Συμπτώσεις και υποσχέσεις. Καταστραφηκε η ζωη μου
Έχω ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Είχα συνέχεια ενοχλητικές ψυχαναγκαστικές σκέψεις ότι έπρεπε να ελέγξω ξανά και ξανά τον θερμοσίφωνα, τα φώτα, τα κλιματιστικά, τον φούρνο, τις μπαλκονόπορτες, την πόρτα ότι είναι εντάξει, πριν φύγω. Συνεχώς είχα το άγχος ότι κάτι ξέχασα παρόλο που το επιβεβαίωσα. Ένιωθα κούραση και άγχος. Τότε αποφάσισα να κάνω υποσχέσεις σε μια ανώτερη δύναμη σχετικά με το ότι δεν θα ελέγχω ψυχαναγκαστικά αυτά που ανέφερα. Ζητούνταν μια αδιευκρίνιστη τιμωρία αν ενέδιδα στον ψυχαναγκασμό ώστε να χρησιμοποιήσω τον φόβο της τιμωρίας για να εξαναγκάσω τον εαυτό μου να μην το κάνει.
Μια μέρα λόγω βιαστικής υπόσχεσης, άρχισα να ανησυχώ ότι μπορεί να μπλέξω και να κινδυνέψω με κάποια τιμωρία μόνο και μόνο επειδή έκανα μια βιαστική υπόσχεση στην οποία ζητήθηκε αδιευκρίνιστη τιμωρία.
Τότε αποφάσισα να δημιουργήσω ένα safe net. Είπα στην ανώτερη δύναμη ότι δεν εννοώ τις υποσχέσεις που κάνω και ότι τις κάνω για να εξαναγκάσω τον εαυτό μου να μην λειτουργεί ψυχαναγκαστικά. Ότι δηλαδή με τον φόβο της τιμωρίας προσπαθούσα να εξαναγκάσω τον εαυτό μου να μην λειτουργεί ψυχαναγκαστικά και κάπως έτσι να "κοροϊδεύω" την ΙΨΔ μου και να την τρομάζω με ψεύτικες υποσχέσεις και τιμωρίες.
Είπα ότι από εδώ και πέρα θα εννοώ μια υπόσχεση ΜΟΝΟ αν την επικυρώσω κάνοντας μια χειρονομία 3 φορές και αφού πρώτα κατανοώ τι υπόσχομαι και αν το θέλω.
Μια νύχτα, είχα ψυχαναγκαστικές σκέψεις που μου έλεγαν να πετάξω κάποια ρούχα γιατί μπορεί να είναι καταραμένα. Δεν ήθελα να τα πετάξω και ο ψυχαναγκασμός επέμενε. Κοιμήθηκα και το πρωί στον ύπνο μου θυμάμαι αυτές τις σκέψεις να μου λένε να πετάξω τα ρούχα. Και τότε ξαφνικά, φώναξα να καταραστώ αν τα πετάξω. Και αμέσως ξύπνησα από την ίδια μου τη φωνή.
Μια άλλη μέρα, ήμουν καθοδόν για να καθαρίσω κάτι με χαρτοπετσέτες που είχαν τσαλακωθεί. Οι ψυχαναγκαστικές σκέψεις μου έλεγαν να γυρίσω σπίτι για να πάρω καινούργιες καθαρές χαρτοπετσέτες γιατί αυτές που είχα, είχαν τσαλακωθεί και φθαρεί. Εγώ ήθελα να καθαρίσω αυτό που ήθελα να καθαρίσω με αυτές που ήδη είχα και δεν ήθελα να γυρίσω σπίτι για να πάρω άλλες. Βαριόμουν και δεν ήθελα να υπακούσω στις ψυχαναγκαστικές σκέψεις. Είχα πάρει την απόφαση να μην γυρίσω και για να μην με πρήζουν οι ψυχαναγκαστικές σκέψεις, βιαστικά ΙΣΩΣ είπα κάτι περί κατάρας αν γύριζα σπίτι για χαρτοπετσέτες, κάτι τέτοιο.
Με ένοιαζε να εξαναγκάσω τον εαυτό μου να μην γυρίσει πίσω και να συνεχίσω μπροστά για να καθαρίσω αυτό που ήθελα να καθαρίσω με αυτές που ήδη είχα.
Το θέμα είναι ότι πίστευα ότι ο κανόνας που είχα βάλει για το πότε θα εννοώ μια υπόσχεση με κάλυπτε καθώς τα αιτήματα τιμωριών τα είχα στο μυαλό μου σαν υποσχέσεις.
Τώρα ανησυχώ για κάποια υποθετικά σενάρια:
1. Όταν είπα "δεν εννοώ τις υποσχέσεις που κάνω", εννοούσα ότι δεν θέλω να δεσμεύομαι με υποσχέσεις και κινδύνους τιμωριών. Ειδικά όταν έκανα υποσχέσεις που ζητούνταν αδιευκρίνιστη τιμωρία, όπως π.χ. με τον φούρνο, πόρτα κλπ. Ήθελα απλά να τρομάζω την ΙΨΔ μου για να με αφήσει ήσυχο με τον φόβο της τιμωρίας. Ανησυχώ ότι στο περιστατικό με τα ρούχα και στο περιστατικό με τις χαρτοπετσέτες, ΙΣΩΣ πριν το αίτημα κατάρας να μην υπήρξε υπόσχεση ώστε η κατάρα να "κολλήσει" ως συνέπεια σε περίπτωση σπασίματος της υπόσχεσης. Έτσι, αν παρέλειψα την υπόσχεση –είτε λόγω βιασύνης, είτε επειδή θεώρησα ότι υπονοείται– ανησυχώ μήπως η δήλωση περί κατάρας ήταν απλώς ένα αίτημα κατάρας που δεν καλύπτεται από τον κανόνα που είχα θέσει ότι μια υπόσχεση για να είναι αληθινή πρέπει να επικυρωθεί με τη χειρονομία επικύρωσης 3 φορές.
2. Σχετικά με το περιστατικό με τις χαρτοπετσέτες. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να μην γυρίσω σπίτι για άλλες χαρτοπετσέτες γιατί βαριόμουν και επειδή ήθελα να χρησιμοποιήσω αυτές που ήδη είχα. Πάνω στην πίεση, μπορεί τα λόγια που είπα ή σκέφτηκα να ήταν γενικά και αόριστα λόγω βιασύνης. Και αν έκανα το αίτημα κατάρας να μετράει γενικώς σε ό,τι σχετίζεται με επιστροφή στο σπίτι και χαρτοπετσέτες, ανεξαρτήτως συνθήκης; Π.χ. μια μέρα στο νέο σπίτι που είχα μετακομίσει, εάν γύρισα σπίτι για να το καθαρίσω και να πετάξω σκουπίδια – στα σκουπίδια που τοποθέτησα στις σακούλες, αν ήταν και χαρτοπετσέτες; Αυτό προκαλεί την κατάρα;
3. Αν μια νύχτα υπνοβάτησα; Αν έκανα κάτι που προκαλεί την κατάρα;
Ο λόγος που ανησυχώ για την κατάρα είναι επειδή η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή έχει δημιουργήσει έναν πολύ συγκεκριμένο και κακό τρόπο τιμωρίας/κατάρας. Και αν η ανώτερη δύναμη θεώρησε ότι είναι καλή ιδέα τιμωρίας μιας και είναι κάτι που με θλίβει;
Περα από αυτό, συνέβησαν κάποιες συμπτώσεις που με ανησύχησαν ότι ίσως ήταν κάποιο σημάδι από την ανώτερη δύναμη για να επιβεβαιώσει τους φόβους μου:
Α) Μια μέρα ζήτησα ως αρνητικό σημάδι να ακούσω μια πόρτα να ανοίγει/κλείνει στην πολυκατοικία που έμενα. Μόλις το ζήτησα, σε λιγότερο ίσως και από 2 δευτερόλεπτα, ακούω ξαφνικά κάποιον στην πολυκατοικία να ξεκλειδώνει την πόρτα του διαμερίσματος και να μπαίνει/βγαίνει.
Β) Μια μέρα έβλεπα ένα βίντεο και μίλαγε κάποιος για ένα σύμβολο. Ξέρω ότι η λέξη symbol στα αγγλικά είναι και sign που στα ελληνικά σημαίνει "σημάδι". Αμέσως μου ήρθε η σκέψη ότι επειδή σκεφτόμουν το θέμα με τις συμπτώσεις μπορεί ξαφνικά να ακούσω τη λέξη sign και να φρικάρω. Ήθελα να κλείσω το βίντεο. Αμέσως σκέφτηκα ότι αν το κλείσω μπορεί η τελευταία λέξη που θα ακούσω να είναι sign και να φρικάρω ακόμη πιο πολύ. Οπότε λέω να περιμένω μερικά δευτερόλεπτα. Και μόλις ένιωσα κάπως ότι άλλαξε θέμα και ότι ήταν safe, αμέσως το έκλεισα. Η τελευταία λέξη που άκουσα μόλις το έκλεισα ήταν η λέξη sign. Το άνοιξα μετά το βίντεο και το ξανάβαλα στο σημείο για να το επιβεβαιώσω και όντως ήταν η λέξη sign.
Γ) Σκεφτόμουν αρκετά συχνά το θέμα με την κατάρα και μια μέρα εκεί που το σκεφτόμουν ακούω στην τηλεόραση μια γυναίκα στα πλαίσια ενός ντοκιμαντέρ με θέμα μάλλον τη μυθολογία, να λέει νομίζω για μια γυναίκα που ζήτησε από τον Θεό να την μεταμορφώσει σε πέτρα και ότι πραγματοποίησε το αίτημά της. Αυτό μου θύμισε το όλο ψυχαναγκαστικό θέμα που έχω με τις υποσχέσεις και τις τιμωρίες και αποφασίζω να γράψω για αυτή τη σύμπτωση στο ίντερνετ. Εκεί που το έγραφα και ήμουν έτοιμος να γράψω "αν ήταν σημάδι ή σύμπτωση", ακούω ξαφνικά τη γιαγιά μου να λέει στον πατέρα μου "... είναι σημάδια. Δεν φεύγουν". Αναφερόταν σε μια σχάρα στην κουζίνα που είχε μάλλον κάτι χαρακιές, αλλά ήρθε σαν απάντηση σε αυτό που ρώταγα.
Μετά από αυτά, υπήρξε νομίζω πάνω από 1 φορά που ζήτησα ένα εφικτό και άλλα αρκετά απίθανα περιστατικά ως σημάδι για το αν έγινε ποτέ αυτή η κατάρα και για το αν αυτές οι συμπτώσεις ήταν σημάδια. Δεν έγινε ποτέ αυτό που ζήτησα και κάπως έτσι ηρέμησα.
