-
Άγχος εργασίας..
Καλησπέρα σε όλους. Είναι η πρώτη μου φορά που γράφω στο forum. Ας ξεκινήσω. όλα ξεκίνησαν το 2021 όταν πήγα στο στρατό (μόνιμος) και ξεκίνησα να παθαίνω κρίσεις πανικού και να κλαίω όλη μέρα. Εκείνη την περίοδο είχα μία σχέση που μέχρι τότε πήγαινε μπορώ να πω σχετικά καλα. Οταν λοιπόν μπήκα στο στρατό, ξεκίνησαν οι ζήλιες απο την πλευρά μου σε πάρα πολύ έντονο βαθμό. Ξεκίνησα να κάνω διάφορα σενάρια μες το μυαλό μου πράγμα που με οδήγησε σε τρομερό άγχος, κρίσεις πανικού, λυποθυμίες κλπ. Άρχισα να παρακολουθώ συνεδρίες με ψυχολόγο πράγμα το οποίο δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Σε αυτό το σημειο να αναφέρω ότι βρισκόουν σε κέντρο εκπαίδευσης και μέναμε μέσα στο στρατόπεδο για αρκετό καιρο. Όταν είχαμε εξόδους κλπ εγώ δεν έβγαινα γιατι φοβόμουν. Καθόμουν συνεχώς μέσα παρέα με το άγχος μου και τα κλάματα. Αρχές του 2022 αποφάσισα να επισκεφτώ ψυχίατρο όταν πλέον βρισκόμουν κοντά στον τόπο διαμονής μου (πάλι για εκπαίδευση) . Εκεί διαγνώστηκα με κατάθλιψη και αγχώδη διαταραχή και κάπως έτσι μπήκαν στη ζωή μου τα χάπια. Σε διάστημα ενός μήνα περίπου άλλαξα αρκετά αντικαταθλιπτικά καθώς όλα τους απο τις πρώτες μέρες είχαν αρκετές παρενέργειες πάνω μου (περισσότερο άγχος, δεν μπορούσα να κοιμηθώ, θολούρα, ζαλάδες κλπ). Στο μεταξύ είχα κάνει ένα σορό εξετάσεις σε περίπτωση που υπάρχει κάτι παθολογικό. Εξετάσεις αίματος, εγκεφαλογράφιμα, triplex καρδιας, τεστ κοπόσεως κλπ βγήκαν όλα πεντακάθαρα. Μέχρι τότε δεν είχα αναφέρει τίποτα σε κάποιον ανώτερο μου για το τι συμβαίνει. Όταν έφτασα να έχω αυτοκτονικές τάσεις αποφάσισα να μιλήσω. Μεταφέρθηκα λοιπόν σε στρατιωτικό νοσοκομειο όπου έμεινα 2 εβδομάδες. Εκεί διαγνώστηκα με διπολική διαταραχή υπέρ ταχείας εναλλαγής όπως μου είχε αναφέρει ο γιατρός που με είχε αναλάβει. 2 μήνες αναρρωτική άδεια και εισαγωγή ξανά στην ψυχιατρική κλινική του στρατιωτικού νοσοκομείου. Στο διάστημα αυτό των 2 μηνών που είχα άδεια, έβαλα περίπου 15 κιλά. Η διάθεση μου σταθεροποιήθηκε κάπως με την τότε αγωγή (σταθεροποιητή διάθεσης, αγχολυτικά, αντιψυχωτικά). Με βγάζουν λοιπόν Ι4 και καλοκαίρι του 2022 με διώχνουν οριστικά από το στρατό. Φτάνουμε στα Χριστούγεννα του 2022 όπου με είχε πιάσει πάλι αφόρητο άγχος χωρίς να ξέρω το λόγο και μία αίσθηση κενού. Ζητάω λοιπόν απο την ψυχίατρο του νοσοκομείου της περιοχής μου να νοσηλευτώ ξανά. Γίνεται εισαγωγή στην ψυχιατρική Καβάλας πάλι περίπου για 2 εβδομάδες. Εκεί μου βγάζουν εντελώς άλλη διάγνωση (F38 άλλες διαταραχές της διάθεσης, συναισθηματικές) . Παίρνω μια άλλη αγωγή που σχετικά με βοήθησε με το άγχος. Τον Μάιο του 2023 πιάνω δουλειά σε ένα εργοστάσιο. Όλα πήγαιναν πολύ καλά μέχρι που άρχισε τον Σεπτέμβριο περίπου να με πιάνει άγχος ζαλάδες κλπ και να παίρνω τη μία αναρρωτική πίσω απο την άλλη. Τον Οκτώβριο του 2023 απόπειρα αυτοκτονίας με χάπια. Με μεταφέρουν οι γονείς μου στο νοσοκομείο όπου γίνεται πλήση στομάχου. Μένω για κάνα 2 μέρες μέσα για παρακολούθηση. Γίνεται ξανά εισαγωγή στην ψυχιατρική της Καβάλας μέσα Οκτωβρίου 2023 με αρχές Νοεμβρίου. Τις πρώτες 2 κιόλας μέρες γίνομαι άλλος άνθρωπος. Ένιωθα προστατευμένος εκεί. Όταν μου είπαν ότι θα βγω τους είπα πως δεν νιώθω ακόμα έτοιμος και μου ανέφεραν πως η πραγματική ζωή είναι έξω και όχι να πιστεύεις πως είσαι μέσα σε μια γυάλα προστατευμένος. Βγαίνω λοιπόν, επιστρέφω στο εργοστάσιο, και με απολύουν και απο εκεί. Είχα χωρίσει με εκείνη την κοπέλα που ήμουν τότε εδω και πάρα πολύ καιρό. Τότε γνώρισα την κοπέλα που είμαι μέχρι και σήμερα μαζί της η οποία προσπαθεί και με το παραπάνω να με βοηθήσει να ξεπεράσω όλο αυτο το πράγμα. Ξεκίνησα πολύ καλα μετά την τελευταία νοσηλεία μέχρι τον Ιανουάριο του 2024 όπου πήγα για δουλεία σε ένα πολυκατάστημα . Εκεί άρχισαν πάλι οι κρίσεις πανικού, οι ζαλάδες, οι θολούρες κλπ. Από τότε μέχρι και σήμερα δεν έχω ξαναδουλέψει. Είμαι σε μία φάση όπου δεν θέλω να βγω από το σπίτι να δω κανέναν. Δεν νιώθω σχεδόν τίποτα. Η μνήμη μου εδώ και πάρα πολυ καιρό είναι σε πολυ άσχημο επίπεδο. Δεν έχω διάθεση να κάνω τίποτα. Μένω με τους γονείς μου οι οποίοι είναι σε σχετικά μεγάλη ηλικία και πιστεύω πως δεν με καταλαβαίνουν ιδιαίτερα. Εγώ είμαι 27. Στην παρούσα φάση λαμβάνω αγωγή με παρακολούθηση ψυχιάτρου (1 minitran 2*25 και tavor 2.5 2 μισά χαπάκια την ημέρα). Έχω κάνει κάποιες προσπάθειες να βρω δουλεία να στείλω βιογραφικά κλπ, αλλα όταν έρχεται η ώρα για συνέντευξη ή οτιδήποτε, ή δεν θα πάω, ή δεν θα απαντήσω το τηλέφωνο ή θα απορρίψω τη δουλειά με οποιαδήποτε δικαιολογία. Τον τελευταίο μήνα κοιμάμαι υπερβολικά πολύ, νιώθω συνεχώς κουρασμένος, δεν έχω καθόλου διάθεση και το σημαντικότερο ΦΟΒΑΜΑΙ να δουλέψω. Με πιάνει τρέμουλο και μόνο στην ιδέα. Δεν ξέρω τι ακριβώς με φοβίζει. Είμαι στα πρόθυρα να διακόψω την αγωγή σιγά σιγά όχι απότομα γιατί πιστεύω πως τα χάπια με "μουδιάζουν" συναισθηματικά και γιατί είτε τα παίρνω είτε όχι εγώ νιώθω το ίδιο. Δεν μπορώ να ζω άλλο με αυτήν τη διάθεση, αυτό το άγχος, αυτον το φόβο και όλα αυτα τα σκαμπανεβάσματα. Δεν έχω καθόλου αυτοπεποίθηση..Ήμουν ένα παιδί μες την τρελή χαρά, και έχω καταντήσει σαν "ζόμπι" ....
-
Αδερφέ Μ καλησπέρα και καλή δύναμη μήπως οι δουλειές που στέλνεις δεν σ αρέσουν και τις απορρίπτεις?
-
Φιλε μου καλε ...εισαι τοσο νεος κ πρεπει ν παλεψεις ν ζησεις οσα δυδκολα κ ν εχεις ζησει ...δες κατι θετικο ...εχεις ενα κοριτσι π σε αγαπαει ...κ το μονο π πρςπει ν κανεις ινε ν πας στο γιατρο σου ν παιρνεις τα φαρμακα σου κ ν συνεχισεις ν παλευεις .....αν κανεις του κεφαλιου κ τα κοψεις θ βρεθεις σε λαθος μονοπατια αβοηθητος ....δεμ ινε κακο ν παιρνεις φαρμακα ,στα εδωσαν γιατι τα εχει αναγκη το σωμα σου ....ξεκινα λοιπον πηγαινε στο γιατρο σου πες του αυτα π μας ιπες εμας ν σε βοηθησει γιατι εμεις εδω δεν θα σου πουμε το σωστο....νιωσε δυνατος βγες εξω απο το σπιτι παρε το κοριτσι σου απο το χερακι κ πηγενε στο γιατρο ν τα πειτε ....ειμαι σιγουρος αν κανεις αυτα τα λιγα σε λιγο καιρο θ μπεις σε σειρα ...επιτρεπετε ν πεσεις επιβαλετε ν σηκωθεις
-
Ένα θέμα είναι να δώσεις να καταλάβουν οι δικοί σ άνθρωποι ότι τους χρειάζεσαι πραγματικά και να σε βοηθήσουν βήμα βημα
-
Καλησπέρα σας. Έχετε περάσει δύσκολες καταστάσεις. Πρέπει να το παλέψετε. Χρειάζεται και βοήθεια ψυχολόγου για μένα. Να κάνετε ψυχοθεραπεία. Να λύσετε τα βαθύτερα προβλήτα που σας ταλανίζουν. Η φαρμακευτική αγωγή βοηθάει αλλά μέχρι ενός βαθμού. Δυστυχώς, η ζωή είναι σκληρή. Πρέπει να αγωνιστείτε. Να μάθετε να αντιμετωπίζεται όσο μπορείτε την ζωή. Δουλειές υπάρχουν. Θα βρείτε σίγουρα μια. Την περίπτωση να περάσετε από ΚΕΠΑ την έχετε σκεφτεί, μήπως καταφέρετε να πάρετε έναν επίδομα αναπηρίας μέχρι να σταθείτε στα πόδια σας; Εγώ διαγνωσμένοςε ΙΨΔ και κατάθλιψη κατάφερα μετά από πολύ κόπο να σταθώ στα πόδια μου. Κάνω ψυχοθεραπεία δύο φορές τον μήνα και παίρνω φαρμακευτική αγωγή. Εύχομαι από καρδιάς να τα καταφέρετε!
-
-
Quote:
Originally Posted by
Tsoufis1989
Καλή δύναμη αδερφέ μ
Θα συμφωνήσω χρειάζεται δύναμη και πολύ πείσμα. Όταν μου εμφανίστηκαν οι διαταραχές προσπάθησα να αυτοκτονήσω και εγώ με χάπια. Κατέληξα στο νοσοκομείο. Τις επόμενες ημέρες όταν είδα τους γονείς μου να κλαίνε και να μου ζητάνε συγγνώμη για το αν έκαναν κάποιο λάθος στην ανατροφή μου αν φταίνε αυτοί, ξαφνικά είπα θα το παλέψω. Τέλος! Από τότε περνάω φάσεις ύφεσης και έξαρσης. Όταν είμαι σε έξαρση σκέφτομαι για να το αντιμετωπίσω λέω ότι δεν θα αφήσω την αρρώστια να με νικήσει θα την νικήσω εγώ.
-
Άμα θες να μιλήσεις σε κάποιον το mail Μ το εχεις
-
Στον θεματοθέτη αναφέρεστε;
-
-
Αν κατάλαβα καλά όλα άρχισαν στο στρατό, εκεί πηγές για μόνιμος χωρίς να είναι επιλογή σου?
Για να βρήκες τόσο εύκολα γκόμενα λογικά είχες διάθεση για γνωριμία και έρωτες.
Πρόσεξε με τα χάπια δεν θα κάνεις τίποτα μόνος σου , θα βρείς λύση με τον γιατρό για κάποια αλλαγή.
Για να νιώσεις καλά πρέπει να βρείς δουλειά, ψάξε για κάτι απλό χωρίς υποχρεώσεις, και χωρίς υπερβολικό κόσμο. Αν είναι κάτι "μικρό" θα νιώθεις λιγότερο φόβο , ψάξε κάτι με λίγες ώρες ή μέρες. Βιογραφικά να στέλνεις από επιλογή όχι μαζικά, να το σκεφτείς καλά γιατί όταν περιμένεις πολλά δεν έχεις καθαρό μυαλό να δεχτείς την θέση και έχεις άρνηση για συνέντευξη.
-
Βγάλε και μια άδεια security για ώρα ανάγκης είναι ευκολο
-
Πολύ σωστά. Όλα άρχισαν στο στρατό. Ναι ήταν επιλογή μου. Πάντα αυτό ήθελα. Πήγα δόκιμος για να πάρω μόρια κλπ σε περίπτωση που βγει κάποια προκύρηξη. Όταν βγήκα από την κλινική την τελευταία φορά, ήμουν αποφασισμένος πως θα κάνω μια νέα αρχή. Έτσι ξεκίνησα και την νέα μου σχέση. Για τη δουλειά είχα πει θυμάμαι πως θα πάρω λίγο χρόνο και μετά θα ξεκινήσω. Πέρασαν περίπου 2 μήνες, ξεκίνησα στο πολυκατάστημα που ανέφερα αλλα δεν... Πέρασα επιτροπή ΚΕΠΑ όπως είπε και ο φίλος Luffy αλλα το ποσοστο που μου έβγαλαν ήταν 25% πραγμα που σημαίνει πως δεν παίρνω τίποτα. Σκέφτομαι να στείλω ένα βιογραφικό σε μία εταιρία της cosmote νομίζω είναι με τηλεφωνικές προσφορές κλπ το οποίο υποστηρίζει και τηλεργασία απλά έμαθα πως χρειάζεται 3 εβδομάδες εκπαίδευση σε φυσικό κατάστημα (πράγμα που φυσικά με αγχώνει και με φοβίζει) .
-
Ισως περα απο την αγωγη θα χρειαζοταν και ψυχοθεραπεια. Να εντοπισεις τη ριζα του κακου. Το τι ακριβως σου φταιει για να δεις μετα αν μπορεις να το αντιμετωπισεις. Αν ξεκινησεις ψυχοθεραπεια θα πρεπει να εισαι απολυτα ειλικρινης με το γιατρο σου για να μπορεσει να σε βοηθησει.
