Πατάτα τηγανητή ή μήλο?

Καλησπέρα!

Το δικό μου θέμα έχει ως εξής: Μερικά χρόνια πριν ήμουν πολυ αδύνατη. Εκανα χορο 3 ωρες τη βδομαδα, έτρεχα συνεχως απο εδώ κι απο εκει και γενικα δεν ασχολιόμουν τόσο με το φαγητό. Έτρωγα ο,τι προέκυπτε, παρέλειπα γευματα, καποιες φορες έπεφτα να κοιμηθω και πεινούσα και ετρωγα κανα παξιμαδι για να μου κοψει την πείνα..Με λιγα λογια δεν ειναι οτι ακολουθουσα καποια συγκεκριμένη υγιεινη διατροφή, αλλα εν τελει ημουν φουλ αδυνατη.
Μετα άλλαξαν οι συνθηκες της ζωης μου, λογω δουλειάς δεν μπορουσα να πηγαίνω χορο. Επισης αρχισα να εχω περισσότερα χρηματα και εκανα συστημα το να παραγγελνω απ'εξω..Μακαροναδες, club sandwich, κρεπες, πίτσες κλπ. Με παρεσερνε ομολογουμενως και το αγόρι μου λιγο. (Που παλια δεν τον ειχα) Δηλαδη εκει που σκεφτομουν ας φαω ενα τοστακι, θα ελεγε ελα μωρε ας παραγγειλουμε.. Οποτε εθιστηκα καπως στο junk food. Δεν λεω οτι φταιει αυτος 100% απλα δεν ήταν και η καλυτερη επιρροή.
Τώρα ξεκίνησα διατροφη εδώ και μια βδομαδα αλλα ρε σεις.. σκέφτομαι ενα ωραιο μπέργκερ με πατατες τηγανητες ..και αναρωτιεμαι ..γιατι να μην μπορω να χαρω κατι τέτοιο?? Δηλαδη οκ απο τη μια δεν μ αρεσει που παχυνα -γιατι παχυνα προφανως. Αλλα απο την αλλη αυτή η χαρά που μου προσφερει το φαγητο..Σκεφτομαι αν αξιζει να την στερούμαι.
Νταξει μετα θα μου πεις ειναι και θεμα υγιειας, δεν ειναι μονο η εμφανιση. Μέχρι και καουρες στο στομαχι ένιωθα..Και την τελευταία βδομαδα με τη διατροφη μου σταματησαν.
Απλώς δεν καταλαβαινω πώς γίνεται παλια να ειχα τοση αυτοσυγκρατηση και κίνητρο..Ενώ τωρα σκεφτομαι γιατι να στερηθω την χαρά ενος νόστιμου φαγητου?? Αφού μου φτιαχνει το κεφι..Και αν αδυνατισω τι θα καταλαβω? (Και παλι βαζοντας στην ακρη το θεμα της υγιειας ,οπου προφανως η υγιεινή διατροφή ειναι καλυτερη)
Ειλικρινα ειναι διλημμα για μένα. Να ζω μεσα στη στερηση, να μη νοστιμευομαι, αλλα να εχω τελειο σωμα και να αυτοθαυμαζομαι οπως παλια?Ή να τρώω την πατατουλα μου και ας έχω και καποια περιττά κιλα στο τέλος της ημερας??

Η τηγανητη πατατα ειναι ο,τι χειροτερο.... καλύτερα να ειναι στον φουρνο ή βραστή, ή.... πουρες! Αν ομως θελεις γευση τηγανητης πατατας χωρις ομως (σχεδον) καθολου λάδι.... τοτε παρε μια φριτέζα αέρα (Air Fryer) ωστε να τρως υγειινο φαγητο.

Quote:

---

Originally Posted by rainbow96

Καλησπέρα!

Το δικό μου θέμα έχει ως εξής: Μερικά χρόνια πριν ήμουν πολυ αδύνατη. Εκανα χορο 3 ωρες τη βδομαδα, έτρεχα συνεχως απο εδώ κι απο εκει και γενικα δεν ασχολιόμουν τόσο με το φαγητό. Έτρωγα ο,τι προέκυπτε, παρέλειπα γευματα, καποιες φορες έπεφτα να κοιμηθω και πεινούσα και ετρωγα κανα παξιμαδι για να μου κοψει την πείνα..Με λιγα λογια δεν ειναι οτι ακολουθουσα καποια συγκεκριμένη υγιεινη διατροφή, αλλα εν τελει ημουν φουλ αδυνατη.
Μετα άλλαξαν οι συνθηκες της ζωης μου, λογω δουλειάς δεν μπορουσα να πηγαίνω χορο. Επισης αρχισα να εχω περισσότερα χρηματα και εκανα συστημα το να παραγγελνω απ'εξω..Μακαροναδες, club sandwich, κρεπες, πίτσες κλπ. Με παρεσερνε ομολογουμενως και το αγόρι μου λιγο. (Που παλια δεν τον ειχα) Δηλαδη εκει που σκεφτομουν ας φαω ενα τοστακι, θα ελεγε ελα μωρε ας παραγγειλουμε.. Οποτε εθιστηκα καπως στο junk food. Δεν λεω οτι φταιει αυτος 100% απλα δεν ήταν και η καλυτερη επιρροή.
Τώρα ξεκίνησα διατροφη εδώ και μια βδομαδα αλλα ρε σεις.. σκέφτομαι ενα ωραιο μπέργκερ με πατατες τηγανητες ..και αναρωτιεμαι ..γιατι να μην μπορω να χαρω κατι τέτοιο?? Δηλαδη οκ απο τη μια δεν μ αρεσει που παχυνα -γιατι παχυνα προφανως. Αλλα απο την αλλη αυτή η χαρά που μου προσφερει το φαγητο..Σκεφτομαι αν αξιζει να την στερούμαι.
Νταξει μετα θα μου πεις ειναι και θεμα υγιειας, δεν ειναι μονο η εμφανιση. Μέχρι και καουρες στο στομαχι ένιωθα..Και την τελευταία βδομαδα με τη διατροφη μου σταματησαν.
Απλώς δεν καταλαβαινω πώς γίνεται παλια να ειχα τοση αυτοσυγκρατηση και κίνητρο..Ενώ τωρα σκεφτομαι γιατι να στερηθω την χαρά ενος νόστιμου φαγητου?? Αφού μου φτιαχνει το κεφι..Και αν αδυνατισω τι θα καταλαβω? (Και παλι βαζοντας στην ακρη το θεμα της υγιειας ,οπου προφανως η υγιεινή διατροφή ειναι καλυτερη)
Ειλικρινα ειναι διλημμα για μένα. Να ζω μεσα στη στερηση, να μη νοστιμευομαι, αλλα να εχω τελειο σωμα και να αυτοθαυμαζομαι οπως παλια?Ή να τρώω την πατατουλα μου και ας έχω και καποια περιττά κιλα στο τέλος της ημερας??

---

σε καταλαβαινω...
ειμαι ο ανθρωπος που αν τα κιλα δεν ειχαν καμια σχεση με την υγεια και ηταν μονο θεμα γουστου, δεν θα εκανε ποτε διατροφη..
δεν αλλαξες σε αυτοσυγκρατηση και κινητρα, αλλαξε πολυ ο τροπος ζωης σου..
αυτο συμπαρεσυρε και τα αλλα, γιατι δεν ηξερες οτι αυτο οδηγει σε περιττα κιλα τοσο ευκολα.
κι ας μην κρυβομαστε, η μονιμη σχεση, σε χαλαρωνει ακομα περισσοτερο και σε στρεφει στο συχνο ντελιβερι...
κι ασε που οι ανδρες εχουν καλυτερες καυσεις και συνηθως τρωνε πιο πολυ και πιο συχνα λιπαρο φαγητο. ειναι πανδυσκολο να εισαι στο ιδιο σπιτι, να βλεπεις τον αλλο να σαβουρωνει χωρις να παχαινει ποτε και να τρως μαρουλι με ψαχνο κοτοπουλο...

αλλα εχεις ζησει μεγαλο διαστημα χωρις κιλα και με κινηση, που σημαινει οτι εκει που τα αφησες μπορεις να τα ξαναβρεις.
θεωρω, οτι επειδη ειχες ελεγχο εκεινο το διαστημα, μπορεις να ενταξεις καποιες τροφες, να νοστιμευεσαι που λες κι εσυ, αλλα με προγραμμα.
πχ, να βαλεις μια μερα της εβδομαδας που θα βαλεις ενα γευμα οπως ακριβως το θελεις, η να μην ειναι σταθερη αυτη μερα, αλλα οταν πραγματικα επιθυμησεις παρα πολυ κατι, πχ μπεργκερ με πατατες, φατο, αφου πρωτα τελειωσεις μια μεγαλη σαλατα με πολλα λαχανικα και ελαχιστο η καθολου λαδι. ετσι, θα μπορεσεις να φας το μισο, η μερικες μπουκιες, κι αν το θελεις ολοκληρο μετα απο αυτα, φατο, χαλαλι σου. το ιδιο ισχυει και για τα γλυκα. αν αποφασισεις να φας γλυκο, θα το φας μονο αφου φας ολο το διατροφικο φαγητο σου και φρουτο μαζι.
παντως αν εχεις την σκεψη της στερησης και της ματαιοτητας σε αυτο που κανεις, δεν θα σε παει μακρια η διατροφη, πρεπει να βαλεις μερικα διαλλειματα χωρις να ξεφυγεις. να εχεις κατι να περιμενεις.
αλλιως, και να μην χαλασεις την διατροφη, θα εχεις μπροστα σου τον στοχο, πχ 10-15 κιλα και μολις τον φτασεις, θα πεσεις με τα μουτρα...

ενα τρικ που με βοηθαει εμενα, ειναι το "αυριο".
δλδ, δεν λεω στον εαυτο μου "κομμενα ολα, μην διανοηθεις να φας γλυκο, αν δεν γινεις οπως θελεις", αλλα οταν λιγουρευτω κατι, για οσο αντεχω και απλα μου περναει απ το μυαλο αλλα δεν τρελαινομαι , αλλα μπορω να ξεγελαστω με 1-2 φρουτα η ενα κουταλακι μελι, λεω οτι αν μπορεσω να αντεξω μεχρι αυριο, θα το φαω αυριο. δεν θα χαθουν τα γλυκα.
αυριο, αν εξακολουθω να το θελω πολυ, το τρωω. τις περισσοτερες φορες μου εχει περασει η λιγουρα ομως και ξαναρχιζω με το "αυριο", οταν το ξαναπαθω.

Ισχύει πάντως οτι αν φας ο,τι ειναι στο προγραμμα της διατροφης (φρουτα,σαλατα κλπ) μετά αντεχεις πιο ευκολα να μη φας χαζομάρα. Εμενα τώρα η διατροφολογος μου μού έχει βγαλει μια διατροφή που είναι αρκετα ικανοποιητική απο αποψη γευσης γιατί εχει βαλει πολλα υλικα που ουτε καν θα φανταζόμουν να αγοράσω.. Πχ πήρα φυστικοβουτυρο, μαρμελαδα χωρις ζάχαρη, τυρί κρέμα, σπορους τσία..Και μου εχει βαλει κατι συνδυασμους που επίσης δεν θα τους φανταζόμουν με τίποτα. Οποτε χωρίς να τρωω ακραίες βλακείες νοστιμευομαι αρκετα. Το πιο δυσκολο όμως ειναι να καταφέρεις να τα φτιάχνεις ολα αυτα.. Πχ εγω μεχρι τώρα μαγειρευα μονο μακαρόνια, ρυζι, αβγα και αρακα.Οτιδηποτε αλλο επρεπε να το εχω σχεδιασει και να το εχω σκεφτει υπερβολικά για να πω οτι θα το μαγειρεψω. Τις τελευταίες δυο βδομαδες όμως με την διατροφή νιωθω οριακα οτι επιασα part time job. Είμαι καθε μερα στο σουπερ μαρκετ και μαγειρεύω μέρα παρά μερα. Γενικα η δυσκολία έγκειται στην εκτέλεση..Γιατί οσο περνάνε οι μέρες τόσο λιγότερη αναγκη νιώθω να φαω junk food. Αν δεν πάρω ομως συντομα ενα πλυντήριο πιατων δεν ξερω για ποσο θα αντεξω..Χωρις υπερβολη πλένω πιατα 3 φορες τη μερα για να κάνω ολα οσα μου εχει βαλει στο πρόγραμμα..

Quote:

---

Originally Posted by rainbow96

Ισχύει πάντως οτι αν φας ο,τι ειναι στο προγραμμα της διατροφης (φρουτα,σαλατα κλπ) μετά αντεχεις πιο ευκολα να μη φας χαζομάρα. Εμενα τώρα η διατροφολογος μου μού έχει βγαλει μια διατροφή που είναι αρκετα ικανοποιητική απο αποψη γευσης γιατί εχει βαλει πολλα υλικα που ουτε καν θα φανταζόμουν να αγοράσω.. Πχ πήρα φυστικοβουτυρο, μαρμελαδα χωρις ζάχαρη, τυρί κρέμα, σπορους τσία..Και μου εχει βαλει κατι συνδυασμους που επίσης δεν θα τους φανταζόμουν με τίποτα. Οποτε χωρίς να τρωω ακραίες βλακείες νοστιμευομαι αρκετα. Το πιο δυσκολο όμως ειναι να καταφέρεις να τα φτιάχνεις ολα αυτα.. Πχ εγω μεχρι τώρα μαγειρευα μονο μακαρόνια, ρυζι, αβγα και αρακα.Οτιδηποτε αλλο επρεπε να το εχω σχεδιασει και να το εχω σκεφτει υπερβολικά για να πω οτι θα το μαγειρεψω. Τις τελευταίες δυο βδομαδες όμως με την διατροφή νιωθω οριακα οτι επιασα part time job. Είμαι καθε μερα στο σουπερ μαρκετ και μαγειρεύω μέρα παρά μερα. Γενικα η δυσκολία έγκειται στην εκτέλεση..Γιατί οσο περνάνε οι μέρες τόσο λιγότερη αναγκη νιώθω να φαω junk food. Αν δεν πάρω ομως συντομα ενα πλυντήριο πιατων δεν ξερω για ποσο θα αντεξω..Χωρις υπερβολη πλένω πιατα 3 φορες τη μερα για να κάνω ολα οσα μου εχει βαλει στο πρόγραμμα..

---

οχι μονο ειναι πιο ευκολο να μην φας χαζομαρα, αλλα και ειναι πιο ευκολο αν φας χαζομαρα, να φας 1-2 μπουκιες κι οχι ολη την χαζομαρα.. αν φας χαζομαρα και σου φτασουν οι 2 μπουκιες, μην λυπηθεις καθολου να πεταξεις το υπολοιπο. δεν ειμαστε σκουπιδοτενεκεδες, καλυτερα να το πεταξεις στα σκουπιδια, παρα στο στομαχι σου.
αν θες τοσο πολυ πια να το φας ολο, χαλαλι σου.

ισχυει οτι οταν κανεις διατροφη ασχολεισαι ΠΟΛΥ περισσοτερο με την κουζινα και τα ψωνια απ οτι αν δεν κανεις. αν δεν δουλευεις, το παλευεις ευκολα. αν δουλευεις, θελει λιγο προγραμματισμο.
πχ, μπορεις την κυριακη να ετοιμαζεις 2 φαγητα, να μεριδοποιεις, να τα βαζεις σε ταπερακια, να βαζεις λιγα στο ψυγειο για 1-2 μερες και τα υπολοιπα στην καταψυξη για τις υπολοιπες μερες, ή για την αλλη βδομαδα. εχεις ετσι ετοιμα τα περισσοτερα γευματα εκτος απο σαλατες που τις ετοιμαζεις αυθημερον, ειτε για να παρεις μαζι σουσ το γραφειο, ειτε για να φας σπιτι.
τα ψωνια, τωρα με τις εταιριες ντελιβερι, ειναι πολυ ευκολο να τα κανεις απ το σπιτι.

ειμαι της αποψης, οτι ολες οι ρουτινες γινονται εθιστικες. πχ η ζαχαρη ειναι εθιστικη, αν κανεις τον κοπο να την κοψεις ομως, μετα απο λιγο καιρο δεν την αναζητας. το ιδιο ισχυει και με το σωστο φαγητο. αν το συνηθισεις, πχ δεν ετρωγες σαλατες και τωρα τρως, μετα το αναζητας. οποτε, ειναι θεμα χρονου να συνηθισεις μια πιο σωστη διατροφη.

υ.γ. τα πιατα για 3 γευματα δεν θελουν πλυντηριο. θελουν να τα πλενεις αμεσως μετα το γευμα για να μην μαζευονται..

Quote:

---

Originally Posted by rainbow96

Απλώς δεν καταλαβαινω πώς γίνεται παλια να ειχα τοση αυτοσυγκρατηση και κίνητρο..Ενώ τωρα σκεφτομαι γιατι να στερηθω την χαρά ενος νόστιμου φαγητου?? Αφού μου φτιαχνει το κεφι..

---

Όταν λες ότι είχες αυτοσυγκράτηση, εννοείς ότι ο έλεγχος του φαγητού ήταν αποτέλεσμα συνειδητής προσπάθειας; Αν ναι, τότε αυτή είναι η απάντηση. Η προσπάθεια δεν μπορεί να διαρκέσει για πάντα.

Quote:

---

Originally Posted by rainbow96

Και αν αδυνατισω τι θα καταλαβω? (Και παλι βαζοντας στην ακρη το θεμα της υγιειας ,οπου προφανως η υγιεινή διατροφή ειναι καλυτερη)
Ειλικρινα ειναι διλημμα για μένα. Να ζω μεσα στη στερηση, να μη νοστιμευομαι, αλλα να εχω τελειο σωμα και να αυτοθαυμαζομαι οπως παλια?Ή να τρώω την πατατουλα μου και ας έχω και καποια περιττά κιλα στο τέλος της ημερας??

---

Πέρα από τις πιθανές συνέπειες της παχυσαρκίας για την υγεία στη διάρκεια της ζωής, που ισχύουν για όλους, υπάρχει επιπλέον και ο παράγοντας του φύλου. Οι γυναίκες κάποια στιγμή μπαίνουν στη φάση της περιεμμηνόπαυσης. Καλό είναι αυτό να συμβεί με όσο λιγότερα κιλά γίνεται. Όχι κάτω από τα κανονικά βέβαια, με όρους BMI, αλλά καλύτερα χωρίς υπέρβαση.

Βασικά παλιά δεν είναι ότι προσπαθούσα υπερβολικά. Απλα ειχα μια εμφυτη φωνουλα μεσα μου που μου ελεγε "αυτο μην το φας, ειναι υπερβολη" και δεν δυσκολευομουν τοσο να την ακούσω.
Μετα απέκτησα αλλες συνηθειες, συνηθισα να τρωω μεγάλες μερίδες, πολυ λιπαρά γεύματα και γενικά εχασα το ενστικτο μου στο τι πρεπει και τι δεν πρεπει. Διοτι παλιά οταν ζυγιζόμουν και εβλεπα οτι έβαλα πχ δυο κιλα, αυτοματως εμπαινα σε ενα προγραμμα, απέφευγα τις βλακειες για ενα διαστημα και τα ξαναεχανα τα δυο κιλά. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια, ενώ εβλεπα οτι εβαζα κιλα, σκεφτομουν οκ τωρα θα προσεξω αλλα δεν αντεχα πάνω απο μια βδομαδα και ξανακυλουσα στο να τρωω καθε μερα σοκολάτες, πατατακια κλπ
Γι αυτό και απευθυνθηκα σε επαγγελματια, για να μου δωσει ενα σπρωξιμο και να αναγκασω τον εαυτό μου να προσαρμοστει σε νέες συνήθειες..
Η αληθεια ειναι οτι οταν εχεις μακροχρονια σχεση και δεν ειναι η εγνοια σου να αρεσεις, να εισαι σουπερ ελκυστικός για να τραβας την προσοχή..ε καπως χαλαρωνεις με το φαγητό. Αλλα τωρα νιωθω καλυτερα με τον εαυτο μου που κανω την προσπάθεια. Ενα κιλο εχασα και ηδη νιωθω πιο αναλαφρη.
Επισης βαρεθηκα να με σφιγγουν τα ρουχα μου..Δεν δεχομαι να τα δωρισω ολα και να αγοραζω καινουρια. Τόσο κοπο εκανα τοσα χρονια να τα αγορασω :p Με λιγα λογια ενω στο αγορι μου αρέσω και με μερικά κιλα παραπανω, εγω δεν μπορώ να ηρεμησω αν δεν τα χασω..

Quote:

---

Originally Posted by rainbow96

Βασικά παλιά δεν είναι ότι προσπαθούσα υπερβολικά. Απλα ειχα μια εμφυτη φωνουλα μεσα μου που μου ελεγε "αυτο μην το φας, ειναι υπερβολη" και δεν δυσκολευομουν τοσο να την ακούσω.
Μετα απέκτησα αλλες συνηθειες, συνηθισα να τρωω μεγάλες μερίδες, πολυ λιπαρά γεύματα και γενικά εχασα το ενστικτο μου στο τι πρεπει και τι δεν πρεπει. Διοτι παλιά οταν ζυγιζόμουν και εβλεπα οτι έβαλα πχ δυο κιλα, αυτοματως εμπαινα σε ενα προγραμμα, απέφευγα τις βλακειες για ενα διαστημα και τα ξαναεχανα τα δυο κιλά. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια, ενώ εβλεπα οτι εβαζα κιλα, σκεφτομουν οκ τωρα θα προσεξω αλλα δεν αντεχα πάνω απο μια βδομαδα και ξανακυλουσα στο να τρωω καθε μερα σοκολάτες, πατατακια κλπ
Γι αυτό και απευθυνθηκα σε επαγγελματια, για να μου δωσει ενα σπρωξιμο και να αναγκασω τον εαυτό μου να προσαρμοστει σε νέες συνήθειες..

---

Άρα υπήρχε προσπάθεια. Όχι υπερβολική, αλλά υπήρχε και ήταν συνειδητή. Πόσο να κρατήσει η έρμη;

Το πρόβλημα δεν είναι οι ποσότητες τροφής καθεαυτές αλλά το ισοζύγιο μάζας-ενέργειας του οργανισμού. Μπορεί να τρως πολύ αλλά αν έχεις μετά μεγάλη και πολύωρη φυσική προσπάθεια, να τα «καις» όλα χωρίς αύξηση του βάρους. Ή να τρως μέτρια και να βάζεις κιλά επειδή κάνεις καθιστική ζωή.

Ένα άλλο πρόβλημα που συνεισφέρει στην απορρύθμιση είναι η κοινωνικοποίηση και η «αυτοματοποίηση» του φαγητού. Υπάρχουν αρκετοί που στα πλαίσια της παρέας τρώνε ασυναίσθητα είτε χωρίς μέτρο, είτε χωρίς να πεινάνε πραγματικά αλλά επειδή βλέπουν τους άλλους γύρω τους να τρώνε. Και άλλοι που τρώνε σχεδόν μηχανικά, π.χ. παρακολουθώντας μια εκπομπή στην οθόνη τους, χωρίς να έχουν αίσθηση της ποσότητας, σαν να έχει χαλάσει το αίσθημα του κορεσμού.

Όλα αυτά είναι παράγοντες που οδηγούν σε απώλεια του ελέγχου. Από την προσωπική μου εμπειρία μπορώ να πω ότι η καλύτερη προσέγγιση είναι να ετοιμάζεις μόνος το φαγητό (όχι έτοιμο απ' έξω δηλαδή) και να τρως όσο πρέπει (μέχρι να υποχωρήσει το αίσθημα της πείνας χωρίς να φτάσεις σε κορεσμό) τις ώρες που το χρειάζεσαι (όταν πεινάς πραγματικά). Αυτό όμως πρέπει να ξεκινήσει όταν η κατάσταση είναι ακόμα ομαλή. Και αν διατηρηθεί, τότε ο κίνδυνος εκτροπής ελαχιστοποιείται. Μπορεί επίσης να συνεπάγεται ότι θα τρως μόνος. Τακτικό φαγητό στα πλαίσια παρέας (με τις ώρες δηλαδή), τα έτοιμα και το να φροντίζει κάποιος άλλος το τι, πόσο και πότε θα φας, ενέχουν τον κίνδυνο να χαθεί ο έλεγχος. Φυσικά υπάρχουν και οι δυσκολίες της ζωής που σπρώχνουν κάποιους σε ανορεξία, και άλλους σε υπερβολική κατανάλωση τροφής ή στην πολυφαγία.

Quote:

---

Originally Posted by rainbow96

Η αληθεια ειναι οτι οταν εχεις μακροχρονια σχεση και δεν ειναι η εγνοια σου να αρεσεις, να εισαι σουπερ ελκυστικός για να τραβας την προσοχή..ε καπως χαλαρωνεις με το φαγητό. Αλλα τωρα νιωθω καλυτερα με τον εαυτο μου που κανω την προσπάθεια. Ενα κιλο εχασα και ηδη νιωθω πιο αναλαφρη.
Επισης βαρεθηκα να με σφιγγουν τα ρουχα μου..Δεν δεχομαι να τα δωρισω ολα και να αγοραζω καινουρια. Τόσο κοπο εκανα τοσα χρονια να τα αγορασω :p Με λιγα λογια ενω στο αγορι μου αρέσω και με μερικά κιλα παραπανω, εγω δεν μπορώ να ηρεμησω αν δεν τα χασω..

---

Από όσο ξέρω, η μακροχρόνια σχέση (μπορεί να) έχει τέτοια αποτελέσματα, κυρίως στα πλαίσια συγκατοίκησης. Αν και η συγκατοίκηση έχει κάποια σημαντικά πλεονεκτήματα, η προσοχή της σιλουέτας δεν είναι ένα από αυτά.

Αν έχεις φτάσει στο σημείο να μη σου κάνουν τα ρούχα σου, πολύ καλώς έπραξες και κινητοποιήθηκες. Πέρα από τα θέματα υγείας και εμφάνισης, εννοείται ότι είναι πολύ κρίμα να πεταχτούν τόσα ρούχα.