Κοινωνικές απροσεξίες που κοστίζουν

Βρίσκω δουλειές μέσω μια ιστοσελίδας και υποτίθεται ότι με τον εργοδότη πρέπει να χρησιμοποιήσετε μόνο την σελίδα για να γίνει πληρωμή. Εγώ αυτό δεν το ήξερα αλλά τώρα που έγινε αυτό, καταλαβαίνω ότι είναι προφανές. Είναι εναντίον των Όρων χρήσης να γίνει πληρωμή μέσω τράπεζας ή PayPal ας πούμε. Βρήκα έναν εργοδότη, τα κανονίσαμε, έκανα δοκιμή. Όλα καλά, μου λέει αύριο θα βάλω ότι προσλαμβανεσαι και αρχίζεις. Ωραία, όλη μέρα όμως δεν έστειλε κάτι, μου στέλνει 12 το βράδι ότι δεν θα συνεχίσουμε γιατί είναι σε άλλη χώρα και η τράπεζα του θα τον χρεώσει ένα επιπλέον 18% της συναλλαγής. Εγώ πανικοβληθηκα και μπερδεύτηκα. Θέλω πολύ μια δουλειά και αυτή μου αρέσει. Πήγα και έστειλα στο τμήμα εξυπηρέτησης ερωτήσεις για τραπεζικές πληρωμές.. Το τεράστιο λάθος... Μου ειπαν ότι είναι παραβίαση των Όρων η πληρωμή εκτός του σαιτ. Μου έστειλαν μετά προειδοποίηση. Όλοι έτσι το χρησιμοποιούν γιατί η σελίδα σου παίρνει το 20% του μισθού και είναι πάρα πολλά. Όμως χρησιμεύει στο κομμάτι εύρεσης εργαζόμενων και εργοδοτών.

Πάντως δεν μου έκαναν κάποιο περιορισμό ή οτιδήποτε, απλά από ότι είδα τώρα με έβαλαν στο μάτι και μπορεί να με ελέγχουν στο μέλλον. Σκέφτομαι να σβήσω σε καμία εβδομάδα ή σε κάνα μήνα το λογαριασμό μου και πιο μετά να ανοίξω άλλο.

Όλοι έτσι το χρησιμοποιούν γιατί παίρνει μεγάλο κομμάτι του μισθού και δεν ελέγχουν σχεδόν ποτέ. Είχα ξαναεργαστει με πληρωμή έξω από την ιστοσελίδα και ο εργοδότης εκείνος την χρησιμοποιουσε πάνω από 10 χρόνια έτσι.

Γενικώς κάνω πολλές τέτοιες απερισκεψίες. Σε ένα μάθημα παλιά η καθηγητρια μας είπε τα θέματα που θα πέσουν στην εξεταστική και εγώ το έλεγα σε παιδιά από άλλα τμήματα για να πιάσω κουβέντα και ένας συμφοιτητης μου με άκουσε. Μου είπε ότι η καθηγητρια μας έκανε χάρη και δεν πρέπει να το λέω από εδώ και εκεί.

Άλλη φορά παλιά στο σχολείο είχα βοήθημα-λυσσαρι και το είπα στη δασκάλα.


Γενικώς θέλω να προσέχω πιο πολύ. Εμπιστεύομαι πολύ εύκολα δεν είμαι καχύποπτη και αυτό έχει βαριές επιπτώσεις. Εχω πολλη αθωότητα. Μου έχετε πει ότι χρειάζομαι καθοδήγηση και να έχω μια ψυχολόγο πάνω από το κεφάλι μου. Θέλω να προσέχω και με πιο καθημερινά πράγματα που προκύπτουν. Η ψυχολόγος είναι μια φορά την βδομάδα. Μακάρι να πάρω προσωπικό βοηθό σε κάποια φάση. Αλλά θα ήθελα να τα μαθω και μόνη μου αυτά. Πολλοί άνθρωποι κινούνται στη ζωή τους με πολλή καχυποψία, πολλές φορές πέφτουν έξω γιατί είναι υπερβολικοί αλλά ίσως αυτό τους έχει σώσει από καταστάσεις.. καταλαβαίνω πως πρέπει να κρατάω κάποια πράγματα για τον εαυτό μου.

Εμ, αυτό είναι το θέμα. Ο κόσμος και όλες οι λειτουργίες του έχει φτιαχτεί με βάση την πλειοψηφία (το πώς σκέφτεται, τι καταλαβαίνει κτλ) και ό,τι ξεφεύγει από αυτό απλά αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες. Εσύ σκεφτόσουν όχι πονηρά, απλά, σαν ένα άτομο στο φάσμα, και δεν ψιλιάστηκες ότι κάτι υπάρχει από πίσω. Κι εγώ πολλές φορές, ίσως όχι επειδή δεν μπορώ να το σκεφτώ, αλλά επειδή δεν πάει αυτόματα ο νους μου εκεί, και επειδή βαριέμαι να σκέφτομαι τι μπορεί να κρύβεται από πίσω, έχω πει πράγματα για μένα που δεν έπρεπε και με έχουν κοροιδέψει πολλοί, έχουν κουτσομπολέψει πράγματα που είπα εμπιστευτικά, και δεν έχω καταλάβει κάποιες φορές ότι αυτό που έλεγα δεν "έπρεπε" να το πω και οι άλλοι ενοχλήθηκαν.
Ένα παράδειγμα, στη δουλειά νόμιζα ότι τα πήγαινα μια χαρά μέχρι τώρα, επειδή έκανα τη δουλειά μου, οκ σαν καινούριος είχα δυσκολίες και καθυστερούσα, αλλά έβγαινε η δουλειά. Σήμερα, λοιπόν, έμαθα ότι έχουν γίνει ένα σωρό αρνητικά σχόλια για μένα από διάφορους, όχι τόσο για το ότι δεν βγήκε η δουλειά, όσο για τη μεθοδολογία, τον τρόπο, τη σειρά, και κάποια επιπλέον πράγματα που έλεγα για να εξασφαλίσω ότι όλα βαίνουν καλώς, τελικά δεν έπρεπε να τα λέω. Είναι επειδή έχω τρόπο σκέψης τελείως διαφορετικό από της πλειοψηφίας (δεν έχω αυτισμό, αλλά μοιάζω με αυτά τα άτομα σε αρκετούς τομείς). Οπότε, εκεί που νομίζεις ότι όλα βαίνουν καλώς, υπάρχουν ένα σωρό λεπτομέρειες που θα πιάσουν οι άλλοι και θα φανεί ότι δεν είσαι "εντάξει".

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Εμ, αυτό είναι το θέμα. Ο κόσμος και όλες οι λειτουργίες του έχει φτιαχτεί με βάση την πλειοψηφία (το πώς σκέφτεται, τι καταλαβαίνει κτλ) και ό,τι ξεφεύγει από αυτό απλά αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες. Εσύ σκεφτόσουν όχι πονηρά, απλά, σαν ένα άτομο στο φάσμα, και δεν ψιλιάστηκες ότι κάτι υπάρχει από πίσω. Κι εγώ πολλές φορές, ίσως όχι επειδή δεν μπορώ να το σκεφτώ, αλλά επειδή δεν πάει αυτόματα ο νους μου εκεί, και επειδή βαριέμαι να σκέφτομαι τι μπορεί να κρύβεται από πίσω, έχω πει πράγματα για μένα που δεν έπρεπε και με έχουν κοροιδέψει πολλοί, έχουν κουτσομπολέψει πράγματα που είπα εμπιστευτικά, και δεν έχω καταλάβει κάποιες φορές ότι αυτό που έλεγα δεν "έπρεπε" να το πω και οι άλλοι ενοχλήθηκαν.
Ένα παράδειγμα, στη δουλειά νόμιζα ότι τα πήγαινα μια χαρά μέχρι τώρα, επειδή έκανα τη δουλειά μου, οκ σαν καινούριος είχα δυσκολίες και καθυστερούσα, αλλά έβγαινε η δουλειά. Σήμερα, λοιπόν, έμαθα ότι έχουν γίνει ένα σωρό αρνητικά σχόλια για μένα από διάφορους, όχι τόσο για το ότι δεν βγήκε η δουλειά, όσο για τη μεθοδολογία, τον τρόπο, τη σειρά, και κάποια επιπλέον πράγματα που έλεγα για να εξασφαλίσω ότι όλα βαίνουν καλώς, τελικά δεν έπρεπε να τα λέω. Είναι επειδή έχω τρόπο σκέψης τελείως διαφορετικό από της πλειοψηφίας (δεν έχω αυτισμό, αλλά μοιάζω με αυτά τα άτομα σε αρκετούς τομείς). Οπότε, εκεί που νομίζεις ότι όλα βαίνουν καλώς, υπάρχουν ένα σωρό λεπτομέρειες που θα πιάσουν οι άλλοι και θα φανεί ότι δεν είσαι "εντάξει".

---

Και εγώ έχω τέτοιες εμπειρίες, όπως όταν ήμουν σχολείο και με σηκώναν στο πίνακα για να λύσω ασκήσεις και σχολίαζαν τις μεθόδους που χρησιμοποιουσα. Πάντως ο αυτισμός είναι φάσμα, η βαρύτητα και τα συμπτώματα διαφέρουν πολύ. Υπάρχουν άνθρωποι που το καταλαβαίνουν ότι το έχουν στα 50+ χρόνων επειδή ζούσαν σε άλλες εποχές. Τώρα λίγο ένα παιδί να έχει υπερκινητικότητα για παράδειγμα, οι σημερινοί γονείς θορυβουνται και ζητάνε τη γνώμη ειδικων. Έχω δει πως υπάρχουν και άλλες διαφορές διαταραχές που μοιάζουν με τον αυτισμό αλλά δεν υπάγονται στις αναπτυξιακές διαταραχές.

Στην εργασία σου να τους λες ότι η δουλειά βγαίνει και αυτό έχει σημασία. Απο εκεί και πέρα έχεις καλυφθεί. Είναι και η Ελλάδα χώρα με πολύ εξωστρεφές ανθρώπους και η κοινωνική συνοχή είναι αυστηρή. Οτιδήποτε ξεφεύγει από συγκεκριμένα καλούπια δεν είναι καλοδεχουμενο. Για αυτό άλλωστε δεν διαπρέπουμε σε διάφορους τομείς που απαιτούν δημιουργικότητα σε σχέση με άλλες χώρες που είναι μπροστά. Κάτι που κάνει κάποιος και τους γύρω τους παραξενεύει, μπορεί σε ένα πιο καλλιεργημένο περιβάλλον να αρέσει πολύ.

Μίλησα με ένα κέντρο ψυχικής υγείας προσφατα και ένα άτομο πήγε να με εξαπατήσει και να με χρεώσει πολυ, γενικως δεν μου μίλαγε και πολυ ευγενικά Όταν είδε πως έχω Άσπεργκερ μάλλον υποτιμησε την νοημοσύνη μου. Την έκανα ελαφρώς.

Η καχυποψία έρχεται από την συσσώρευση αρνητικών εμπειριών. Οπότε αρχίζεις και προσέχεις, γιατί γνωρίζεις στο πετσί σου τι γίνεται "εκεί έξω". Να θυμίσω ότι σε όσο περισσότερες διαφορετικότητες είσαι μέρος τους, τόσο αυξάνεται ο βαθμός πιθανότητας κακοποίησης από την ίδια την κοινωνία. Την οποία εγώ προσωπικά δεν πρόκειται ποτέ να δω με τον ιδεαλιστικό τρόπο που τη βλέπουν άλλοι άνθρωποι. Όταν εξετάζω την κοινωνία, την εξετάζω όπως ακριβώς τη βλέπω, δεν την ωραιοποιώ και δεν την καθαγιάζω απλά και μόνο γιατί έτυχε να είμαι κομμάτι της.
Το γεγονός ότι όσες ευαλωτότητες έχεις, τόσο πιο πιθανή η μεγαλύτερη κακοποίηση, είναι ακριβώς η απόδειξη ότι καλά κάνεις και δεν εμπιστεύεσαι.
Ας πούμε ότι είσαι μετανάστης. Μετανάστης και γκέι. Μετανάστης γκέι και στο φάσμα. Μετανάστης από το Πακιστάν, γκέι και στο φάσμα. Πακιστανός μετανάστης γκέι, στο φάσμα, φτωχός, χωρίς οικογένεια ή σύστημα στήριξης στο ελλαδιστάν. Κινδυνεύεις τόσο πολύ, που ισούται να σε έχουν ρίξει σε αρένα με επίτηδες νηστικά λιοντάρια.
*σημείωση, η πιο ρεαλιστική ανάλυση της κοινωνίας είναι αυτή που αναγνωρίζει τις πλευρές της που ο πολιτισμός κρύβει. Γνωρίζεις ότι μετά το τσουνάμι στην Ταυλάνδη, παιδάκια που επέζησαν είχαν απαχθεί για εμπόριο, όπως και γυναίκες επιζήσασες είχαν βιαστεί; Γιατί βέβαια ταινίες όπως το Impossible ποτέ δε θα έβγαζαν στη φόρα κάτι τέτοιο. Τι τόνιζαν όλοι και όλες; Το πόσο οι άνθρωποι βοήθαγαν ο ένας τον άλλο, σύσσωμοι και λες και άξαφνα μεταμορφώθηκαν από μία τραγωδία σε μία ομάδα καλών και αγαθών πλασμάτων. Ο λόγο που αποκρύπτεται το άλλο πρόσωπο της κοινωνίας είναι γιατί είναι απαραίτητο να κρυφτεί. Γιατί ο πολιτισμός είναι μία φενάκη. Μόνο οι ομάδες συγγένειας μπορούν να προστατέψουν, ποτέ η ίδια η κοινωνία. Δε λειτουργεί έτσι η πραγματικότητα. σημείωση, ομάδα συγγένειας δεν είναι η οικογένεια στην οποία γεννηθήκαμε, παρά μόνο αν όντως και αυτή στην οποία γεννηθήκαμε τυχαίνει να είναι μία μικρή ομάδα συγγένειας, οπότε μπορεί να συμπεριληφθεί.

Έλα τώρα μάγκα μου και μίλα μου για την κοινωνία.
Και μετά απ΄αυτά τα ελπιδοφόρα, χα χαα, να σου πω, καλά κάνεις και προσέχεις και να προσέχεις περισσότερο στο μέλλον.

Εχω περάσει πολλά από τους ανθρώπους, δεν ξέρω πότε θα καταλάβω ότι πρέπει να έχω καχυποψία. Δεν ξέρω και πότε πρέπει να κρύβω τι για να μην είμαι ευάλωτη. Όταν είμαι πολύ κλειστή, οι άλλοι με βλέπουν σαν μη φιλική. Όταν ανοιγομαι, οι άλλοι πολλές φορές το εκμεταλλευονται

Quote:

---

Originally Posted by Wrongplanet

Εχω περάσει πολλά από τους ανθρώπους, δεν ξέρω πότε θα καταλάβω ότι πρέπει να έχω καχυποψία. Δεν ξέρω και πότε πρέπει να κρύβω τι για να μην είμαι ευάλωτη. Όταν είμαι πολύ κλειστή, οι άλλοι με βλέπουν σαν μη φιλική. Όταν ανοιγομαι, οι άλλοι πολλές φορές το εκμεταλλευονται

---

Αυτό είναι μια κλασική δύσκολη επιλογή και για μένα. Ουσιαστικά προτιμώ να είμαι μόνος μου συνήθως, αλλά όταν είμαι ο εαυτός μου (κλειστός), οι άλλοι στο γραφείο και αλλού κοιτάνε περίεργα, σχολιάζουν κλπ. Όταν κάνω τον εξωστρεφή όσο γίνεται για να μη με πουν σνομπ και αντικοινωνικό, αποκτούν οι άλλοι πολύ θάρρος με μένα, πετάνε ειρωνείες και καλά για πλάκα, ζητάνε λεπτομέρειες για την προσωπική ζωή μου, πιέζουν γενικώς να δουν τα όριά μου.

Και εμένα έτσι κάνουν, όταν ανοίγομαι με ρωτάνε προσωπικά πράγματα. Επίσης οταν προσπαθω να είμαι ομιλιτικη μου βγαίνει ένα πολύ επιτήδευμενο και αγχωμένο αποτέλεσμα, οι άλλοι έχουν τρόπους να είναι εξωστρέφεις και συμπαθητικοί, εγώ αυτούς τους τρόπους δεν τους έχω εμφυτους. Μπορεί να πω κάνα κρύο αστείο, να κάνω καμιά ερώτηση άκυρη, να μην ξέρω πότε πρέπει να μιλήσω και πότε όχι . Δεν είναι μόνο η ομιλία αλλά υπάρχει και η μη λεκτική επικοινωνία, εκεί είναι το πιο σημαντικό κομμάτι.

Είχα γραφτει σε μαθημα με ξενες γλώσσες και ήταν μια στη τάξη που μιλούσε πολύ. Ο καθηγητής είπε πως εγώ και εκείνη είμαστε το άκρως αντίθετο. Εκείνη μετά γύρισε και είπε "δεν φταίω εγώ που κάποιοι δεν ξέρουν να μιλάνε". Χωρις να της έχω πει ποτέ τίποτα κακό ή να εχω κάτι μαζί της. Δυστυχώς είναι ένας λόγος που δυσκολεύομαι να ξεκινήσω και χόμπι. Αντί να το ευχαριστιεμαι, γεμίζω κοινωνικό άγχος και δέχομαι σχόλια τέτοιου τύπου.

Quote:

---

Originally Posted by Wrongplanet

Εχω περάσει πολλά από τους ανθρώπους, δεν ξέρω πότε θα καταλάβω ότι πρέπει να έχω καχυποψία. Δεν ξέρω και πότε πρέπει να κρύβω τι για να μην είμαι ευάλωτη. Όταν είμαι πολύ κλειστή, οι άλλοι με βλέπουν σαν μη φιλική. Όταν ανοιγομαι, οι άλλοι πολλές φορές το εκμεταλλευονται

---

Quote:

---

Originally Posted by Wrongplanet

Και εμένα έτσι κάνουν, όταν ανοίγομαι με ρωτάνε προσωπικά πράγματα. Επίσης οταν προσπαθω να είμαι ομιλιτικη μου βγαίνει ένα πολύ επιτήδευμενο και αγχωμένο αποτέλεσμα, οι άλλοι έχουν τρόπους να είναι εξωστρέφεις και συμπαθητικοί, εγώ αυτούς τους τρόπους δεν τους έχω εμφυτους. Μπορεί να πω κάνα κρύο αστείο, να κάνω καμιά ερώτηση άκυρη, να μην ξέρω πότε πρέπει να μιλήσω και πότε όχι . Δεν είναι μόνο η ομιλία αλλά υπάρχει και η μη λεκτική επικοινωνία, εκεί είναι το πιο σημαντικό κομμάτι.

Είχα γραφτει σε μαθημα με ξενες γλώσσες και ήταν μια στη τάξη που μιλούσε πολύ. Ο καθηγητής είπε πως εγώ και εκείνη είμαστε το άκρως αντίθετο. Εκείνη μετά γύρισε και είπε "δεν φταίω εγώ που κάποιοι δεν ξέρουν να μιλάνε". Χωρις να της έχω πει ποτέ τίποτα κακό ή να εχω κάτι μαζί της. Δυστυχώς είναι ένας λόγος που δυσκολεύομαι να ξεκινήσω και χόμπι. Αντί να το ευχαριστιεμαι, γεμίζω κοινωνικό άγχος και δέχομαι σχόλια τέτοιου τύπου.

---

Ολα αυτα που γράφεις ειναι κλασικά συμπτωματα αυτισμου, και τα εχω βιωσει και εγω. Μπορεις ομως να ξεκινησεις ένα χόμπι που δεν ειναι απαραιτητα πολυ κοινωνικο, εαν δεν θελεις να εχεις μεγαλη τριβη με μεγαλα γκρουπ ατομων. Το δυσκολοτερο ειναι να βρεις συντροφο που να μην εκμεταλλευτει το οτι βρισκεσαι στο φάσμα. Εκει χρειαζεται πολλη προσοχή.