Ισχύς χαπιών και διάκριση εαυτού

Έχω το τελευταίο διάστημα μια έντονη αίσθηση, αλλά και φοβία πως θα πάψουν σταδιακά τα φάρμακα να με "πιάνουν". Ήδη λαμβάνω αγωγή εδώ και 12 χρόνια. Έχω αλλάξει αγωγές ανά τα χρόνια, λόγω των ανεπιθύμητων ενεργειών, ωστόσο πλέον στενεύουν και οι επιλογές χαπιού, και τελευταία νιώθω ότι δεν είναι 100% αποτελεσματική η αγωγή μου, όσων αφορά τη συμπεριφορά μου και κάποιες έτσι διάσπαρτες ιδεοληψίες και έμμονες ιδέες.
Από την άλλη, έχω πάψει πλέον να μπορώ να διακρίνω καθαρά ποιά χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς μου είμαι εγώ και ποια μου προσάπτει η πάθηση. Είναι μια δύσκολη διάκριση θεωρώ (στα αρνητικά συμπτώματα, αυτά που αφορούν τη συμπεριφορά, τα κίνητρα κλπ).
Κάπου ανά τα χρόνια και ανά τις κρίσεις ψυχώσεων, ξέχασα ποια πραγματικά είμαι εγώ.. Κάθε έντονο συναίσθημα αποδίδεται στην πάθηση μου από τους οικείους μου. Θυμός, λύπη, άγχος, γέλιο, εντονη χαρά κλπ. Και πώς θα θεωρούμουν "φυσιολογικη"; Ποια έκδοση τελικά του εαυτού μου θα ήταν "νορμαλ"; Θεωρώ πως όλοι οι άνθρωπο έχουν τα πάνω και τα κάτω τους.. Από τη στιγμή που είμαι όσο το δυνατόν πιο λειτουργική γίνεται, ξέρω τουλάχιστον ότι δεν χάνω τελείως τον έλεγχο της λογικής μου.

Μην ανησυχείς για τα χάπια . Και εγώ έχω αλλάξει τρία χάπια σε τρία χρόνια και ακόμα δεν είμαι
καλά τελείως. Εγώ το ρίχνω στην πλάκα όταν δεν έχω ψύχωση γιατί τα μισά που λέω είναι για γέλια και για κλάματα.Μην σε παίρνει από κάτω.

Δεν είμαι ειδική αλλά δεν ξέρω κατά πόσο καλό σου κάνει να αλλάζεις συνέχεια αγωγή. Ίσως το κάθε χάπι και η δόση που παίρνεις να διαφέρει και στη συναισθηματική «κάλυψη» που σου προσφέρει αλλά και στις παρενέργειες που θα έχουν όταν τα κόβεις. Νομίζω ότι με αυτό τον τρόπο τον «αποτελειώνεις» τον οργανισμό σου. Εκτός και αν διαπιστώνεις ότι κανένα από αυτά δεν κάνει δουλειά όσο καιρό και αν τα παίρνεις! Τηρείς πιστά την αγωγή ή υπάρχουν και μέρες που πιθανόν να ξεχάσεις να την λάβεις; Μήπως πρέπει να αυξήσεις την δόση σε κάποιο από αυτά που παίρνεις για να έχεις άμεσα αποτελέσματα και να είσαι πιο «λειτουργική» όπως λες;

Rainbow 86 Δεν ξέρω λεπτομέρειες για το αν αποτελειώνεται ο οργανισμός μου όπως λες. Ό,τι μου λένε οι γιατροί κάνω. Σκέψου μόνο πώς θα ήμουν χωρίς την αγωγή.. Εκεί να δεις τι πάει να πει να είσαι ανύπαρκτος. Την αγωγή την παίρνω κανονικά, όπως θα έκανα σε οποιαδήποτε πάθηση.
Τέλος πάντων, έθεσα ένα κάπως φιλοσοφικό ερώτημα, υπαρξιακό ίσως. Ποιος/α είσαι πραγματικά ως ασθενής, χωρίς την ψύχωση; Αλλά μάλλον δεν έχει και καμία ιδιαίτερη σημασία να κάνεις κάποιο διαχωρισμό, εφόσον είσαι λειτουργικός/η. Εγώ είμαι πάρα πολύ λειτουργική, στο βαθμό που αποδίδω στην καθημερινότητά μου όσο καλύτερα μου επιτρέπεται (με βάση κι άλλων παραγοντων όπως πχ νοημοσύνης, θέλησης, ικανοτήτων κλπ.) Δεν έχω έντονα και επίμονα θετικά συμπτώματα. Τα αρνητικά είναι με ένα μικρό ερωτηματικό..