Εργοφοβία

Δεν ξέρω πότε ξεκίνησε αυτή η φοβία που αντιμετωπίζω, αλλά θα ήθελα τη βοήθειά σας. Είναι ο τρόμος μου μπροστά στη δουλειά. Δηλαδή, δεν ξέρω αν το έχουν άλλοι, αλλά με τρομάζει να δουλεύω. Με πιάνει άγχος, τρέμουλο, κρυάδες, ρίγη και γρήγορη αναπνοή. Σε σημείο να λιποθυμήσω παρά να πάω να δουλέψω. Έχει κανένας άλλος την ίδια φοβία; Σηκώνω παλμούς και με πιάνει και ναυτία επίσης στη σκέψη ότι θα πάω να δουλέψω. Γι αυτό και δε δουλεύω. Γιατρεύεται; Αν πάω για θεραπεία μετά θα μπορώ να δουλέψω κι εγώ όπως όλοι οι άνθρωποι οι κανονικοί;

Και να προσθέσω ότι όταν ήμουν μικρή προτιμούσα την τεμπελιά παρά τη δουλειά. Δηλαδή τα έξυνα και έπαιζα όλη μέρα, και με μαλώνανε διαρκώς. Τώρα αισθάνομαι ότι ο λόγος που δε δουλεύω είναι ένα παιδικό τραύμα που ποτέ δε γιατρεύτηκε, φοβάμαι ότι δε θα ξαναδουλέψω ποτέ και θα περνάω τις μέρες μου παίζοντας στο πισί, διαβάζοντας, βλέποντας ταινίες, κάνοντας βόλτες, ακούγοντας μουσική και κάνοντας άλλα τέτοια. Με κομπλάρει και νιώθω μειονεκτικά μπροστά στην παραγωγικότητα άλλων ανθρώπων.

Ορίστε κι ο ορισμός. Εργοφοβία είναι ο φόβος και η αποστροφή για τη δουλειά. Άραγε θα το ξεπεράσω ποτέ; Είναι κρίμα κι άδικο να μη μπορώ να σφίξω τα δόντια, να κάνω την καρδιά μου πέτρα, να πάρω τέσσερα πέντε φάρμακα και να το πάρω απόφαση να πάω. Να περάσω κι εγώ αυτό το κατώφλι προς την ωριμότητα.

Καλημέρα. Θα πρέπει να κάνεις λίγο πιο ξεκάθαρο αυτό που φοβάσαι για να μπορέσεις να το νικήσεις. Φοβάσαι να έχεις πχ έναν διευθυντή πάνω από το κεφάλι σου? Φοβάσαι πως ό,τι και να αναλάβεις δεν θα είσαι καλή? Φοβάσαι να έχεις ένα σταθερό, συνεχόμενο ωράριο? Φοβάσαι να συνεργάζεσαι με άλλους? Ότι δεν θα τα πας καλά μαζί τους?

Ας πούμε ότι όλοι όσοι δούλεψα γι αυτούς (ή και με την παρουσία τους, δλδ στην ίδια δουλειά) ήταν ηλίθιοι και κομπλεξικοί και γω δεν ήθελα να περάσω τη μισή μου ζωή μαζί τους. Γιατί ήταν ηλίθιοι και κομπλεξικοί. Και τώρα το σώμα μου λέει άντε γμήσου, δε θέλω να με αναγκάζεις να πηγαίνω στους ηλίθιους και τους κομπλεξικούς και να με κατσικώνεις εκεί για τη μισή μου ζωή, για να πληρώνεις τους λογαριασμούς. Το σώμα μου φταίει; Θα έλεγα ότι το πρόβλημα είναι οι ηλίθιοι και οι κομπλεξικοί. Και νομίζω ότι το σώμα μου είναι πιο σοφό από τους ηλίθιους και τους κομπλεξικούς.

Μπορείς να δοκιμάσεις να πας αλλού. Δεν είναι όλοι ηλιθιοι και κομπλεξικοί και ούτε σε αναγκάζει κάποιος να μείνεις αιωνια μαζί τους. Αφού θέλεις να δουλέψεις λες. Υπάρχει κάτι άλλο, δικό σου, που να σε κρατάει? Το χεις σκεφτεί?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Μπορείς να δοκιμάσεις να πας αλλού. Δεν είναι όλοι ηλιθιοι και κομπλεξικοί και ούτε σε αναγκάζει κάποιος να μείνεις αιωνια μαζί τους. Αφού θέλεις να δουλέψεις λες. Υπάρχει κάτι άλλο, δικό σου, που να σε κρατάει? Το χεις σκεφτεί?

---

Όχι. Δεν το έχω σκεφτεί. Προτιμώ να σκεφτώ ότι καλά κάνει το σώμα μου, παρά να σκεφτώ ότι κάτι δικό μου άλλο με κρατάει. Κι αν με κρατάει, καλά κάνει και με κρατάει. Νομίζω ότι το σώμα μου με προειδοποίησε για κάτι που το προβλημάτιζε και το προβληματίζει. Κι επειδή δεν έχει το άμοιρο άλλον τρόπο να μου το εξηγήσει, χτυπάει κάθε είδους καμπανάκι που μπορεί. Πάρε μαλακισμένη γρήγορες αναπνοές, πάρε ταχυπαλμίες, πάρε τρόμο, πάρε ναυτία. Αν πάω σε ψυχίατρο και με κουμπώσει, θα ξαναγίνω ικανή να δουλέψω λες;

Δεν ξέρω. Δεν έχω πάρει ποτε. Συζήτησε το με ένα ψυχίατρο.
Πάντως δεν είναι κακό να αγχώνεσαι για κάτι ή να φοβάσαι.

Μπα. Λέω να βρω άλλους τρόπους, που θα με κάνουν να νιώθω καλύτερα. Πχ, αν πάρω χαπάκια, θα μπορώ να δουλεύω με τους ηλίθιους, χωρίς να τους ξεφτιλίζω. Και ίσως να προτιμώ να ξεφτιλίζω αυτούς παρά εμένα.

Γαμώτο, μάλλον θα μείνω εκτός παραγωγής τελικά.

Quote:

---

Originally Posted by WildHoney

Γαμώτο, μάλλον θα μείνω εκτός παραγωγής τελικά.

---

Πηγαινε πρώτα σε έναν ψυχίατρο και μετά αποφασίζεις

Καλημέρα, καταρχάς το να πας σε ένα ψυχίατρο-ψυχολόγο δεν σημαίνει οτι απαραίτητα θα σε κουμπώσει , τα φάρμακα από μόνα τους δεν γιατρεύουν ψυχικές διαταραχές ,οι συνεδρίες όμως θα σε βοηθήσουν να κάνεις συγκεκριμένες τις φοβίες σου,τα αίτια, τις επιπτώσεις και ξέρεις με τι να παλέψεις και τι έχεις να αντιμετωπίσεις. Όπως είπες και εσύ υποψιάζεσαι ότι κάτι άλλο βρίσκεται πίσω από την " εργοφοβία" σου. Επίσης το να μην δουλεύεις δε σημαίνει οτι δεν μπορείς να κάνεις κάτι παραγωγικό, π.χ να μάθεις μουσική, μια ξένη γλώσσα, μια τέχνη, να μάθεις να καλλιεργείς ένα κήπο κ.τ.λ Δυστηχώς οι περισσότεροι άνθρωποι δουλεύουν πρωτίστως για βιοποριστικούς λόγους και κάποιο παρόλο που ξεσκίζονται στη δουλεία δεν αισθάνονται παραγωγικοί-δημιουργικοί. Εαν σου το επιτρέπουν τα οικονομικά σου επένδυσε στο να μάθεις κάτι που σου αρέσει.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Πηγαινε πρώτα σε έναν ψυχίατρο και μετά αποφασίζεις

---

Σα ν' άκουσα στον ύπνο μου
Βήματα στην αυλή
Και απ' έξω να γαβγίζει
Με μανία το σκυλί
Άνοιξε η πόρτα
Και άκουσα τον αέρα
Πετάχτηκα και νόμιζα
Πως γύρισες πατέρα
Πατερα
Μητερα
Τι ευτυχισμένη οικογενειακή ημέρα
Μα ξύπνησα και είδα
Ότι δεν ήτανε κανείς
Ούτε και τα κωλόπαιδα
Παίζαν της διπλανής
Ούτε τη Πόπη έπιασε
Ξανά ο κερατάς
Ούτε απ' τη γειτονιά μας
Περνάει ο γαλατάς
Και δυο φορές δε χτύπησε
Δε θα 'ναι ο ταχυδρόμος
Στο τζάμι όταν κοίταξα
Άδειος ήταν και ο δρόμος
Και τότε ποιος την πόρτα μου
Χτυπάει γιατί δε μ' απαντάει
Και δυο φορές δε χτύπησε
Δε θα 'ναι ο ταχυδρόμος
Στο τζάμι όταν κοίταξα
Άδειος ήταν και ο δρόμος
Και τότε ποιος την πόρτα μου
Χτυπάει γιατί δε μ' απαντάει
Λες να 'ρθανε να με πάρουν εκείνοι πάλι
Θα τον γαμήσω το ρουφιάνο το μπακάλη
Μ' έχει δώσει τρεις φορές
Και τις τρεις ήταν Τετάρτη
Και τώρα να!
Ξανάρθανε οι κουφάλες νάτοι
Ρε αφήστε με εδώ εκεί δεν είναι ωραία
Θέλω δωμάτιο με θέα
Έλα και συ ρε θα 'ναι ωραία
Έλα και συ εδώ είναι αφασία
Ένα δύο τρία γαμιέται η διαιτησία
Βαρέθηκα λοιπόν και είπα να τους αφήσω
Να μου δέσουν τα χέρια όπως πάντα πίσω
Δεν έμπαινα στ' αμάξι και μου 'ρίξαν μια μπουνιά
Ψεύτη και άδικε ντουνιά
Δεν έμπαινα στ' αμάξι και μου 'ρίξαν μια μπουνιά
Ψεύτη και άδικε ντουνιά
Ξύπνησα ξαπλωμένος
Στο ολόλευκο κελί μου
Και θυμήθηκα
Ότι πρόπερσι πέθανε το σκυλί μου
Ποιο ******** γάβγιζε στον ύπνο μου ξανά
Και ποιος πατέρας γύριζε από το πουθενά
Τι θέλω και κοιμάμαι ο μαλάκας κάθε Τρίτη
Ο ******* ο γιατρός μου το βγάζει απ' τη μύτη
Με φλομώνει στα ardan
Θα μου πατήσει και μια ντόπα
Μαλακία μου ρουφιάνοι που σας το 'πα

Δε θα μου δώσουν
Το δωμάτιο με θέα που τους είπα
Θα με πάνε σε κείνο
Που 'χει μια μεγάλη τρύπα
Και θα 'ρθει η χοντρή η νοσοκόμα
Να μου βάλει τη κοκτέλα μες στο στόμα
Μα δε μασάω ούτε και καταπίνω χάπια
Σκατοκουφάλες γιατροί αφήστε ρε τα σάπια
Ήρθα που ήρθα φτιάξτε το ωραία
Θέλω δωμάτιο με θέα
Έλα και συ ρε θα 'ναι ωραία
Θα 'χεις εδώ δωμάτιο με θέα
Έλα και συ σαν ποντικός στη φάκα
Μη γελάς μαλάκα
Σου το 'παμε για πλάκα

https://www.youtube.com/watch?v=lRajtGu9dNs

Quote:

---

Originally Posted by Ανεμονη

Καλημέρα, καταρχάς το να πας σε ένα ψυχίατρο-ψυχολόγο δεν σημαίνει οτι απαραίτητα θα σε κουμπώσει , τα φάρμακα από μόνα τους δεν γιατρεύουν ψυχικές διαταραχές ,οι συνεδρίες όμως θα σε βοηθήσουν να κάνεις συγκεκριμένες τις φοβίες σου,τα αίτια, τις επιπτώσεις και ξέρεις με τι να παλέψεις και τι έχεις να αντιμετωπίσεις. Όπως είπες και εσύ υποψιάζεσαι ότι κάτι άλλο βρίσκεται πίσω από την " εργοφοβία" σου. Επίσης το να μην δουλεύεις δε σημαίνει οτι δεν μπορείς να κάνεις κάτι παραγωγικό, π.χ να μάθεις μουσική, μια ξένη γλώσσα, μια τέχνη, να μάθεις να καλλιεργείς ένα κήπο κ.τ.λ Δυστηχώς οι περισσότεροι άνθρωποι δουλεύουν πρωτίστως για βιοποριστικούς λόγους και κάποιο παρόλο που ξεσκίζονται στη δουλεία δεν αισθάνονται παραγωγικοί-δημιουργικοί. Εαν σου το επιτρέπουν τα οικονομικά σου επένδυσε στο να μάθεις κάτι που σου αρέσει.

---

Λέω να επενδύσω στο να τα ξύνω τελικά, όπως όταν ήμουν παιδί.
Τι τα θες παιδί μου, τον τεμπέλη δεν τον φτιάχνεις.

Καλημέρα! Πάντως, υπάρχουν και ονλάιν δουλειές πλέον, δεν χρειάζεται να έχεις αφεντικό από πάνω σου! Απλά πρέπει να ειδικευτείς σε κάτι, πχ μεταφράσεις, data analytics, κάποια γλώσσα για εξυπηρέτηση πελατών κλπ.