=============
=============
Η μονη λυση που θα σε κανει να εχεις αυτοπεποιθηση ειναι να βρεις μονος την λυση στα προβληματα σου. Η μονη συμβουλη που μπορω να σου δωσω λυνε ενα ενα τα προβληματα.
Φίλε μου, καταλαβαίνω αυτό που λες ότι περιμένεις να βρεις ένα παιδί σαν τον Δημήτρη, αλλά θεωρώ ότι είναι η κλασική κατάσταση του "ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται". Αν βελτιωθούν κάποια πράγματα στη ζωή σου, δεν θα σε νοιάζει τόσο. Πιστεύω ότι αυτό είναι απλά ένα απωθημένο, το σημαντικό είναι να βρεις φίλους, ίσως αργότερα μια κοπέλα κτλ. Ναι, όταν έχεις αυτισμό οι άλλοι σε υποτιμούν και αδιαφορούν για σένα, αλλά ξέρω και αυτιστικά άτομα που έχουν βρει φίλους στην ενήλικη ζωή τους, οπότε μην τα παρατάς! Υπάρχει το ίντερνετ πλέον, θα μπεις σε κάποια σχολή, θα πηγαίνεις σε κάποιο γήπεδο στην περιοχή σου να παίζεις ποδόσφαιρο, μπάσκετ αφού τελειώσεις το σχολείο και έχεις χρόνο, κάτι θα βρεις από φιλίες! Εγώ δεν έχω επαφή με κανέναν από το σχολείο, ωστόσο έχω αρκετούς φίλους πλέον για να βγαίνω σχεδόν κάθε μέρα!
Επίσης, πολλοί αυτιστικοί παλινδρομούν στην παιδική τους ηλικία και ενήλικοι.
Eagle guy,φίλε μου,αρχικά θέλω να σε ευχαριστήσω πολύ που έχεις σταθεί δίπλα μου και έχεις δείξει ενδιαφέρον σε ό,τι έχω γράψει που με απασχολεί από την αρχή,δηλαδή από το thread που είχα γράψει τον Σεπτέμβρη μέχρι και σήμερα. Όσο αφορά τη συμβουλή που μου δίνεις, και θυμάμαι που μου το είχες πει και στο προηγούμενο thread μου, πιστεύεις πολύ πως θα βρω φίλους στο πανεπιστήμιο και συμφωνώ μαζί σου.
Το θέμα όμως που με έχει κάνει να αμφιβάλλω για αυτό είναι εξαιτίας της μεγάλης αδελφής μου,όπως είχα ξαναπει έχω σχετικά άσχημες σχέσεις μαζί της και μου πετάει συνέχεια στα μούτρα ότι "και στο Πανεπιστήμιο τα ίδια χάλια θα είσαι όπως και στο Λύκειο άμα δεν αλλάξεις τον χαρακτήρα σου " όμως δε καταλαβαίνει πως δεν είναι τόσο απλό,ότι έχω κοινωνική φοβία και ντρέπομαι στο πως να εκφράζομαι,ότι το να βρεις φίλους απαιτεί μεγάλο κοινωνικό θάρρος κάτι που δε μπορώ να αποκτήσω εύκολα άμα δεν υπάρχει κάτι να μου δίνει ψυχική δύναμη και ευτυχία όπως το θέμα με τον Δημήτρη,επίσης δε θέλω να έχω ένα μικρό παιδί στη ζωή μου σαν τον Δημήτρη μόνο για να λύσω τα προβλήματα μου, αλλά και επειδή όντως το επιθυμώ μες στην καρδιά μου.
Για να κλείσω,θέλω να σου πω,πως μόνο που σκέφτομαι ότι μπορεί να ισχύσει αυτό που λέει η αδελφή μου,τρελαίνομαι,χάνω τον κόσμο από τα πόδια μου! Όμως δε θέλω να την πιστεύω,θέλω να πιστεύω αυτό που μου λες εσύ,αφού και εσύ ήσουν εσωστρεφής,να όμως πως τα κατάφερες! Όμως δεν ξέρω άμα έχω την ίδια τύχη και εγώ,δεν ισχύει το ίδιο για όλους σωστά? Άμα η αδελφή μου έχει δίκιο?
Κανείς δε μπορεί να είναι σίγουρος για το πως θα τα φέρει η πραγματικότητα.
Εγώ πιστεύω φίλε πως αυτό που προανέφερα είναι η λύση,έχεις δίκιο όμως σε αυτό που λες,άμα δε βοηθήσω εγώ τον εαυτό μου δε γίνεται τίποτα,όμως το θέμα είναι ότι τόσα χρόνια δεν έκανα τίποτα,πέρασα όλη την εφηβεία μου στη δυστυχία και την ζήλια ή μάλλον η μοναξιά δε με βοήθησε να παλέψω διότι μου έπαιρνε όλη την θετική ενέργεια.Πιστεύω πως οπωσδήποτε χρειάζομαι κάτι στη ζωή μου,κάτι που να συμπληρώσει με χαρά αυτό που μου λείπει και έτσι να μου δώσει δύναμη ώστε να κτίσω την υπόλοιπη ζωή μου και να μπορέσω να βοηθήσω τον εαυτό μου και μάλιστα με καλύτερα αποτελέσματα!Quote:
Originally Posted by axl100
Καλησπέρα παιδιά,παρακαλώ άμα μπορείτε δείτε λίγο και το δικό μου thread,οι συμβουλές και η βοήθεια σας θα είναι πολύ χρήσιμες για μένα,ευχαριστώ αυτούς που μου έχουν απάντησει.
Η μοναξια ειναι ψευδαισθηση, δεν χρειαζεσαι τους αλλους για να λειτουργησεις. μην περιμενεις επιβεβαιωση απο τους αλλους. Χρησημοποιησε το μυαλο σου για να κατευθυνεις την ζωη σου.Quote:
Originally Posted by Vasilis125
Όπως καταλαβαίνεις, δε μπορεί να αναζητάς λύση για τις φοβίες στην εύρεση ενός προσώπου που να μοιάζει με ένα παιδί που ήξερες κάποτε, έτσι; Οπότε; Εφόσον τα προβλήματα είναι αρκετά (έμμονες σκέψεις, κακές οικογενειακές σχέσεις, απελπισία), ένας ψυχολόγος θα βοηθούσε.
Πηγαίνεις κάπου αυτό τον καιρό, σε παρακολουθεί γιατρός; Το παιδί εκείνο κατά την άποψή μου το έχεις στο νου σου πλάσει ως κάποια "κουβέρτα ασφαλείας" συναισθηματική, ωστόσο πρέπει να δουλέψεις για να βρεις άλλες, ρεαλιστικές και πραγματοποιήσιμες τακτικές αντιμετώπισης. Και να μην το καθυστερείς.
Καλημέρα! Έχεις εξιδανικεύσει στο μυαλό σου αυτό το παιδάκι και νομίζεις ότι αν βρεις ένα πανομοιότυπο -που δεν θα το βρεις - η ζωή σου θα είναι καλύτερη.
Λοιπόν, η ζωή σου δεν είναι καλή ακριβώς γι' αυτό τον λόγο. Γιατί δεν είσαι πια σε ηλικία να κάνεις παρέα με παιδάκια του Δημοτικού και δεν πρέπει να κάνεις.
Είναι κάτι που δεν θεωρείται φυσιολογικό. Τα παιδιά του Δημοτικού έχουν άλλα ενδιαφέροντα και δεν μπορείς να φτάσεις ας πούμε 40 χρονών και να κάνεις παρέα με ένα παιδάκι (σαν τον Δημήτρη).
Πρέπει να πας επειγόντως σε ψυχοθεραπευτή για χρόνια, να σου φύγει αυτή η εμμονή αλλιώς τα πράγματα δεν θα πάνε καλά. Η λύση που σκέφτεσαι είναι μη ρεαλιστική, και να σου πω και την αλήθεια, ο οποιοσδήποτε θα σε έβλεπε να τριγυρνάς ένα παιδί του Δημοτικού με τόση αγάπη, θα σε περνούσε για παιδόφιλο. Κι ίσως η τόση αγάπη σου εξελιχθεί ΄και με αυτόν τον τρόπο, που ξέρεις;
Γι' αυτό αναθεώρησε, κράτα τις καλές αναμνήσεις αλλά άφησε τον Δημήτρη πίσω.
Βασίλη, να σου πω ότι καταλαβαίνω ακόμη περισσότερο τη δυσκολία σου, γιατί είμαι μη νευροτυπική. Είναι κόλλημα αυτό που έχεις, και μπορεί να θεωρηθεί από τους άλλους περίεργη, παράδοξη και ανησυχητική συμπεριφορά. Δηλαδή, από γονείς κτλ, καταλαβαίνεις τι εννοώ; Θα αναρωτιούνται τι θέλει αυτός από το παιδί μου, ενώ ο τρόπος που εσύ αισθάνεσαι και σκέφτεσαι δεν είναι πονηρός και δεν το κάνεις επειδή τα παιδιά σε έλκουν σωματικά. Θυμήσου πώς αντέδρασαν οι καθηγητές όταν πήγες στο γυμνάσιο να τον αναζητήσεις, όπως ο ίδιος μας είπες.
Όμως, επειδή επίσης ανέφερες πως δε μπορείς να ζεις άλλο έτσι, θες κάποια βοήθεια τώρα.
Ποια είναι τα ιδιαίτερά σου ενδιαφέροντα; (θα έχεις τέτοια σίγουρα), ποιο ή ποια είναι αυτά; Σου αρέσουν πχ τα αυτοκίνητα, τα ζώα, τα πουλιά, οι χάρτες, τα κτίρια, τι είναι αυτό που σε ενδιαφέρει και το ψάχνεις διαρκώς;
HarleyQuinn συμφωνώ με αυτά που λες,δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα,όμως εδώ και 4 χρόνια το σκέφτομαι συνέχεια,δεν υπάρχει μέρα που να μη το σκέφτομαι. Δε ξέρω,είναι όντως πολύ σοβαρή εμμονή,το έχω πει και στον ψυχοθεραπευτή μου,όμως έμενα μου φαίνεται ότι δε του νοιάζει και πολύ να με βοηθήσει σχετικά με αυτό το θέμα,επίσης 4 χρόνια ήμουν στη δυστυχία λόγω αυτής της επιθυμίας,αυτά τα χρόνια τώρα δε μπορώ να τα πάρω πίσω πια,επίσης δε βοήθησε και η κοινωνική φοβία που είχα που δε μπόρεσα να έχω παρέα και να ασχολούμαι με άλλα ωραία πράγματα στη ζωή μου,οπότε νομίζω αυτό την έκανε την άρρωστη αυτή εμμονή πιο ισχυρή.
Και επειδή στον κόσμο που βρισκόμαστε υπάρχει μεγάλη κακιά,την οποία εγώ έχω δεχθεί από πολλούς,γι αυτό πιστεύω πως το να περνάω χρόνο με ένα μικρό παιδάκι (σαν τον Δημήτρη) είναι λύση,γιατί ούτε μπορούν να σε κρίνουν ή να σε πληγώσουν.Έτσι λοιπόν εξηγείται για εμένα,τους μισώ τους υπόλοιπους όμως ανθρώπους γιατί μόνο κακία και αδιαφορία ξέρουν να βγάζουν (υπάρχουν φυσικά και εξαιρέσεις από ελάχιστους).
================
Η αλήθεια είναι πως ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον που έχω είναι για τις χώρες και τον πολιτισμό τους,ψάχνω συνέχεια στο διαδίκτυο για διάφορες χώρες και θα ήθελα πολύ να έχω στο μέλλον την οικονομική άνεση να κάνω και ταξίδια.Επίσης που και που βλέπω ντοκιμαντέρς γιατί μ αρέσει να μαθαίνω για διάφορα ζώα,πως ζούνε,τον τρόπο επιβίωσής τους,κτλ.Quote:
Originally Posted by WildHoney
Εχεις να προτείνεις κάποιο ντοκιμαντέρ με φάλαινες; Θα προτιμούσα με μπλε φάλαινες.Quote:
Originally Posted by Vasilis125
Κοίτα να σου προτείνω ακριβώς δε ξέρω,εγώ τα ντοκιμαντέρς που έβλεπα ήταν στο national geography από ένα κανάλι στη τηλεόραση,πιο πολύ δηλαδή έβλεπα τυχαία με διάφορα ζώα,με φάλαινες συγκεκριμένα δεν έχει τύχει για να ξέρω να σου πω.Quote:
Originally Posted by george1520