Originally Posted by
kva
Καλησπέρα, ας σας πω και εγω τον πόνο μου..
Είμαι 26 ετών, δεν έχω κάνει ποτέ σχέση στη ζωή μου. Γνώρισα έναν άντρα 31 ετών με τον οποίο μιλούσαμε κάποιες μέρες με μηνύματα και βρεθήκαμε κάποιες φορές. Όταν τον είδα πρώτη φορά αισθάνθηκα όμορφα μαζί του, μιλήσαμε, γελούσαμε και στο δεύτερο ραντεβού φιληθήκαμε. Μου ζήτησε να σκεφτώ κάποια πράγματα ώστε να δουμε αν μπορούμε να πάμε μακροχρόνια γιατί και οι δυο το σκεφτόμαστε. Τα σκέφτηκα και συμφώνησα και του ζήτησα να βρεθούμε, την οποία συνάντηση δεν αρνήθηκε. Στο μεταξύ συνέβει κάτι πολύ σοβαρό και η επικοινωνία όλο και γινόταν αραιή. Πριν λίγες μέρες του ειπα ότι δεν θα τον ξαναενοχλήσω και θα περιμένω μέχρι να μου πει τι συμβαίνει γιατί μπορεί να τον ξέρω λίγο, αλλά τον νοιάζομαι και στεναχωριέμαι για εκείνον. Τελικά με πήρε τηλέφωνο, μου εξήγησε τι έγινε και μου είπε ότι δεν θέλει να με μπλέξει, ούτε θέλει να με κάνει να περιμένω και ότι είναι καλύτερο να είμαστε δύο φίλοι.
Έχω αισθήματα (τα οποία δυστυχώς δεν έδειξα όσο ήθελα, όταν γνωριστήκαμε του είπα ότι θέλω έναν φίλο και την τελευταία φορά ότι το έβλεπα για σχέση) αλλά δεν προλάβαμε καλά καλά να πούμε ότι έχουμε σχέση. Αισθάνθηκα όμως από αυτές τις φορές που βρεθήκαμε ότι έχουμε και οι δύο αισθήματα. Θέλω τόσο πολύ να συνεχίσω την επικοινωνία μαζί του αλλά φοβάμαι ότι δεν πρέπει. Σκέφτομαι να του στέλνω έστω μια φορά την εβδομάδα αλλά δε ξέρω αν θα πρέπει να το κάνω πρώτη εγώ.
Ακόμη αισθάνομαι έτοιμη να τον περιμένω. Σίγουρα μπορεί να πάρει πολύ καιρό αλλά είναι ένας άνθρωπος που θέλω να έχω στη ζωή μου και συμπληρώνει όλα όσα είχα στο μυαλό μου για τον άνδρα που θα είχα σχέση και θα έκανα οικογένεια.
Τι με συμβουλεύετε να κάνω;