Άγχος και κατάθλιψη: Συγγενείς καταστάσεις ή εντελώς διαφορετικές;

Το άγχος και η κατάθλιψη είναι από τις πιο διαδεδομένες ψυχικές καταστάσεις στον σύγχρονο κόσμο, όμως αρκετές φορές φαίνεται να συγχέονται – τόσο από τους ίδιους τους πάσχοντες όσο και από το ευρύτερο περιβάλλον τους.
Παρόλο που έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά, συχνά συνυπάρχουν, με το άγχος να συνοδεύει την κατάθλιψη ή την κατάθλιψη να αναπτύσσεται έπειτα από μακροχρόνιο άγχος.

Ποιες είναι, όμως, οι βασικές διαφορές ανάμεσα στις δύο καταστάσεις; Μπορεί κάποιος να πάσχει και από τις δύο ταυτόχρονα, και αν ναι, πώς αντιμετωπίζεται κάτι τέτοιο θεραπευτικά; Υπάρχουν ενδείξεις που βοηθούν να διαχωριστεί το άγχος από την κατάθλιψη στην καθημερινότητα;
Θα είχε ενδιαφέρον να ακούσουμε απόψεις και εμπειρίες – είτε από προσωπικές διαδρομές είτε από όσα έχει παρατηρήσει κανείς σε φίλους, συγγενείς ή μέσα από ενημέρωση.

Αν κάποιος επιθυμεί να μοιραστεί τις σκέψεις του ή να προτείνει τρόπους διαχείρισης, η συζήτηση είναι ανοιχτή. Σκοπός είναι να κατανοήσουμε καλύτερα αυτές τις δύο καταστάσεις που επηρεάζουν τόσους ανθρώπους και να δούμε πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν με μεγαλύτερη επίγνωση και φροντίδα.

Καταθλιψη και αγχος συγγενευουν και συνυπάρχουν σε καποιο βαθμο. Ειδικά οταν μιλάμε για χρόνια πάθηση, δηλαδη για διαταραχή, σχεδον πάντα πηγαίνουν πακέτο αυτα τα δυο.

Οταν υπαρχει Γενικευμενη Αγχώδης Διαταραχή, τοτε κατ' ελάχιστο ο ασθενης εχει εστω μια ηπια καταθλιψη, δηλαδή δυσθυμία, ενω αρκετες φορες γινεται διαγνωση πιο βαριάς καταθλιψης.
Η αντιμετωπιση εν μέρει ειναι φαρμακευτική. Τα αντικαταθλιπτικά ειναι ταυτοχρονα και αγχολυτικά σε καποιο βαθμο. Θυμαμαι τον ψυχιατρο να μου λεει οτι το σκευασμα που μου χορηγησε, ειναι 70-30 (70% αντικαταθλιπτική δράση και 30% αγχολυτική), με αποτελεσμα να μην χρειαζομαι τα ζαναξ και τα λοιπά αγχολυτικά. Αν ομως επασχα απο βαρια καταθλιψη, τοτε πιθανότατα θα χρειαζοταν και επιπρόσθετη αγχολυτική αγωγή καθως το βασικό αντικαταθλιπτικό φάρμακο δεν θα επαρκούσε, τουλαχιστον οχι στην δοσολογία που λάμβανα. Ισως με την μεγιστη δοση, η αγχολυτικη δράση να ήταν επαρκης αλλα αυτο εξαρταται απο την περιπτωση.

Δεν γνωριζω προσωπικά καποιον με συννοσηρότητα βαριας καταθλιψης και Γ.Α.Δ. αλλά μπορω να πω οτι με ΓΑΔ και δυσθυμια, οταν η φαρμακευτική αγωγη ειναι αποτελεσματική, τοτε γενικά ο ασθενης νιωθει αρκετα καλά εως πολύ καλά.

Το αγχος και η καταθλιψη εχουν διαφορετικά συμπτώματα και ετσι οι ψυχιατροι μπορουν να τα ξεχωρισουν και να κανουν τις απαραίτητες διαγνώσεις.
Το άγχος που ειναι μόνιμο και γενικευμενο σε επιπεδο διαταραχής, αναγνωρίζεται απο συμπτώματα που ειναι λιγο ως πολυ γνωστά. Γενική ανησυχία, αρνητικές σκέψεις, κρισεις πανικού, ταχυκαρδίες, αισθηση υψηλου επιπεδου αδρεναλινης και κορτιζολης (οπως οταν τρεχεις να προλαβεις και πιεζεσαι χρονικα να κανεις κάτι) και γενικά μια δυσφορία μονιμη.
Η καταθλιψη έχει άλλα χαρακτηριστικά. Αναλογα με την ένταση (ηπια / δυσθυμια εως βαρια), νιωθεις χάλια, δεν θελεις να σηκωθεις απο το κρεβάτι, δεν νιωθεις κινητρο να κάνεις κάτι ή ακομα και τις στοιχειωδεις απαραίτητες ενεργειες και δράσεις της ημέρας (δηλαδη δεν θελεις να πας στη δουλειά, ή να τακτοποιησεις εκκρεμότητες και υποχρεώσεις), ενω οταν φθασει καποιος σε επιπεδο βαριας καταθλιψης, πλεον δεν μπορει να εργαστει καν... Μένει στο κρεβάτι, δεν νιωθει δυναμη να σηκωθει και σηκωνεται μονο για απολυτως απαραιτητες αναγκες, η παραγωγικοτητα στην εργασια πλεον εχει πέσει πολυ χαμηλα ή και στο μηδεν και πολλές φορες νιωθει ενα κενό. Σαν να αδειαζει το μυαλο απο θετικές σκέψεις και να μενουν μονο αρνητικές.