"Τι κανω με τη ζωη μου;"

Καλησπέρα σας.

Γράφω εδώ αυτό το ποστ γιατι ισως κολλαει στο θέμα"stress". Λοιπόν το θέμα που εχω ειναι οτι νιωθω πως συνεχώς κανω κατι λάθος.. Γι αυτο το λόγο κιόλας φοβαμαι να παιρνω σημαντικές αποφάσεις. Γιατι φοβαμαι οτι τελικά θα αποδειχθεί πως πηρα την λάθος αποφαση και οι συνεπειες θα ειναι μεγάλες..Αλλά ακομη και σε ασημαντα πραγματα οπως το πώς θα περάσω τον ελεύθερο μου χρόνο.. Τώρα ειμαι ανεργη γιατι δουλευα 7 μηνες σεζον. Και ενω σκεφτόμουν συνέχεια αντε να τελειωσει η σεζον να ξεκουραστω τωρα νιώθω ενοχες να κάθομαι με τις ωρες και να χαζεύω πχ βιντεακια .Νιωθω οτι πρέπει να κάνω κατι πιο χρησιμο με τη ζωη μου..Βασικα εχει περιπου 3 βδομαδες που δεν δουλεύω.. Τις πρωτες μερες δεν ένιωθα ενοχες να αραζω. Αλλα τώρα αν κατσω πχ λίγη παραπάνω ώρα στο τικ τοκ αμεσως με πιανουν σκεψεις τύπου "οκ αλλοι δουλεύουν και εσυ καθεσαι και δεν κανεις τίποτα. Είσαι μια ντροπη της κοινωνιας" και τέτοια. Το αστειο ειναι βεβαια οτι έχω αναγκη να κάνω και διαφορα πράγματα για να μη βαριεμαι, ισως και πραγματα τυπου "υποχρεωσεις". Αλλα ακομα και αν γουστάρω μια μερα να αραξω, δεν θα μπορω να το κανω χωρις να νιωσω ενοχές..Ειναι κάπως ένα αγχος που αφορα και τον χρονο. Οτι ο χρόνος περναει και "εσύ τι κανεις με τη ζωη σου;" Πχ "κάθεσαι στο σπιτι σου ενω εξω εχει ωραιο ηλιο και θα μπορούσες να πας μια βόλτα αλλα χανεις αυτην την ευκαιρια" . Δεν ξέρω μου φαίνονται λιγο περιεργα αυτα που νιωθω, δεν ξέρω αν μπορει καποιος να ταυτιστεί.. Τωρα που τα εγραψα νομιζω πως η ριζα ολου αυτου ειναι ο φοβος ότι ο χρονος περναει γρηγορα. Σκεφτομαι δηλαδη οτι αν σπαταλησω τον χρονο μου κανοντας το ταδε πράγμα, στερω τον χρονο απο κατι αλλο που θα μπορούσα να κανω..Και ο χρονος είναι περιορισμενος. Ίσως κιόλας επειδη οταν δουλευα είχα πολυ περιορισμενο ελεύθερο χρονο, τώρα φοβαμαι οτι με το που ξαναπιασω δουλεια παλι δεν θα εχω χρονο..Σεζον δε θα ξαναπαω αλλα και παλι με το 5ημερο 8ωρο περιορίζεται αρκετα ο ελεύθερος χρόνος σου.. Γενικά δημιουργω συνθετες σκεψεις στο κεφαλι μου και χαζα αγχη χωρις να υπαρχει λογος

Quote:

---

Originally Posted by rainbow96

Καλησπέρα σας.

Γράφω εδώ αυτό το ποστ γιατι ισως κολλαει στο θέμα"stress". Λοιπόν το θέμα που εχω ειναι οτι νιωθω πως συνεχώς κανω κατι λάθος.. Γι αυτο το λόγο κιόλας φοβαμαι να παιρνω σημαντικές αποφάσεις. Γιατι φοβαμαι οτι τελικά θα αποδειχθεί πως πηρα την λάθος αποφαση και οι συνεπειες θα ειναι μεγάλες..Αλλά ακομη και σε ασημαντα πραγματα οπως το πώς θα περάσω τον ελεύθερο μου χρόνο.. Τώρα ειμαι ανεργη γιατι δουλευα 7 μηνες σεζον. Και ενω σκεφτόμουν συνέχεια αντε να τελειωσει η σεζον να ξεκουραστω τωρα νιώθω ενοχες να κάθομαι με τις ωρες και να χαζεύω πχ βιντεακια .Νιωθω οτι πρέπει να κάνω κατι πιο χρησιμο με τη ζωη μου..Βασικα εχει περιπου 3 βδομαδες που δεν δουλεύω.. Τις πρωτες μερες δεν ένιωθα ενοχες να αραζω. Αλλα τώρα αν κατσω πχ λίγη παραπάνω ώρα στο τικ τοκ αμεσως με πιανουν σκεψεις τύπου "οκ αλλοι δουλεύουν και εσυ καθεσαι και δεν κανεις τίποτα. Είσαι μια ντροπη της κοινωνιας" και τέτοια. Το αστειο ειναι βεβαια οτι έχω αναγκη να κάνω και διαφορα πράγματα για να μη βαριεμαι, ισως και πραγματα τυπου "υποχρεωσεις". Αλλα ακομα και αν γουστάρω μια μερα να αραξω, δεν θα μπορω να το κανω χωρις να νιωσω ενοχές..Ειναι κάπως ένα αγχος που αφορα και τον χρονο. Οτι ο χρόνος περναει και "εσύ τι κανεις με τη ζωη σου;" Πχ "κάθεσαι στο σπιτι σου ενω εξω εχει ωραιο ηλιο και θα μπορούσες να πας μια βόλτα αλλα χανεις αυτην την ευκαιρια" . Δεν ξέρω μου φαίνονται λιγο περιεργα αυτα που νιωθω, δεν ξέρω αν μπορει καποιος να ταυτιστεί.. Τωρα που τα εγραψα νομιζω πως η ριζα ολου αυτου ειναι ο φοβος ότι ο χρονος περναει γρηγορα. Σκεφτομαι δηλαδη οτι αν σπαταλησω τον χρονο μου κανοντας το ταδε πράγμα, στερω τον χρονο απο κατι αλλο που θα μπορούσα να κανω..Και ο χρονος είναι περιορισμενος. Ίσως κιόλας επειδη οταν δουλευα είχα πολυ περιορισμενο ελεύθερο χρονο, τώρα φοβαμαι οτι με το που ξαναπιασω δουλεια παλι δεν θα εχω χρονο..Σεζον δε θα ξαναπαω αλλα και παλι με το 5ημερο 8ωρο περιορίζεται αρκετα ο ελεύθερος χρόνος σου.. Γενικά δημιουργω συνθετες σκεψεις στο κεφαλι μου και χαζα αγχη χωρις να υπαρχει λογος

---

Το αίσθημα πως κάνεις μονίμως κάτι λάθος είναι πιθανόν λόγω κριτικής που εισέπραξες από το οικογενειακό ή το εργασιακό σου περιβάλλον ή λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης στον εαυτό σου. Θα πρέπει να πιστέψεις στις δυνάμεις σου και στις ικανότητες σου. Έτσι κι αλλιώς αλάνθαστος άνθρωπος δεν υπάρχει. Και λάθος να κάνεις, θα μάθεις από αυτό.
Τώρα όσον αφορά την δουλειά σου και τον χρόνο που αφιερώνεις στα σοσιαλ πάλι πιστεύω ότι η αιτία είναι κάποιο πρόσωπο που πιθανόν να σου δημιούργησε αυτές τις σκέψεις. Μήπως οι γονείς σου για παράδειγμα σε έλεγαν τεμπέλα και αυτόματα κάθε φορά που ξεκουραζόσουν είχες ενοχές;
Μεταξύ μας, όλοι όταν δεν έχουμε με κάτι να γεμίσουμε την μέρα μας νιώθουμε ενοχές ή αισθανόμαστε ότι κάτι δεν πάει καλά με μας επειδή δεν έχουμε προτάσεις για έξοδο ή επειδή απορούμε με τον εαυτό μας για το πως μπορούμε να καθόμαστε όλη μέρα χωρίς να βαριόμαστε.
Αλλά και η ξεκούραση είναι μια βιολογική ανάγκη. Αν επομένως νιώθεις ότι χρειάζεσαι ξεκούραση και νιώθεις εξαντλημένη δεν υπάρχει κανένας λόγος να αισθάνεσαι ενοχές. Αλλά μπορεί κιόλας στην προκειμένη φάση να μην έχεις να κάνεις κάτι. Με το ζόρι να πείσεις τον εαυτό σου να «σηκωθεί»; Εκτός και αν αυτό που σου δημιουργεί ενοχές είναι η ανεργία και νιώθεις ότι πρέπει να ξανά βρεις δουλειά για να μην σου δημιουργεί κατά κάποιο τρόπο «ντροπή» το γεγονός ότι δεν εργάζεσαι, ή μην τυχόν και σε κακοχαρακτηρίσουν συγγενείς, φίλοι κτλ. Οι άλλοι να κοιτάνε την καμπούρα τους. Δώσε βάση στον εαυτό σου και στα δικά σου «θέλω».

5ήμερο 8ωρο είναι μια χαρά. Θα έχεις 2 μέρες κενό και 16 ώρες την ημέρα για να κάνεις ό,τι θες, 14 πες αν θες 1 ώρα να πας στη δουλειά και 1 να γυρίσεις σπίτι σου. Και τις άδειές σου φυσικά.
Στο μέλλον τι θα ήθελες για τον εαυτό σου; Θες να δουλεύεις ως υπάλληλος ή να έκανες κάτι δικό σου, αν έβρισκες τους κατάλληλους συνεργάτες και το κεφάλαιο, είτε μέσω δανειοδότησης; Έχεις σπουδάσει κάτι ή σκέφτεσαι να σπουδάσεις ή να μετεκπαιδευτείς σε κάτι και να εργαστείς πάνω σε ένα αντικείμενο;

ο μόνος τρόπος να μη κάνεις λάθη είναι να μη κάνεις τίποτα, που είναι το μεγαλύτερο λάθος από όλα με τις μεγαλύτερες επιπτώσεις καθώς μεγαλώνεις....Κάνε λάθη, δοκίμασε πράγματα, παράτα εάν δε σου αρέσουν ξαναδοκίμασε άλλα...περισσότερο πράξη λιγότερο θεωρία.. και από τα λάθη σου έχεις να κερδίσεις πολύτιμη εμπειρία μην τα βλέπεις σαν αποτυχίες...Συμφωνώ και με τα παραπάνω ποστ για έλλειψη αυτοπεποίθησης και έντονα επικριτικό περιβάλλον...μην ακούς κανέναν μόνο τη καρδούλα σου και το ένστικτό σου.

Καταλαβαίνω απόλυτα αυτά που λες. Είναι πολύ συνηθισμένο να νιώθουμε έτσι όταν έχουμε ελεύθερο χρόνο, ειδικά μετά από μια περίοδο δουλειάς που μας είχε γεμίσει με υποχρεώσεις. Το γεγονός ότι νιώθεις ενοχές όταν χαλαρώνεις ή κάνεις κάτι απλό, όπως να βλέπεις βίντεο ή να αράζεις, είναι κάτι που περνάνε πολλοί άνθρωποι, ειδικά όταν το μυαλό μας έχει συνηθίσει να είναι συνέχεια σε εγρήγορση.

Η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται να θυμόμαστε πως η ξεκούραση είναι απαραίτητη και ότι οι στιγμές χαλάρωσης είναι εξίσου σημαντικές με αυτές που είμαστε παραγωγικοί. Δεν είναι κακό να μην κάνουμε τίποτα για λίγο, ακόμα κι αν έξω έχει ωραίο ήλιο και θα μπορούσαμε να πάμε μια βόλτα. Το θέμα είναι να βρεις ισορροπία και να απολαμβάνεις τον χρόνο σου χωρίς να πιέζεσαι για να κάνεις συνεχώς κάτι «χρήσιμο».

Μην ανησυχείς για το τι «θα μπορούσες να κάνεις» με το χρόνο σου. Κάθε στιγμή έχει την αξία της, είτε είναι γεμάτη δράση, είτε είναι μια ήρεμη στιγμή για να ανασυγκροτηθείς. Είμαι σίγουρος ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί καθώς συνειδητοποιείς ότι αξίζεις κι εσύ στιγμές ηρεμίας και απόλαυσης.

Μην διστάσεις να μοιραστείς ξανά αν έχεις κάτι στο μυαλό σου