Νέα σχέση και διαχείριση επαφής με πρώην

Χαιρετώ το forum

Αυτήν την περίοδο βρίσκομαι σε μια αρκετά περίεργη κατάσταση, που ομολογουμένως έχω μεγάλο μερίδιο ευθύνης!!!

Για πολλά χρόνια ήμουν σε σχέση με έναν άνθρωπο με τον οποίο είχαμε συμβατότητα κυρίως σε επίπεδο ενδιαφερόντων και καθημερινότητας. Το ερωτικό στοιχείο ήταν σχεδόν δευτερεύον από την αρχή, αλλά με τον καιρό εξασθένισε. Σε αυτό συνέβαλε ακόμη περισσότερο και το γεγονός ότι έφυγε σε άλλη χώρα για σπουδές και δουλειά, αλλά επειδή υπήρχε μεταξύ μας συναισθηματικός δεσμός θελήσαμε να το συνεχίσουμε. Όμως, όσο περνούσε ο καιρός η ερωτική επαφή σταμάτησε, εκείνος έκανε παρέες εκεί που πήγε, ενώ εγώ έμεινα σχετικά στάσιμος εδώ Ελλάδα. Συνεχίζουμε να μιλάμε καθημερινά με μηνύματα, αλλά χωρίς ουσιαστική επικοινωνία, θέλουμε απλά να δείξουμε ότι είμαστε παρόντες, στέλνοντας πχ κάποια όμορφα reels ή σχολιάζοντας κάτι πιο γενικό. Κάποιες απόπειρες στο παρελθόν να επικοινωνήσουμε για τα σοβαρά ζητήματα στη σχέση μας, το που πάμε, το αν θα επιστρέψει Ελλάδα κλπ έμειναν στο κενό, αποτελούσαν πηγή άγχους για αυτόν και για εμένα, λόγω της αντίδρασης που εισέπραττα. Και το θέμα της επιστροφής και της ουσιαστικής επανασύνδεσης πήγε στο ντουλάπι και δεν συζητήθηκε. Παρόλα αυτά, όσες φορές βρίσκεται Ελλάδα (ενδεχομένως και 2-3 μήνες συνολικά μέσα στον χρόνο), έχουμε μια καλή χημεία σε ανθρώπινο επίπεδο, αλλά δεν υπάρχει κάτι ερωτικό. Είναι φανερό οτι και οι δυο παίρνουμε κάτι συναισθηματικό από αυτό. Για εμένα, τουλάχιστον, αποτελεί έναν σταθερό παράγοντα στη ζωή μου, έναν φίλο, που δεν θα ήθελα να τον χάσω.

Τον πρώτο καιρό αυτής της κατάστασης κλείστηκα πολύ στον εαυτό μου, ένοιωσα εγκαταλελειμμένος και δεν ήθελα να αποδεχθώ τη νέα πραγματικότητα. Πέρασαν κάποια χρόνια μέχρι να αναγνωρίσω την κατάσταση και να πω ότι θέλω να συνεχίσω να υπάρχω ερωτικά. Και τότε ξεκίνησα να κάνω κάποιες γνωριμίες, κυρίως επιφανειακές. Δεν προέκυψε κάτι πιο συναισθηματικό, λογικά λόγω του δεσίματος που είχα με τον άνθρωπο αυτό, αλλά και γιατί όντως δεν είχα βρει κάποιον που να μου αρέσει πραγματικά και να νιώσω ότι είναι κατάλληλος για σχέση. Όμως, μετά από αρκετό καιρό έχω πλέον βρει κάποιον. Και νοιώθω μετά από καιρό πολύ όμορφα συναισθήματα μέσα μου. Ξέρω ότι έκανα πολλή υπομονή και ότι δικαιούμαι να είμαι ενεργός και συναισθηματικά και ερωτικά και θέλω να προχωρήσουμε με τη νέα γνωριμία σε σχέση. Επισημαίνω ότι δεν υπάρχει θέμα τύψεων κλπ, εδώ και καιρό ξέρουμε ότι ερωτικά δεν υπάρχει κάτι και μάλιστα τυχαία το καλοκαίρι που μας πέρασε αποκαλύφθηκε ότι έμπαινε σε εφαρμογές γνωριμιών και του είπα ότι είναι φυσιολογικό και ότι το κάνω και εγώ.


Το θέμα μου είναι το εξής: Πώς διαχειρίζομαι την επαφή με τον πρώην μου, με τον οποίο τυπικά δεν έχουμε πει ποτέ ευθέως ότι έχουμε χωρίσει; Μάλιστα πρόκειται να βρεθούμε σε λίγο καιρό. Επίσης, έχω επαφή με την οικογένειά του, έχουμε κοινούς φίλους. Όλο αυτό με στρεσάρει πολύ και δεν με αφήνει να χαρώ τη νέα μου σχέση. Πώς μπορώ να προχωρήσω ομαλά στη νέα σχέση με ειλικρίνεια και προς τις δυο μεριές; Σε ότι αφορά τη νέα σχέση έχω ήδη αναφέρει την ύπαρξη του πρώην και τη φιλική σχέση μαζί του και ότι εδώ και πολλά χρόνια δεν είμαστε πια μαζί ερωτικά.

Ακομη κι αν δεν εχετε τυπικά χωρίσει, ουσιαστικά χωρίσατε "σιωπηλά". Μπορειτε ομως να παραμεινετε φίλοι, οπως γινεται σε αρκετες περιπτώσεις, οχι μονο σε γκέι σχέσεις αλλά και σε ετεροφυλες. Επομένως, προετοιμασε τον, πριν βρεθείτε. Το κλειδί ειναι η ειλικρίνεια.

Quote:

---

Originally Posted by traveler

Το θέμα μου είναι το εξής: Πώς διαχειρίζομαι την επαφή με τον πρώην μου, με τον οποίο τυπικά δεν έχουμε πει ποτέ ευθέως ότι έχουμε χωρίσει; Μάλιστα πρόκειται να βρεθούμε σε λίγο καιρό. Επίσης, έχω επαφή με την οικογένειά του, έχουμε κοινούς φίλους. Όλο αυτό με στρεσάρει πολύ και δεν με αφήνει να χαρώ τη νέα μου σχέση. Πώς μπορώ να προχωρήσω ομαλά στη νέα σχέση με ειλικρίνεια και προς τις δυο μεριές; Σε ότι αφορά τη νέα σχέση έχω ήδη αναφέρει την ύπαρξη του πρώην και τη φιλική σχέση μαζί του και ότι εδώ και πολλά χρόνια δεν είμαστε πια μαζί ερωτικά.

---

Το πρόβλημά σου μού φαίνεται τετριμμένο. Αφού, στα πλαίσια της φιλικής πλέον σχέσης που έχετε, είπατε ήδη ότι χρησιμοποιείτε και οι δυο εφαρμογές γνωριμιών, νομίζω ότι είναι καλό (και απλό) να του ανακοινώσεις με την πρώτη ευκαιρία ότι έχεις ήδη κάποιον. Μην εκπλαγείς αν σου πει κι εκείνος ότι έχει κάποιον άλλο.

Σωστό αυτό που λες. Απλά σκέφτομαι ότι ήρθε η ώρα της ειλικρινούς συζήτησης που τόσο καιρό αποφεύγαμε και νοιώθω να κλείνει ένα κομμάτι της ζωής μου. Όμως πρέπει να κλείσει. Ελπίζω να υπάρχει ωριμότητα από την άλλη μεριά να το διαχειριστεί.

Quote:

---

Originally Posted by Vox

Το πρόβλημά σου μού φαίνεται τετριμμένο. Αφού, στα πλαίσια της φιλικής πλέον σχέσης που έχετε, είπατε ήδη ότι χρησιμοποιείτε και οι δυο εφαρμογές γνωριμιών, νομίζω ότι είναι καλό (και απλό) να του ανακοινώσεις με την πρώτη ευκαιρία ότι έχεις ήδη κάποιον. Μην εκπλαγείς αν σου πει κι εκείνος ότι έχει κάποιον άλλο.

---

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω σκεφτεί ότι μπορεί να έχει μια μακροχρόνια σχέση πάνω, γιατί θα τον έφερνε Ελλάδα ή έστω θα πήγαιναν μαζί διακοπές κάπου εξωτερικό. Άλλο οι εφήμερες ερωτικές επαφές ή έστω μια απόπειρα σχέσης. Αυτά τα θεωρώ αυτονόητα. Θα φανεί όταν μιλήσουμε!

Δεν βλεπω καποιο δυσκολο προβλημα προς επίλυση πάντως. Βεβαια το γεγονος οτι σας ειχαν αποδεχτει οι γονεις του, απο οτι κατάλαβα, ήταν ένα ατου της σχεσης καθως οι γκει σχεσεις σπανια ή τουλαχιστον οχι πολυ συχνα... γινονται αποδεκτες απο γονείς, ουτως ώστε να μην εχεις στο κεφάλι σου κι αυτο το προβλημα.

Προβλήματα που έχει ο κόσμος...

Quote:

---

Originally Posted by Thessalonian

Δεν βλεπω καποιο δυσκολο προβλημα προς επίλυση πάντως. Βεβαια το γεγονος οτι σας ειχαν αποδεχτει οι γονεις του, απο οτι κατάλαβα, ήταν ένα ατου της σχεσης καθως οι γκει σχεσεις σπανια ή τουλαχιστον οχι πολυ συχνα... γινονται αποδεκτες απο γονείς, ουτως ώστε να μην εχεις στο κεφάλι σου κι αυτο το προβλημα.

---

Το καταλαβαινω ότι φαίνεται απλό, αλλά έχω θέματα στη διαχειριση των σχέσεων. Είμαι αρκετά μοναχικός άνθρωπος και φοβάμαι πολύ να βγάλω κάποιον άνθρωπο από τη ζωή μου. Με τρομάζει η ιδέα να χάσω και αυτόν ως φίλο. Κατά διαστήματα η κατάθλιψη με κερδίζει και εκεί νοιωθω να βυθίζομαι σε τέλμα και δεν θέλω καν να υπάρχω.

Quote:

---

Originally Posted by Be_brave

Προβλήματα που έχει ο κόσμος...

---

Τα εσωτερικά μου προβλήματα είναι έντονα, απλά προς τα έξω υπάρχει μια εικόνα χαμογελαστού και αισιόδοξου ανθρώπου. Το παλεύω πολύ. Οπότε τώρα που υπάρχει κάτι θετικό στη ζωή μου θέλω να το ζήσω. Φαίνεται εύκολο, αλλά για τη δικιά μου ψυχοσύνθεση είναι βουνό.

Καλημέρα. Εσύ θα αποφασίσεις πώς θες να είναι η ζωή σου από εδώ και πέρα. Να ζεις στο παρελθόν ή να πας παρακάτω. Το πρόβλημα στην ουσία εσύ το δημιουργείς στον εαυτό σου, εσύ για δικους σου λόγους δεν θες να αφήσεις αυτή την σχέση (που δεν είναι σχέση). Φοβάσαι μην δεν πετύχει η καινούργια σου σχέση? Φοβάσαι μην μείνεις μόνος? Φοβάσαι ότι χωρίς αυτή την σχέση δεν θα είσαι τόσο σημαντικός? Ψάξε το γιατί μέσα σου και δες τι σου αξίζει. Αν αξίζει να πας παρακάτω κόψε αυτή την σύνδεση.

Quote:

---

Originally Posted by traveler

Το καταλαβαινω ότι φαίνεται απλό, αλλά έχω θέματα στη διαχειριση των σχέσεων. Είμαι αρκετά μοναχικός άνθρωπος και φοβάμαι πολύ να βγάλω κάποιον άνθρωπο από τη ζωή μου. Με τρομάζει η ιδέα να χάσω και αυτόν ως φίλο. Κατά διαστήματα η κατάθλιψη με κερδίζει και εκεί νοιωθω να βυθίζομαι σε τέλμα και δεν θέλω καν να υπάρχω.

---

Ε αν θες απλά να έχετε μια φιλική σχέση, τότε μίλησε του ξεκάθαρα. Εξήγησε πως έχεις προχωρήσει και πιθανότατα η κουβέντα θα εξελιχθεί πιο εύκολα απ’ ό,τι φανταζόσουν.. Θα του δώσεις τη δυνατότητα να επιλέξει αυτός τι θέλει, αφού πλέον θα "παίζεις" με ανοιχτά χαρτιά..

Quote:

---

Originally Posted by traveler

Το καταλαβαινω ότι φαίνεται απλό, αλλά έχω θέματα στη διαχειριση των σχέσεων. Είμαι αρκετά μοναχικός άνθρωπος και φοβάμαι πολύ να βγάλω κάποιον άνθρωπο από τη ζωή μου. Με τρομάζει η ιδέα να χάσω και αυτόν ως φίλο. Κατά διαστήματα η κατάθλιψη με κερδίζει και εκεί νοιωθω να βυθίζομαι σε τέλμα και δεν θέλω καν να υπάρχω.

---

Η καταθλιψη για να μην σε παρει απο κάτω πρεπει να αντιμετωπιζεται οπως οποιαδηποτε σοβαρή παθολογικη ασθενεια: Δηλαδη, να αντιμετωπιζεται ιατρικά.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Καλημέρα. Εσύ θα αποφασίσεις πώς θες να είναι η ζωή σου από εδώ και πέρα. Να ζεις στο παρελθόν ή να πας παρακάτω. Το πρόβλημα στην ουσία εσύ το δημιουργείς στον εαυτό σου, εσύ για δικους σου λόγους δεν θες να αφήσεις αυτή την σχέση (που δεν είναι σχέση). Φοβάσαι μην δεν πετύχει η καινούργια σου σχέση? Φοβάσαι μην μείνεις μόνος? Φοβάσαι ότι χωρίς αυτή την σχέση δεν θα είσαι τόσο σημαντικός? Ψάξε το γιατί μέσα σου και δες τι σου αξίζει. Αν αξίζει να πας παρακάτω κόψε αυτή την σύνδεση.



Ε αν θες απλά να έχετε μια φιλική σχέση, τότε μίλησε του ξεκάθαρα. Εξήγησε πως έχεις προχωρήσει και πιθανότατα η κουβέντα θα εξελιχθεί πιο εύκολα απ’ ό,τι φανταζόσουν.. Θα του δώσεις τη δυνατότητα να επιλέξει αυτός τι θέλει, αφού πλέον θα "παίζεις" με ανοιχτά χαρτιά..

---

Το να μην πετύχει η καινούρια σχέση είναι ένας φόβος που όλοι νομίζω έχουμε κάθε φορά. Δεν υπάρχει κάποια εγγύηση επιτυχίας, ακόμη και σε κάτι που φαινομενικά κρατάει στον χρόνο. Η ίδια η αλλαγή με φοβίζει και το να μείνω μόνος. Που είναι χαζός φόβος, γιατί στην πράξη όλοι μόνοι μας είμαστε. Απλά ένας κύκλος υποστήριξης σε βοηθάει να έχεις καλύτερη ποιότητα ζωής. Συχνά σκέφτομαι ότι δεν έχω έναν πραγματικά δικό μου άνθρωπο και ότι γενικά έχω υπό την προστασία μου πχ γονείς που είναι αδύναμοι, αλλά αν χρειαστώ εγώ κάτι δεν έχω κανέναν.

Quote:

---

Originally Posted by Thessalonian

Η καταθλιψη για να μην σε παρει απο κάτω πρεπει να αντιμετωπιζεται οπως οποιαδηποτε σοβαρή παθολογικη ασθενεια: Δηλαδη, να αντιμετωπιζεται ιατρικά.

---

Έχω κάνει ψυχοθεραπεία για κάποιο διάστημα, αλλά όχι εκτεταμένο, και μάλιστα δοκίμασα διαφορετικούς ψυχοθεραπευτές, αλλά δεν μου προσέφερε κάτι. Επίσης, φαρμακευτικά μου έχουν χορηγήσει διάφορα αντικαταθλιπτικά, αλλά σε κανένα δεν είδα διαφορά. Παρατηρώ ότι όταν οι συνθήκες της ζωής μου βελτιώνονται τότε και εγώ είμαι καλύτερα. Αν είναι κανονκή κατάθλιψη πιστεύω θα την είχα ανεξάρτητα από το πως πάνε τα πράγματα. Δεν είχα επίσημα διάγνωση κατάθλιψης, αλλά ΙΨΔ και αγχωδη διαταραχή, όμως όταν είμαι στις μαύρες μου (και είναι συχνό αυτό) νοιώθω ότι δεν θέλω να ζω. Απλά δεν το βλέπουν οι άλλοι γύρω μου.

Quote:

---

Originally Posted by traveler

Έχω κάνει ψυχοθεραπεία για κάποιο διάστημα, αλλά όχι εκτεταμένο, και μάλιστα δοκίμασα διαφορετικούς ψυχοθεραπευτές, αλλά δεν μου προσέφερε κάτι. Επίσης, φαρμακευτικά μου έχουν χορηγήσει διάφορα αντικαταθλιπτικά, αλλά σε κανένα δεν είδα διαφορά. Παρατηρώ ότι όταν οι συνθήκες της ζωής μου βελτιώνονται τότε και εγώ είμαι καλύτερα. Αν είναι κανονκή κατάθλιψη πιστεύω θα την είχα ανεξάρτητα από το πως πάνε τα πράγματα. Δεν είχα επίσημα διάγνωση κατάθλιψης, αλλά ΙΨΔ και αγχωδη διαταραχή, όμως όταν είμαι στις μαύρες μου (και είναι συχνό αυτό) νοιώθω ότι δεν θέλω να ζω. Απλά δεν το βλέπουν οι άλλοι γύρω μου.

---

Το πιο πιθανο ειναι οτι εχεις δυσθυμια που πρακτικα σημαινει ελαφριά καταθλιψη. Επισης εχεις και αγχωδη διαταραχη. Αυτα τα δυο τα εχω κι εγω. ΙΨΔ δεν μου εχει διαγνωστει αλλά έχω συγκεκριμένες εμμονές λογω αυτισμού.
Η διαφορά ειναι οτι σε εμενα τα αντικαταθλιπτικά έπιασαν. Και σε εσενα ισως να επιαναν αν ο γιατρος σου δοκιμαζε με διαφορετικά φάρμακα, μεχρι να βρεις αυτο που ταιριαζει στον δικο σου οργανισμό. Δεν ειναι ολα τα αντικαταθλιπτικά εξισου αποτελεσματικα σε ολους.

Quote:

---

Originally Posted by Thessalonian

Το πιο πιθανο ειναι οτι εχεις δυσθυμια που πρακτικα σημαινει ελαφριά καταθλιψη. Επισης εχεις και αγχωδη διαταραχη. Αυτα τα δυο τα εχω κι εγω. ΙΨΔ δεν μου εχει διαγνωστει αλλά έχω συγκεκριμένες εμμονές λογω αυτισμού.
Η διαφορά ειναι οτι σε εμενα τα αντικαταθλιπτικά έπιασαν. Και σε εσενα ισως να επιαναν αν ο γιατρος σου δοκιμαζε με διαφορετικά φάρμακα, μεχρι να βρεις αυτο που ταιριαζει στον δικο σου οργανισμό. Δεν ειναι ολα τα αντικαταθλιπτικά εξισου αποτελεσματικα σε ολους.

---

Έχουμε δοκιμάσει στο παρελθόν Ladose, Escitalopram και Brintellix. Για διαστήματα 6 μήνες με 1 χρόνο.Τα τελευταία χρόνια όμως δεν έχω πάρει, γιατί παίρνω και πολλά άλλα φάρμακα για άλλες αιτίες και φοβάμαι να επιβαρύνω τον οργανισμό μου με τόσα πολλά και έχω κουραστει.