Με διαλύει ψυχικά. Δεν καταλαβαίνω τι κάνω.
Printable View
Με διαλύει ψυχικά. Δεν καταλαβαίνω τι κάνω.
να ρωτήσω κάτι, ποιον ενδιαφέρουν οι λεπτομέρειες που γράφεις, στο αν υπήρχαν προκαταρκτικά αν πόνεσες ή οχι, ή την άλλη φορά που έγραφες οτι ένιωθες πώς πνιγόσουν αλλά συνέχιζε να σου σπρώχνει το κεφάλι ?
Όσο για τα υπόλοιπα επαναλαμβάνεις συνέχεια τα ίδια πράγματα, και σου έχουμε απαντήσει 100 φορές όλοι.
Αν τα γράφεις σαν ημερολόγιο και καταθέτεις τις σκέψεις σου το καταλαβαίνω, αλλα αν πραγματικά μας ρωτάς τι να κάνεις ενώ σου έχουμε ήδη απαντήσει δεν το καταλαβαίνω. Επίσης έχεις συνειδητοποιήσει πόσο επικίνδυνο είναι να συναντίεσαι με αγνώστους σε σπίτια ?
Wanderer, όπως σου έχω πει και εγώ και πολύς κόσμος, για να μπορέσεις να κάνεις μια υγιή σχέση και όχι απλά σαρκική με κάποιον που σε βλέπει "ως τρύπα", πρέπει πρώτα να κάνεις πράγματα που θα ενισχύσουν την αυτοπεποίθησή σου και δε θα σε κάνουν να αισθάνεσαι κενό και φόβο μη σε εγκαταλείψουν. Μη γίνεσαι υποχείριο των άλλων, μη σκέφτεσαι τι θέλουν εκείνοι ώστε να μη φύγουν. Σκέψου τι θες εσύ, βάλε όρια, βάλε στάνταρντς και σκέψου ότι αξίζεις κάτι καλύτερο.
Αν όντως αυτό θες, μια καθαρά σαρκική σχέση χωρίς συναίσθημα, δικαίωμά σου. Δεν πέφτει λόγος σε κανέναν. Αν όμως θες μια πιο νορμάλ σχέση με προοπτική, ώστε να μην πληγωθείς όταν τελειώσει η προσωρινότητα της σαρκικής επαφής, διεκδίκησέ την. Πρώτα όμως άρχισε από το μέσα σου.
Δεν καταλαβαίνετε τίποτα, αλλά κι από πάνω τρώω και κριτική επειδή εκφράζομαι στο μόνο μέρος που έχω, γιατί δεν έχω πού αλλού να μιλήσω.
Δεν ξαναγράφω εδώ. Αντίο. Ντροπή σας.
Καλησπέρα wanderer , υπάρχουν μέλη που ασκούν κριτική χωρίς να το καταλάβουν, δεν νομίζω ότι υπήρχε κακοπροαίρετη πρόθεση.Quote:
Originally Posted by wanderer010
Quote:
Originally Posted by wanderer010
αν το κατάλαβες προσπαθούμε να σε προστατεύσουμε, γιατί όχι μονο το κάνεις χωρίς να καταλαβαίνεις τον κίνδυνο, το γράφεις κιόλας δημόσια
Να ανοίγεσαι όπως θέλεις και να λες ό,τι θέλεις. Εξάλλου, η ψευδωνυμία όλων μας στο φόρουμ, μας επιτρέπει να εκφραζόμαστε ελεύθερα.Quote:
Originally Posted by wanderer010
Και εγώ και άλλα άτομα όντως δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε την οριακή και τη διπολική, έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό. Θα ήθελες να μας πεις κάποια πράγματα παραπάνω για το πώς αισθάνεσαι εσύ, τι θες εσύ;
1. Αν θες εξήγησέ μου γιατί φοβάσαι τόσο μη σε εγκαταλείψει κάποιος σχεδόν άγνωστος; Τι προσθέτει στη ζωή σου, πχ αυτοπεποίθηση, αίσθηση του ότι δε θα είσαι μόνη; Καταπιέζεσαι να κάνεις πράγματα που νομίζεις ότι θα ευχαριστήσουν αυτόν και εσένα σε βάζεις σε δεύτερη μοίρα.
2. Επίσης, ήθελα να σε ρωτήσω για τις προάλλες που έγραψες ότι κόπηκες. Το έκανες με κάποιο σκοπό, πχ αυτοτιμωρία, για να δεις αν θα νιώσεις συναισθήματα ή χωρίς να το καταλάβεις;
3. Επίσης, ο ψυχίατρός σου, σου έχει προτείνει κάποια φαρμακευτική αγωγή; Εσύ θα ήθελες να πάρεις φάρμακα που σου λέει ο γιατρός σου για να δεις αν θα βελτιωθεί η υγεία σου ή σε ανησυχεί κάτι;
Συγγνώμη που αισθάνεσαι ότι δε βρίσκεις κατανόηση. Αν σου είναι εύκολο, εξήγησέ μας περισσότερα πράγματα για να καταλάβουμε.
Υποφέρω.
Μου δίνουν αξία οι άλλοι. Νομίζω είναι σύμπτωμα της οριακής - χρειαζόμαστε έναν άνθρωπο στη ζωή μας από τον οποίο εξαρτουμαστε και παίρνουμε αξία. Εγώ δεν το έχω. Όταν το έχω είμαι άλλος άνθρωπος - χαρούμενη, με ενέργεια, θέληση να κάνω πράγματα, πάρα πολύ δοτική. Όταν ΔΕΝ το έχω, είμαι να π3θανω.
Τι μου έδωσε αυτός ο άνθρωπος; Αξία. Κάποιος δέχτηκε να με συναντήσει, κάποιος ΗΡΘΕ να με συναντήσει. Κάποιος με έβαλε στο σπίτι του. Κάποιος με αγκάλιασε.
Τι έχασα από αυτόν τον άνθρωπο; Ότι αξία είχα. Όλη την αξία που μου είχε απομείνει την έχασα. Τι πήρα; Στην πραγματικότητα τίποτα. Με χρησιμοποίησε, δεν μου έδωσε πίσω τίποτα και νιώθω σκατά γιατί με δουλεύει και κάνει το ίδιο και με άλλες και αυτό με ποναει πάρα πολύ, γιατί δηλώνει τον μεγαλύτερό μου φόβο που είναι και αλήθεια, ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ. ΕΙΜΑΙ. ΕΝΑ. ΤΙΠΟΤΑ.
Δεν με νοιάζει ο συγκεκριμένος άνθρωπος, πώς να το πω. Όχι.
Με νοιάζουν όσα δηλώνει η συμπεριφορά του για την δική μου ταυτότητα και αξία. Αυτό κάνουμε εμείς οι οριακοι - δεν έχουμε δική μας ταυτότητα και δημιουργούμε μια με βάση τον άλλον. Είμαι ένα σκουπίδι, είμαι ένα τίποτα, αυτό έμαθα. Αυτήν την ταυτότητα υιοθέτησα.
Όταν κατάλαβα ότι είναι και με άλλες, αν και να σου πω την αλήθεια με πείραξε ότι δεν μου το είπε, όχι ότι το κάνει. Ας μου το έλεγε. Ειλικρίνεια ήθελα.
Βέβαια αν μου το έλεγε ευθέως, ε θα έφευγα.
Ναι, λοιπόν, όταν κατάλαβα αυτό, διαλύθηκε όλο, γιατί συνειδητοποίησα ότι είμαι ένα τίποτα, ότι δεν με ξεχώρισε, δεν μου έδωσε καμία αξία, τίποτα, όλο ήταν ένα παραμύθι στο κεφάλι μου.
Γιατί πήγε με εμένα; Γιατί δεν λέω όχι. Κανένας. Άλλος. Λόγος. Δεν λέω όχι, και είμαι πάντα διαθέσιμη να πάω όποτε τον βολεύει εκείνον. Ούτε ένας άλλος λόγος. Πήγε με εμένα γιατί είμαι ανάξια. Πήγε με εμένα γιατί πήγα στο κρεβάτι χωρίς να ξέρω τίποτα για εκείνον, από την πρώτη μέρα. Ήμουν η πανευκολη, γρήγορη επιλογή που θα έρθει εκεί που θα της πω, που δεν κοστίζει τίποτα, και δεν χρειάζεται να περιμένω, θα κάτσει να την γ@ και σήμερα κιόλας και όποτε με βολεύει εμένα. Και μου φέρνει και γλυκά.
είναι αυτό που σου είχε γράψει κάποια στιγμή και η rainbow86, οτι η συμπεριφορά των άλλων δεν αντικατοπτρίζει την αξία μας. Καταλαβαίνω οτι ίσως η καλή συμπεριφορά του άλλου σε κάνει να αισθάνεσαι καλά και το αντίστροφο σε κάνει να αισθάνεσαι χειρότερα. Αλλά δεν χρειάζεσαι κάποιον για να σε κάνει να ασθανθείς καλύτερα, πρέπει να μείνεις για ένα διάστημα μόνη να τα βρεις με τον εαυτό σου, να δείς τι θέλεις ποια είσαι.. το να βγαίνεις έτσι με κάποιον άγνωστο δεν θα σε βοηθήσει κάπου, ούτε θα σου δώσει αυτό που χρειάζεσαι, αγάπη. Μόνη σου πρέπει πρώτα να αγαπήσεις τον εαυτό σου και να αποδεχτείς και τον εαυτό σου για να μπορέσουν να το κάνουν και οι άλλοι αυτό.
όσο για τον τύπο, δεν τον ήξερες, δεν σε ήξερε. Αυτό που σε πείραξε τόσο είναι η απόρριψη, συγχέεις την απόρριψη με την αξία σου. Σε απορρίπτει ο άλλος και διαλύεται όλο σου το είναι. Σκέψου το διαφορετικά, οτι και εσύ πέρασες καλά και δεν σε ενδιαφέρει.
Μα δεν πέρασα καλά;
Κάθε φορά που γύρισα, ΜΙΑ φορά δεν γύρισα χαρούμενη. Όταν περνάς καλά καπου, γυρνάς χαρούμενος. Εγώ στην αρχή που πάω είμαι έτοιμη να δακρύσω και κοιτάζω τους τοίχους για να μην κλαψω.
Διαφωνώ για την αγάπη. Αν δεν έχεις αγαπηθεί ποτέ σου, δεν ξέρεις πώς να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Δεν έχω ιδέα τι είναι η αγάπη. Είναι σαν να λες σε ένα βρέφος να πάει να μαγειρέψει. Πρώτα το μαθαίνεις απέξω, μετά το κάνεις ο ίδιος, αδύνατο το ανάποδο.
Μακάρι να μπορούσε να το σκεφτεί έτσι αλλά νομίζω είναι πολύ δύσκολο αν όχι αδύνατο.Quote:
Originally Posted by Marylou25
Η αλήθεια είναι πως τις συνεχείς απορρίψεις ,δεν είναι και πολύ εύκολο να τις διαχειριστείς.Πόσω μάλλον στη συγκεκριμένη περίπτωση που το ζητούμενο δεν είναι το σεξ αλλά η ανθρώπινη επαφή.