Επιρρεαζει το περιβάλλον του σπιτιού..

Εχω μεν ιστορικο αγχους απο το 2018
Το προσπαθούσα με αντικαταθλιπτικα και αλλαγη τροπου ζωης .

Περυσι δεν εκδήλωσα κατι .
Το 2023 ήμουν μέτρια προς καλα .

Φετος μεμονωμένα κρισεις αγχους επειτα εκδήλωσή ευερεθιστου εντερου επιδείνωση του αγχους, αγχος υγειας , καποια ψυχοσωματικα και το συναίσθημα της κατάθλιψης εκανε την εμφάνιση του παλι οπως τοτε .

Στο σπιτι ( συζουμε ακομη ολοι μαζι ) εχω την αδερφή μου παρόμοια φάση αλλα δεν το πάλεψε καθόλου!
Κοινωνικό άγχους , γενικευμένο, ΙΔΨ κατάθλιψη εγωισμός κακ άρνηση.
Με ενοχλει αυτη της η κατάσταση
Πιστεύετε επιρρεασε κι μένα υποσυνείδητα ολο αυτο με την αδερφή μου ;;

Γενικότερα το σπίτι είναι τοξικό.
Ο πατέρας μου κάνει υπέρ άνθρωπες προσπάθειες να φέρει το μεροκάματο ( δουλεύω μαζί του ) η μητέρα μου είναι στον κόσμο της έχει μια απάθεια είναι αυταρχικη φωνάζει προστάζει μαλώνει με τον πατέρα μου σχεδόν καθημερινά είναι κυκλοθιμικη και λειτουργεί με πρόγραμμα ρουτίνας , αν διαταραχθει θυμώνει.
Ανέκαθεν ήταν έτσι και κάποιες στιγμές μου έχουν μείνει
Όπως να σπάει το κινητό του μπαμπά το πετούσε δηλαδή με δύναμη, να σπάει βάζα, να κάνει επίθεση στον μπαμπά και εγώ να μπαίνω ανάμεσα.
Αυτά όταν ήμουν μικρός
Τώρα είμαι στα 30.

Θεωρητικά υπάρχει λυση αλλά θα πρεπει να καταφερει καποιος μεσα στο σπιτι να πεισει την μητέρα να επισκεφτει νευρολογο-ψυχιατρο. Απάθεια, αυταρχικότητα, κυκλοθυμική συμπεριφορά, προγραμμα ρουτίνας που δεν πρεπει να διαταραχτεί, γιατι αλλιώς θυμώνει κτλ. ειναι συμπτώματα που πρέπει να διερευνηθουν απο ψυχιατρο-νευρολογο. Χωρις βοηθεια ιατρου, δεν προκειται ποτέ να αλλαξει κάτι προς το καλυτερο, μονο προς το χειροτερο....

Η μητέρα δεν αλλάζει. Δεν θεωρεί καν ότι έχει θέμα. Η λύση είναι να φύγω εγώ από το σπίτι αλλά δεν έχω τη δύναμη ακόμη

Quote:

---

Originally Posted by Iwsif95

Εχω μεν ιστορικο αγχους απο το 2018
Το προσπαθούσα με αντικαταθλιπτικα και αλλαγη τροπου ζωης .

Περυσι δεν εκδήλωσα κατι .
Το 2023 ήμουν μέτρια προς καλα .

Φετος μεμονωμένα κρισεις αγχους επειτα εκδήλωσή ευερεθιστου εντερου επιδείνωση του αγχους, αγχος υγειας , καποια ψυχοσωματικα και το συναίσθημα της κατάθλιψης εκανε την εμφάνιση του παλι οπως τοτε .

Στο σπιτι ( συζουμε ακομη ολοι μαζι ) εχω την αδερφή μου παρόμοια φάση αλλα δεν το πάλεψε καθόλου!
Κοινωνικό άγχους , γενικευμένο, ΙΔΨ κατάθλιψη εγωισμός κακ άρνηση.
Με ενοχλει αυτη της η κατάσταση
Πιστεύετε επιρρεασε κι μένα υποσυνείδητα ολο αυτο με την αδερφή μου ;;

Γενικότερα το σπίτι είναι τοξικό.
Ο πατέρας μου κάνει υπέρ άνθρωπες προσπάθειες να φέρει το μεροκάματο ( δουλεύω μαζί του ) η μητέρα μου είναι στον κόσμο της έχει μια απάθεια είναι αυταρχικη φωνάζει προστάζει μαλώνει με τον πατέρα μου σχεδόν καθημερινά είναι κυκλοθιμικη και λειτουργεί με πρόγραμμα ρουτίνας , αν διαταραχθει θυμώνει.
Ανέκαθεν ήταν έτσι και κάποιες στιγμές μου έχουν μείνει
Όπως να σπάει το κινητό του μπαμπά το πετούσε δηλαδή με δύναμη, να σπάει βάζα, να κάνει επίθεση στον μπαμπά και εγώ να μπαίνω ανάμεσα.
Αυτά όταν ήμουν μικρός
Τώρα είμαι στα 30.

---

Φυσικά επηρεάζει. Το ιδανικό θα ήταν να φύγεις από εκεί, ε αν μπορείς και οικονομικά. Ε αν δεν μπορείς, γέμισε τις μέρες σου με διάφορες δραστηριότητες για να είσαι όσο λιγοτερο γίνεται μέσα στο σπίτι.

Αυτό κάνω.
Μερικές φορές απλά κάνω μια βόλτα με το αυτοκίνητο χωρίς προφανή λόγο,άσκοπη θα έλεγε κανείς αλλά μάλλον το κάνω επειδή πλήττεται ο ψυχισμός μου στο σπίτι.
Τώρα έχει ξεκινήσει επεισόδιο κατάθλιψης δεν έχω όρεξη για τίποτα και ταυτόχρονα έχω καξ αγχος και σωματικά συμπτώματα ευερεθιστο εντερο, αστα να πάνε ...
Στεναχωριέμαι γιατί 3 χρόνια δεν είχα κάτι τουλάχιστον όχι κάτι αισθητό. Η κοπέλα μου πόση υπομονή να κάνει ; Υποχρεωμένη είναι ; Το έχει ξανά ζήσει άλλωστε μαζί καθώς ήμαστε μαζί 5 χρόνια περίπου.
Τώρα το θέμα άγχους ναι το συζητάμε γιατί όπως φαίνεται έχω μια ευαισθησία στο άγχος και ίσως αυτό να με οδηγεί στην κατάθλιψη.
Ξεκινάει πάντα με αρρωστοφοβία, μετα γίνεται αισθητό το γενικευνβο άγχος, μετά αποπραγματοποιση/ αποπροσωποποιη και τώρα πρέπει να άρχισε επεισόδιο κατάθλιψης.
Αύριο θα φτοντισω να πάω σε έναν καλό ψυχίατρο εδώ στη Θεσσαλονίκη.

Quote:

---

Originally Posted by Iwsif95

Αυτό κάνω.
Μερικές φορές απλά κάνω μια βόλτα με το αυτοκίνητο χωρίς προφανή λόγο,άσκοπη θα έλεγε κανείς αλλά μάλλον το κάνω επειδή πλήττεται ο ψυχισμός μου στο σπίτι.
Τώρα έχει ξεκινήσει επεισόδιο κατάθλιψης δεν έχω όρεξη για τίποτα και ταυτόχρονα έχω καξ αγχος και σωματικά συμπτώματα ευερεθιστο εντερο, αστα να πάνε ...
Στεναχωριέμαι γιατί 3 χρόνια δεν είχα κάτι τουλάχιστον όχι κάτι αισθητό. Η κοπέλα μου πόση υπομονή να κάνει ; Υποχρεωμένη είναι ; Το έχει ξανά ζήσει άλλωστε μαζί καθώς ήμαστε μαζί 5 χρόνια περίπου.
Τώρα το θέμα άγχους ναι το συζητάμε γιατί όπως φαίνεται έχω μια ευαισθησία στο άγχος και ίσως αυτό να με οδηγεί στην κατάθλιψη.
Ξεκινάει πάντα με αρρωστοφοβία, μετα γίνεται αισθητό το γενικευνβο άγχος, μετά αποπραγματοποιση/ αποπροσωποποιη και τώρα πρέπει να άρχισε επεισόδιο κατάθλιψης.
Αύριο θα φτοντισω να πάω σε έναν καλό ψυχίατρο εδώ στη Θεσσαλονίκη.

---

Τουλάχιστον το αναγνωρίζεις και θες να το αποβάλεις από πάνω σου. Δεν μπορούμε να είμαστε όλες τις μέρες καλά. Καλό είναι να βάλεις και ένα ψυχολόγο στη ζωή σου. Ο συνδυασμός θα βοηθήσει.
Η κοπέλα σου ε αν βλέπει ότι προσπαθείς και δεν το αφήνεις όλο αυτό, δεν νομίζω να έχει πρόβλημα. Το έχετε συζητήσει?

Είναι υποστηρικτική απλώς με έχει δει ξανά έτσι, και υπό φαρμακευτική αγωγή με αντικαταθλιπτικα (δεν πηγε πολυ καλα) της ήταν πολύ δύσκολο να το διαχειριστεί καθώς έχει και αυτή τα δικά της οικογενειακά κτλ . Την καταλαβαίνω, όταν θυμώνει την καταλαβαίνω. Και να φύγει ακόμα εγω θα το αποδεχτώ. Είναι δύσκολο για τον άλλο που σε αγαπάει γιατί σσ βλέπει ετσι και στεναχωριέται.
Το νέο γιατρό που θα επισκεφτώ η κοπέλα μου μου τον σύστησε ( παρακολουθεί την μητέρα, της είχε πάθει ψύχωση παλιά) και από ότι μου είπε κάνει και ψυχοθεραπεία.

Quote:

---

Originally Posted by Iwsif95

Η μητέρα δεν αλλάζει. Δεν θεωρεί καν ότι έχει θέμα. Η λύση είναι να φύγω εγώ από το σπίτι αλλά δεν έχω τη δύναμη ακόμη

---

Οσο πιο σύντομα φυγεις απο εκει, τοσο το καλυτερο. Η μητέρα προφανως δεν αλλάζει, ενω έχει ξεκαθαρο ψυχιατρικό προβλημα και ειναι ξεκαθαρο επισης οτι οι διαταραχες προσωπικοτητας δεν διορθωνονται.

Μάλλον οριακή η ναρκισσιστική ..
Κι εγώ έχω οριακά στοιχεία αλλά όχι σε σημείο διαταραχής

Το πρώτο μέλημά σου πρέπει να είναι η δική σου αυτοπροστασία και ευημερία. Αν αυτό έχεις στο νου σου ως μία πρωταρχική αξία, δε θα ανέχεσαι να σε αρρωσταίνουν, να σε χρησιμοποιεί κανείς ως σάκο του μποξ για τις δικές του ατέλειες και εσωτερικές συγκρούσεις. Οπότε, αποφασίζεις με γνώμονα τι σε εξυπηρετεί ως άνθρωπο και τι σε βοηθά να εξελιχθείς, ή αντίθετα, σε βλάπτει και σε εμποδίζει. Αυτό που σε εμποδίζει, φροντίζεις να το αποκόψεις από το να το κάνει.

Quote:

---

Originally Posted by Thessalonian

Οσο πιο σύντομα φυγεις απο εκει, τοσο το καλυτερο. Η μητέρα προφανως δεν αλλάζει, ενω έχει ξεκαθαρο ψυχιατρικό προβλημα και ειναι ξεκαθαρο επισης οτι οι διαταραχες προσωπικοτητας δεν διορθωνονται.

---

Τι εννοείς με το δεν έχεις δύναμη ακριβώς; Εννοείς πως η δύναμή σου είναι κατώτερη του κακοποιητή. Να καταφέρεις να ανεβάσεις τη δική σου δύναμη σε επίπεδο μεγαλύτερο από εκείνου/ων. Το περιβάλλον είναι τοξικό και δεν έχετε με την αδερφή σου αποκοπεί απ' αυτό, λογικό είναι καταστάσεις να σας ξαναπάνε πίσω. Αν δεν μπορείς να αποκοπείς φυσικά προς το παρόν, τουλάχιστον και οπωσδήποτε πρέπει να αποκοπείς συναισθηματικά και να δρομολογήσεις την ανεξαρτησία σου.

Σε ευχαριστώ για την απάντηση!
Θέλω να νιώσω ανεξάρτητος αλλά νιώθω ότι έχω πολύ δρόμο ακόμα κι όλο πίσω γυρίσματα λόγο των ψυχολογικών