Τα πολιτικά "σκοτώνουν" τον έρωτα(;)
Καλησπέρα στο φόρουμ μετά από αρκετό καιρό. Όπως σας είχα πει σε προηγούμενο θρεντ μου, μετά από έναν πρόσφατο χωρισμό, άρχισα να νιώθω ανασφάλεια για το μέλλον. Τώρα είμαι αρκετά καλύτερα, πιστεύω ότι το ξεπέρασα και πάω για άλλα.
Πριν από μερικές μέρες, μέσω κοινής παρέας, γνώρισα έναν άνδρα που με ενδιαφέρει και μου έχει δείξει ότι τον ενδιαφέρω κι εγώ αρκετά. Έχουμε βγει μόνοι μας άλλες δυο φορές. Το "πρόβλημα" είναι το εξής (Θα μου πείτε ότι αυτά δεν είναι προβλήματα μπροστά σε αυτά που έχουν άλλα μέλη του φόρουμ. Δεκτό, γι αυτό το βάζω εντός εισαγωγικών): είναι αρκετά πολιτικοποιημένος στον χώρο της αριστεράς, αν και κάτω των 35, κάτι που δεν περίμενα. Κι εγώ έχω τις πολιτικές μου πεποιθήσεις, αλλά τις κρατάω μακριά από συζητήσεις. Τα πολιτικά τα θεωρώ άκρως ξενερωτικά θέματα.
Επίσης να πω ότι έχω να συναντήσω ΚΝΙΤΗ από τα φοιτητικά μου χρόνια. Χρησιμοποιεί κάποιες λέξεις-κλισέ πάντα όπως "κεφάλαιο", "αγώνες", "μικροαστοί", "λαός/λαϊκός", σχεδόν με σνόμπαρε επειδή έχω ακίνητη περιουσία και με έναν φίλο του που είναι πιο οικείες οι σχέσεις τους, τον αποκάλεσε "πουλημένο". Ως προς αυτό δεν μου έκανε και την καλύτερη εντύπωση.
Κατά τα άλλα μου αρέσει πολύ: είναι κούκλος, ωραίο σώμα και πρόσωπο. Η μητέρα του από Ανατολική Ευρώπη, οπότε περιττό να σας περιγράψω παρακάτω. Ως χαρακτήρας, επίσης μου αρέσει και έχουμε πολλά κοινά, εκτός από την πολιτική που είμαστε πολύ αντίθετοι. Σε φεστιβάλ του ΚΚΕ δεν υπάρχει περίπτωση να πάω, ούτε σε πορεία να κατέβω. Αυτός τόσο παθιασμένος που είναι με μια ιδεολογία, δε θεωρώ ότι μπορεί να κάνει σχέση με μια γυναίκα μη πολιτικοποιημένη, ούτε ότι θα δεχτεί να κρατήσει το κομμάτι της ιδεολογίας του έξω από τη σχέση του.
Εσείς έχετε κάποια αντίστοιχη εμπειρία και πώς εξισορροπήσατε τα πράγματα; Πιστεύετε έχει νόημα να το συζητήσω μαζί του, αν δω ότι η γνωριμία μας εξελίσσεται σε κάτι σοβαρό;
