Δύσπνοια και ταχυκαρδία

Έχω δύσπνοια 9 μήνες τώρα. Και όταν ανεβαίνω σκάλες ταχυκαρδία 130 παλμούς. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι θα μείνω. Έχω γίνει αρρωστοφοβικός και νομίζω ότι θα πεθάνω σύντομα. Η ταχυκαρδία φεύγει όταν καθίσω και ηρεμήσω. Η δύσπνοια όμως όχι. Όλο αυτό πυροδοτεί άσχημες σκέψεις μήνες τώρα. Πολύ άσχημες σκέψεις. Έχω κάνει ένα σωρό εξετάσεις. Πρόσφατα απέκτησα και πόνους στις αρθρώσεις των αγκώνων πήρα μία αγωγή με naprosyn. Είδα μικρή βελτίωση όχι όμως εξαφάνιση του πόνου. Πήγα σε νευρολόγο, ρευματολόγο, ορθπαιδικό και λένε για επικονδυλίτιδα τενοντίτιδα. Εμένα όμως η σκέψη μου σε συνδυασμό με την δύσπνοια πάει το μυαλό μου παντού. Έχω κάτι σε έναν παραθυρεοεδή αδένα αλλά οι ορμόνες είναι κανονικές. Μόνο νεφρολιθίαση που με ταλαιπωρεί 2 χρόνια τώρα και άμμος στα νεφρά. Υπερήχους πολλούς αλλά τίποτα. Εγώ όμως σκέφτομαι ότι έχω κάτι στα νεφρά και δεν φαίνεται στους υπερήχους. Γιατί η δύσπνοια δεν υποχωρεί και γιατί μερικές φορές είναι τόσο έντονη; Αναιμία δεν έχω αν και ο Αιματοκρίτης είναι στο όριο. Πρώτη φορά από τον Σεπτέμβριο μέχρι και σήμερα. Η πίεση κανονική με το approvel. Έχει κανείς εμπειρία με όλα αυτά. Σήμερα είχα το πρωί έντονη αναγούλα και ζαλάδα μετά από μήνες. Και μερικές σουβλιές στο στομάχι. Πεινάω και φοβάμαι να φάω μήπως με πιάσει πόνος. Και οι αρθρώσεις μου κάνουν συνέχεια κρακ. Και μερικά εξανθήματα που δεν ξέρω τι είναι. Πριν μήνες είχα βγάλει στο στήθος. Τώρα έχω 1 2 στο χέρι, στους αγκώνες κοκκινίλες και 1-2 στην κοιλιά. Δεν ξέρω φοβάμαι πολύ. Πάρα πολύ.

Ξεκάθαρα αγχος. Με ταλαιπωρεί και εμένα η δυσπνοια σε σημείο να ανοίγω παράθυρα, να ανοιγω ζακέτες για να «απελευθερωθώ». Οτι ζει συνεχως στο μυαλό και στις σκεψεις μας, ταλανίζει την καρδιά μας, τους πνευμονες, το στομάχι, κλπ. Ζαλάδες, ίλιγγος, αστάθεια, μαυρες σκεψεις, εκτακτες, κλάμα και ξανά απο την αρχή. Εγω πηρα τον προσωπικό μου ιατρό σημερα και ξεσπασα σε κλάματα. Επαθε σοκ. Του ειπα όλα οσα μου συμβαίνουν και κλείσαμε ραντεβού Παρασκευή πρωί. Μου είπε: «εκανες την αρχή που είναι η αναγνώριση του προβλήματος σου και η θέληση σου να το αντιμετωπίσεις». Δεν πήρα ποτέ μου καποιο φαρμακο για ολα αυτά αλλά νομίζω εφτασε η ωρα. Μίλα με καποιον ειδικό Ιωνά. Οταν πονά η ψυχή, το σώμα αντιδρά.

Σε ευχαριστώ Λία μου. Πραγματικά δεν αντέχεται αυτή η κατάσταση. Είναι τραγικό. Πολύ τραγικό. Πάντα ήμουν αγχώδης. Αλλά η κατάσταση τώρα δεν πάει άλλο. Συνεχίζω να νομίζω πως δεν θα βγάλω την ημέρα. Να μου ζητάει η κόρη μου να της κάνω μία σαλάτα και να είναι να σαν να μου ζητάει να πάω στο Βουνό να της φέρω λουλούδια. Καταβάλλω πολύ μεγάλη προσπάθεια για τα αυτονόητα και το άσχημο είναι ότι δεν με καταλαβαίνει κανείς. Ειδικά η γυναίκα μου. Και τα παιδιά βαρέθηκαν και κουράστηκαν να με βλέπουν έτσι. Αφού κι εγώ κουράστηκα να βλέπω τον εαυτό μου να διαλύεται και να μην μπορώ να κάνω τίποτα. Εγώ που πάντα ήμουν εκεί για όλους χωρίς αντίρρηση ακόμα και όταν δεν μπορούσα ή δεν ήθελα. Χάνω την ζωή μου και τον εαυτό μου. Δεν μπορώ άλλο. Φοβάμαι. 53 χρονών άνθρωπος και κλαίω σαν μικρό παιδί και φοβάμαι σαν μικρό παιδί. Τι παράδειγμα θα δώσω στα παιδιά μου. Ο δειλός πατέρας τους. Ο άχρηστος πατέρας τους. Και να μην μπορώ να πάρω ανάσα. Και να μου τελειώνει ο αέρας. Και να μετράω το οξυγόνο και την πίεση. Και να βγάζω εξανθήματα και να πονάνε οι αρθρώσεις και τα κόκαλα και οι μύες και να ζαλίζομαι και το στομάχι και κάπως ήρεμα το βράδυ και την άλλη μέρα πάλι από την αρχή. Σαν τον Σίσυφο να σπρώχνω την πέτρα στο βουνό και το βράδυ να κυλάει ξανά και την άλλη μέρα πάλι ως την κορυφή και να μην φτάνω ποτέ. Και να θέλω να περπατήσω και να μην μπορώ. Και να ανεβαίνω τις σκάλες και να τελειώνει ο αέρας και να ψάχνω το σώμα μου και το στόμα μου και το πρόσωπό μου και να νιώθω γέρος και και και. Συγνώμη, περιττή φλυαρία αλλά νομίζω ότι με καταλαβαίνεις.

Οταν διαβαζω ολα αυτα που γραφεις πιστεψε με ειναι να σαν να βλεπω τον εαυτο μου…Οπως και παρα πολλοι ακομη σε αυτο το φορουμ και ακομοι περισσοτεροι που δεν ειναι καν εδω στο φορουμ.Ξερεις τι ειναι να κπιτας πισω σου και να μην θυμασαι πως ειναι να μην εχεις αγχος;;;Ξερεις φανταζομαι…Ολα αυτα που γραφεις,ολα ομως,τα εχω ζησει…το χειροτερο δεν ειναι τα ψυχοσωματικα αδερφε μου.Το χειροτερο ειναι που δεν μπορουμε να χαρουμε τη ζωη και τα παιδια μας αδερφε μου…
Εγω εκανα πολλα χρονια υπομονη και και μια μερα ειπα δεν παει αλλο…Πριν 3 μηνες ξεκινησα αγωγη σε γιατρο και ψυχοθεραπεια και ελπιζω σιγα σιγα να παρω τα πανω μου
Δεν θα σε καταλαβει κανενας,ουτε η γυναικα σου,ουτε οι φιλοι σου,ουτε οι συγγενεις σου και ξερεις γιατι;;;Γιατι κανεις δεν μπορει να καταλαβει τι ειναι αυτο που βιωνουμε φιλε μου…Να ξερεις ομως,υπαρχουν ανωνυμοι πισω απο ενα ψευδωνυμο σε ενα φορουμ,που περνανε ακριβως τα ιδια και καποιοι και χειροτερα ακομη…
Τα παιδια σου φιλε μου δεν βλεπουν κανεναν δειλο πατερα…Οταν θα μεγαλωσουν θα καταλαβουν ποσο δυνατος ησουν και ποσο γενναια πολεμησες,οχι για σενα αλλα για τα παιδια σου…Και να ξερεις,ολα αυτα τα βιωνεις γιατι μια ζωη πολεμουσες για τους αλλους και οχι για σενα…Σηκωσε το κεφαλι,παρε αγκαλια τα παιδια σου και πολεμα καθε μερα..Θα χανεις στην αρχη,αλλα που θα παει θα ερθουν και οι νικες φιλε μου..Οταν θα ερθουν οι νικες θα κερδισεις τον πολεμο.Εναν πολεμο που δεν το διαλεξες,αλλα τον κερδισες
Γιατι;;;Γιατι εισαι δυνατος φιλε μου
Αν ησουν δειλος θα τα ειχες παρατησει
Ψηλα το κεφαλι…Για τα παιδια μας

Iona γα ολους μας ...τοσο δυσκολο ειναι .....απο τον φοβο μου για την ταχυκαρδια δεν ξαναπηγα ποτε γυμναστήριο....αποφευγω σκαλες και ανηφορες ολη μου την ζωη ....σταματησα να χορευω ....φοβάμαι να ταξιδεψω..κτλπ ζω μιση ζωη απο τους φοβους που με κυριευουν ευτυχως καποιες περιοδους που ειμαι καλυτερα παιρνω κουραγιο για ν ζω.....κανε υπομονη και μικρα μικρα βηματακια την φορα....πολυ δυσκολο αλλα προσπαθησε να βρεις κατι που σε κανει να ξεχνιέσαι....εστω και για 10 λεπτα .....

Ευχαριστώ πολύ για τη συμπαράσταση. Είναι σημαντικό να ξέρεις ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που παλεύουν και προσπαθούν. Μου είναι δύσκολο να πιστέψω πάντως ότι το άγχος μου έχει δημιουργήσει όλα αυτά. Για αυτό πιστεύω ότι είμαι πραγματικά άρρωστος και ότι δεν βρίσκουν τι έχω και τώρα φοβάμαι να κάνω εξετάσεις γιατί νομίζω ότι κάθε φορά μπορεί και να μου πουν κάτι άσχημο. Τουλάχιστον ξέρω ότι τα παιδιά μου θα είναι καλά αν πάθω κάτι. Είναι πια αρκετά ώριμα και ικανά και με καλή ψυχή και καρδιά. Κάτι που με κάνει να νιώθω κάπως ήρεμος αν φύγω ξαφνικά. Να είστε όλοι καλά. Και να προσέχετε. Και πάλι ευχαριστώ.

Καλημέρα,

Φίλε ΚwsGian τι αγωγή παίρνεις; Έχεις δει βελτίωση; Επίσης αυτό που λες δυνατός. Αν ήμουν δυνατός δεν θα το πάθαινα αυτό και θα έλεγα όχι σε όσα δεν θέλω.

Quote:

---

Originally Posted by Ionas21

Καλημέρα,

Φίλε ΚwsGian τι αγωγή παίρνεις; Έχεις δει βελτίωση; Επίσης αυτό που λες δυνατός. Αν ήμουν δυνατός δεν θα το πάθαινα αυτό και θα έλεγα όχι σε όσα δεν θέλω.

---

Ξεκινησα με ζολοφτ 25,μετα απο 5 μερες πηγα στο 50 μετα 75-100 αλλα χειροτερευε νομιζω η κατασταση και τελικα επεστρεψα στο 50,την ελαχιστη δηλαδη δοση.Επισης στην αρχη επαιρνα και αγχωλυτικο1/4 αλλα απο ενα σημειο και μετα μου ειπε ο γιατρος να το σταματησω και το σταματησα.Πλεον δεν το εχω αναγκη,αλλα δεν μπορω να πω οτι ειμαι και καλα.Εχω καλες στιγμες βεβαια αλλα εχω και ασχημες,ευτυχως οχι οπως ημουν βεβαια πριν την αγωγη.Ταυτοχρονα κανω και ψυχοθεραπεια καθε 15 μερες(ισως θελει πιο συχνα βεβαια) που βοηθαει αρκετα πιστευω…Αρα τωρα παιρνω ενα 50αρι ζολοφτ και ελπιζω να πανε καλυτερα τα πραγματα
Το αγχος πιστευω δεν φευγει,τουλαχιστον να μπορπυμε να το διαχειριζομαστε και να μην ειμαστε σαν ζομπι ολη μερα
Εσυ παιρνεις καποια αγωγη;Εισαι καλυτερα σημερα;;

Καλησπέρα Ίωνα και σε όλα τα παιδιά εδώ , έχω μήνες να γράψω αλλά ποτέ δεν ξεχνάω και προσπαθώ να μπαίνω λιγότερο στο φόρουμ γιατί είχα πάθει εμμονη να διαβάζω πράγματα και μάλλον αγχώνομαι παραπάνω λόγω και της ιδψ. Να ξέρεις αυτό με την δυσπνοια ... αχχ αυτή η δυσπνιηα με έχει φάει 2 χρόνια τώρα, από τις τόσες φορές που το νιωθω έπρεπε να ειμαι στο νοσοκομείο και όχι στο κρεβάτι μου . Αμέτρητες εξετάσεις, σπξρομετρηση , ακτινογραφιες πάνω από 5-6 μέσα σε 2 μήνες, εξετάσεις αίματος και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Αυτό που μκυ είπε ένα παυολογος πριν περίπου ένα μήνα όταν είχα ξαναπάει γι αυτή την δυσπνοια μου λέει ότι το σώμα μας είναι γεμάτο νεύρα, και επειδή έχει τόσο συσσωρευμενο στρες σου τεντώνει τα νεύρα και έχεις αυτή την αίσθηση και τν αίσθηση της ταχυπαλμιας. Εμένα πότε θα έχω ταχυκαρδια πότε δυσπνοια , αποφεύγω τις σκάλες και τις ανηφόρες όπως ο διάβολος το λιβάνι. Κάποιες στιγμές απλά λέω στον εαυτό μου αντε από εδώ θα το κάνω και ας λιποθύμησω, και πότε δεν λιποθυμάω. Έχω διαγνωστεί από ψυχίατρο με καταθλιπτική αγχωδης διαταραχη και ιδεοψυναγκαστικη αλλά πότε δεν πήρα τα χάπια που μου έγραψε και το μετανιώνω πολύ και σίγουρα πρέπει να ξαναπάω να τα ξανά ξεκινήσω. Όσο και αν εγώ δεν το πιστεύω, όσο και αν εσύ δεν το πιστεύεις πρέπει να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας ότι όντως εμείς το δημιουργούμε. Αυτή την αίσθηση της δυσπνοιας και ότι δεν έχω πολύ αέρα. Εμένα μου ξεκινάει και από το στομάχι μου δεν ξέρω πως συμβαίνει αυτό αλλά εκεί το νιωθω . Αλλά να ξέρεις υπάρχουν κι άλλοι εκεί έξω που ταλαιπωρουνραι με αυτά δνε είσαι μόνος σου ούτε είσαι τρελός. Και πίστεψε με κάνεις δεν μπορεί να το καταλάβει τι περνάμε όσο και να θέλουν απλά δεν μπορούν και μετά από λίγο κουράζονται και να μας δίνουν σημασία. ..

Καλημέρα,

Είμαι χάλια, Πάω πάλι για εξετάσεις αίματος να δω που είναι ο Αιματοκρίτης αν είναι πάλι κάτω από το όριο που σημαίνει ότι κάτι άσχημο συμβαίνει θα λιποθυμήσω και ουρία κρεατινίνη και κάτι για ρευματολογικά και λύκο. Χθες είδα πάλι αίμα σε εκείνο το σημείο στα ούλα που μου είχε πει η οδοντίατρος. Μπορεί να είναι η πέτρα που μαζεύω και πληγώνει τα ούλα. Μπορεί όμως και όχι. Νομίζω ότι δεν θα τη βγάλω καθαρή. Φοβάμαι πολύ και δεν ξέρω τι να κάνω. Ξύπνησα και είχα πάλι 110 παλμούς. Τρέμω ολόκληρος. Αν έχω κάτι σοβαρό στο αίμα ή στα νεφρά δεν ξέρω τι θα κάνω. Κάνουν συνέχεια κρακ και οι αρθρώσεις μου. Γόνατα κυρίως. Χάλια. Δεν ξέρω πως θα βγάλω το ΣΚ. Όλα μου τα συμπτώματα παραπέμπουν σε σοβαρές παθήσεις. Συγνώμη που είναι Παρασκευή και σας την χάλασα. Να είστε όλοι καλά και να χαίρεστε την ζωή. Προσεύχομαι κάθε μέρα. Όσοι πιστεύετε θα με καταλάβετε. Έχει διαλυθεί η ζωή μου τελείως.

Να προσέυχεσαι και να πιστευεις οτι θα πάνε ολα καλά. Ευχομαι να βγεις απο το σπίτι, να πας μια βολτα με την οικογενεια σου, να σε δει ο ηλιος, να αναπνευσεις καθαρό αέρα και ολα τα υπόλοιπα αστα να πανε. Καθε μερα νιωθω και κατι νεο! Ποναω, ζαλιζομαι, αγχωνομαι! Ε δεν μας παραταν ολα αυτα! Αν ειναι να αφησω αυτό τον κοσμο, θα τον αφησω οταν θελει ο Θεος, δεν θα με βαλω εγω σε αυτο το τρυπακι! Να περασεις ομορφα το Σ/Κ σου, με χαμογελο, καφεδακι, ωραιο φαγητό και καλή παρέα!

Έξω από το σπίτι βγαίνω μα εγώ και η ψυχή μου ξέρει τι περνάω. Τα καταπίνω όλα. Για αυτό άλλωστε κατέληξα εδώ που είμαι σήμερα. Όπως είπε όμως και ο φίλος KWSGIAN το χειρότερο είναι ότι όλο αυτό το βιώνουν και τα παιδιά σου και στεναχωριούνται που σε βλέπουν έτσι γιατί δεν καταλαβαίνουν πως δεν είναι θέμα θέλησης αλλά υφίσταται σε τρώει σε διαλύει. Και σου παίρνει ότι πιο όμορφο έχεις. Αλλά 2 χρόνια σε νοσοκομεία να βλέπεις τον άνθρωπό σου να πεθαίνει και να επανέρχεται και να κάνει 5 χειρουργεία για να μείνει ζωντανή και τα τρία τελευταία από λάθη των προηγούμενων γιατρών στα 2 πρώτα και να πονάει και να μην συνέρχεται και να γλιτώνει από του χάρου τα δόντια και να πονάει ξανά για μήνες και να πέφτει στα πατώματα και να μην αντέχει άλλο και εσύ επίσης και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα. Πως πας παρακάτω; Αν δεν έχω αρρωστήσει θα αλλάξω την ζωή μου. Γιατί αν έχω αρρωστήσει από όλο αυτό τότε δεν έχω άλλες δυνάμεις.

Καλό ΣΚ εύχομαι σε όλους.

Γεια σας και πάλι,

Τελικά βγήκαν οι εξετάσεις μου. Τα νεφρά δείχνουν να λειτουργούν και δεν πάσχω από ρευματικά ή λύκο. Ο αιματοκρίτης όμως έπεσε κι αλλο 40,8 από 42 η αιμοσφαιρίνη 13,8. Χαμηλά για άντρα. Και ό όγκος των ερυθρών έπεσε 87,7 από 90 και τα αιμοπετάλια 359 από 430. Οπότε αγαπητοί φίλοι μου δεν πάνε καλά τα πράγματα. Υποτίθεται ότι είναι όλα μέσα στα όρια αλλά χαμηλά. Η ΤΚΕ αυξήθηκε από 9 πήγε 10. Κάποτε ήταν μόνο 4 ή 5 πριν μερικούς μήνες δηλαδή. Η κάτω βόλτα ξεκίνησε από τον περασμένο Σεπτέμβριο και μετά. Οι παλμοί ανεβαίνουν με τις σκάλες και γενικά δεν μπορώ να πάρω αέρα και οι πόνοι στα οστά συνεχίζουν. Μάλλον κάποιος πολύποδας λέει η γυναίκα μου. Εγώ δεν νομίζω ότι είναι μόνο αυτό. Θα πάω να κάνω γαστροσκόπηση και αν δεν δείξει τίποτα και εκεί τότε θα μείνω σίγουρα. Έχω μερικές φορές και πόνο στο λαιμό δεξιά. Τελευταία νιώθω πολλή κόπωση, αγχώνομαι συνέχεια και ζαλίζομαι. Και μήνες τώρα έχω αίμα στο στόμα στα ούλα δεν ξέρω. Η οδοντίατρος τον νοέμβριο είπε φλεγμονή στα ούλα. Και καλά πόσο καιρό κρατάει η φλεγμονή; Άρα μόνο αιματολογικά είναι τα θέματά μου κι ελπίζω να μην είναι πολύ σοβαρά. Μου κόβεται η ανάσα μόνο που το σκέφτομαι. Δεν θα ήθελα να φύγω πριν δω το παιδί μου στο πανεπιστήμιο. Είναι Γ λυκειου τώρα, οπότε μπορεί και να προλάβω. Την μικρή μου σκέφτομαι που είναι ευαίσθητη πολύ. Δεν θέλω να φύγω και να τους δημιουργήσω προβλήματα ψυχολογικά. Γιατί είμαι έτσι; Τι έχω; Γιατί; Ελπίζω να μείνω λίγο καιρό όρθιος ακόμα.

Πριν το Σεπτεμβριο που αναφερεις οτι ξεκινησε η κατω βολτα,ηταν ολα καλα;;;Δηλαδη δεν ενιωθες τιποτα απο ολα αυτα που νιωθεις τωρα; Ησουν καλα γενικα η παντα ειχες τετοια η αναλογα συμπτωματα;;
Παντα φοβοσουν αρρωστιες και ποσο καιρο εχει αυτο;;Γιατρος εχει δει τις εξετασεις σου;;;