφο εδώ και 2 χρόνια κολλημένη στα ίδια μήπως ήρθε ο καιρός να αλλάξω κάτι; Μίλαγα με την μητέρα μ π δεν της έχω πει ακόμα ότι άλλαξα θρησκεία και βρίσκω τον εαυτό μου να αναρωτιέται και ν θέλει να πάει εκκλησία όταν ήμουν άρρωστη μια φορά θα σας πω την αλήθεια κλαμμενη και με υψηλό πυρετό έκανα τον Σταύρο μ και έβλεπα την εκκλησία στον ύπνο μου .. λογικό γτ τόσα χρόνια έχω μάθει αλλιώς και ακόμα και τώρα δυσκολεύομαι να ανταπεξέλθω με τα αραβικά με το Ισλάμ μήπως έκανα λάθος και ήταν κρίση ηλικίας και χαμένης προσωπικότητας επειδή ήρθα εδώ γ δουλεια επηρεαζόμενη… Συνειδητοποίησα ότι πρέπει να το πάρω χαλαρά σε ότι με επηρέασε πριν και να γυρίσω στον παλιό μ εαυτό όλες αυτές οι τύψεις με κυριεύουν λόγω αλλαγής θρησκείας ένιωσα ότι έκανα κάτι κακό και τώρα π έχω δεύτερες σκέψεις πάλι νιώθω ότι δεν ξέρω τι θέλω..
