Όλα λάθος τα κάνω ξαφνικά

Καλησπέρα σας! Γράφω εδώ μήπως μπορέσει κάποιος και εμένα να με βοηθήσει με τον δικό του τροπο ο καθένας. Έχω τελειώσει λογιστική την αγαπώ την δουλειά μου πάρα πολύ κατάφερα και βρήκα δουλειά με πρόγραμμα αλλά ότι είναι στην Ελλάδα ζούμε στο φιναλε σε ένα λογιστικό , στην αρχή όλα φαινόταν καλά αλλά τα φαίνομαι απατούν. Έχει εδώ και πόσο καιρό λένε ότι δεν κάνω τίποτα σωστά όλα λάθος ο ένας από τα δύο αφεντικά λένε ότι ύστερο σε πολλά και δεν το έχω με υποτιμάνε πολύ, κάθε μέτρα ξυπνάω με στομαχόπονο και κάνω εμετό δεν αντέχω άλλο από την μια λέω να σταματήσω αλλά από την άλλη έχω ανάγκη τα χρήματα και κάνω υπομονή. Οι γονείς μου τους βλέπω στενοχωριούνται που με βλέπουν έτσι αλλά πλέον δεν τους λέω τίποτα γιατί έτοιμοι είναι να κάνουν άσχημο χαμό. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω αλήθεια εγώ κουραστεί.

Quote:

---

Originally Posted by Μαρία1998

Καλησπέρα σας! Γράφω εδώ μήπως μπορέσει κάποιος και εμένα να με βοηθήσει με τον δικό του τροπο ο καθένας. Έχω τελειώσει λογιστική την αγαπώ την δουλειά μου πάρα πολύ κατάφερα και βρήκα δουλειά με πρόγραμμα αλλά ότι είναι στην Ελλάδα ζούμε στο φιναλε σε ένα λογιστικό , στην αρχή όλα φαινόταν καλά αλλά τα φαίνομαι απατούν. Έχει εδώ και πόσο καιρό λένε ότι δεν κάνω τίποτα σωστά όλα λάθος ο ένας από τα δύο αφεντικά λένε ότι ύστερο σε πολλά και δεν το έχω με υποτιμάνε πολύ, κάθε μέτρα ξυπνάω με στομαχόπονο και κάνω εμετό δεν αντέχω άλλο από την μια λέω να σταματήσω αλλά από την άλλη έχω ανάγκη τα χρήματα και κάνω υπομονή. Οι γονείς μου τους βλέπω στενοχωριούνται που με βλέπουν έτσι αλλά πλέον δεν τους λέω τίποτα γιατί έτοιμοι είναι να κάνουν άσχημο χαμό. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω αλήθεια εγώ κουραστεί.

---

Γιατί δεν ψάχνεις ταυτόχρονα για άλλη δουλειά και όταν βρεις, τότε να φύγεις από αυτήν?

Quote:

---

Originally Posted by Μαρία1998

Καλησπέρα σας! Γράφω εδώ μήπως μπορέσει κάποιος και εμένα να με βοηθήσει με τον δικό του τροπο ο καθένας. Έχω τελειώσει λογιστική την αγαπώ την δουλειά μου πάρα πολύ κατάφερα και βρήκα δουλειά με πρόγραμμα αλλά ότι είναι στην Ελλάδα ζούμε στο φιναλε σε ένα λογιστικό , στην αρχή όλα φαινόταν καλά αλλά τα φαίνομαι απατούν. Έχει εδώ και πόσο καιρό λένε ότι δεν κάνω τίποτα σωστά όλα λάθος ο ένας από τα δύο αφεντικά λένε ότι ύστερο σε πολλά και δεν το έχω με υποτιμάνε πολύ, κάθε μέτρα ξυπνάω με στομαχόπονο και κάνω εμετό δεν αντέχω άλλο από την μια λέω να σταματήσω αλλά από την άλλη έχω ανάγκη τα χρήματα και κάνω υπομονή. Οι γονείς μου τους βλέπω στενοχωριούνται που με βλέπουν έτσι αλλά πλέον δεν τους λέω τίποτα γιατί έτοιμοι είναι να κάνουν άσχημο χαμό. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω αλήθεια εγώ κουραστεί.

---

Ίσως θα έπρεπε να αρχίσεις να ψάχνεις άλλη δουλειά ταυτόχρονα και όταν βρεις χαιρετας.
Απ' ότι έχω καταλάβει αυτοί προσπαθούν να σε ωθήσουν σε παραίτηση.

Quote:

---

Originally Posted by Μαρία1998

Καλησπέρα σας! Γράφω εδώ μήπως μπορέσει κάποιος και εμένα να με βοηθήσει με τον δικό του τροπο ο καθένας. Έχω τελειώσει λογιστική την αγαπώ την δουλειά μου πάρα πολύ κατάφερα και βρήκα δουλειά με πρόγραμμα αλλά ότι είναι στην Ελλάδα ζούμε στο φιναλε σε ένα λογιστικό , στην αρχή όλα φαινόταν καλά αλλά τα φαίνομαι απατούν. Έχει εδώ και πόσο καιρό λένε ότι δεν κάνω τίποτα σωστά όλα λάθος ο ένας από τα δύο αφεντικά λένε ότι ύστερο σε πολλά και δεν το έχω με υποτιμάνε πολύ, κάθε μέτρα ξυπνάω με στομαχόπονο και κάνω εμετό δεν αντέχω άλλο από την μια λέω να σταματήσω αλλά από την άλλη έχω ανάγκη τα χρήματα και κάνω υπομονή. Οι γονείς μου τους βλέπω στενοχωριούνται που με βλέπουν έτσι αλλά πλέον δεν τους λέω τίποτα γιατί έτοιμοι είναι να κάνουν άσχημο χαμό. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω αλήθεια εγώ κουραστεί.

---

δεν ξερω σε τι ειδους προγραμμα εισαι.
μηπως ληγει το προγραμμα και δεν εχουν σκοπο να πληρωσουν απο την τσεπη τους και προσπαθουν να σε αποθαρρυνουν για να φυγεις μονη σου και να παρουν αλλον με επιδοτουμενο μισθο;
εσυ παρε οση εμπειρια μπορεις για να την εχεις σε επομενη δουλεια, και στο μεταξυ ψαχνε για κατι αλλο, οσο ακομα δουλευεις.
ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να μην δεχτεις να σου μιλησουν ασχημα. μπορει ο καθενας να εχει ο,τι αποψη θελει για την δουλεια σου (η να λεει στα ψεματα οτι την εχει) αλλα κανεις δεν μπορει να σε τραμπουκιζει και να σε υποτιμα. αν σου ξαναπουν κατι προσβλητικο, πες τους να μιλανε καλυτερα.

Αν εσωτερικεύεις την κριτική τους σε σημείο που να έχεις παρουσιάσει τέτοιες σωματικές εκφράσεις του άγχους, τότε, ενώ καταλαβαίνω την ανάγκη για χρήματα, θα πρέπει οι γονείς σου να σε στηρίξουν και να φύγεις. Και, δε θα σταματούσα τους γονείς μου, αν ήμουν στη θέση σου. Δέχεσαι εργασιακό bullying, κι αυτοί θα το κάνουν και σε επόμεν@ εργαζόμενα από εσένα. Just a thought. Πάντως, ένα να λες στην εαυτή σου, πως ΑΥΤΟΙ είναι μαλάκες, κι ότι ΤΙΠΟΤΕ δεν τρέχει με ΣΕΝΑ. Η χειρότερη εκδοχή αυτού που δέχεσαι είναι να τα βάζεις με το πολύτιμότερό σου, την πάρτη σου. Εσύ πρέπει να είσαι πάντα με το μέρος σου, ποτέ ενάντιά σου. Αυτά να τα λέμε, είναι πολύ σημαντικό να σε κρατήσεις όταν έχεις απέναντί σου καθάρματα.
Δεν ξέρω νομικά τι γίνεται, δε μπορεί κάποι@ να βοηθήσει, τι παίζει σε περιπτώσεις εργασιακού bullying, δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει κάποια καταγγελία;