Originally Posted by
PennyVas
Καλημέρα!
Τι να πρωτοπώ; Ξεκινάω λέγοντας ότι νιωθω απελπισμένα μόνη. Δεν έχω κανέναν ουσιαστικά δίπλα μου. Χτες μου πέρασε από το μυαλό να αυτοκτονήσω! Έτσι θα λυτρωθώ! Ας τα πάρω από την αρχή…
Είμαι 43 και μετά από πολλές προσπάθειες έφερα στον κόσμο την κορούλα μου, πριν 3 χρόνια με εξωσωματική. Με τον άντρα μου πάντα είχα προβλήματα σεξουαλικης φύσεως και γενικά είναι απών στο σπίτι και στο παιδί. Όλο δουλεύει για να μας φέρει λεφτά, λέει, αλλά στην πραγματικότητα είναι το μόνο που μπορεί να κάνει και θέλει. Και εγώ δουλεύω, αλλά κάνω και όλα τα υπόλοιπα. Δεν επικοινωνούμε πλέον, δεν συναντιόμαστε, δε μιλάμε. Είμαι μόνη μου με το παιδί. Η άλλη μου οικογένεια είναι τρελή και να εκμεταλλεύονται. Εκεί έχω από μικρή τον ρόλο του γονέα. Βοηθάω τους γονείς μου, τα αδέρφια μου, τους συμβουλεύω, γενικά κρατούσα ζωντανή την οικογένεια. Τώρα εδώ και ένα χρόνο προσπαθώ για 2ο παιδάκι και έχω κάνει σειρά εξωσωματικών. Πριν λιγες Μέρες, απέβαλα στις 7 εβδομάδες. Στεναχωρήθηκα, τρελάθηκα, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Μόνη μου και αυτό. Δεν έχω κανέναν δίπλα μου. Οι φίλοι άφαντοι, ο άντρας μου κλασσικά δουλεύει και οι γονείς-αδέρφια μου ζητάνε να τους βοηθήσω στα δικά τους προβλήματα. Νιωθω σε αδιέξοδο! Πρέπει να φανώ δυνατή για το παιδί μου! Έχω τρελαθεί! Θέλω βοήθεια!