ΟΛΗ ΜΟΥ Η ΖΩΗ

Συμπληρώνονται σε λιγότερο από μήνα 2χρονια από το θάνατο του παππού μου.Ήταν όλη μου η ζωή,και πιστευω ότι ποτέ δεν θα ξεπεράσω τον χαμό του.Δεν υπήρχε μέρα μέσα σε αυτά τα χρόνια που να μην τον σκεφτόμουν,να μην πονούσα που δεν ήταν εδώ να του δώσω μια καραμελιτσα φράουλα που ήταν οι αγαπημένες του,που να έρθει να με φιλήσει και να μου πει καλημέρα,που να καθόμαστε στο μπαλκόνι παρέα και να αγναντεύουμαι τα βουνά και την φυση σιωπηλά χωρίς να πουμε καμία κουβέντα..απλά σαν φίλοι!!Ναι ο Παππούς μου ήταν για μένα ο καλύτερος φίλος,ο πατερας που δεν ειχα και κυρίως ο πιο καλός παππούς του κόσμου..ΟΛΗ ΜΟΥ Η ΖΩΗ!!!

φιλαρακι συμπονω κι η σκεψη μου μαζι σου σε νιωθω εχεις να θυμασε ομορφα πραματα στιγμές μοναδικες . υτος ηταν το στήριγμα σου λογικα οταν οι αλοι ηταν απόμακροι ε? κι εγω εχασα τον θετο πατερα μου στα 29 μου οταν ημουν κι μου στοιχισε γιατι ειδα τον πονο του μα κι ολοι επεσαν να με φαν γιατι λεγαν δε τον πρόσεξα οταν ηταν αρρωστος. ολλοι περιμεναν απ μενα να κανω τα παντα κι αλλοι κοιτουσαν κι κριναν μονον . μετα οταν εφυγε απ τη ζωη μας παρατησαν οι παντες μονους μας εγω με μια ναρκισσαρα μανα να υποφερω .

Να ζήσεις γερός να θυμάσαι με αγάπη τον παππού σου.Έτσι είναι ο κύκλος της ζωής....σκέψου ότι εγώ δεν είχα ούτε πατέρα-ούτε παππού...μόνο μία άρρωστη θετή μάνα....άρα είσαι πολύ τυχερός που είχες έναν παππού να σε αγαπάει σαν γιο του και σαν εγγονό του....έχε υπόψη σου εξάλλου ότι θάνατος δεν υφίσταται καν και όλοι θα ξανασυναντηθούμε μετά θάνατον αλλά και στην ζωή!

Quote:

---

Originally Posted by Pinkrose17

Συμπληρώνονται σε λιγότερο από μήνα 2χρονια από το θάνατο του παππού μου.Ήταν όλη μου η ζωή,και πιστευω ότι ποτέ δεν θα ξεπεράσω τον χαμό του.Δεν υπήρχε μέρα μέσα σε αυτά τα χρόνια που να μην τον σκεφτόμουν,να μην πονούσα που δεν ήταν εδώ να του δώσω μια καραμελιτσα φράουλα που ήταν οι αγαπημένες του,που να έρθει να με φιλήσει και να μου πει καλημέρα,που να καθόμαστε στο μπαλκόνι παρέα και να αγναντεύουμαι τα βουνά και την φυση σιωπηλά χωρίς να πουμε καμία κουβέντα..απλά σαν φίλοι!!Ναι ο Παππούς μου ήταν για μένα ο καλύτερος φίλος,ο πατερας που δεν ειχα και κυρίως ο πιο καλός παππούς του κόσμου..ΟΛΗ ΜΟΥ Η ΖΩΗ!!!

---

Να εισια γερος να τον θυμασαι τον παπου σου και να νιωθεις ευλογημενος που καταφερες και προλαβες καποια ραγματα μαζι του ..

Το πενθος δυστηχως ειναι κατι που δεν ξεπερνιεται ποτε ,απλα το διαχειριζεσαι ..

αν διαβαζεις βιβλια θα μου επιτρεψεις να σου προτείνω ενα υπεροχο βιβλιο που τα λογια του και οι πρακτικες του ειναι εργαλεια των καλυτερων ψυχοθεραπευτων που ειδικευονται στην διαχειρηση του πενθους .

π.Φιλοθεος Φαρος ¨το πενθος ¨ειναι συνδιασμος πνευματικοτητας και επιστημης ,οτι καλυτερο για εμενα προσωπικα σ οτι εχω διαβασει γυρω απο την διαχειρηση αυτου !
Ακομα και αν η πνευματικότητα σου δεν ταυτιζεται η επιστημονικη πλευρα του βιβλιου θα σε βοηθησει απιστευτα.

Ειναι ενα βιβλιο γραμμενο στη μνημη της δικης του γιαγιάς και ίσως αυτο το κομμάτι σε κανει να ταυτιστεις λιγο παράπονο και λειτουργήσει σαν βαλσαμο σε αυτα που νιωθεις

https://www.youtube.com/watch?v=W4-udbTr9R8

Quote:

---

Originally Posted by Pinkrose17

Συμπληρώνονται σε λιγότερο από μήνα 2χρονια από το θάνατο του παππού μου.Ήταν όλη μου η ζωή,και πιστευω ότι ποτέ δεν θα ξεπεράσω τον χαμό του.Δεν υπήρχε μέρα μέσα σε αυτά τα χρόνια που να μην τον σκεφτόμουν,να μην πονούσα που δεν ήταν εδώ να του δώσω μια καραμελιτσα φράουλα που ήταν οι αγαπημένες του,που να έρθει να με φιλήσει και να μου πει καλημέρα,που να καθόμαστε στο μπαλκόνι παρέα και να αγναντεύουμαι τα βουνά και την φυση σιωπηλά χωρίς να πουμε καμία κουβέντα..απλά σαν φίλοι!!Ναι ο Παππούς μου ήταν για μένα ο καλύτερος φίλος,ο πατερας που δεν ειχα και κυρίως ο πιο καλός παππούς του κόσμου..ΟΛΗ ΜΟΥ Η ΖΩΗ!!!

---

Πολύ τρυφερό το κείμενο που έγραψες για τον παππού σου Pinkrose17. Σου εύχομαι να ζήσεις να τον θυμάσαι, τη γήινη μορφή του, βασικά εννοώ. Η ψυχή του είμαι σίγουρος πως θα είναι πάντα δίπλα σου