Να γινει το διαδικτυο πρωτοβαθμια μοναδα ψυχολογικης υποστηριξης
Αν η πολυετής λειτουργία αυτού του φορουμ , με τις όποιες ατέλειες σχεδιασμού του , άφησε θετικές εντυπώσεις στην μεγίστη πλειοψηφία των χρηστών του ,το πρωτο αγόγγυστο συμπέρασμα που αβίαστα βγαίνει, ειναι ότι η προοπτική του ανοίγματος της παροχής ψυχολογικής υποστήριξης μέσω διαδικτύου , πρέπει να γίνει σημείο ανάλυσης των προσπαθειών, όλων ανεξαιρέτως των χρηστών αυτού εδώ του φορουμ...
Χωρίς να διαχωριστούν οι ιδιότητες των μελών, ποιοι δηλαδή έρχονται εδώ για να μάθουν κάτι σχετικά με την αρρωστεια τους η κάποιου συγγενούς η φίλου , η αυτοί που ειναι πιο σχετικοί με την αντιμετώπισή τους , η πρώτη ευεργετική λειτουργία , εκπηγάζει απο το σύνολο της κοινότητας που κινείται μαζικά εκεί που παρίσταται αναγκη για την υποστήριξη αυτών που θα το ζητήσουν...
Όμως πόσοι πραγματικά ψυχικά άρρωστοι σήμερα, έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο? Φαντάζομαι ότι κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα. Κι όμως . Όλοι ξέρουμε , ότι ο σκοπός της ψυχιατρικής θεραπείας, ειναι να οδηγηθεί ο ασθενής, το συντομότερο δυνατόν ξανά στο οικογενειακό του περιβάλλον και να παιρνει την θεραπεία του στο σπίτι!
Πόσο εφιχτο θα ήταν, σε καθε νοσηλευτικό ίδρυμα ψυχικά ασθενών, αντί να βουλιάζουν στην αποχαύνωση απο τα χάπια οι άρρωστοι, για να δώσουν την δυνατότητα στο ολιγάριθμο προσωπικό να τους αντιμετωπίσει, να δημιουργούνταν ειδικά τμήματα, επανδρωμένα με ψυχολόγους /προγραμματιστές ,
οι οποίοι θα είχαν στόχο την προσέλκυση του ενδιαφέροντος των ψυχικά άρρωστων, προκείμενου να τους μάθουν τα βασικά, για να μπορουν να έχουν καθημερινή αν χρειαστεί επικοινωνία με το νοσοκομείο , επισπεύδοντας καταυτο τον τρόπο την αυτονομία τους και δίνοντας ίσως, μια άλλη ατμοσφαίρα στο περιβάλλον παροχής υπηρεσιων σε αυτούς που βρισκονται ακόμα στην φάση της κρίσης ?
Αν καθε ασθενής, μπορουσε να κάνει τα τεστ προσωπικοτητας μονος του στο λογαριασμό του ,
αν η επικοινωνία με τον γιατρο του για ρύθμιση
της δοσολογίας και των φάρμακων του , μπορουσε να γίνει πάλι μέσω του λογαριασμού του , αν η προσθήκη μιας κάμερας
βοηθούσε ακόμα και την οπτική επαφη με τον άρρωστο και τον θεραπευτή του , μήπως η όλη σήμερα αντιμετώπιση του ψυχικά ασθενούς, έπαιρνε μια άλλη χροιά, πολύ πιο θεραπευτική, πλησιάζοντας το Ιταλικό μοντέλο,
όπου έχουν ήδη καταργηθεί τα Ψυχιατρεία?
