Μια μεγάλη αλλαγή μετά από χρόνια
Δεν είναι καθόλου άσχετο με τα θέματα ψυχολογίας που κατά καιρούς άνοιξα εδώ, το να κρατιέμαι προσκολλημένος σε ένα χώρο, επειδή εκεί νιώθω ασφάλεια. Η ασφάλεια ακόμα και τώρα που μιλάμε είναι δεδομένη. Όμως, στην πάροδο του χρόνου συνέβησαν κάποια γεγονότα τα οποία παρότι δεν κλόνισαν από τη δική μου την πλευρά την ουσία του χώρου ως χώρου ασφάλειας επενέργησαν αρνητικά στη ψυχολογια μου, όσο κι αν είναι βεβαρημένη όπως θα την έκρινε ένας αντικειμενικός τρίτος και δη ειδικός. Με φόβισε ο εγκλωβισμός εσαεί, κάποιες διαπροσωπικές σχέσεις κλονισμένες ενώ αυτό μπορούσε να ναι χειρότερο αλλού, δυσκολίες μετάβασης σ' ένα χώρο και η απομόνωση που επέφερε αν και δεν φημίζομαι για την αποδεκτότητα μου ως φίλου από τους πολλούς.
Κάποτε τέτοιοι χώροι, ως ο παρόν, όταν έχεις ήδη κάποια θέματα επηρεάζουν ανάλογα και τη ψυχολογία σου. Κάποια στιγμή, αφού σου περνάει η σκέψη εδώ και καιρό, σκέψη σίγουρα σε κάποιο βαθμό μολυσμένη από τα αρνητικά του χώρου, σκέφτεσαι να φύγεις και κάνεις βήματα. Κάποιο βήμα ευωδόνει κι ο ένας χώρος δεν ακούγεται άσχημος. Δεν κλαίνε απ εκεί που θα φύγεις αφού ψάχνονται για άλλο στη θέση σου μ ετο που τ' ακούσανε, όμως η υπέρβαση δεν είναι εύκολη υπόθεση, ιδίως μετά από χρόνια, αν και έχεις κάποιες θετικές ενδείξεις για εκεί που θα πας.
Όταν κάνουμε μια σκέψη για αλλαγή υπάρχουν οι όντως αρνητικές όψεις οι οποίες, άμα βάζαμε στην άκρη τις αρνητικές όψεις, η γενική εικόνα είναι όντως θετική. Για μας, που είμαστε εδώ αυτά τα αρνητικά άμα συνδέονται με αυτά που ενοχλούν τη ψυχολογία μας φαντάζουν σημαντικά, κι έτσι κάνουμε το βήμα αλλαγής πιο εύκολα. Όμως, κάποιος που δεν είχε αυτά τα αρνητικά , υπό τα ίδια δεδομένα εύκολα θα κανε το βήμα. Άλλοι, σε παρόμοιες με μας καταστάσεις έχουν ήδη κάνει βήματα, έχουν κάνει αλλαγές και είναι ως να μην τρέχει τίποτα.
Μου λείπει η άποψη τρίτων, αν και κάποιοι μου είπαν όχι απ αυτούς που γνωρίζουν λίγο πολύ το χώρο, και άλλοι ναι με βαση δεδομένα σχετιζόμενα με τη ζωή μου, για την αλλαγη. Μου λείπει και η ενθάρρυνση, τα άτομα δίπλα μου, ακόμα κι αν δεν κατέχουν το θέμα που με απασχολεί για γνώμη αν ορθά πράττω και για ενθάρρυνση για αλλαγή.
Όσο μεγαλώνουμε η αλλαγή δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Διακρίνω το άγνωστο από την καταστροφικότητα. Εφαρμόζω τη μέθοδο της υπέρβασης, ίσως όχι σωστά αλλά από παρόρμηση επηρεασμένος από τα αρνητικά που με επηρεάζουν. Κάποιοι θα μου πουν να δεις τις θετικές πλευρές. Άλλοι, να γίνεις πιο σκληρός χαρακτήρας κι οι πολλοί συναισθηματισμοί δε χωράνε. Άλλοι, μάθε να χειρίζεσαι τους ανθρώπους. Πως διαχειρίζομαι μια τετοια αλλαγή? Η αλλαγή από μόνη φέρνει φόβο και είναι δύσκολη η υπέρβαση ιδίως άμα αφήνεις κατι που δεν είναι στην ολότητα του αρνητικό.
Θα ταν ωραίο ο καθένας σας να μου πει ότι νιώθει.
