Αν φανερώναμε όλα όσα είμαστε, πιστεύαμε κ νιώθαμε, τον εαυτό μας, το πρόσωπό μας, αυτό που πραγματικά είμαστε, πόσοι πιστεύετε πως θα έμεναν πραγματικά δίπλα μας;
Printable View
Αν φανερώναμε όλα όσα είμαστε, πιστεύαμε κ νιώθαμε, τον εαυτό μας, το πρόσωπό μας, αυτό που πραγματικά είμαστε, πόσοι πιστεύετε πως θα έμεναν πραγματικά δίπλα μας;
Οι γονείς μας, τα αδέρφια μας, ένα ταίρι που μας επέλεξε γι αυτό που είμαστε και φίλοι που ταιριάζουν τα χνώτα μας. Το θέμα είναι να σεβόμαστε ο ένας τον χώρο του άλλου.
Έχω αρχίσει να αμφιβάλω. Ακόμη κ εμείς οι ίδιοι δεν αντέχουμε τον εαυτό μας κάποιες φορές. Δεν τον αναγνωρίζουμε.
Εεεμμμ... Τι εννοείς; Μιλάς για κάποια προσωπικά σου βιώματα που σε προβληματίζουν ή θέτεις ένα φιλοσοφικό ερώτημα;
Σκέφτομαι κάτι που έγινε κ διαπιστώνω πόσο απόμακρη, αλλοπρόσαλη κ παράξενη μπορώ να γίνω.Και για να μην το δείξω στον άλλο επιλέγω να κρύβομαι. Επιλέγω να φύγω όταν ζοριστώ παρά να μείνω κ να το φανερώσω.
Αυτοί που θα ήταν δίπλα μας, θα ήταν και αυτοι που άξιζαν. Ποιος ο λόγος να παίξουμε κάποιον άλλο ρόλο; Για να αρέσουμε; Τώρα αν κάτι δεν αρέσει σε εμάς, στο χέρι μας είναι να το αλλάξουμε, να το δουλέψουμε.Quote:
Originally Posted by Dora1982
Ότι και όπως και να είσαι στα δύσκολα φαίνονται οι ανθρωποι
Μεγάλη κατάκτηση η αποδοχή εαυτού. Ειδικά όταν πρέπει να απαλλαγείς ταυτόχρονα από την ανάγκη της αποδοχής των άλλων.
Το αυτομαστιγωμα δεν βοηθάει. Στοχεύουμε στο να βελτιωθούμε ως άνθρωποι, ε αν αυτό έχουμε ανάγκη. Από εκεί και πέρα, επιλέγει ο άλλος αν θα μας αποδεχθεί ή όχι. Οποίος δεν θέλει, ώρα του καλή και κωλ... Του γυαλί. Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους.Quote:
Originally Posted by Dora1982
Κ τι γίνεται όταν το «όποιος μείνει» έρχεται αντιμέτωπο με τον φόβο της μοναξιάς;;
Μπορεί να είναι και καλύτερη η μοναξιά από τους δήθεν που είναι δίπλα σ
το να μην τα λες ολα, παντου, δεν ειναι ιδιο με το να λες ψεματα...Quote:
Originally Posted by Dora1982
μπορεις να εισαι επιφυλακτικη μεχρι να βεβαιωθεις οτι ενα ατομο αξιζει την εμπιστοσυνη σου ή οτι δεν θα σε κρινει αν πεις την αληθεια. ΕΙΔΙΚΑ αν η αληθεια αυτη δεν τον αφορα, αλλα ειναι κατι δικο σου.
Ειμαι της άποψης πως όταν υπάρχει διαφωνία με ανθρώπους που εκτιμάμε, η καλύτερη επιλογή είναι να γίνει συζήτηση. Να ακούσει ο άλλος τις σκέψεις σου, να πει κι αυτός τις δικές του. Έτσι βλέπεις αν κάποιος αξίζει να είναι στη ζωή σου.Quote:
Originally Posted by Dora1982
Είπες δύο σημαντικές λέξεις. Εμπιστοσύνη κ κρίση.
Να εμπιστεύεσαι γιατί δεν θα κριθείς.
Τι γίνεται όμως με την αμφισβήτηση; Όταν έχεις αμφισβητηθεί τόσο πολύ. Είναι σαν λεκές στα γυαλιά σου. Πως είναι δυνατόν να μην αδικήσεις κ αυτούς που αξίζουν να μείνουν; Δεν βλέπεις σωστά.
Και στις πόσες φορές σταματάς; Στις πόσες συζητήσεις; Μια; Δύο; Τρίτη κ φαρμακερη;