Επιστροφή συμπτωμάτων.

Καλησπέρα, έχω να γράψω απ το 2022….τελευταία χρόνια έχει αλλάξει η ζωή μου . Συγκεκριμένα απ το 2018, όπου έπαθα κρίση πανικού έχοντας αρκετούς παλμούς και τάσεις λιποθυμίας αρκετά συχνά . Ύστερα από εξετάσεις σε εξωτερικό καρδιολόγο 2-3 τρίπλεξ σε διάστημα 4 μηνών , αρκετά καρδιογραφήματα, εξετάσεις θυρεοειδή , γενικές , ακτινες θώρακα δεν βρέθηκε τίποτα.Παρόλα αυτά εγώ συνέχιζα να έχω τα ίδια συμπτώματα καθώς και ταχυκαρδίες αρρυθμίες κι άλλα. Είχα μεγάλο πρόβλημα εκείνα τα χρόνια , καθώς φοβόμουν να πηγαίνω στη σχολή μου,να βγαίνω έξω.Μέρα νύχτα να μετράω τους παλμούς μου , να μετράω την πίεση μου.Ο ψυχολόγος με βοήθησε αρκετά και μέρα με τη μέρα ένιωθα καλύτερα . Τελευταία όμως ύστερα από ένα ατύχημα που είχα το καλοκαίρι με αποτέλεσμα δύο χειρουργεία στη σεζόν στο νησί που ήμουν νιώθω κάθε μέρα και χειρότερα . Τα συμπτώματα πάντα τα είχα ταχυκαρδίες κλπ απλά δεν τα σκεφτόμουν με το παραμικρό , και δεν φοβόμουν να κάνω πράγματα όπως ταξίδια κλπ. Τους τελευταίους μήνες ξανά γύρισαν όλα τα συμπτώματα ,κάθομαι υπέρ αναλύω τα πάντα στο μυαλό μου , άρρωστοφοβικός,αγχώδης,ότι αρρώστια βρω νομίζω την έχω,ότι με πονάει νομίζω πως είναι κάτι σοβαρό.Τελευταία παθαίνω κάτι διπλοχτυπους στην καρδιά μου, σαν να κάνει έναν επιπλέον χτύπο έξτρα , κυρίως όταν ξαπλώνω ή μετά το φαγητό . Επίσης βλέπω και το σφυγμό της καρδιάς μου συνέχεια στο λαιμό μου , όταν πάω στον καθρέφτη μπροστά βλέπω το χτύπο της στο λαιμό μου (δεν ξέρω αν έγινα σαφής, ή αστείος ) η παλμοί μου είναι 60-100 το λεπτό,απλά τις περισσότερες φορές τους νιώθω έντονα σαν να τραντάζομαι από αυτούς. Γενικά έχω άγχος για όλα Δεν ξέρω τι να κάνω , αν έχω κάτι παθολογικό , ή είναι στο μυαλό μου όλα αυτά . Επισης έχω και φόβο να φύγω μακρυά απ την πόλη μου , θέλω να πάω ταξίδια καθως έκανα αρκετά ταξίδια είτε Ελλάδα είτε εκτός , και με τρομάζει να φύγω απ την πόλη μου μη πάθω κάτι .Να σημειώσω πως έχω κάνει αρκετά τρίπλεξ για την ηλικία μου μου το είχε πει και ο καρδιολόγος μου , ο οποίος με εξετάσει από μικρό . Το τελευταίο μου τρίπλεξ καρδιάς ήταν στα μέσα του 2020 .Το τελευταίο μου καρδιογράφημα εξετάσεις γενικές αίματος , κι ακτίνα θώρακα τα έκανα τον Ιούλιο όπου ήταν όλα καθαρα. Αξίζει να ασχοληθώ με εξετάσεις ; Κάθε πότε είναι καλό να επαναλαμβάνω την εξέταση υπέρηχο καρδιάς , είμαι 25 έχω κάνει τουλάχιστον 7-8 +πόσα έξτρα καρδιογραφήματα .

Αν θελεις να προστατεψεις συνολικά την καρδια σου στον μεγιστο βαθμο, ισως να ειναι μια καλη ιδεα να συνδυασεις καρδιολογο και ψυχιατρο.... Το μυοκαρδιο και το κυκλοφοριακο, συνολικά, κινδυνευουν και απο το στρες που ως γνωστον αντιμετωπιζεται με ψυχιατρικη υποστηριξη, αλλά και απο την υπερταση και την χοληστερινη. Αιματολογικές εξετάσεις εκανες; Απο πίεση πως πας; Τριγλυκεριδια, κακη χοληστερολη, τρανσαμινασες κτλ. Πρεπει να εχεις μια συνολική εικονα για να δεις τι θα κάνεις. Υπάρχει λογος που πολλοι απο εμας με χρόνια γενικευμένη αγχωδη διαταραχή, σε πολλες περιπτώσεις παιρνουμε αντικαταθλιπτικά ωστε να μειωθει το στρες και να προσταυτει η καρδια απο τις ορμονες του αγχους που την καταστρέφουν, ενω την ιδια στιγμη παιρνουμε και αντι-υπερτασικά ή Β αναστολείς για να μειωσουμε την υπερβολικη αρτηριακη πιεση και την ταχυκαρδία και τέλος σε οποιες περιπτωσεις η χοληστερινη εχει ξεφυγει, λαμβανουμε και στατίνες για να προστατευσουμε την υγεια μας, οπως για παραδειγμα μου συστησε ο δικος μου καρδιολογος που ειναι συγγενης, οποτε τον εμπιστευομαι ακομη περισσοτερο.

Επομένως, ισως καλυτερα να κανεις και βιοχημικες εξετασεις και ψυχιατρικές. Ο ψυχολογος μπορει να βοηθησει ως ενα σημειο και να σε κατευθύνει αλλά η ειδικοτητα του δεν ειναι ιατρική.

Είσαι 25 χρονών, οι αρχικές σου εξετάσεις δεν έδειξαν τίποτε απολύτως, αλλά ακόμη ασχολείσαι εμμονικά με αυτό. Πόσες πιθανότητες υπάρχουν να μην είναι ψυχολογικό πιστεύεις; Θα έλεγα να επισκεφθείς ψυχίατρο να κοιτάξεις τι μπορεί να γίνει εφόσον υποφέρεις.

Quote:

---

Originally Posted by Thessalonian

Αν θελεις να προστατεψεις συνολικά την καρδια σου στον μεγιστο βαθμο, ισως να ειναι μια καλη ιδεα να συνδυασεις καρδιολογο και ψυχιατρο.... Το μυοκαρδιο και το κυκλοφοριακο, συνολικά, κινδυνευουν και απο το στρες που ως γνωστον αντιμετωπιζεται με ψυχιατρικη υποστηριξη, αλλά και απο την υπερταση και την χοληστερινη. Αιματολογικές εξετάσεις εκανες; Απο πίεση πως πας; Τριγλυκεριδια, κακη χοληστερολη, τρανσαμινασες κτλ. Πρεπει να εχεις μια συνολική εικονα για να δεις τι θα κάνεις. Υπάρχει λογος που πολλοι απο εμας με χρόνια γενικευμένη αγχωδη διαταραχή, σε πολλες περιπτώσεις παιρνουμε αντικαταθλιπτικά ωστε να μειωθει το στρες και να προσταυτει η καρδια απο τις ορμονες του αγχους που την καταστρέφουν, ενω την ιδια στιγμη παιρνουμε και αντι-υπερτασικά ή Β αναστολείς για να μειωσουμε την υπερβολικη αρτηριακη πιεση και την ταχυκαρδία και τέλος σε οποιες περιπτωσεις η χοληστερινη εχει ξεφυγει, λαμβανουμε και στατίνες για να προστατευσουμε την υγεια μας, οπως για παραδειγμα μου συστησε ο δικος μου καρδιολογος που ειναι συγγενης, οποτε τον εμπιστευομαι ακομη περισσοτερο.

Επομένως, ισως καλυτερα να κανεις και βιοχημικες εξετασεις και ψυχιατρικές. Ο ψυχολογος μπορει να βοηθησει ως ενα σημειο και να σε κατευθύνει αλλά η ειδικοτητα του δεν ειναι ιατρική.

---

Καλημέρα , έχω κάνει αιματολογικές ,βιοχημικές , θυρεοειδή όλα μια χαρά . Πίεση σε φυσιολογικά επίπεδα της ηλικίας μου μου είπαν , 12-8 άλλοτε 11-7 εκεί πέρα.

Αυτο που έχεις λέγεται αγχωδης διαταραχή, ειναι μια μονιμη κατάσταση που δεν φεύγει απο μονη της, χρειάζεται αγωγη απο ψυχιατρο και συνεδριες με ψυχολογο. Ο εγκέφαλος εχει μπει σε safe mode να το πω απλοϊκά και ζηταει απο τον οργανισμό σου να παράγει την ορμόνη του άγχους (κορτιζόλη) οποτε και εχεις αυτα τα συμπτώματα που είναι κοινα πανω κατω σε ολους με αγχωδη διαταραχή.

Με την κατάλληλη αγωγη θα φύγουν τα περισσότερα απο τα συμπτώματα αυτα και θα εχεις τον χρονο να δουλέψεις με τον ψυχολόγο πανω στα θέματα που σε αγχωνουν αλλα μεχρι ενα ορισμένο σημείο μπορει να βοηθήσει δηλαδή δεν θα εξαφανιστούν ολα, αυτο μαλλον θα παρει πολλά χρονια ετσι είναι περίπου η πορεια εξελιξης της διαταραχής αυτης.

Αχ καλό μου. Με γυρνάς 7 χρόνια πίσω . Το 2017 χάνω τη μητέρα μου από καρκίνο . Το 2018 ξεκινάει ο γολγοθάς μου. Κρίσεις πανικού καθημερινές , άγχος για τα πάντα , σημείο να μη βγαίνω εκτός σπιτιού , σημείο να σκέφτομαι ότι χάνω το μυαλό μου ότι τρελαίνομαι. Να έχω εμμονές φοβίες για το κάθε τι . Η καρδιά μου ταμπούρλο κάθε μέρα.
Πήγα ψυχίατρο , ξεκίνησα αγωγή , cipralex 25 , και σε δύο με τρεις βδομάδες ξεκίνησα να επανέρχομαι . Μαζί με ψυχοθεραπεία μια φορά την εβδομάδα , και στήριξη απ τους δικούς μου. Φυσικά θέληση και από εμένα την ίδια να βγω απ το βάλτο της αγχωδης διαταραχής.
Μετά μου τα ξανασκασε 2021 στη δεύτερη καραντίνα όπου και εκεί έπεσα πάλι , αλλάζω από σιπραλεξ σε Effexor 75 και πάλι με αγώνα και θέληση , έφτασα εδώ που είμαι , καλύτερη διαχείριση άγχους, φοβιών κρίσεων πανικού και να ζω «μια κανονική ζωή». Επιπλέον έχω κάνει ότι εξετάσεις θες , έχω πάει σε όλα τα επείγοντα νοσοκομεία της Αθήνας . Δεν είχα ποτέ τίποτα.
Ξεκινά ψυχοθεραπεία και συνάμα ψυχίατρο με αγωγή. Και θα πάνε όλα καλά. Θέληση να έχεις και να μη τα παρατήσεις ποτέ . Η ζωή είναι ωραία . Και δεν αξίζει να το βιώνουμε όλο αυτό .

Quote:

---

Originally Posted by joans94@

Αχ καλό μου. Με γυρνάς 7 χρόνια πίσω . Το 2017 χάνω τη μητέρα μου από καρκίνο . Το 2018 ξεκινάει ο γολγοθάς μου. Κρίσεις πανικού καθημερινές , άγχος για τα πάντα , σημείο να μη βγαίνω εκτός σπιτιού , σημείο να σκέφτομαι ότι χάνω το μυαλό μου ότι τρελαίνομαι. Να έχω εμμονές φοβίες για το κάθε τι . Η καρδιά μου ταμπούρλο κάθε μέρα.
Πήγα ψυχίατρο , ξεκίνησα αγωγή , cipralex 25 , και σε δύο με τρεις βδομάδες ξεκίνησα να επανέρχομαι . Μαζί με ψυχοθεραπεία μια φορά την εβδομάδα , και στήριξη απ τους δικούς μου. Φυσικά θέληση και από εμένα την ίδια να βγω απ το βάλτο της αγχωδης διαταραχής.
Μετά μου τα ξανασκασε 2021 στη δεύτερη καραντίνα όπου και εκεί έπεσα πάλι , αλλάζω από σιπραλεξ σε Effexor 75 και πάλι με αγώνα και θέληση , έφτασα εδώ που είμαι , καλύτερη διαχείριση άγχους, φοβιών κρίσεων πανικού και να ζω «μια κανονική ζωή». Επιπλέον έχω κάνει ότι εξετάσεις θες , έχω πάει σε όλα τα επείγοντα νοσοκομεία της Αθήνας . Δεν είχα ποτέ τίποτα.
Ξεκινά ψυχοθεραπεία και συνάμα ψυχίατρο με αγωγή. Και θα πάνε όλα καλά. Θέληση να έχεις και να μη τα παρατήσεις ποτέ . Η ζωή είναι ωραία . Και δεν αξίζει να το βιώνουμε όλο αυτό .

---

Aκομα με Εφεξορ 75 εισαι; Μακαρι να σου αρκει... Η δικη μου ψυχιατρος μου ειπε να παω στα 150 mg, πριν απο 3 χρονια, αν θυμαμαι καλα. Το αποτελεσμα ειναι οτι η τελευταια κριση πανικου εγινε πριν απο 3 ή 4 χρονια. Η κορτιζολη εχει πεσει σε πολυ χαμηλα επιπεδα. Ειναι εξαιρετικα σπανιο να νιωσω εστω καποιο υποτυπωδες αγχος. Καποια στιγμη σκεφτηκα να μειωσω την δοση, αφου τα 150 mg με υπερ-καλυπτουν αλλά μάλλον δεν θα το κάνω. Δεν θελω να διαταραξω την χημικη ισορροπία που εχει πλεον σταθεροποιηθει εδω και χρονια. Στα 150 mg βρισκομαι ουτε στα μισα απο την μεγιστη επιτρεπομενη δοση που ειναι 375 mg, επομένως δεν προβλεπεται να εχω προβλημα απο την χρηση της βενλαφαξινης.

Απ το 2021 προς 22 ξεκίνησα το εφεξορ 75 , δεν αύξησα ποτέ τη δόση . Αλλα να σου πω την αλήθεια , τα τελευταία δυο έτη ήθελα πάρα πολύ να το διακόψω δε το ήθελα . Αν το ξεχνούσα μια μέρα μου δημιουργούσε brain zaps , σαν ηλεκτροσόκ στο κεφάλι και στο σώμα. Με τα πολλά έμεινα έγκυος και ο γυναικολόγος μου δεν ήθελε να παίρνω τίποτα , και το έκοψα μαχαίρι τώρα τον Ιανουάριο . Πρώτες 4-5 μέρες απ τα brain zaps ταλαιπωρήθηκα . Στην 3η δε μέρα μου τα σκάει με κρίση άγχους και αρνητικές σκέψεις …αλλά έως τώρα δόξα τω θεω όλα καλά . Βέβαια σήμερα το μωράκι το χάσαμε . Αλλά θέλω να ελπίζω πως δε θα ξαναγυρίσω στο εφεξορ και γενικά σε χάπι . Δε ξέρω δε τα θέλω .
Να το μειώσεις , και αν μπορείς να το κόψεις τελείως . Εφόσον είσαι καλά :-)

Quote:

---

Originally Posted by joans94@

Απ το 2021 προς 22 ξεκίνησα το εφεξορ 75 , δεν αύξησα ποτέ τη δόση . Αλλα να σου πω την αλήθεια , τα τελευταία δυο έτη ήθελα πάρα πολύ να το διακόψω δε το ήθελα . Αν το ξεχνούσα μια μέρα μου δημιουργούσε brain zaps , σαν ηλεκτροσόκ στο κεφάλι και στο σώμα. Με τα πολλά έμεινα έγκυος και ο γυναικολόγος μου δεν ήθελε να παίρνω τίποτα , και το έκοψα μαχαίρι τώρα τον Ιανουάριο . Πρώτες 4-5 μέρες απ τα brain zaps ταλαιπωρήθηκα . Στην 3η δε μέρα μου τα σκάει με κρίση άγχους και αρνητικές σκέψεις …αλλά έως τώρα δόξα τω θεω όλα καλά . Βέβαια σήμερα το μωράκι το χάσαμε . Αλλά θέλω να ελπίζω πως δε θα ξαναγυρίσω στο εφεξορ και γενικά σε χάπι . Δε ξέρω δε τα θέλω . Να το μειώσεις , και αν μπορείς να το κόψεις τελείως . Εφόσον είσαι καλά :-)

---

Λυπάμαι πολυ που εχασες το μωρο... Να προσεχεις πολυ την ψυχική σου υγεία. Οσο για την χρόνια αγχώδη διαταραχή, δεν θεραπεύεται. Η διακοπη του Εφεξορ θα ηταν ολεθριο λάθος και σιγουρα θα μειωσει το προσδοκιμο ζωης... Για να μην μιλησω για βιοχημεια, θα το πω οσο πιο λαικά γινεται. Η διακοπη του αντικαταθλιπτικου, θα επιφερει αυξηση της κορτιζολης, επιστροφη στις κρισεις πανικού, αυξηση του αγχους σε επιπεδα που θα προκαλουν συχνα προβληματα και το αποτελεσμα; Μειωση της διαρκειας ζωης του μυοκαρδίου που θα ταλαιπωρηθει απο τις τοξικές ορμονες του στρες οπως η αδρεναλινη συν την μειωση της ποιοτητας ζωης λογω συχνων κρισεων πανικού, συν αυξηση της αρτηριακης πιεσης κτλ. και μετα θα λενε, π.χ. μα πως πεθανε στα 58 ξαφνικα; Συν οτι το εφεξορ έχει και αλλες ευργετικες επιδράσεις στην υγεια. Η φαρμακοφοβία κανει κακό στην υγεια, οπως κανει και η υπερβολικη καταναλωση φαρμακων. Χιλιες φορες εφεξορ ισοβια, για καλυτερη ποιοτητα ζωης και σιγουρα μεγαλυτερο προσδοκιμο ζωης. Βεβαια εσυ ως εγγυος επρεπε να το κοψεις για να μην εχεις παρενέργειες. Να σου πω την γνωμη μου, δεν νομιζω οτι το εφεξορ ευθυνεται για την διακοπη της κυησης, αφου το εκοψες πριν απο ενα με εναμισυ μήνα. Πιο πιθανο να ευθυνεται η κατακορυφη αυξηση των ορμονων του στρες, ή καποιο άλλο αίτιο.

Θα το στείλω για έλεγχο αύριο μετά την επέμβαση να μας πουν το αίτιο που διακοπή η κύηση . Ρε συ δε ξέρω , δε θέλω να ζω στη σκέψη ότι είμαι καλά λόγω ενός φαρμάκου. Και γενικώς είμαι της άποψης οτι το φάρμακο σε βοηθά έως ένα σημείο . Δηλαδή εμένα δεν μου θεραπεύεσαι τα προβλήματα μου ή τα άγχη μου. Οπως ήμουν με το εφεξορ έτσι είμαι κ τώρα χωρίς αυτό .
Και με το εφεξορ συνέχιζα τα ίδια άγχη και φοβίες. Δε ξέρω σε τι βοήθησε ….. εγώ ξέρω πως τα περισσότερα τα διαχειριστικά με τη ψυχοθεραπεία με τα βιώματα που πέρασα και με τη θέληση που είχα για να βγω απ το φαύλο κύκλο. Θυμάμαι κιόλας που μου είχε πει ο ψυχίατρος το χάπι θα σε βοηθήσει ένα 30% , το υπόλοιπο 70% είναι εσύ και ο εαυτός σου . Δεν είμαι κατά των φαρμάκων , ούτε των εξετάσεων κλπ . Φυσικά αν χρειαστεί και υποτροπιάσω θα το ξεκινήσω . Απλά θέλω να έχω τη ζωή μου υπό έλεγχο και να έχω τα δικά μου συναισθήματα και να ξεπεράσω το άγχος κ τις φοβίες μου . Φυσικά και δεν θα πάψω να είμαι αγχώδης εννοείται αυτό , είναι και στο χαρακτήρα . Απλα να μπορώ να βάζω τη λογική μου και όχι τις αρνητικές σκέψεις και να με κυριεύουν .

Quote:

---

Originally Posted by joans94@

Θα το στείλω για έλεγχο αύριο μετά την επέμβαση να μας πουν το αίτιο που διακοπή η κύηση . Ρε συ δε ξέρω , δε θέλω να ζω στη σκέψη ότι είμαι καλά λόγω ενός φαρμάκου. Και γενικώς είμαι της άποψης οτι το φάρμακο σε βοηθά έως ένα σημείο . Δηλαδή εμένα δεν μου θεραπεύεσαι τα προβλήματα μου ή τα άγχη μου. Οπως ήμουν με το εφεξορ έτσι είμαι κ τώρα χωρίς αυτό .
Και με το εφεξορ συνέχιζα τα ίδια άγχη και φοβίες. Δε ξέρω σε τι βοήθησε ….. εγώ ξέρω πως τα περισσότερα τα διαχειριστικά με τη ψυχοθεραπεία με τα βιώματα που πέρασα και με τη θέληση που είχα για να βγω απ το φαύλο κύκλο. Θυμάμαι κιόλας που μου είχε πει ο ψυχίατρος το χάπι θα σε βοηθήσει ένα 30% , το υπόλοιπο 70% είναι εσύ και ο εαυτός σου . Δεν είμαι κατά των φαρμάκων , ούτε των εξετάσεων κλπ . Φυσικά αν χρειαστεί και υποτροπιάσω θα το ξεκινήσω . Απλά θέλω να έχω τη ζωή μου υπό έλεγχο και να έχω τα δικά μου συναισθήματα και να ξεπεράσω το άγχος κ τις φοβίες μου . Φυσικά και δεν θα πάψω να είμαι αγχώδης εννοείται αυτό , είναι και στο χαρακτήρα . Απλα να μπορώ να βάζω τη λογική μου και όχι τις αρνητικές σκέψεις και να με κυριεύουν .

---

Τα αντικαταθλιπτικά δεν είναι πανάκεια, αλλά οταν παρεις το καταλληλο για εσενα, που ισως να μην ειναι καν το εφεξορ, θα καταλαβεις τι εννοω... Η ανακουφιση θα ερθει απο την μονιμη παυση των κρισεων πανικού και απο την μειωση της κορτιζολης και της αδρεναλινης και θα νιωσεις αλλος ανθρωπος. Λες και δεν επασχες ποτέ απο γενικευμενη αγχωδη διαταραχη. Ομως δεν αρκει να παρεις το καταλληλο φαρμακο που θα σου υποδειξει ο θεραπων ιατρος. Πρεπει να σου βρει και την καταλληλη δοση. Προσωπικα, με 75 mg δεν νομιζω οτι θα ενιωθα τοσο ανετα σε επιπεδα αγχους. Ο καθενας μας χρειαζεται διαφορετικη ποσοτητα, αναλογα με το ποσο εντονη ειναι η αγχωδης διαταραχη.... Αλλοι παιρνουν και 300-375 mg την ημέρα, για να νιωθουν καλά και να μπορουν να λειτουργησουν κανονικά.

Απο εκει και υστερα, πρεπει να τα βρεις και με τον εαυτο σου και να τον "πεισεις" να μην κολλαει σε εμμονές. Αυτο ειναι κατι στο οποιο μπορει να βοηθησει ενας ψυχοθεραπευτης, ειτε ψυχολογος, ειτε ψυχιατρος. Πρεπει να συνδυασεις λοιπον και τα δυο. Πολλοι απο εμας, με συνδυαστικη θεραπεία, καταφέραμε όσα καταφέραμε. Το ενα απο τα δυο απο μονο του δεν φτανει. Το ευκολο μερος ειναι το χαπι. Το δυσκολο μέρος ειναι η ψυχοθεραπεία.