Κυριολεξία και φάσμα αυτισμού

Θα γνωρίζετε ίσως ότι οι άνθρωποι που είναι νευροδιαφορετικοί έχουν πρόβλημα στη χρήση της γλώσσας που είναι συμβολική.

Για παράδειγμα όταν κάποιος τους πει "δε μπορείς να καταλάβεις τι νιώθω, γιατί δεν μπορείς να μπεις στα παπούτσια μου", το υποκείμενο στο φάσμα θα αναρωτηθεί "γιατί να μπω στα παπούτσια του άλλου", τι εννοεί ο ποιητής, χα χα. Λοιπόν, θα πω κάτι που βοήθησε εμένα πάρα πολύ, αλλά το έκανα από τα παιδικά μου χρόνια και συστηματικά.

Αυτό που με βοήθησε υποθέτω, δίχως το έχω συνειδητοποιήσει είναι η ποίηση και η διαρκής αναζήτηση των συμβολικών της νοημάτων. Στην ποίηση η χρήση της μεταφοράς είναι έντονη και συχνή. Όταν λοιπόν πρωτοδιάβασα σε ένα στίχο ποιήματος πως ο ποιητής "δάγκωσε τη μέρα κι αυτή δεν έσταξε ούτε μια σταγόνα πράσινο αίμα", τα ερωτήματα ήταν. Πώς γίνεται η μέρα να δαγκωθεί, το αίμα δεν είναι πράσινο αλλά κόκκινο, γιατί το λέει πράσινο κτλ. χα χα

Τι έκανα λοιπόν; Ήθελα πάρα πολύ να το καταλάβω. Αυτό με έκανε να αρχίσω να αναζητώ όλο και περισσότερα ποιήματα του ίδιου ποιητή, στην προσπάθειά μου να καταλάβω το στυλ του, τα νοήματα στα οποία επανερχόταν, τις λέξεις τις οποίες φαινόταν να αγαπούσε να χρησιμοποιεί, κτλ. Πρέπει να καταλάβεις τι ΕΙΝΑΙ το πράσινο. Τι είναι το πράσινο ΕΚΤΟΣ από το πράσινο ως χρώμα. Τι άλλο συμβολίζει. Μετά σκέφτεσαι τι είναι πράσινο, ποια πράγματα πράσινα σου έρχονται αμέσως στη σκέψη; Τα φύλλα, το γρασίδι, τα δέντρα. Οι χυμοί όλων αυτών, η χλωροφύλλη, είναι το πράσινο του στίχου.

Αυτές τις διαδικασίες τις έκανα πάντα, για οτιδήποτε στην καθημερινότητα με δυσκόλευε και έλεγαν συχνά οι γύρω μου, τα παιδιά στο σχολείο, οι γονείς μου, οι δασκάλες και τα λοιπά. Η θέληση να φτάσεις στο τέρμα για την κατανόηση είναι σημαντική. Το διάβασμα είναι σημαντικό, και νιώθω τυχερή που ως άτυπη-μη νευροτυπική μπορώ να διαβάζω. Ίσως η έφεσή μου στο διάβασμα και ο έλεγχος, η επεξεργασία για να φτάσω από την κυριολεξία στο συμβολισμό έκανε διαφορά.

Το θέμα προέρχεται από τη δική μου αναζήτηση των παιδικών μου συμπτωμάτων καθώς και από το γεγονός ότι και στενό μου συγγενικό πρόσωπο επίσης έχει ΥΛΑ (υψηλά λειτουργικό αυτισμό), αλλά σε βαθμό που έχει πολύ περισσότερες δυσκολίες από εμένα με την κυριολεξία, το flat συναίσθημα στο λόγο. Οι ομοιότητες ήταν τόσο πολλές όμως, που απορώ πως κανένας ποτέ δε βρήκε πόσο διέφερα. Μα, ποιο παιδί περνάει τόσες ώρες μόνο του, δε βαριέται ποτέ το παιχνίδι με τον εαυτό του ως παρέα, δεν γνωρίζει τον τρόπο πώς να "βρεθεί" με άλλα παιδιά, να κρατήσει φιλίες, περνάει ώρες κατηγοριοποιώντας συλλογές και αντικείμενα, το ενδιαφέρουν τόσο εγκυκλοπαιδικά θέματα με τόση εμμονή

Η οικογένειά μου με τις τόσες δυσκολίες δε μπορούσε να ψάξει καν γιατί ήμουν έτσι, τα θέματα ήταν πολύ σοβαρότερα από τη διάγνωση για ένα παιδί μικρό επιστήμονα, φυσιοδίφη, ινδιάνα και εξερευνητή, αρχαιολόγο και συλλέκτη. χα χα

Λοιπόν, αυτά για τώρα, θα ήθελα ό,τι ανακαλύπτω και θεωρώ ότι θα βοηθήσουν άλλους, γονείς ή άτυπα υποκείμενα, να τα αναφέρω, για να δουν ιδιαιτερότητες, δυσκολίες, ξεπεράσματα δυσκολιών. Και να γλιτώσουν ακόμη και κακοποίηση εξαιτίας της διαφορετικότητάς τους. Α, και άλλο ένα στοιχείο, η χρήση της γλώσσας με τις ιδιοτυπίες της, τα άτομα στο φάσμα με ΥΛΑ, διακρίνονται για υπερλεξία και χαρακτηριστική χρήση του λόγου, ηχολαλιά, κτλ. Προστατέψτε, αγαπήστε, αγκαλιάστε τα διαφορετικά σας πρόσωπα. Δώστε τους το χώρο και τον τρόπο της αγάπης που χρειάζονται. Θα κάνει τη διαφορά, το πιστεύω. :)