Πολύ άγχος και θυμός

Να μαι κι εγώ με την οριακή μου διαταραχή. Καιρό το υποψιαζομουν, πρόσφατα διαγνώστηκα επίσημα. Μέχρι πρότινος νομίζαμε κατάθλιψη, έπαιρνα ladose. Με τη διάγνωση μου χορηγήθηκε lamictal το οποίο πήρα 2 μέρες και ήμουν σαν ζόμπι. Τη δεύτερη μέρα έβαλα τα κλάματα και τα σταμάτησα όλα. Ξέρω θα μου πείτε έκανα βλακεια. Το νιώθω κιόλας. Διανύω από το Πάσχα μια πολύ δύσκολη φάση από όλες τις απόψεις, οικογενειακά επαγγελματικά προσωπικά. Δεν μου έχει μείνει φίλος ούτε για δείγμα, αλλά βασικά εγώ τους κάνω πέρα. Νιώθω τόσο βαρύ το φορτίο που δε μπορώ να το μοιραστώ σε κανέναν που ξέρω. Γράφω εδώ γιατί ελπίζω να βρω κατανόηση. Είμαι πολύ δύσκολα. Έχω πολύ θυμό και πολύ άγχος. Δε θελω να πίνω χάπια, κάνω προσπαθεια να τα καταφέρω με σωστή διατροφή και γυμναστική, αλλά κάποιες μέρες απλά σβήνω. Σε κάθε γωνιά με κυνηγάει και μια μου εξάρτηση, είτε είναι τσιγάρο, αλκοόλ, ίντερνετ, ναρκωτικά, junk food. Δε θελω επαφή με κόσμο. Ντρέπομαι για συμπεριφορές που είχα στο παρελθόν, από τα νεύρα μου νιώθω ότι έχω φερθεί πολλές φορές σαν κωλοπαιδο. Ψυχολόγο πηγαινα για χρόνια αλλά σταμάτησα. Είπα να δοκιμάσω τον φιτ τρόπο για να βοηθηθω. Βλακειες, δεν ξέρω τι μου γίνεται, τσιγκουνευομαι τα λεφτά αλλά κυρίως τσιγκουνευομαι την προσπαθεια να δουλέψω πάλι πάνω μου. Έχω αρχίσει να θεωρώ πάρα πολύ άδικο το ότι κάνω τόσο κόπο εγώ ενώ θα έπρεπε να έχουν κάνει κόπο άλλοι, οι γονείς μου, ώστε να μην είμαι το f*cked up πλασμα που είμαι. Μετά θυμώνω με όλο τον κόσμο για όλα, μα κατά βάσει είμαι πολύ θυμωμένη με μένα. Που δε ζω τη ζωή που θα θελα και που δεν έχω το θάρρος να τρέξω προς αυτά που ποθώ. Δεν είναι και τόσο σταθερα αυτά που ποθώ. Μια μέρα σκόρδο μια μέρα κρεμμύδι. Πώς περνάει αυτή η παράνοια που έχω μεσα στο κεφάλι μου; τα χάπια μου και γρηγορα;

Καλημέρα σας.
Σήμερα βλέποντας ένα βίντεο στο διαδυκτιο γράψανε στα σχόλια για ένα θέμα από εδώ μέσα,μπήκα να το δω και έπεσα στο μήνυμα σας
,πήρα την απόφαση να γράψω στο φόρουμ επειδή είμαι διαγνωσμενος με οριακή εδώ και χρόνια,αυτή τη στιγμή δεν πληρω τα κριτήρια της ασθενείας,έχω σταματήσει τη ψυχοθεραπεία και πιστεύω είμαι πάρα πολύ καλά,θεωρώ πως ίσως σας βοηθήσω λίγο με τα λεγόμενά μου μιας και η νόσος είναι αρκετά σοβαρή και χρειάζεται να την πάρετε σοβαρά την θεραπεία σας.
Καταρχήν να σας πω ότι η διαταραχή αυτή δεν περνάει έτσι εύκολα,ακόμα και αν υποχωρήσει κάποια στιγμή μπορεί να επανεμφανιστεί εάν το άτομο δεν είναι προσεκτικό με τις επιλογές ζωής που κάνει.
Θα πρέπει να ξέρετε ότι δυστυχώς δεν υπάρχει φάρμακο ικανό να αντιμετωπίσει την οριακή,αυτά που δίνουν είναι συνδυασμοί φαρμάκων μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος συνδυασμός και αν.
Είμαι αντίθετος στην πρόθεση σας να μη μπείτε σε θεραπεία και μάλιστα θα σας τονίσω ότι χρειάζεστε εξειδικευμένο ειδικό και όχι έναν απλό ψυχολόγο,θα χρειαστείτε να καταλάβετε πολύ καλά πως λειτουργεί η διαταραχή και πως μπορείτε να βοηθήσετε εσείς η ίδια τον εαυτό σας,θα χρειαστεί να μιλήσετε εκτενώς για πολλά θέματα που σας απασχολούν στο τώρα αλλά και θέματα άλυτα του παρελθόντος.
Αναζητήσετε το βιβλίο του Κυρίου Γονιδακή για την οριακή,θα σας βοηθήσει πολύ στην κατανόηση του τι σας συμβαίνει και πως να ηρεμειτε τον εαυτό σας.
Γενικά θα χρειαστεί να κάνετε πάρα πολύ δουλειά και η ίδια και να μάθετε να μη παρασυρεστε από τα έντονα συναισθήματα σας,θα παλεύετε με αυτά τα θέματα μια ζωή,εάν όμως καταφέρετε να βάλετε μια σειρά στη ζωή σας και να κάνετε τις απαραίτητες αλλαγές θα δείτε πως η ζωή σας θα αλλάξει σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό, χρειάζεστε όμως να μπείτε σε αυτό το θεραπευτικό ταξίδι και όταν αισθανθείτε έτοιμη να το συνεχίσετε μόνη σας.
Δυστυχώς κατανόηση δε θα βρείτε εύκολα,οι άνθρωποι είτε δε ξέρουν τίποτα για τη διαταραχή αυτή είτε την φοβούνται,μπορείτε όμως να τα καταφέρετε και να βγείτε από αυτό τον λαβύρινθο που έχετε μπει εδώ και χρόνια.
Για το τέλος κράτησα αυτό.
Φύγετε μακρυά από ότι σας πληγώνει,αλλάξτε συνήθειες,σπίτι,δουλειά,κά� �τε ότι χρειαστεί υπέρ του εαυτού σας,αν δε το κάνετε δε θα ηρεμήσετε ποτέ.
Σας εύχομαι ότι καλύτερο.