Printable View
Θέλω να κοιμάμαι συνέχεια και κυρίως τα πρωινά με δυσκολία σηκώνομαι από το κρεβάτι και πιο πολύ την μέρα που έχω θέατρο αυτή την μέρα είμαι πιο άσχημα. Και έξω όταν βγαίνω με το ζόρι βγαίνω δεν έχω διάθεση σκέφτομαι πότε θα περάσει η ώρα να πάω και πάλι στο σπίτι!!
Σε καταλαβαίνω απόλυτα φίλε. Και εγώ θέλω να είμαι συνέχεια στο κρεβάτι και να μην κάνω τίποτα, εκεί είναι το καταφύγιό μου. Βέβαια εγώ ξέρω πως περνάω κατάθλιψη και παίρνω αγωγή παράλληλα με ψυχοθεραπεία.
Έχεις καθολου αυτοκτονικές τάσεις;
Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση
Όχι ποτέ μου δεν είχα
Αφού η ζωή σου είναι άδεια βρε Αντρέα,πως περιμένεις να είσαι καλά?
Με μια ώρα θέατρο την εβδομάδα δεν γεμίζει το κενό.
Για να γεμίσει η ζωή θέλει ανθρώπινες σχέσεις, θέλει δραστηριότητες, θέλει δημιουργία, θέλει να εκτεθείς σε καταστάσεις, να φας τα μούτρα σου και να ξανασηκωθείς.
Θέλει να ιδρώσεις την φανέλα!
Τότε είσαι σε καλό στάδιο,αν υπάρχει οικονομικό πήγαινε να το δεις...να πας σε ψυχίατρο δε ξέρω αν κάνει να το πω....μπαναρίστηκα σήμερα που σου είπα να πάρεις φάρμακα!Quote:
Originally Posted by andreas86
Ναι Diana1982 λογικά αυτό με τα φάρμακα έφταιξε για το ban. Αν δεις τη σελίδα πάνω πάνω λέει με έντονα μαύρα γράμματα ότι απαγορεύεται η προτροπή για φαρμακευτική αγωγή. Απ' την άλλη δεν νομίζω ότι είναι κακό να προτείνει κανείς να πάει σε ένα γιατρό.Quote:
Originally Posted by Diana1982
Ναι έχεις δίκιο την ξέχασα αυτήν την απαγόρευση....αυτό που ήθελα να πω είναι ότι πρέπει οι περισσότερπι να καταλάβουμε,αν όχι όλοι ότι χρειαζόμαστε ψυχολογική υποστήριξη σε κάποια φάση της ζωής μας και σίγουρα πολλοί χρειαζόμαστε και φάρμακα....είναι αλληλοσυμπληρούμενες θεραπείεςQuote:
Originally Posted by _Vassilis
Δυστυχώς η ζωή είναι για πολύ λίγους εύκολη και πόσο μάλλον στην Ελλάδα που τα πράγματα δε λειτουργολυν ιδαίτερα καλά και δεν υπάρχει κράτος πρόνοιας και βοήθειας...είναι αρκετά ανοργάνωτο αυτό το κράτος με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολλές παθογένειες και αδύναμοι να γίνονται πιο αδύναμοι και πιο κακοποιημένοι
Ας ελπίσουμε ο καθένας να κάνει το καλύτερο που μπορεί και ας αρχίσουμε να σεβομαστε τον εαυτό μας και τους άλλους!
Και να πεις ότι μαρεσει και στο θέατρο!! Για να ευχαριστήσω άλλους συνεχίζω και δεν φεύγω.
Παίρνω φάρμακα εδώ και 6 χρόνια!!
Να ευχαριστήσεις τους άλλους ενώ δεν σου αρέσει εσένα; Δεν ξέρω.. Εγώ δε θα το έκανα..Quote:
Originally Posted by andreas86
Σωστός. Γιατί Ανδρέα μένεις ενώ δε σε ευχαριστεί εσένα τον ίδιο; Το κάνεις και σε άλλες δραστηριότητες αυτό;Quote:
Originally Posted by _Vassilis
Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
Να κλαις ρε!
Να αφήνεις τα δάκρυα να τρέξουν. Μην γυρνάς το πρόσωπο σου από την άλλη. Μην κλείνεις το πρόσωπο σου πίσω από τα χέρια σου.
Να κλαις ρε!
Να αφήνεις τα δάκρυα να χαρακώνουν το πρόσωπο σου.
Να αφήνεις τα δάκρυα σου να καθαρίσουν τα μάτια σου.
Να αφήνεις τα δάκρυα σου να σου θυμίσουν πως είσαι άνθρωπος.
Τρωτός, σημαδεμένος, κουρασμένος, εξαντλημένος, άνθρωπος!
Δεν είναι αδυναμία τα δάκρυα σου.
Συσσωρευμένη δύναμη είναι που δεν άντεξε άλλο να την πνιγείς μέσα σου.
Ανείπωτες λέξεις, καταπιεσμένα συναισθήματα, απογοήτευση, λύπη..
Μην ντρέπεσαι για τα δάκρυα σου. Μην ντρέπεσαι για όσα νιώθεις. Είναι δικαίωμα σου. Είναι εσυ!
Άσε τα δάκρυα σου να τρέξουν. Άσε τα δάκρυα σου να σου θυμίζουν πως είσαι ένας άνθρωπος.
Και σε ολους εκείνους που με ευκολία θα έρθουν να σου πουν «μην κλαις», χάρισε τους τη σιωπή σου και αφιέρωσε τους την επιστροφή σου!
Γι’αυτο σου λεω, μην ξεχάσεις όταν στεγνώσουν τα δάκρυα, να πατήσεις γερά κάτω, και να γυρίσεις στη ζωή σου.
Μην ξεχάσεις να σηκωθείς.
Πάρε το χρόνο σου, γλύψε τις πληγές σου και σήκω!
Πηγή
Πολύ ωραίο asperger το άρθρο σου....πολύ ανθρώπινο και σωστό!!Σε ευχαριστούμε και μπράβο!!!