Printable View
Έχω (εικάζω) μετατραυματικο στρες μετά από πολυήμερη νοσηλεία. Θυμάμαι πολλές λεπτομέρειες από την κατάσταση μου (ψύχωση). Έχουν περάσει μήνες πια , αλλά τα γεγονότα με στοιχειώνουν. Βεβαια, νιωθω οτι ποτε δεν θα ειμαι πληρως καλα απο την πάθηση μου, μετά από 5 υποτροπές ανά τα χρόνια. Και έχω και φοβία πως θα αρχίσουν να μην με πιάνουν οι αγωγές. Κανένας που να πέρασε κάτι αντίστοιχο με στρες μετά τη νοσηλεία; Είμαι στην αναζήτηση ψυχοθεραπευτή.
Δεν είμαι απόλυτα σίγουρη ότι η εμπειρία μου θα σε βοηθήσει μιας και υπάρχουν κάποιες διαφορές αλλά θα στην πω μήπως και...
Έχω νοσηλευτεί κι εγώ σε ψυχιατρική κλινική αλλά μόνο για μια μέρα (και τη νύχτα) γιατί τόσο άντεξα με τα χάλια που ήταν εκεί μέσα... Κι όντως βγήκα χειρότερα ψυχολογικά απ' ότι μπήκα...
Οι διαφορές που λέω είναι 1ον ότι εγώ έμεινα πολύ λίγο και 2ον ότι πάσχω από κατάθλιψη κι ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή... Αν πιστεύεις ότι μπορώ να σε βοηθήσω κάπως, απάντησε μου...
Βασικά βελτιώθηκα από την πάθηση μου με τη φαρμακευτική αγωγή που μου χορηγησαν. Ήταν όμως όλα τόσο έντονα όσα έζησα εκεί μέσα, που με στιγματισαν. Αρχικά ήμουν πάνω από εβδομάδα εκεί, και χρειάστηκε για αρκετές ώρες την ημέρα να με δέσουν στο κρεβάτι. Η τραυματική εμπειρία είναι αυτά που βίωσα εγώ στην πάθηση και το ότι με δένανε, επειδή είχα ξεφύγει. Έχω μετατραυματικο στρες επειδή έχω μνήμες. Σκόρπιες μεν, αλλά υπάρχουν.
Καλημέρα...Quote:
Originally Posted by True_self
Κατάλαβα... Είναι λογικό να έχεις μετατραυματικό στρες όταν έχεις άσχημες αναμνήσεις... Αν σε βοηθάει να το συζητάμε είναι καλό αλλά πρέπει να το αναφέρεις και στον θεραπευτή σου όταν βρεις... Θα σε βοηθήσει... Κι εγώ τις πρώτες μέρες όταν βγήκα από την κλινική, δεν ήμουν καλά... Κι αυτό που λες για το δέσιμο, μια φορά το έκαναν και σ' εμένα στην παθολογική κλινική μετά από μια απόπειρα με χάπια γιατί ήθελα να βγάλω τον ορό και τον τραβούσα... Όντως δεν είναι ότι καλύτερο, αλλά τι να έκαναν οι άνθρωποι αν κινδύνευε η ζωή μου χωρίς αυτό; Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν κατηγορώ κανέναν αλλά στην ψυχιατρική κλινική ναι, γιατί η συμπεριφορά των νοσηλευτών ήταν απαράδεκτη απέναντι σε ανθρώπους με σοβαρά προβλήματα... Άσε, δεν θέλω να τα θυμάμαι...
Α, να συμπληρώσω κάτι: χαίρομαι που σε βοήθησε η αγωγή σου... Είναι πολύ σημαντικό...
Να σαι καλά Κύκνε σε ευχαριστώ για την απάντηση. Έχω αναφέρει το περιστατικό σε δύο θεραπευτές και δεν υπήρξε κάποια ανταπόκριση πάνω στην κουβέντα. Θεώρησαν ότι ίσως δεν είναι κάτι σημαντικό. Με την έννοια ότι δεν αποτελεί μετατραυματικό στρες ίσως. Μου είπαν να το ξεχασω (!).
Δεν είχα παράπονο από το προσωπικό (όσο θυμάμαι) το πρόβλημα είναι εμπειρία η προσωπική στην ασθένεια σε συνδυασμο με τη αναγκαστικη νοσηλεία. Δεν ξερω γιατί θεωρήθηκε αμελητέο. Προφανώς είναι δύσκολο για έναν τρίτο να αντιληφθεί τι μπορεί να περνάει ένας ψυχωτικός κατά τη διάρκεια κρίσης. Ήταν ένα πολύ σοβαρό επεισόδιο.
Νομίζω η ψυχοθεραπεία θα σε βοηθήσει να κλείσεις σιγά σιγά αυτή την πληγή. Χρειάζεται χρόνο και υπομονή. Αυτή την περίοδο γενικά πως είσαι;
Kαι εγω θα σου πω να φυγεις τρεχοντας απο αυτους τους θεραπευτες ,τι ηταν ψυχιατροι;Quote:
Originally Posted by True_self
Φυσικα και θα πρεπει να το συζητησεις για να δεις απο που προερχεται ο φοβος σου και να δεις τελικα αυτο που σου ειπε ο κυκνος .
Οτι ολα εγιναν για την προστασια της ζωης σου .
Ισως λιγο αγαρμπα αλλα το αποτελεσμα ειναι οτι εισαι ζωντανος και αυτο να σκεφτεσαι .
Το αν θα ξαναγινει δεν νομιζεις οτι ειναι στο θεμα ,τηρω την αγωγη μου και φροντιζω τον εαυτο μου ;
Αρα αν κανεις σωστα την αγωγη σου και μιλας και με ενα σωστο θεραπευτη ,θα σου προτεινω μακρυα απο ψυχιατρο για θεραπεια μονο ψυχολογο ή συμβουλο ,ολα θα πηγαινουν καλυτερα .
PTSD θα το πω πρωτη φορα εδω μεσα γιατι δεν θελω να το συζητω ...αντιμετωπισα και εγω .
Αφορα την επιθεση μου ,αποπειρα βιασμου μου ...
Μου πηρε πολυ χρονο αλλα να ξερεις το να σταματας να θεωρεις τον εαυτο σου υπευθυνο για πραξεις αλλον και να σταματησεις να φοβασαι μην σου ξανασυμβει θελει πολυ προσωπικη δουλεια με ενα καλο θεραπευτη .
Καντω σε παρακαλω οσο πιο γρηγορα μπορεις .
George 1520, είμαι καλύτερα, εννοείται τηρώ την αγωγή. Κάνω συχνά ψυχοθεραπειες και διαβάζω πολύ για την ψυχική υγεία γενικά. Αλλά συνήθως μου έρχονται μνήμες, και επειδή η πάθηση είναι δια βίου όσο να ναι έχουν δημιουργηθεί κάποιες φοβίες για τις υποτροπές.
Πολλές φορές, ενώ δεν έχω κάτι, είναι σαν να προκαλώ στο μυαλό μου σκέψεις για να με τεστάρω. Φοβάμαι για παράδειγμα τι θα ακούσω στην τηλεόραση και πώς θα το αποκωδικοποιήσω στο μυαλό μου (μην τυχόν και θεωρήσω ότι απευθύνεται κάτι προς εμένα) ή φοβάμαι τι θα διαβάσω στα σοσιαλ με το ίδιο σκεπτικό. Όμως, προσπαθώ να είμαι όσο πιο λειτουργική γίνεται και όσο μου το επιτρέπει η θεραπεία.
Nemo, να σαι καλά για τις συμβουλές. Ναι, ο ένας εκ των δύο ήταν Ψυχίατρος. Ο ψυχολόγος, ίσως δεν γνώριζε να το αντιμετωπίσει το μετατραυματικό στρες.
Δύσκολο αυτό που πέρασες, λυπάμαι πολύ. Ελπίζω να απέκτησες εσωτερικό σθένος να το αντιμετωπίσεις μέσα σου ( απότι καταλαβαίνω, έτσι είναι).
Σίγουρα είμαι πάρα πολύ ευγνώμων που είμαι ζωντανή. Με βοήθησαν και οι προσευχές και η στροφή στην εκκλησία. Ήταν δύσκολη περίοδος και για άλλους λόγους που δεν θέλω να αναφέρω. Πάντως ανάρρωσα, όσο μπορεί να αναρρώσει κανείς από αυτές τις παθήσεις. Όμως, νιώθω ευάλωτη απέναντι σε στρεσογόνες καταστάσεις, έχω πολύ ευαίσθητο ψυχισμό σε κάποια συγκεκριμένα θέματα μέσα στο σπίτι που πρόκειται σταδιακά να τακτοποιηθούν και θέλει δουλειά ακόμη. Σε ένα μεγάλο ποσοστό έχω βοηθηθεί (έχω επανέλθει σε καλό στάδιο), ωστόσο πάντα ζω με την υπόνοια υποτροπής. Υπο τη σκιά, δηλαδή, της παραφροσύνης.
να μην αναφερεις το οτιδηποτε σε στρεσαρει και εγω το αποφευγω ακομα και σημερα γιατι δεν το κρύβω ,λιγο την ενοχη οτι μπορει και εγω να το προκαλεσα δεν την εχω δουλεψει στο επαρκο .
Βεβαια καμια σχεση με το πως ημουν αλλα η φραση που μου ειχε πει τοτε "οτι λογο "ομορφιας " το ειπε καπως αλλιως βεβαια δεν θα μπορουσε να μην μου τα ριξει "..
ε εγω αυτη την φραση του ακομα την δουλευω που και που ,ειδικα οσοι με πλησιαζουν καθαρα για την εξωτερικη μου εμφανιση και το δειχνουν με χυδαιο τροπο μου ερχεται να φυγω μιλια μακρυα τους αλλα οκ το διαχιρειζομαι καλυτερα ...
Ναι δυστηχως δεν γνωριζουν γιατι ακους ψυχολογο εσυ και λες τα ξερει ολα .Αν δεν παρει ομως ειδικοτητα πανω στο ειδος της ψυχοθεραπειας του την τυφλα τους δεν ξερουν μερικοι και μας κανουν ακομα πιο χαλια δυστηχως ..
Τελοσπαντων ολα καλα παμε παρακατω που λενε και οσο ζουμε θα μαθαινουμε περισσοτερα και εγω διαβαζω πολυ ειδικα ενα βιβλιο που βρήκα απο το σαιτ του ψυχολοτζι για τις ψυχοθεραπευτικες παρεμβασεις του ΕΓΩ με βοηθησε να καταλαβω ακομα περισσοτερα .
Σε καμία περίπτωση δεν φταις εσύ. Όπως δεν φταίει μια γυναίκα που τρώει ξύλο από κακοποιητικό σύντροφο, όπως δεν φταίει και ένα παιδί που πέφτει θύμα παρενόχλησης. Με τις ορέξεις του κάθε ψυχανώμαλου!! Ο βιασμός είναι πράξη παράνομη, κατάπτυστη και αρρωστημένη!!!
Απογοητεύτηκα από τις προσεγγίσεις αυτών των ειδικών, πόσο μάλλον από τον γιατρό που μου είπε "ε ξέχνα το τώρα, μην το σκέφτεσαι".
Σκέφτηκα πως πρέπει να ψάξω και για άλλον.. Δεν ξέρω γιατί αντιμετωπίζεται ως κάτι το εύκολο και διαχιρείσιμο. Κάπως αψηφιστα το πήρανε.. Τέλος πάντων...
Είναι ένα βάρος που χρίζει ανάλυση με ειδικό. Το βάζω στο hold μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος..
Θα το κοιτάξω το βιβλίο που λες.