Ενοχές και ντροπή για αυτό που είμαι

Έχω βαρεθεί να με μειώνουν συνέχεια, να μου λένε πως θα επρεπε να είμαι αλλιώς. Οι άλλοι άνθρωποι κάπου κάπως βρίσκουν αποδοχή, όπως και να είναι. Βαρέθηκα να μου λένε ότι το ότι δεν έχω φτάσει τους άλλους δείχνει τεμπελιά εκ μέρους μου και ότι απλώς δεν προσπαθώ. Θέλω να ζήσω ανέμελα και χαλαρά. Έχω τους άλλους πάνω από το κεφάλι μου να με κατασπαραζουν. Βλέπω τον κόσμο να φέρεται τελείως διαφορετικά σε αλλα άτομα.

Επίσης βρήκα εργασία αλλά οι γονείς μου όλο τους ξυνιζει και τους βρωμάει. Όλο κάτι θα βρουν. Οτι είναι δουλειά σε ιδιωτικό τομέα και όχι στο δημόσιο για παράδειγμα. Εγώ χαίρομαι για την δουλειά μου γιατί κάτι βρήκα και μου αρέσει. Δεν έχω και επαφές με κόσμο, μόνο με τον υπεύθυνο. Σιγά σιγά θα κοιτάξω να πάρω και παροχές αναπηρίας. Στο δημόσιο φοβάμαι μην έχω συναδέλφους τραμπουκους και μου κάνουν μπουλινγκ, δεν είναι απαραίτητα μια ουτοπική λύση. Αν μου τύχει αυτό σιγά που θα κάτσουν να ασχοληθουν οι γονείς μου. Δεν με βοηθάνε και στην εύρεση εργασίας να με καθοδηγήσουν. Δεν χαίρονται που δουλεύω και κάνω κάποια βήματα, όλο μου λένε να την αφήσω. Δεν με αφήνουν να χαρώ. Θέλω δουλειές που δεν έχω επαφές με κόσμο.

Και εχω μια σχέση που ολο με μειώνει και με βρίζει. Τους βαρέθηκα τους γύρω μου, με εξουθενωνουν. Νιώθω 90 χρόνων και είμαι 24. Κοιτάω πίσω και βλέπω ένα άτομο που είχε μονίμως άγχος και μισός για τον εαυτό του. Βαρέθηκα να με κάνουν να μισώ τον εαυτό μου
Δεν είσαι κοινωνική, δεν είσαι αρκετά φυσιολογική, δεν οδηγάς, δεν έχεις πτυχίο ακόμη. Βοήθεια όμως μηδέν, μόνο βρισιές, μειώσεις και υποτίμηση. Τουλάχιστον δουλεύω και θα πληρώνω την σχολή μου μόνη μου, να μην έχω κανέναν γονεα οταν νευριάζει να μου λέει ότι δεν θα την πληρώσουν.

Βαρέθηκα τον καθένα που πάει να βγάλει τα θέματα του πάνω μου και επίσης αυτούς που βλέπουν πως ειμαι κοινωνικά αδέξια χωρίς περιβάλλον υποστήριξης και κοιτάζουν να το εκμεταλλευτούν.

Quote:

---

Originally Posted by Wrongplanet

Έχω βαρεθεί να με μειώνουν συνέχεια, να μου λένε πως θα επρεπε να είμαι αλλιώς. Οι άλλοι άνθρωποι κάπου κάπως βρίσκουν αποδοχή, όπως και να είναι. Βαρέθηκα να μου λένε ότι το ότι δεν έχω φτάσει τους άλλους δείχνει τεμπελιά εκ μέρους μου και ότι απλώς δεν προσπαθώ. Θέλω να ζήσω ανέμελα και χαλαρά. Έχω τους άλλους πάνω από το κεφάλι μου να με κατασπαραζουν. Βλέπω τον κόσμο να φέρεται τελείως διαφορετικά σε αλλα άτομα.

Επίσης βρήκα εργασία αλλά οι γονείς μου όλο τους ξυνιζει και τους βρωμάει. Όλο κάτι θα βρουν. Οτι είναι δουλειά σε ιδιωτικό τομέα και όχι στο δημόσιο για παράδειγμα. Εγώ χαίρομαι για την δουλειά μου γιατί κάτι βρήκα και μου αρέσει. Δεν έχω και επαφές με κόσμο, μόνο με τον υπεύθυνο. Σιγά σιγά θα κοιτάξω να πάρω και παροχές αναπηρίας. Στο δημόσιο φοβάμαι μην έχω συναδέλφους τραμπουκους και μου κάνουν μπουλινγκ, δεν είναι απαραίτητα μια ουτοπική λύση. Αν μου τύχει αυτό σιγά που θα κάτσουν να ασχοληθουν οι γονείς μου. Δεν με βοηθάνε και στην εύρεση εργασίας να με καθοδηγήσουν. Δεν χαίρονται που δουλεύω και κάνω κάποια βήματα, όλο μου λένε να την αφήσω. Δεν με αφήνουν να χαρώ. Θέλω δουλειές που δεν έχω επαφές με κόσμο.

Και εχω μια σχέση που ολο με μειώνει και με βρίζει. Τους βαρέθηκα τους γύρω μου, με εξουθενωνουν. Νιώθω 90 χρόνων και είμαι 24. Κοιτάω πίσω και βλέπω ένα άτομο που είχε μονίμως άγχος και μισός για τον εαυτό του. Βαρέθηκα να με κάνουν να μισώ τον εαυτό μου
Δεν είσαι κοινωνική, δεν είσαι αρκετά φυσιολογική, δεν οδηγάς, δεν έχεις πτυχίο ακόμη. Βοήθεια όμως μηδέν, μόνο βρισιές, μειώσεις και υποτίμηση. Τουλάχιστον δουλεύω και θα πληρώνω την σχολή μου μόνη μου, να μην έχω κανέναν γονεα οταν νευριάζει να μου λέει ότι δεν θα την πληρώσουν.

Βαρέθηκα τον καθένα που πάει να βγάλει τα θέματα του πάνω μου και επίσης αυτούς που βλέπουν πως ειμαι κοινωνικά αδέξια χωρίς περιβάλλον υποστήριξης και κοιτάζουν να το εκμεταλλευτούν.

---

μεσα στις ΑΛΗΘΙΝΕΣ δυσκολιες που εχεις, κοιτα να μην τσουβαλιαζεις και κυριως να μην θυματοποιεισαι..
ναι, εχεις μια ευαλωτοτητα, αλλα ΟΛΟΥΣ μας κριτικαρουν για το πως ειμαστε και τι κανουμε στην ζωη μας. ΟΛΟΥΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ. εσυ, εχεις τις συγκεκριμενες δυσκολιες και νομιζεις οτι αν δεν τις ειχες θα σε χαιδευαν. ΑΜ ΔΕ!!

ο κοσμος παντα θα λεει. για ολους λεει.
ολους προσπαθουν να μας εκμεταλλευτουν. το οτι με σενα εχουν ελπιδες γιατι σε θεωρουν ευαλωτη, ειναι αλλο θεμα, αλλα ΟΛΟΥΣ προσπαθουν σε καποιο επιπεδο.
απο την στιγμη που το αντιλαμβανεσαι, μπορεις και να προστατευθεις. τοσο απλα.

οι γονεις σου δεν φερονται σωστα. το ξερεις, το εχεις εντοπισει. και σε μας εχει συμβει, σε αλλο επιπεδο. οι γονεις δεν ειναι εκπαιδευμενοι να ειναι γονεις. κανουν πολλα λαθη. με αυτα που ακουμε, ειναι να λεμε, παλι καλα που μας αφησαν να ζησουμε, να εχουμε μια ελπιδα να κανουμε καποτε την ζωη μας οπως την θελουμε...
απο την στιγμη που εχεις βρει μια δουλιτσα οπως την θελεις, προχωρα με αυτο και αστους να λενε.
τα καταφερνεις παρα πολυ καλα για την δυσκολια που εχεις. καιε ξω πηγες ολομοναχη και επιλογες βρηκες για εργασια και ολα. μια χαρα τα πας. μην κλαιγεσαι. ο καθενας οπως μπορει πραττει. δηλαδη, μεχρι εκει που φτανει το μυαλο του..
ασε τους γονεις να λενε. εσυ να λες "εγω αυτο εχω καταφερει και δεν με βοηθησε και κανεις απ οσους κανουν κριτικη"..
ποτε απεκτησες σχεση και ειναι και κακοποιητικη;

Δυστυχώς οι γονείς σου είναι απαράδεκτοι, αλλά μην είσαι αφοριστική και λες ότι ΟΛΟΙ σε μισούν, όπως είπε και η Ρέμεντυ, υπάρχουν άνθρωποι που θα σε εκτιμήσουν, θα σε αγαπήσουν, ή έστω θα σε συμπαθήσουν και δεν θα σε κοροϊδέψουν. Περνώντας τα χρόνια, θα απαγκιστρωθείς από τους γονείς σου και θα είσαι πιο ανεξάρτητη και ξέγνοιαστη. Ναι, εντάξει, γενικά στους εσωστρεφείς φέρονται χειρότερα από ό,τι στους εξωστρεφείς, είναι γνωστό αυτό και το έχω βιώσει και εγώ. Επικεντρώσουν τώρα στη νέα δουλειά, γίνε ανεξάρτητη και δεν θα σε νοιάζει τι λένε οι γονείς σου σε 1-2 χρόνια από τώρα! Άλλωστε, πολύ μικρή είσαι ακόμα.

Συγχαρητήρια για τη δουλειά που βρήκες και εύχομαι να σου αρέσει. Οι γονείς σου είναι άνθρωποι μιας γενιάς που θεωρούσε ότι το Δημόσιο είναι παράδεισος. Στο Δημόσιο όμως δεν έχεις 14, αλλά 12 μισθούς, δεν έχεις μπόνους και δεν εξελίσσεσαι. Στον ιδιωτικό τομέα μπορείς να έχεις και 2η δουλειά, ενώ στο δημόσιο αυτό απαγορεύεται. Ο κόσμος σήμερα προτιμά τον ιδιωτικό τομέα ή να δημιουργήσει κάτι δικό του.
Τη σχολή σου έπρεπε να σου την πληρώνουν οι γονείς σου εφόσον δεν έχουν οικονομικό πρόβλημα. Και με την αδερφή σου ήταν επικριτικοί οι γονείς σου, παρόλο που είναι εξωστρεφής λόγω του γάμου της, αν θυμάμαι σωστά. Οπότε, είναι ο χαρακτήρας των γονιών σου να είναι έτσι. Επειδή δεν μπορείς να αλλάξεις τους ανθρώπους γύρω σου, κοίταξε τον εαυτό σου και τη ζωή σου, σκληραγώγησε τον εαυτό σου να τα αντέχει όλα και κάνε το καλύτερο για εσένα .

Να τους γυρίσεις πίσω την κριτική και την ματιά τους, ενδυναμώνοντάς σε. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, αυτό που έχεις είσαι εσύ εναντίον τους. Αν σε χάσεις, το έχασες. Οπότε, αν νιώθεις ότι το αξίζεις, χτύπα τους το στη μούρη. Να πάψεις να είσαι ο παθητικός δέκτης κριτικής και να γίνεις μία ενεργή σύμμαχος της πάρτης σου, του όλου σου. Τους είδαμε και τους νευροτυπικούς, άσε μας τώρα που θα απορροφήσω ενοχές και ντροπή για το φάσμα. Να πάνε να γμθούνε όσοι δε με θέλουνε, σάμπως κι εγώ τους θέλω. Για να σε νοιάζει η γνώμη των άλλων, πρέπει να τους σέβεσαι. Δίχως το σεβασμό αυτό, που υποτίθεται πρέπει να κρατάς, δε σε νοιάζει. Επίσης, σύστημα στήριξης για την εαυτή σου, φτιάχτο σιγά σιγά και χτίσε πράγματα πάνω στα ενδιαφέροντά σου. Με όλο αυτό τον κόσμο εναντίον σου, πρέπει να είσαι κι εσύ εναντίον σου; Αυτό λείπει;

Quote:

---

Originally Posted by Wrongplanet

Έχω βαρεθεί να με μειώνουν συνέχεια, να μου λένε πως θα επρεπε να είμαι αλλιώς. Οι άλλοι άνθρωποι κάπου κάπως βρίσκουν αποδοχή, όπως και να είναι. Βαρέθηκα να μου λένε ότι το ότι δεν έχω φτάσει τους άλλους δείχνει τεμπελιά εκ μέρους μου και ότι απλώς δεν προσπαθώ. Θέλω να ζήσω ανέμελα και χαλαρά. Έχω τους άλλους πάνω από το κεφάλι μου να με κατασπαραζουν. Βλέπω τον κόσμο να φέρεται τελείως διαφορετικά σε αλλα άτομα.

Επίσης βρήκα εργασία αλλά οι γονείς μου όλο τους ξυνιζει και τους βρωμάει. Όλο κάτι θα βρουν. Οτι είναι δουλειά σε ιδιωτικό τομέα και όχι στο δημόσιο για παράδειγμα. Εγώ χαίρομαι για την δουλειά μου γιατί κάτι βρήκα και μου αρέσει. Δεν έχω και επαφές με κόσμο, μόνο με τον υπεύθυνο. Σιγά σιγά θα κοιτάξω να πάρω και παροχές αναπηρίας. Στο δημόσιο φοβάμαι μην έχω συναδέλφους τραμπουκους και μου κάνουν μπουλινγκ, δεν είναι απαραίτητα μια ουτοπική λύση. Αν μου τύχει αυτό σιγά που θα κάτσουν να ασχοληθουν οι γονείς μου. Δεν με βοηθάνε και στην εύρεση εργασίας να με καθοδηγήσουν. Δεν χαίρονται που δουλεύω και κάνω κάποια βήματα, όλο μου λένε να την αφήσω. Δεν με αφήνουν να χαρώ. Θέλω δουλειές που δεν έχω επαφές με κόσμο.

Και εχω μια σχέση που ολο με μειώνει και με βρίζει. Τους βαρέθηκα τους γύρω μου, με εξουθενωνουν. Νιώθω 90 χρόνων και είμαι 24. Κοιτάω πίσω και βλέπω ένα άτομο που είχε μονίμως άγχος και μισός για τον εαυτό του. Βαρέθηκα να με κάνουν να μισώ τον εαυτό μου
Δεν είσαι κοινωνική, δεν είσαι αρκετά φυσιολογική, δεν οδηγάς, δεν έχεις πτυχίο ακόμη. Βοήθεια όμως μηδέν, μόνο βρισιές, μειώσεις και υποτίμηση. Τουλάχιστον δουλεύω και θα πληρώνω την σχολή μου μόνη μου, να μην έχω κανέναν γονεα οταν νευριάζει να μου λέει ότι δεν θα την πληρώσουν.

Βαρέθηκα τον καθένα που πάει να βγάλει τα θέματα του πάνω μου και επίσης αυτούς που βλέπουν πως ειμαι κοινωνικά αδέξια χωρίς περιβάλλον υποστήριξης και κοιτάζουν να το εκμεταλλευτούν.

---

Επειδη όλα αυτά μου ακουγονται πολυ.... οικεία, απλά κοιτα να φυγεις οσο μπορεις πιο συντομα απο το τοξικό περιβάλλον στο οποιο βρίσκεσαι. Δεν ξερουν ποσο δυσκολη ειναι η ζωη ολων οσων βρισκονται εντος του αυτιστικού φάσματος.