Κάτι απλό μα ίσως αληθινό..

Aυτό το κείμενο το είχα διαβάσει παλια και για κάποιο λόγο με αγγιξε και σκέφτηκα να το μοιραστώ μαζί σας. Ίσως γιατί είναι απλό και αληθινό.


Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πως να ζω, τι να κάνω και πως να είμαι, τα έμαθα στο νηπιαγωγείο.
Η σοφία δε βρίσκεται στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλα εκεί στα λοφάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο. Αυτά είναι τα πράγματα,που μαθαίνεις:
Να μοιράζεσαι τα πάντα.
Να παίζεις τίμια.
Να μη χτυπάς τους άλλους.
Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.
Να καθαρίζεις τις ακαταστασίες σου.
Να μην παίρνεις πράγματα που δεν είναι δικά σου.
Να λες συγγνωμη, οταν πληγώνεις κάποιον.
Να πλένεις τα χέρια σου μετα το φαγητό.
Να ντρέπεσαι.
Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις να σκέφτεσαι, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργαζεσαι.
Όταν βγαίνεις έξω στο δρόμο να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι απο ένα χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους.
Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ. Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω. Κανείς δε ξερει πραγματικά πως και γιατί,αλλα όλοι μας μοιάζουμε σε αυτό.
Τα χρυσόψαρα,τα άσπρα ποντίκια,ακόμη κι ο μικρός σπόρος μέσα στο πλαστικό δοχείο,όλα πεθαίνουν. Το ίδιο και εμείς.
Να θυμάσαι πάντα τη λέξη \"κοίτα\" -παρατήρησε. Όλα όσα πρέπει να ξέρουμε,βρίσκονται κάπου εδώ μέσα. Ο χρυσός κανόνας- η αγάπη, η οικολογια, η πολιτική, η ισότητα και η υγιεινή ζωή.
Πάρτε την καθεμία απ\' αυτές τις συμβουλές και εφαρμόστε τη στην οικογενειακή σας ζωή, στην εργασία σας, στην κυβέρνησή σας, στον κόσμο σας, θα παραμείνει αληθινή, ξεκάθαρη,σταθερη.
Σκεφτείτε πόσο καλυτερος θα ήταν ο κόσμος, αν όλες οι κυβερνήσεις είχαν ως βασική αρχή να βάζουν πάντα τα πράγματα εκεί που τα βρήκαν και να καθαρίζουν τις ακαταστασίες τους.
Ακόμη, ανεξάρτητα από την ηλικία μας, είναι καλυτερα,όταν βγαίνουμε έξω στον κόσμο να κρατιόμαστε απο το χέρι και να είμαστε μαζί με τους άλλους.

ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΑΓΓΙΞΕ!:)
ΘΥΜΑΜΑΙ Κ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΣΟΥ....!
Ε,ΤΩΡΑ ΚΑΟΠΩΣ ΑΣΧΕΤΑ ΜΟΥ ΗΡΘΕ Κ ΤΑ ΣΥΝΔΥΑΣΑ...
ΝΗΠΕΙΑΓΩΓΕΙΟ Κ ΠΑΡΑΜΥΘΙ...ΣΕ ΠΑΕΙ ΚΑΠΟΥ ΣΤΑ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ.. ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ!:D
ΝΑ ΣΑΙ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΤΟ ΘΕΜΑ!

:cool:

Kαλή μου atwa, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια:)!
Ο λόγος, που έδωσα τόση σημασία σε αυτό το κείμενο, είναι, γιατί έχει συμπυκνωμένα πολλά στοιχεία, που, αν τα ακολουθήσουμε, ο κόσμος μας θα είναι πολύ καλύτερος. Και φαίνονται τόσο απλά, που δε τους δίνεις σημασία και τα προσπερνάς ψάχνοντας για μεγαλύτερα νοήματα στη ζωή σε όλους τους τομείς της. Όμως η αλήθεια βρίσκεται στα λοφάκια από άμμο -όπως λέει και ο συγγραφέας του κειμένου- της προσχολικής ζωής. Αυτή η περίοδος είναι πολύ σημαντική για την υπολοιπη πορεία ενός ανθρώπου και δεν πρέπει να την υποτιμάμε, όπως γίνεται στο σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα.
Αν κρατήσουμε αυτές τις συμβουλές, όπως για παράδειγμα να μοιραζόμαστε τα πάντα ή να μην παίρνουμε κάτι, που δεν είναι δικό μας ή να μη χτυπάμε τους άλλους, όχι μόνο σε προσωπικό επίπεδο αλλα και σε κοινωνικό δε θα υπηρχε αυτή η ανισότητα μεταξύ πλουτου και φτωχειας ή το δίκιο του ισχυρού. Βέβαια δεν είναι τόσο απλοϊκά τα πράγματα αλλά αν συνεχίσω πάλι θα παρεκκλίνω.
Να είστε καλά!