Πολλοί λένε «μην αφήνεις τους άλλους να σε επηρεάζουν», αλλά στην πραγματικότητα αυτό είναι πιο δύσκολο απ’ ό,τι φαίνεται. Ένα σχόλιο, μια κριτική ή ακόμα και η έλλειψη αναγνώρισης μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας. Γιατί δίνουμε τόση σημασία στη γνώμη των άλλων; Είναι θέμα ανασφάλειας ή απλά ανθρώπινης φύσης; Και πώς μπορούμε να βρούμε ισορροπία ανάμεσα στο να ακούμε τους άλλους και στο να μη χάνουμε την αυτοπεποίθησή μας εξαιτίας τους;
Και ναι και οχι - ειναι στην φυση του παιδιου να εξαρταται απο αλλους, μετα ομως πρεπει να ενηλικιωθεις.
γιατί υπάρχει η γνώμη των άλλων!
μας απασχολεί γιατί υπάρχει! δεν μπορείς να την αγνοήσεις εύκολα.
εμένα προσωπικά με ενοχλούν τα υπονοούμενα, οι λέξεις που δεν είναι ευθείς -ευθείες;- δηλαδή. να στραβώνει ο άλλος/η άλλη/το άλλο επειδή με είδε και δεν γουστάρει το πώς είμαι ή τί κάνω, δε με νοιάζει, μπορώ να το αγνοήσω. όμως αν ακούω κάτι παθαίνω κοκομπλόκο.
Θέμα ανασφάλειας είναι.Quote:
Originally Posted by Rainbow86
Παλαιότερα δεν με ένοιαζε τίποτα όταν είχα υψηλή αυτόπεποιθηση.
Αντιθέτως, τώρα με την χαμηλή αυτοπεποίθηση που έχω με πειράζει άμα ακούσω κάτι αρνητικό, π Χ δεν δουλεύεις, η είσαι παχύς κ.λ.π.
με επηρεαζουν παααρα πολυ οι γνωμες ανθρωπων που εκτιμω.
δεν πιστευω οτι εχω το αλαθητο του πάπα. παντα οταν καποιος δικος μου ανθρωπος μου πει κατι διαφορετικο απο αυτο που σκεφτομαι, θα το λαβω υποψη, θα το επεξεργαστω. δεν σημαινει οτι θα συμφωνησω, αλλα θα το επεξεργαστω, οπωσδηποτε.
των υπολοιπων, πραγματικα ειτε υπαρχουν ειτε δεν υπαρχουν (οι γνωμες), δεν μου κανει καμια διαφορα. εχω πολυ εντονο μπροστα μου το οτι καποιος που δεν μου αρεσει/ εγκρινω/ σεβομαι/ ενδιαφερει, δεν μπορει και να εχει "σωστες" για τα δικα μου μετρα, αποψεις, οποτε, δεν ασχολουμαι κιολας πει- δεν πει- ο,τι κι αν πει.
Εμένα με επηρεάζει πολύ η γνώμη του εργοδότη πάνω στη δουλειά μου. Θέλω να είναι η καλύτερη, γι' αυτό κάνω πάντα ό,τι μπορώ, και συνήθως όταν ακούω τα καλά σχόλια, πετάω!
Αν μου κάνει καμιά παρατήρηση, τον βρίζω από μέσα μου :Ρ
Γενικά δεν θυμάμαι να ακούω κριτικές, εκτός από τον μικρό μου αδελφό, που δεν με επηρέασαν αλλά με έκαναν να τσαντιστώ γιατί ποιος είναι αυτός που θα κρίνει την ζωή μου;
Δεν παίρνω υπ' όψην μου τις κακές κριτικές, τις αγνοώ, ενώ με τις καλές κριτικές χαίρομαι και γελάω.
Αυτό γιατί όταν κάποιος σου κάνει κακή κριτική μπορεί να το κάνει από ζήλεια, δικές του ανασφάλειες, δικά του απωθημένα κλπ και τα ξεσπάει κάπου ενώ η καλή κριτική είναι έμφυτη.
Μπορεί και η κακή κριτική να έχει βάση βέβαια, οκ, το σκεφτόμαστε λίγο και αν δούμε ότι όντως έχει βάση -που συνήθως δεν έχει- κοιτάζω να αλλάξω προς το καλύτερο, δηλ. να την χρησιμοποιήσω προς όφελος μου.
Τίποτα όμως δεν παίρνω βαρέως :Ρ
Quote:
Originally Posted by user
Το ίδιο ακριβώς!
Ανεκαθεν νομίζω οι άνθρωποι λένε ο ενας για τον αλλον βέβαια. Επίσης το πιστεύω κ το "ο,τι κι αν κάνεις(καλο/κακο)πάντα κάτι θα βρουν να σε σχολιαζουν".
Κι αυτό ακόμα και γενικά, νομιζω, είναι θέμα ανασφάλειας. Προσωπικά, επειδή περιμένω επιβεβαίωση/εγκριση κι από τους άλλους το ξερω πολύ καλά αυτό τ θεμα. Κάνω πολύ προσωπική δουλειά γιατί έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Προσπαθώ να μου λεω οτ οι γνωμες που θα πρέπει να υπολογιζω είναι μόνο των δικών μου ανθρώπων. Ακόμα κι αυτές επειδή είναι γνώμες βεβαια να τις φιλτραρω.
Πόσο επηρεάζουν οι απόψεις των άλλων την αυτοπεποίθηση και τη διάθεσή μας;
Ανθρωποι που εχω σε υπόληψη και σέβομαι, ναι επηρεάζουν την διάθεση και την αυτοπεποίθηση μου. Οι απόψεις των υπολοίπων ομως με επηρεάζουν πολυ λιγότερο... Ως καθολου!
αν έχεις αυτοπεποίθηση και ξέρεις ποιος είσαι όλα είναι οκ με τις γνώμες των άσχετων. το θέμα είναι μη σε βρουν σε ευάλωτη φάση.