Originally Posted by
Philuoi
Καλησπέρα.
Η γιαγιά μου έχει διαγνωστεί με σχιζοφρένεια από τα 40 αφού έχασε τον γιο της. Είχε και νωρίτερα εκρήξεις θυμού και σκληρό χαρακτήρα όχι με όλους όμως... Τώρα μιλάει μόνη της, βγαίνει στην αυλή και φωνάζει, λέει ότι θέλουν να την σκοτώσουν και την παρακολουθούν και μιλάει για χρώματα. Επίσης πολλές φορές έχει προσπαθήσει να σκοτώσει τον άνδρα της. Επίσης δεν πλένεται και ενώ παλιά ήταν άριστη μαγείρισσα τώρα τα φαγητά της δεν τρώγονται και το σπίτι της είναι βρώμικο. Ο λόγος της είναι ασυναρτητος, έχει νοσηλευτεί και σε ψυχιατρείο για λίγες μέρες. Τα φάρμακα δεν δέχεται να τα παίρνει το καταλαβαίνει όταν τα βάζουμε κρυφά...
Το άγχος μου είναι μήπως είναι κληρονομική πάθηση. Εγώ έχω περάσει πολλά από μικρή με αποτέλεσμα εκεί που γελούσα και είχα όρεξη για ζωή τώρα να γελάω μηχανικά...θέλω να κάνω πράγματα μόνο και μόνο για να ξεχνιέμαι από τα άγχη μου. Παρουσιάζω αδυναμία συγκέντρωσης και τρομερά αδύναμη μνήμη, επίσης νευριάζω πολύ εύκολα όταν κάποιος δεν καταλαβαίνει τι λέω και του φωνάζω. Κλαίω και πολύ εύκολα πχ. Αν συζητάω με κάποιον και αναφερθώ σε κάτι που περνάω με την υγεία μου τότε θα με πιάσουν τα κλάματα. Κλαίω πολύ εύκολα. Επίσης όταν είμαι σε παρέα αντί να κάνω συζητήσεις κάθομαι και ακούω και χάνομαι στις σκέψεις μου... Το κορυφαίο είναι ότι κολλαω όταν μιλάω και δεν μου έρχονται οι λέξεις... Επίσης λόγω πένθους γονέα και αρρώστιας του άλλου γονέα έχω φοβίες με την υγεία και νομίζω ότι κάτι θα μου βρουν και εμένα και θα πεθάνω...
Κατά τα άλλα έχω βγάλει πανεπιστήμιο με πολύ καλό βαθμό και τώρα ολοκληρώνω και το μεταπτυχιακό μου...
Δεν ξέρω τι να κάνω... φοβάμαι...
