Κρίσεις πανικού και εργασία
Καλησπέρα και από εμένα. Η περιπέτεια μου ξεκίνησε πριν δύο χρόνια και ενώ όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλύτερα ξαφνικά ξαναγύρισα στο μηδέν.
Το δυσκολότερο κομμάτι είναι το θέμα της εργασίας που δεν με παίρνει να χάσω για λόγους επιβίωσης. Δυστυχώς στην χώρα μας το να παθαίνεις κρίσεις
πανικού είναι ακόμα ταμπού και ο δικός μου ο εργοδότης έχει κάνει πολλές φορές γνωστό ότι δεν θα ήθελε ποτέ έναν "τρελό" υπάλληλο. Αναγκάστηκα
να φύγω τρεις φορές εν ώρα εργασίας με διάφορες δικαιολογίες για οτιδήποτε άσχετο γιατί αν έλεγα τι αντιμετωπίζω θα με είχε διώξει την ίδια μέρα.
Αυτήν την στιγμή ενώ έχω τα θέματα μου δεν ξέρω και τι να κάνω με την εργασία. Σκέφτηκα να βγάλω αναρρωτική άδεια αλλά αν του κοινοποιήσω
την απόφαση θα με διώξει εκείνη την στιγμή (ναι μπορεί να το κάνει) και φοβάμαι ότι δεν θα παίρνω ούτε αυτά τα λίγα απ' τον ΕΦΚΑ για να τα βγάζω πέρα.
Το κράτος απ' την άλλη είναι απών σε ανθρώπους με τέτοιες διαταραχές και δεν παρέχει καμία στήριξη οικονομική και συμβουλευτική σαν να είναι κάτι
σκάρτο που δεν αφορά κανέναν.