Καλημέρα λέγεται ότι τον σεβασμό τον κερδίζουμε εγώ φαίνεται ότι υστερώ σε αυτόν τον τομέα. Ήμουν βραδινή κ στο τέλος της βάρδιας παίρνει τηλέφωνο η διευθύντρια των ιατρών για να ζητήσει κάτι για το χειρουργείο το σηκώνω εγώ κ μου λέει δώσε μου την Αργυρώ ( είναι μια συνάδελφος μου) κ της λέει αυτό που ήθελε. Εντωμεταξύ δεν ήξερε να το κάνει αυτή κ το έκανα εγώ . Γιατί δεν μου το είπε εμένα εξαρχής. Συγχύστηκα πρωί πρωί . Νοιώθω ότι αδικούμαι ότι δεν αναγνωρίζεται η αξία μου .
Δύο άτομα εκεί μου φέρονται πολύ άσχημα δεν με υπολογίζουν καθόλου ενώ όλοι νοσηλευτές έχουμε μία κοινή γραμμή και όλοι κάνουμε τα ίδια όλοι είμαστε το ίδιο. Τι ακριβώς δείχνω που δεν το καταλαβαίνω γιατί με θεωρούν χειρότεροι από αυτούς που εγώ θεωρώ χειρότερος από μένα;