Δεν ξέρω αν αυτό που έχω ειναι κρίσεςι πανικού.

Ένα εξωτερικό ερέθισμα που με θίγει, κι αυτό δεν είναι φανταστικό αλλά υπαρκτό, φαίνεται πως ξυπνάει μέσα μου σαν αυτοματοποιημένη κίνηση όλες τις αρνητικές σκέψεις που συνδέονται με τέτοιας φύσης περιστατικά σαν αυτά στα οποία αφορά το ερέθισμα ή λόγω των χαρακτηριστικών και προηγούμενης όχι θετικής συσχέτισης με το άτομο που προκάλεσε το ερέθισμα.
Στη συνέχεια εκρύγνυμαι όχι άμεσα προς το άτομο αυτό αλλά προς άτομα τα οποία σχετίζονται μαζί του με σχέση επηρεασμού του ή με κουβέντες έντονες οι οποίες θα έρθουν εις γνώση του.
Η ζωή με την πάροδο των αιτών και την επανάληψη βιωμλάτων συναφών αλλά αρνητικών με έχει κάνει καχύποπτο και κάθε φορά που συμβεί τέτοιο ερέθισμα επαναλαμβάνεται ο ίδιος υ=τρόπος ξεσπάσματος.
Ταυτόχρονα, απευθύνομαι σε άτομα που μπορούν μα με βοηθήσουν ή επειδή έχουν θέσεις κλειδιά μπορούν να μου προσφέρουν βοήθεια. Το ζήτημα είναι άμα μετανιώσω που τους απευθύνθηκα εμμέσως εγκαταλείπω ή αφήνω για το μέλλον να αιωρείται αυτό που τους ζήτησα κι έτσι βρίσκομαι εκτεθειμένος έναντι των προσώπων αυτών.
Στο μεταξύ, από την έναρξη του ερεθίσματος με καταπιανουν αισθήματα μελαγχολίας, έντονου θυμού και νευρικότητας, μοναξιάς, απόγνωσης, αναζήτησης λύσεων φυγής.
Ηρεμώ, μετά όλα τα πιο πάνω όταν πια έχω κάποια απόδειξη η οποία να με ικανοποιεί ότι το ερέθισμα αυτό είναι χαμηλοτερης έντασης, μικρού κακού εν σχέσεη με όπως το σκεφτόμουν.

Πιστεύω είναι καλύτερο αυτά τα ζητήματα να τα περιγράψεις σε έναν ψυχοθεραπευτή, γιατί μόνο αυτός μπορεί να σε κατατοπίσει και να κάνει τη σωστή διάγνωση. Δεν μπορούμε να σου επιβεβαιώσουμε ή να σου διαψεύσουμε αν αυτό που έχεις είναι κρίσεις πανικού. Εδώ οι ψυχοθεραπευτές και διαφωνούν μεταξύ τους σε ορισμένους ασθενείς και άλλη διάγνωση κάνει ο ένας άλλη ο άλλος, εμείς θα ξέρουμε; Δε με έχει πιάσει ποτέ κρίση πανικού, ακόμα και σε περιόδους πολύ αγχωτικές. Όμως έχω διαβάσει ότι όσοι παθαίνουν κρίση πανικού νομίζουν ότι είναι έτοιμοι να πάθουν έμφραγμα κι εσύ από αυτά που περιγράφεις δεν το έχεις αυτό. Καλύτερα να σου απαντήσει κάποιος/α που όντως έχει βιώσει διαγνωσμένα κρίσεις πανικού.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Ένα εξωτερικό ερέθισμα που με θίγει, κι αυτό δεν είναι φανταστικό αλλά υπαρκτό, φαίνεται πως ξυπνάει μέσα μου σαν αυτοματοποιημένη κίνηση όλες τις αρνητικές σκέψεις που συνδέονται με τέτοιας φύσης περιστατικά σαν αυτά στα οποία αφορά το ερέθισμα ή λόγω των χαρακτηριστικών και προηγούμενης όχι θετικής συσχέτισης με το άτομο που προκάλεσε το ερέθισμα.
Στη συνέχεια εκρύγνυμαι όχι άμεσα προς το άτομο αυτό αλλά προς άτομα τα οποία σχετίζονται μαζί του με σχέση επηρεασμού του ή με κουβέντες έντονες οι οποίες θα έρθουν εις γνώση του.
Η ζωή με την πάροδο των αιτών και την επανάληψη βιωμλάτων συναφών αλλά αρνητικών με έχει κάνει καχύποπτο και κάθε φορά που συμβεί τέτοιο ερέθισμα επαναλαμβάνεται ο ίδιος υ=τρόπος ξεσπάσματος.
Ταυτόχρονα, απευθύνομαι σε άτομα που μπορούν μα με βοηθήσουν ή επειδή έχουν θέσεις κλειδιά μπορούν να μου προσφέρουν βοήθεια. Το ζήτημα είναι άμα μετανιώσω που τους απευθύνθηκα εμμέσως εγκαταλείπω ή αφήνω για το μέλλον να αιωρείται αυτό που τους ζήτησα κι έτσι βρίσκομαι εκτεθειμένος έναντι των προσώπων αυτών.
Στο μεταξύ, από την έναρξη του ερεθίσματος με καταπιανουν αισθήματα μελαγχολίας, έντονου θυμού και νευρικότητας, μοναξιάς, απόγνωσης, αναζήτησης λύσεων φυγής.
Ηρεμώ, μετά όλα τα πιο πάνω όταν πια έχω κάποια απόδειξη η οποία να με ικανοποιεί ότι το ερέθισμα αυτό είναι χαμηλοτερης έντασης, μικρού κακού εν σχέσεη με όπως το σκεφτόμουν.

---

Χρειαζεσε θεραπεια με φαρμακα ν ηρεμησεις απο φουλ αρνητικες σκεψεις για αρχη ....ν ηρεμησεις λιγο αδερφε ...εισαι φουλ πιεσμενος με αρνητικες υπεραναλυσεις...θες βοηθεια ...κ σε 3 μηνες θ ισε σουπερ