Ο έρωτας μου χτύπησε τη πόρτα στα 31..κολυμπάω σε βαθιά νερά..
Καλησπέρα σε όλους και καλώς σας βρήκα! Θύμα ενδοοικογενειακής βίας (σωματικής - λεκτικής- ψυχολογικής) , με κάκιστο πατρικό πρότυπο ! Με απίστευτα κόμπλεξ και μηδενική αυτοπεποίθηση όλα αυτά τα χρόνια . Τα αναφέρω για να μπορέσετε να καταλάβετε γιατί δεν έχω κάνει σχέση τόσα χρόνια. Επιπρόσθετα σε όλο αυτά , το βάρος που είχα πάντοτε , τις συναισθηματικές υπερφαγίες κτλ. -Το τελευταίο χρόνο έχω καταφέρει να χάσει αρκετά κιλά ,φροντίζω την εμφανισή μου. Τα τελευταία τρία και βάλε χρόνια κάνω ψυχοθεραπεία και έχω βάλει τσιρότο σε πολλές πληγές . Τα τραύματα υπάρχουν αλλά πορευόμαστε μαζί (τις περισσότερες φορές). Είμαι σε μια φάση της ζωής μου που έχω μπει σε έναν νέο "κύκλο" , το κύκλο του να με ΄δει ΄το ανδρικό φύλο , να νιώσω πως αρέσω , να με φλερτάρουν και να φλερτάρω . Λοιπόν , όλος αυτός ο χείμαρρος των συναισθημάτων έχει ξυπνήσει τις τελευταίες δυο εβδομάδες. Μου άρεσε από τη πρώτη στιγμή (τον βλέπω στο χώρο που εργάζεται), και όλο αυτό συνειρμικά μου έχει φέρει τόσες και τόσες σκέψεις , πως είναι η θηλυκότητα ; είμαι αρκετά θηλυκή; πως να ξέρω ότι του αρέσω (αν του αρέσω) , πως να του το δείξω; Ενώ αιθεροβατώ , πάντα μα πάντα θα κάνω και κάποια σκέψη που θα μου φέρει δυσφορία . Νιώθω σα να μπουσουλάω στο θέμα που λέγεται ερωτική σχέση. Ξέρω και υποστηρίζω θερμά το μότο : <<Η αλλαγή ξεκινάει από μέσα μας...>> και πραγματικά δουλεύω πολύ σκληρά με τον εαυτό μου . Προσπαθώ να χτίσω την αυτοπεποίθηση που δε μου δόθηκε , και να πετάξω τις σκουπιδιάρικες απόψεις του περίγυρου μου ...(θα μείνεις στο ράφι να χαϊδεύεις γατιά , να βρεις έναν χοντρό στα κυβικά σου κ.α...) . Ε λοιπόν , θέλω να δω αν αξίζω σα γυναίκα , αν μπορώ να κάνω κάποιον να θέλει να με μάθει , να δει το μυαλό μου το χαρακτήρα μου , τη στάση μου στη ζωή. Πείτε μου λοιπόν , όποιος το έχει βιώσει τι έκανε , πως το αντιμετώπισε, πως εξελίχθηκε. Άκουσε το ένστικτό του ; αφέθηκε; Σας ευχαριστώ για το πολύτιμο χρόνο σας.
