Δυσκολια στην διαχειριση καταστασεων
Ολα ειναι στο μυαλό μου η πραγματικά έχω μπλέξει?
Ας τα πάρουμε από την αρχή
Απο μικρός , ηρεμο παιδι, τιμιο, φιλότιμο με έμφαση πάντα στο να ειμαι ενταξει απέναντι σε όλους. Πολλά αγχη μέσα μου, στενοχώριες , τα οποία τα κράταγα τα κράταγα.
Τέλη του 2010 ένα θόλωμα στο μυαλό μια περίεργη κατάσταση και από τότε βγήκαν ολα στην επιφάνεια
ΙΨΔ, κατάθλιψη , χάπια , σταματημα ,ξανά χάπια. Τον πρώτο καιρο και πριν αρχίσω αγωγή δρούσα μηχανικά, δουλειά σπίτι , σπίτι δουλειά. Στα 1,5 ηταν ο γιος μου και μολις ειχε γεννηθεί η κόρη
μου αλλά εγώ ημουν σε περιεργη κατασταση
Σιγά σιγά και με την αγωγή αρχισα να παιρνω τα πάνω μου αλλά ενω ήθελα ποτε δεν μπορούσα να διαχειριστώ τις καταστάσεις
Παραλληλα από την αρχή της κατάθλιψης μέχρι και το 2016 ενώ ήμουν πάντα άτομο ενεργό στις δουλειές μου και δεν μπορούσα να κάτσω που λένε χωρις να κάνω κάτι,ημουν σε μια δουλειά
γραφείου με οτι συνεπάγεται αυτό , σε ενα υπόγειο και οι σκέψεις ερχόντουσαν και φεύγανε
Αλλά γενικότερα υπήρχε ένα κάποιο πρόγραμμα και με την οικογένεια , τις υποχρέωσεις κλπ
Το 2015 η γυναικα μου έφυγε με τα παιδια για επαρχία , εγω μετά από λίγο καιρό ακολουθησα , ελεγα θα ειναι καλύτερα , ειχα βρει και ηδη δουλειά
Μέχρι το 2018 που έφυγα για Αθήνα μόνος μου πλέον λόγω δουλειάς τα πράγματα δεν κύλησαν καθόλου ομαλά
Προβλήματα υγείας του γιου μου αρκετά, οικονομικά ενώ στην Αθήνα είμασταν και με εξωτερικές βοήθειες ξαφνικά μετά από 4-5 μηνες στην επαρχία ζούσαμε με 500 το μήνα και αντε κατι εξτραδάκια
που έπαιρνα από δουλειές.
Γύρισα το 2018 Αθήνα λόγω χρημάτων και λόγω του οτι βρήκα μια δουλειά καλή αλλά...
Τα έκανα χάλια
Προκαταβολές επι προκαταβολών στην αρχή για να καλυφθούν οι οικονομικές εκκρεμότητες στην επαρχία που ειχαν φτάσει στο θεό (ενοικια, ρευματα ) και αυτό συνεχίστηκε
Η δουλειά άρχισε να ανεβαίνει στην εταιρία , οι καταστάσεις έμειναν ίδιες σε υπαλληλικό προσωπικό και εγώ λόγω άγχους , φιλοτίμου και με το πίσω μέρος του μυαλού μου να σκέφτεται
οτι χρωστάω στην εταιρία δεν έφερνα αντιρρήσεις .
Αποτέλεσμα όλου αυτού να έχω φτάσει σήμερα μετά από 6 χρόνια εκεί να μην μπορώ με τίποτα οχι να ξεφύγω αλλά να μπορέσω να δώσω δουλεια μιας και δεν υπάρχουν άτομα, εγω να γυρίζω καθε βραδυ σπίτι αφού εχω πιει ηδη 2 μπύρες (και κατεβάζω και αλλες 3-4 στο σπίτι) και να συνεχίζω την δουλειά
Λειπει το αφεντικό , τον καλύπτω, λειπει συνάδελφος , τον καλύπτω, πέρασα δύσκολα επί 4μήνου με ξενύχτια και με αλλαγη χρόνου στο pc λόγω ενος μεγάλου προτζεκτ που ειχα αναλάβει
και επρεπε να τελειώσει.
Οικονομικά ας το πούμε αν και δεν φτάνουν δεν εχω παράπονα αλλά
Δεν ένιωσα ποτέ ειδικά τώρα σε αυτή την εταιρία , και δεν άκουσα ποτε (μόνο από συγκεκριμένα άτομα) ένα "μηπως θες βοηθεια" ? Τι δουλειες εχεις αναλάβει? Μηπως χρειάζεσαι άτομο?
Μπορεί να ακούγεται σαν κατι συνηθισμένο αλλά δεν ειναι...Νιώθω άσχημα γιατι δεν υπάρχει χρόνος να δώσω σε αλλους δουλειά . βοηθάω ολη την ημέρα σε κενα , συνάδελφους , με αποτέλεσμα
πολλές φορές να μην εχω καταφέρει να κάνω τα δικά μου
Πρόγραμμα δεν έχω αλλά οπότε βάζω νιώθω καλύτερα καθοντας και γράφοντας από το προηγούμενο βράδυ τι θέλω να κάνω
Ελα μου ομως που ποτέ σχεδόν δεν τα έχω καταφέρει γιατι παντα καταλήγω να κάνω αλλα πράγματα
Και δεν ειναι μόνο η δουλειά
Ειναι οτι μένω με τους γονείς εδώ στην Αθήνα, μεγάλοι άνθρωποι , με ολες τις παραξενιές τους ειδικα η μανα μου
Ειναι οτι η μανα μου δεν τα πάει καλά με την γυναίκα μου (και οι 2 εχουν τα δικια τους και τα άδικα τους)
Ειναι οτι πάω κάτω στα παιδια και στην γυναίκα μου και θελω και εκει να κάνω πράγματα μιας και δεν είναι και εκεί ολα τέλεια
Ειναι οτι γυρνάω μετά από 2 μέρες από την επαρχία στενοχωρημένος γιατι πάλι δεν πρόλαβα να κάνω πραγματα.
Νιώθω άσχημα, λεω πάντα ναι σε ολα ειδικα στον γιο μου που ειναι στην εφηβεία και εχει τα δικά του , χωρίς να είμαι σίγουρος οτι μπορω να βοηθήσω σε αυτό που του λεω
αλλά και χωρίς να θέλω να του πω δεν γίνεται.
Νιώθω εντελώς μόνος , να προσπαθώ να βοηθήσω 2 παιδιά από απόσταση χωρίς να τα καταφέρνω, να ειμαι αναβλητικός σε πολλά θέματα, να γυρνάω εδώ στο πατρικό και να μου βγαινουν ολα τα προβλήματα
Ενώ εχω πολλές γνώσεις να κάνω κατι δικό μου επιτέλους στα 44 που ειμαι , νιώθω οτι δεν θα τα καταφερω γιατι δεν θα εχω το αγχος των αφεντικών
Απο την δουλειά δεν μπορώ να φυγω οχι γιατι χρωσταω , οχι γιατι δεν θα βρω κατι άλλο .
Αλλά γιατι νιώθω οτι θα σπάσει ένας κρίκος μέσα στην εταιρία και οτι δεν θα βρουν καποιον να αναλάβει οτι κάνω εγώ.
Στην επαρχία φοβάμαι να πάω γιατι εχω την ανασφάλεια και με το θεμα της δουλειάς και με οσα συνέβησαν τοτε που ημουν
Ειδικά τον τελευταιο εναμιση μηνα ειμαι σε μια φάση με πολλα νευρα, νιωθω οτι θα καρυδωσω κανεναν αλλα παραλληλα δεν μπορω να φωναξω, νιώθω άσχημα γιατι αισθανομαι πλεον οτι η ζωη μου θα κυλήσει
έτσι , δυσκολευομαι να αλλάξω , και πραγματικά δεν μπορώ να αλλάξω και τους άλλους
Καθομαι, μιλάω, παρουσιάζω πως εχουν τα πράγματα, αλλα βοηθεια από πουθενα.. και καταλήγω εγώ με τις μπύρες μου να καθομαι να σκέφτομαι χωρις να μπορω να κανω τιποτα
