Έχασα τον μπαμπά μου και πονάω πολύ….

Έχασα τον μπαμπά μου πριν 19 μέρες και δεν μπορώ να το δεχτώ… Ήταν μόλις 58 χρονών δραστήριος όσο δεν παει δούλευε έκανε ποδήλατο κάθε βδομάδα ήταν ένας χαρούμενος άνθρωπος. Έφυγε από οξεία ηπατική ανεπάρκεια….ενω πήγαμε Ιταλία έκανε μεταμόσχευση πήγαν όλα καλά έφυγε από νοσοκομειακή λοίμωξη…. Πάλεψε ένα μήνα και δεν τα κατάφερε…. Ένα μήνα περάσαμε πολύ δύσκολα με την μαμά μου μόνες μας σε μια ξένη χώρα…Έφυγε ενώ του κρατούσαμε το χέρι με την μαμά….Νιωθω πόνο….τυψεις που δεν είχε καταλάβει ότι κάτι έχει….. Έφυγε πολύ άδικα για μια εξέταση που θα μπορούσε να είχε κάνει…..Νιώθω ότι δεν θα το ξερεπασω ποτέ…..που θα βρω δυνάμεις να μεγαλώσω την κόρη μου….;

Quote:

---

Originally Posted by elvi.mou

Έχασα τον μπαμπά μου πριν 19 μέρες και δεν μπορώ να το δεχτώ… Ήταν μόλις 58 χρονών δραστήριος όσο δεν παει δούλευε έκανε ποδήλατο κάθε βδομάδα ήταν ένας χαρούμενος άνθρωπος. Έφυγε από οξεία ηπατική ανεπάρκεια….ενω πήγαμε Ιταλία έκανε μεταμόσχευση πήγαν όλα καλά έφυγε από νοσοκομειακή λοίμωξη…. Πάλεψε ένα μήνα και δεν τα κατάφερε…. Ένα μήνα περάσαμε πολύ δύσκολα με την μαμά μου μόνες μας σε μια ξένη χώρα…Έφυγε ενώ του κρατούσαμε το χέρι με την μαμά….Νιωθω πόνο….τυψεις που δεν είχε καταλάβει ότι κάτι έχει….. Έφυγε πολύ άδικα για μια εξέταση που θα μπορούσε να είχε κάνει…..Νιώθω ότι δεν θα το ξερεπασω ποτέ…..που θα βρω δυνάμεις να μεγαλώσω την κόρη μου….;

---

Τα θερμά μου συλλυπητήρια για τον μπαμπά σου. Ήταν όντως πολύ νέος. Και πάντα να ξέρεις όταν κάποιος φαίνεται να τα καταφέρνει και να ξεπερνάει επιτέλους την κωλο αρρωστια εκεί είναι που συμβαίνει το μοιραίο. Τι να κάνουμε, όλα μες την ζωή είναι δυστυχώς.
Εγώ δεν θα προσπαθήσω να σε παρηγορήσω ούτε να σου πω «μείνε δυνατή, θα το ξεπεράσεις, ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός κτλ». Βίωσε την απωλεια, κλάψε, ξέσπασε, απλά μην φτάσεις στο σημείο να παραμελήσεις τον εαυτό σου εντελώς. Προκειμένου να ξεχνιέσαι (όσο αυτό είναι εφικτό) κάνε πράγματα που σε ευχαριστούν και σε ανεβάζουν ψυχολογικά. Άκου λίγο μουσική, παίξε με την κόρη σου, δείτε μια ταινία κτλ. Και να στηρίζεις και την μητέρα σου όσο μπορείς γιατί και για εκείνη θα είναι επώδυνη η απωλεια από όσο μπορώ να φανταστώ.

Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση!!! Και για την μητέρα μου θα είναι πολύ δύσκολο θα μείνει μόνη της τώρα τόσο νέα. Ήταν πολύ αγαπημένο ζευγάρι παντού μαζί…. Πονάει πολυ όλο αυτό δεν ξέρω που θα ξαναβρώ την όρεξη για ζωή από δω κ πέρα….ο πατέρας μου ήταν ένας άνθρωπος με πολύ έντονη την παρουσία του στις ζωές μας και μας λείπει αφάνταστα πολύ…..

Quote:

---

Originally Posted by elvi.mou

Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση!!! Και για την μητέρα μου θα είναι πολύ δύσκολο θα μείνει μόνη της τώρα τόσο νέα. Ήταν πολύ αγαπημένο ζευγάρι παντού μαζί…. Πονάει πολυ όλο αυτό δεν ξέρω που θα ξαναβρώ την όρεξη για ζωή από δω κ πέρα….ο πατέρας μου ήταν ένας άνθρωπος με πολύ έντονη την παρουσία του στις ζωές μας και μας λείπει αφάνταστα πολύ…..

---

Είναι δύσκολο, πόσο μάλλον όταν είναι ακόμα «φρέσκια» η απώλεια.. αν επιτρέπεται τι ηλικία έχεις; Επίσης η μητέρα σου είναι νέα από όσο διάβασα. Εσύ θα της σύστηνες να ξανά φτιάξει την ζωή της; Θέλω να πω θα σε πείραζε αν έβρισκε κάποια καινουρια σχέση; Αλλά μιλάω για το μακρινό μέλλον.. τώρα αν έκανε απευθείας σχέση θα ήταν κάπως.
Γιατί και εκείνη μπορεί κάποια στιγμή να νιώσει ότι δεν αντέχει άλλο μόνη και να θέλει να ανανεωθεί κάνοντας κάτι καινούριο.. εκτός και αν συμβεί το άκρως αντίθετο. Να την στοιχειώσει τόσο πολύ ο θάνατος του πατέρα σου (που δεν το εύχομαι) και να αποφασίσει να μείνει μόνη της.

Συλλυπητήρια για την απώλειά σου, αν και το θεωρώ πολύ "λίγο" να λέω συλλυπητήρια όταν πεθαίνει κάποιος άνθρωπος μόλις 58 χρονών. Ο μπαμπάς θα μπορούσε να ζήσει και 20 και 30 χρόνια ακόμα. Βιώνεις τα στάδια του πένθους: άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη και αποδοχή. Είναι ακόμα νωρίς για να μην πονάς. Ζήτησες βοήθεια από κάποιον ψυχολόγο; Υπάρχει και η γραμμή ψυχοκοινωνικής υποστήριξης 10306.

Εγώ είμαι 33 χρονών και το κακό είναι ότι μένω στο εξωτερικό και η μαμά θα είναι μόνη της στην Ελλάδα. Εχει συγγενείς αλλά όσο νάνε δεν θα έχει εμένα. Είμαι μοναχοπαίδι οπότε νιώθω όλο το βάρος ότι πρέπει να προσέχω την μαμά μου τώρα. Η μαμά είναι 53 χρονών νέα γυναίκα αλλά δεν νομίζω ότι θα ήθελε ποτέ να ξαναφτιάξει την ζωή της γιατί τον μπαμπά τον λάτρευε.

Ευχαριστώ πολύ… είναι μεγάλη απώλεια για μένα η μπαμπάς μου ήταν η αδυναμία μου ήμουν η κόρη του μπαμπά που λένε….συζητούσα τα πάντα με τον πατέρα μου…..αν και εγώ μένω στο εξωτερικό μιλούσαμε 2 φορές την ημέρα από πολλές ώρες….διακοπες ολοι μαζί πάντα….δεν μπορώ να δεχτώ ότι έφυγε νομίζω έχει πάει στο περίπτερο για τσιγάρα κ θα γυρίσει….ακομα το σπίτι μυρίζει μπαμπά….???? σκέφτομαι ότι πρέπει να ζητήσω βοήθεια από κάποιον ψυχολόγο γιατί νομίζω θα τρελαθώ….πρεπει να βρω τον εαυτό μου για να μπορώ να μεγαλώσω το παιδί μου σωστά…εχω μια κορούλα 5 χρονών και δεν θέλω να με βλέπει έτσι ????????❤️*????

Ναι, αν νιώθεις ότι θέλεις να πας σε ψυχολόγο, να πας. Ήταν νέος άνθρωπος και έφυγε πρόωρα. Τη δύναμη θα τη βρεις με τη βοήθεια της κόρης σου. Είναι ένα μονοπάτι που όλοι θα περάσουμε, αλλά σε εσένα συνέβη πρόωρα.

Η μητέρα σου είναι όντως πολύ νέα. Το να ξαναφτιάξει τη ζωή της δε σημαίνει ντε και καλά να βρει νέο σύντροφο. Μπορεί να αρχίσει σιγά-σιγά ένα χόμπι, να έχει κοινωνική ζωή, να γραφτεί σε έναν πολιτιστικό σύλλογο, έστω να συμμετέχει σε δράσεις, σε εκδρομές ή αν της αρέσει και πιστεύει στην εκκλησία (συνήθως άνθρωποι σε αυτές τις ηλικίες εκφράζουν ένα θρησκευτικό ενδιαφέρον, βρίσκουν πνευματικό κλπ). Τη ζωή της θα την ξαναφτιάξει αν επανέλθει στην καθημερινότητά της. Όλα αυτά βέβαια θα συμβούν μετά από έναν χρόνο τουλάχιστον.

Εργάζεται η μητέρα σου; Έχει αδέρφια που να ζουν κοντά της να την επισκέπτονται; Αν ναι, μίλησε με τους θείους σου να πηγαίνουν να τη βλέπουν μιας και εσύ ζεις μακριά.

Προσπάθησε να κάνετε πράγματα που κάνατε και πριν τον θάνατο του πατέρα σου, να συνεχίσετε να πηγαίνετε διακοπές μαζί

Σήμερα είδα την κόρη μου που είναι 5 χρονών μετά από ένα μισή μήνα…κάποια στιγμή με ρωτάει που είναι ο παππούς μαμά ;

Της λέω ο παππούς ήταν πολύ άρρωστος και τώρα δεν είναι από πια κοντά μας είναι στον ουρανό και έχει γίνει άγγελος θα μας προσέχει από ψηλά δεν μπούμε να τον βλέπουμε αλλά αυτός μπορεί και θα μας προσέχει….της είπα ότι όταν θέλουμε να πούμε κάτι στο παππού θα βλέπουμε ψηλά στον ουρανό και θα του το λέμε….της είπα δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ….με βλέπει που κλαίω και με πήρε μια τόσο σφιχτή αγκαλιά και με φιλούσε ασταμάτητα…..πόσο την είχα ανάγκη αυτή την αγκαλιά….σαν να μου γιάτρεψε έστω για λίγο την πληγή….ειναι μόλις 5 χρόνων αλλά έκανε κάτι που κανένας άλλος δεν το έχει κάνει μέχρι τώρα….δεν μου είπε τίποτα απλά με πήρε αγκαλιά….και μετά μου άλλαξε συζήτηση…..τα παιδιά μας διδάσκουν πολλά περισσότερα από ότι εμείς αυτά….. μετά από τόσο καιρό ένιωσα τόσο τυχερή που την εχω…

Οσο για την μαμά μου θα κάνω οτι περνάει απο το χέρι μου για να ζήσει όσο καλύτερα γίνετε σωματικά και ψυχικά….δεν εχω αδέρφια αλλά ευτυχώς έχουμε συγγενείς που μένουν κοντά της δεν θα είναι εντελώς μόνη της…θα έρχεται και εδώ σε μένα οπότε το θέλει και για όσο θέλει…θέλει να δουλέψει λέει για να μην είναι όλη μέρα σπίτι και να ξεχνιέται.

Υποσχέθηκα στον μπαμπά ότι θα την προσέχω όπως την πρόσεχε αυτός και θα το κάνω….

Ο πόνος είναι πολύ μεγάλος για εμάς….χασαμε τον σύζυγο, τον μπαμπά και τον καλύτερο παππού…είχε ακόμα πολύ αγάπη να μας δώσει και δεν πρόλαβε….

Για μένα ήταν και ο καλύτερος μου φίλους που συζητούσα τα πάντα μαζί του μιλούσαμε με τις ώρες κάθε μέρα….

Δεν ξέρω πως και που θα βρω την δύναμη να συνεχίσω…..

Quote:

---

Originally Posted by elvi.mou

Σήμερα είδα την κόρη μου που είναι 5 χρονών μετά από ένα μισή μήνα…κάποια στιγμή με ρωτάει που είναι ο παππούς μαμά ;

Της λέω ο παππούς ήταν πολύ άρρωστος και τώρα δεν είναι από πια κοντά μας είναι στον ουρανό και έχει γίνει άγγελος θα μας προσέχει από ψηλά δεν μπούμε να τον βλέπουμε αλλά αυτός μπορεί και θα μας προσέχει….της είπα ότι όταν θέλουμε να πούμε κάτι στο παππού θα βλέπουμε ψηλά στον ουρανό και θα του το λέμε….της είπα δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ….με βλέπει που κλαίω και με πήρε μια τόσο σφιχτή αγκαλιά και με φιλούσε ασταμάτητα…..πόσο την είχα ανάγκη αυτή την αγκαλιά….σαν να μου γιάτρεψε έστω για λίγο την πληγή….ειναι μόλις 5 χρόνων αλλά έκανε κάτι που κανένας άλλος δεν το έχει κάνει μέχρι τώρα….δεν μου είπε τίποτα απλά με πήρε αγκαλιά….και μετά μου άλλαξε συζήτηση…..τα παιδιά μας διδάσκουν πολλά περισσότερα από ότι εμείς αυτά….. μετά από τόσο καιρό ένιωσα τόσο τυχερή που την εχω…

Οσο για την μαμά μου θα κάνω οτι περνάει απο το χέρι μου για να ζήσει όσο καλύτερα γίνετε σωματικά και ψυχικά….δεν εχω αδέρφια αλλά ευτυχώς έχουμε συγγενείς που μένουν κοντά της δεν θα είναι εντελώς μόνη της…θα έρχεται και εδώ σε μένα οπότε το θέλει και για όσο θέλει…θέλει να δουλέψει λέει για να μην είναι όλη μέρα σπίτι και να ξεχνιέται.

Υποσχέθηκα στον μπαμπά ότι θα την προσέχω όπως την πρόσεχε αυτός και θα το κάνω….

Ο πόνος είναι πολύ μεγάλος για εμάς….χασαμε τον σύζυγο, τον μπαμπά και τον καλύτερο παππού…είχε ακόμα πολύ αγάπη να μας δώσει και δεν πρόλαβε….

Για μένα ήταν και ο καλύτερος μου φίλους που συζητούσα τα πάντα μαζί του μιλούσαμε με τις ώρες κάθε μέρα….

Δεν ξέρω πως και που θα βρω την δύναμη να συνεχίσω…..

---

Σε καταλαβαίνω απόλυτα!Τα συλλυπητήρια μου,το ίδιο βιώνω κ εγώ!!Εχασα τον μπαμπά μου 4 Οκτωβρίου από καρκίνο!!Το είχε χρόνια,είχε ξεκινήσει από το έντερο,μετά στα πνευμόνια κ μετά στο κεφάλι,οσπου παρέλυσε!!Έχω κ εγώ
δύο κοριτσάκια 5 χρονών κ 3 χρόνων!Το θέμα είναι δεν έχω υποστηρίξη καθόλου!Έχουν γίνει
πολλα!! Απορώ πως βρίσκω την δύναμη να αντέξω όλα αυτά, γιατί συνεχίζονται!!
Αν έχεις ανθρώπους που σε στηρίζουν, πιστεύω θα σε βοηθήσουν πολύ!!!Έχω κ εγώ την ανάγκη να μιλήσω κάπου!!Δεν είμαι καθόλου καλά κ εγώ τον τελευταίο καιρό!!Ο μπαμπάς μου,ήταν κ εμένα ένας δυναμικός άνθρωπος! Πέθανε στα 70 του!Αλλά δυστυχώς δεν έχω υποστηρίξη καθόλου από πουθενά!!Αν έχεις ανθρώπους που σ αγαπάνε,θα σε βοηθήσουν πιστεύω!! Κανένας δεν μπορεί να ξεχάσει έναν δικό του άνθρωπο κ εγώ νιώθω ότι θα δω τον μπαμπά μου,ότι κάπου έχει πάει κ θα έρθει!! Περάσαμε πολύ δύσκολα!!Αν θελήσεις μπορούμε να μιλήσουμε αν θες!!Το έχω κ εγώ ανάγκη!!Να βρεις την δύναμη για το παιδάκι σου!!!:(

Σε ευχαριστώ πολύ για το μήνυμα σου. Καταλαβαίνω ότι η απώλεια του πατέρα είναι δύσκολη ότι ηλικία και να είχε ο μπαμπάς. Εμενα ήταν μόλις 58 χρονών και κανένας δεν τον έκανε ποτέ για τόσο γιατί ήταν πολύ δραστήριος και δυνατός σωματικά. Δεν πρόλαβε ούτε σύνταξη να βγει να ξεκουραστεί μια ζωή μόνο δουλειά…..πιο πολύ πονάω για αυτόν για όλα όσα δεν πρόλαβε να ζήσει….να χαρεί το εγγονή του….
Χθες έκλεισε ένας μήνας από τότε που έφυγε και σε αυτό το διάστημα κατάλαβα ότι κανένας δεν πρόκειται να με αγαπάει όπως ο πατέρας μου ούτε να με προσέξει όπως αυτός….ειχε έναν ξεχωριστό τρόπο να δείχνει την αγάπη του με απλά πράγματα….μου λείπει ο τρόπος που με αγαπούσε….μου λείπουν όλα όσα ήταν ο μπαμπάς μου…. Γιαυτο σε καταλαβενω απόλυτα ξέρω τι είναι για μια κόρη να χάνει τον μπαμπάκα της….μπορουμε να μιλάμε για να βοηθήσουμε η μια την άλλη….στειλε μου…..

Quote:

---

Originally Posted by elvi.mou

Σε ευχαριστώ πολύ για το μήνυμα σου. Καταλαβαίνω ότι η απώλεια του πατέρα είναι δύσκολη ότι ηλικία και να είχε ο μπαμπάς. Εμενα ήταν μόλις 58 χρονών και κανένας δεν τον έκανε ποτέ για τόσο γιατί ήταν πολύ δραστήριος και δυνατός σωματικά. Δεν πρόλαβε ούτε σύνταξη να βγει να ξεκουραστεί μια ζωή μόνο δουλειά…..πιο πολύ πονάω για αυτόν για όλα όσα δεν πρόλαβε να ζήσει….να χαρεί το εγγονή του….
Χθες έκλεισε ένας μήνας από τότε που έφυγε και σε αυτό το διάστημα κατάλαβα ότι κανένας δεν πρόκειται να με αγαπάει όπως ο πατέρας μου ούτε να με προσέξει όπως αυτός….ειχε έναν ξεχωριστό τρόπο να δείχνει την αγάπη του με απλά πράγματα….μου λείπει ο τρόπος που με αγαπούσε….μου λείπουν όλα όσα ήταν ο μπαμπάς μου…. Γιαυτο σε καταλαβενω απόλυτα ξέρω τι είναι για μια κόρη να χάνει τον μπαμπάκα της….μπορουμε να μιλάμε για να βοηθήσουμε η μια την άλλη….στειλε μου…..

---

Ελβι μου κ εγώ νιώθω χάλια πολύ,να φανταστεί δεν το δείχνω!
Κάνω τον καραγκιόζη και στην δουλειά, παντού!
Εχτές βλέπαμε κάποια βιντεάκια με την μάνα μου ,που ήταν ο πατέρας μου!
Δεν ξέρω ,δεν κοιμάμαι καλά το βράδυ εδώ κ πολύ καιρό,από τότε που του είχε κάνει μετάσταση!
Δεν μπορώ να το ξεπεράσω!
Ήταν κ φίλος, παρόλο που κοντραριζομασταν,τα βρίσκαμε κ πάλι!
Οι συμβουλές του ήταν πάντα σοφές!
Έκανε κ μια δουλειά με την μουσική,που ήταν μέσα στην νύχτα! Ήξερε πολλά!
Απλά ο άντρας μου,σ αυτήν την περίπτωση, επειδή έγιναν όλα αυτά κ το καταλαβαίνω, βοήθεια δεν είχα από την αδελφή μου!
Έχει εξαγριωθεί ο άντρας μου, επειδή οικονομικά δεν μπορούσε να βοηθήσει, γιατί οι ίδιοι έφταιγαν για την κατάσταση τους,αλλά τουλάχιστον να συμμετέχε στα υπόλοιπα!
Δεν το έκανε όμως!
Εγώ στεναχωριέμαι,είναι αδελφή μου, βάφτισε το παιδί μου!
Δεν θέλω να μην μιλάμε!
Ξέρω ότι έχει κάνει χοντρά πράγματα,αλλά ο άντρας μου,με πιέζει πολύ με αυτόν τον τρόπο!
Μου δείχνει ότι κάνει,αυτά που κάνουν αυτά οι γονείς του κ τα κατηγορεί!
Είναι πολλά τα προβλήματα κ δεν με βοηθάει κ ο ίδιος!
Τα έχει βάλει με όλους!
Δεν ξέρω τι να κάνω?
Για αυτό σκεφτόμουν για ψυχολόγο,αλλά που να βρεις κ τα λεφτά όταν έχεις πολλές υποχρεώσεις!!Σ ευχαριστώ πολύ που θες να μιλάμε,το έχω ανάγκη κ εγώ πολύ!!
Κουράγιο Ελβι μου,θα συνεχίσουμε μπροστά για τα παιδιά μας!
Αυτά είναι η δύναμη.μας τώρα!

Τα βράδια είναι τα πιο δύσκολα….ουτε εγώ κοιμάμαι καθόλου καλά. Τον έχεις δει τον μπαμπά σου στον ύπνο σου ; Εγώ όχι ακόμα….θελω πολύ να τον δω να μου πει κάτι…..
Δεν ξέρω πως πρέπει να μάθω τώρα να ζω χωρίς τον μπαμπά μου….ειναι σαν να μου έκοψαν από τα δυο φτερά το ενα και δεν μπορώ πια να πετάξω ….θελω να περάσουν γρήγορα οι γιορτές δεν αντέχω άλλο αυτές τις μέρες….ο πόνος είναι αβάσταχτος…..

Quote:

---

Originally Posted by elvi.mou

Έχασα τον μπαμπά μου πριν 19 μέρες και δεν μπορώ να το δεχτώ… Ήταν μόλις 58 χρονών δραστήριος όσο δεν παει δούλευε έκανε ποδήλατο κάθε βδομάδα ήταν ένας χαρούμενος άνθρωπος. Έφυγε από οξεία ηπατική ανεπάρκεια….ενω πήγαμε Ιταλία έκανε μεταμόσχευση πήγαν όλα καλά έφυγε από νοσοκομειακή λοίμωξη…. Πάλεψε ένα μήνα και δεν τα κατάφερε…. Ένα μήνα περάσαμε πολύ δύσκολα με την μαμά μου μόνες μας σε μια ξένη χώρα…Έφυγε ενώ του κρατούσαμε το χέρι με την μαμά….Νιωθω πόνο….τυψεις που δεν είχε καταλάβει ότι κάτι έχει….. Έφυγε πολύ άδικα για μια εξέταση που θα μπορούσε να είχε κάνει…..Νιώθω ότι δεν θα το ξερεπασω ποτέ…..που θα βρω δυνάμεις να μεγαλώσω την κόρη μου….;

---

Quote:

---

Originally Posted by elvi.mou

Τα βράδια είναι τα πιο δύσκολα….ουτε εγώ κοιμάμαι καθόλου καλά. Τον έχεις δει τον μπαμπά σου στον ύπνο σου ; Εγώ όχι ακόμα….θελω πολύ να τον δω να μου πει κάτι…..
Δεν ξέρω πως πρέπει να μάθω τώρα να ζω χωρίς τον μπαμπά μου….ειναι σαν να μου έκοψαν από τα δυο φτερά το ενα και δεν μπορώ πια να πετάξω ….θελω να περάσουν γρήγορα οι γιορτές δεν αντέχω άλλο αυτές τις μέρες….ο πόνος είναι αβάσταχτος…..

---

Εγώ να δεις πως νιώθω, εχτές όλο το βράδυ δεν έκλεισα μάτι...είχαμε τα τρίμηνα του πατέρα μου κ είχαμε πάει στο χωριό!
Ένιωθα πολύ χάλια μέσα μου!
Βαρύ συναίσθημα πολύ!
Έκλαιγα πάλι όταν ειμουν μόνη!
Αλλά το βράδυ εκεί που κοιμόμουν, ξαφνικά ξύπνησα κ όλη την νύχτα,δεν έκλεινε το μάτι!
Μου λείπει πολύ,πάρα πολύ!
Η μητέρα μου τις γιορτές είχε έρθει σε εμάς στην πόλη!
Δεν θα την αφήνω κ πολύ στο χωριό!
Δεν θέλω να μου πάθει τίποτα,είναι 59 χρόνων!Είναι πολύ νέα!
Σκεφτόταν να βγάλει το δίπλωμα,να μετακινητε έστω μέχρι τα διπλανά χωριά!
Θα την βοηθήσω ,θα την πάω στην σχολή οδηγών που είχα πάει κ εγώ παλιότερα να το βγάλει!
Εμείς είχαμε μάθει κ αλλιώς ,εγώ γεννήθηκα σε πόλη,αλλά στα 15 ήρθαμε στην επαρχία!
Τώρα η μητέρα μου ,να κάθεται στο χωριό κ με την μάνα της,ξέρω ότι δεν θα το αντέξει!
Επειδή το έχουμε συζητήσει!
Αλλά αντί να μου δίνουν κουράγιο η οικογένεια μου, κοιτάνε πως κ να σφαχτούν!
Η αδελφή μου ,με τον άντρα μου!
Αν κ ο άντρας μου, άλλαξε στάση ύστερα από όλα αυτά!
Όταν είδε την μάνα μου,σε τι κατάσταση είναι , έκατσε κ το ξανασκέφτηκε!
Δεν μπορούμε να την αφήσουμε έτσι!
Ελβι μου κ από πριν κ τώρα εγώ έτρεχα,η αδελφή μου αμέτοχη παντού κ προσπαθεί να μου την πει συνεχώς!
Τώρα είναι να πάρει την χηρείας η μητέρα μου την σύνταξη,εγώ ανχονομαι να δω ποτέ θα την πάρει,η αδελφή μου δεν την νοιάζει καθόλου!
Με έχει στεναχωρήσει πάρα πολύ, γιατί προσπαθεί να μου την πει συνεχώς!
Ζήσαμε καταστάσεις τρελές!
Αν σου πω ένα σκηνικό,που είχαμε τον πατέρα μου στο νοσοκομείο,κ τον έβγαλαν κ δεν υπήρχε ασθενοφόρο κ τον πήραμε με το αυτοκίνητο κ τον πήγαμε στο χωριό!Εγώ με τα παιδιά,ο άντρας μου με τους γονείς μου και ο άνθρωπος αυτός επειδή είχε πάθει παραλησια δεν μπορούσες να περπατήσει λόγο του κεφαλιού που είχε κάνει ζημιά ο όγκος, έτρεξαν οι γείτονες να μας βοηθήσουν αν τον ανεβάσουμε στο σπίτι,μας λιποθύμησε στα χέρια μας!
Τρελάθηκα τότε!
Η αδελφή μου όμως ,όταν της ζήτησε βοήθεια η μάνα μου ,να ερχόταν ο άντρας της , αμέτοχη!
Είχε πάει στο γιατρό κ είχε κάνει μια εξέταση που ήταν από την μέθη το πρωί κ δεν μπορούσε τάχα μου κ τώρα προσπαθεί να μου την πει,που εγώ έχω τρέξει σε γραφειοκρατικά όταν πέθανε ο πατέρας μου,εγώ έτρεξα να βοηθήσω τον πατέρα μου για τις θεραπείες μπας κ προλάβουμε κάτι! Μέχρι κ την τελευταία μέρα,εγώ κάλεσα το εκαβ κ τον έφερα στο νοσοκομείο!Η αδελφή μου,που ήταν???
Μόνο γκεστ εμφανίσεις έκανε 3 το καλοκαίρι!!
Εχτές όλο μπιχτες ήταν,ότι αυτοί που δουλεύουν στο δημόσιο πετάει, μπορούν να λείψουν εύκολα από την δουλειά!
Επειδή ο άντρας μου δουλεύει στο στρατό κ εγώ στο νοσοκομείο,ναι αλλά εγώ είμαι συμβασιούχος!Της είπα κάποιες φορές με εξυπηρετούσαν συνάδελφοι κ αυτή πετάει μπιχτες!
Γύρισε κ είπε στην μάνα μου τις προάλλες ότι έχω αλλάξει πολύ,από την ώρα που παντρεύτηκα κ ότι κρατιέται μην τσακωθείτε με τον άντρα μου σέβεται το λάδι που έχει βάλει στο παιδί!
Ο πατέρας μου είχε πολλες στεναχώριες από τότε που παντρεύτηκε η ίδια κ το έλεγε!
Αλλά εγώ του έλεγα , μπαμπά κοίτα εσένα κ την μαμά!
Είναι πολλά Έλβι μου ,δεν θέλω να σε τρελάνω σε αυτή την φάση!
Αλλά έχω τόσο στεναχώρια με τον πατέρα μου και έχω όλα αυτά τώρα,να με κάνουν ρακο κ άλλο!
Μετά σε ποιον λείπει ο πατέρας μου, σ εμένα η στην αδελφή μου??
Πέρασα πολύ δύσκολα κ συνεχίζω να περνάω!
Προσπαθώ να βοηθήσω την μητέρα μου,αυτή σκέφτομαι!
Να μην μου πάθει τίποτα τώρα!
Δεν θέλω να μου πάθει κάτι!
Συγνώμη για το σεντόνι,αλλά ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου!