Σκεφτόμουν εδώ και κάποιες μέρες να ανοίξω αυτό το thread και να μοιραστούμε σκέψεις, απωθημένα ή καταστάσεις που μας βαραίνουν...
Printable View
Σκεφτόμουν εδώ και κάποιες μέρες να ανοίξω αυτό το thread και να μοιραστούμε σκέψεις, απωθημένα ή καταστάσεις που μας βαραίνουν...
Καλή η σκέψη σου, όμως ίσως χρειαστεί να γράψουμε βιβλίο εδώ, για να μην πω...εγκυκλοπαίδεια.
Aυτο που με βαραινει ειναι πως ισως ερχεται πολεμος...
ο φασισμός όντως κι εμένα με βαραίνει..
κοινωνικά όλα πάνε κατα δγιαόλου. ακρίβεια, νοθεία, κακοποίηση, παραβατηκότητα..
προσωπικά με βαραίνει η νιότη που είναι μια φορά και ο εγωισμός.
Ναι και εγώ τα σκέφτομαι και αυτά, πάντως για τη νιότη ίσως αυτό user να μας έχει ταρακουνήσει να μην σπαταλάμε το χρόνο μας σε ανούσια πράγματα και να ζούμε τη κάθε στιγμή όσο καλύτερα μπορούμε. Εγώ το σκέφτομαι γενικά αυτό οχι μόνο για την ηλικία.
Μόνο ένα "καλό" έχει ο πόλεμος αγαπητέ Axl100. Ε κ μ η δ ε ν ί ζ ε ι όλες τις ψυχώσεις, δηλαδή κατάθλιψη και ΣΙΑ, (όχι CIA).Quote:
Originally Posted by axl100
Aν κοιτάζεις στο παρελθόν, όσοι ήταν με το τουφέκι στο χέρι, κανένας τους δε είχε κατάθλιψη και τα ρέστα, γιατί όταν κοιτάς μη φας καμιά σφαίρα και πως να σώσεις το τομάρι σου, ή πως θα επιτεθείς για να καταλάβεις ένα ύψωμα ή να εξουδετερώσεις ένα πολυβολείο, δεν σου μένει χρόνος για τέτοιες...."πολυτέλειες".
Για οποιον δεν εχει τι να χασει ισως.Quote:
Originally Posted by shadow
Axl100 καλό είναι να μη γίνει τίποτα ..... Αλλά δεν μπορούμε να ζούμε και με αυτό το φόβο....Quote:
Originally Posted by axl100
ωραίο αυτό που έγραψες αλλά δεν το πολυκατάλαβα, έχει να κάνει με κάποια ψυχική ασθένεια? :-)Quote:
Originally Posted by shadow
Θα διαφωνησω αλλα και θα συμφωνησω. Η καταθλιψη δεν ειναι ψυχωση. Ειναι δυο εντελως διαφορετικα πραγματα. Επισης, αν και προφανως, κανεις μας δεν εχει εμπειρια πραγματικης μαχης, απο τα λιγα που εχω διαβασει/παρακολουθησει, η εμπλοκη σε μαχη μπορει να δημιουργησει ψυχωσεις και αλλα ψυχολογικα σε κατα τ’ αλλα, υγιεις ανθρωπους, βλεπε «shell shock» για παραδειγμα, και αλλα, τραυλισμα, υπερβολικο φοβο, κινητικα προβληματα.Quote:
Originally Posted by shadow
Υποθετω, και συμφωνω, σε αυτο που λες πως ολα εκμηδενιζονται οταν βιωνει καποιος την εμπειρια του πολεμου. Λογικα μπαινεις σε φαση ενστικτωδους επιβιωσης και ολα τα αλλα φαινονται ασημαντα μπροστα στη διατηρηση της ζωης.
Ελπιζω να μη χρειαστει ποτε να τα ζησουμε ολα αυτα!
Eυχαριστώ για την ερώτηση, αγαπητή Μarylou25 γιατί μου έδωσες λαβή να εκθέσω κάποιες σκέψεις.Quote:
Originally Posted by Marylou25
Δεν τίθεται θέμα ψυχικής ασθένειας εδώ, κάθε άλλο μάλιστα...
Είναι μιά κατάσταση που ελπίζω να μην βιώσει κανένας από μας.
Η τελευταία σύρραξη που έγινε ήταν τον Φεβρουάριο του 2022, όταν οι Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία' σε τέτοιες καταστάσεις ο κόσμος υποφέρει διότι υπάρχει έλλειψη τροφίμων, καυσίμων, φαρμάκων, ηλεκτρικού ρεύματος, νερού και όλων των άλλων που αυτό συνεπάγεται.
Το σενάριο είναι υποθετικό φυσικά, αλλά δεν αποκλείεται να γίνει και πραγματικό...όπως υποψιάζεται ο φίλος Αxl100 (εκτός και αν το είπε σαν αστείο).
Σε εμπόλεμες καταστάσεις λοιπόν, δεν σου περισσεύει χρόνος για ψυχογενή προβλήματα.
Υ.Γ Εντάξει το διέγραψα το προσωπικό, γιατί δεν είναι του παρόντος, ούτε θέλω να το σχολιάσω τώρα.
ποιος σου το δημιούργησε αν επιτρέπεται ? :-) νόμιζα μεταφορικά οτι το γράψατε αυτό για το πόλεμο
συμφωνώ εν μέρη σε αυτό που λες, οτι όταν υπάρχει το αίσθημα επιβίωσης δεν υπάρχει χρόνος να σκεφτείς. Ας σκεφτούμε για παράδειγμα οτι δεν έχουμε κανέναν από οικογένεια κτλ, είμαστε παντελώς μόνοι, ξαφνικά χωρίς δουλειά, εκεί το πρώτο που θα σκεφτούμε είναι πως θα επιβιώσουμε. Και αυτό ίσως βοηθήσει θετικά στο θέμα της κατάθλιψης, ψύχωσης κτλ., φυσικά πάντα ακολουθώντας φαρμακευτική αγωγή και ψυχοθεραπεία. Γενικά νομίζω οτι μερικές φορές αυτή η ρουτίνα επιδρά θετικά σε άτομα με ψυχικές ασθένειες και σίγουρα βοηθά και η κοινωνικοποίηση. Αλλά για το θέμα του πολέμου που έθεσες, σε άτομα με σοβαρές ψυχικές ασθένειες πιστεύω μόνο αρνητικά θα μπορούσε να επηρεάσει.
ο πολεμος θα επιδρουσε αρνητικα οχι μονο σε ατομα με σοβαρες ψυχικες παθησεις, αλλα ακομα και σε υγιεστατα ατομα...
μπορει για ενα περιορισμενο διαστημα να μπαινουν ολα σε παρενθεση και να υπαρχει μονο το αιτημα της επιβιωσης, αλλα αν τελικα επιβιωσεις (πραγμα πολυ αμφιβολο) σου σκανε ολα επι 100...και οι ασθενεις τρελαινονται και οι πρωην υγιεις ασθενουν. μια ματια στο κλαμπ των βετερανων του πολεμου του βιετναμ στην αμερικη, ριχνει αρκετο φως στην υποθεση... σωματικα και ψυχικα κουρελια που δεν μπορεσαν ποτε να ξαναζησουν "φυσιολογικα" , σαν υγιεις...
Πρώτα μου κάνουν το κακό, έπειτα μου μένει η ζημιά και στη συνέχεια όλοι όσοι με βλάψαν μου συμπεριφέρονται σαν καλοί φίλοι. Αυτοί στην τρελή χαρά και εγώ να παλεύω μέσα μου και κει όπου μου γινε η ζημιά για να επανορθώσω τη ζημια. Αναρωτιέμαι πόσο πιο απελπισμένος θα ήμουν αν δεν ήμουν επιπόλαια αισιόδοξος, υπομονετικός μετά που καταπίνει εύκολα και άτομο που ζει αρκετά στη φαντασία του. Κάθε φορά που προσγειώνομαι τα συναισθήματα είναι αρνητικά από λίγο έως απελπισία. Αν υπήρχαν άνθρωποι δίπλα μου, θα ήμουν πολύ καλύτερα, όμως δεν με αποδέχτηκαν. Τώρα, παλεύω με όλα αυτα.
Έχω προσέξει ότι εν καιρώ ειρήνης, με πολέμους σε άλλα μέρη ή σενάρια πολέμων, ενασχολούνται αυτοί που θέλουν να ξεφύγουν απ αυτά που τους βαραίνουν. Όσοι ζουν στην τρελή χαρά, έχουν μια επιτυχημένη και γενικά χαρούμενη ζωή και λίγο χρόνο να τους περισσεύει, δεν ασχολούνται καθόλου με τέτοιο θεματολόγιο. Εξαιρώ μόνο τους πολιτικούς αναλυτές κι αυτούς που έχουν μεν αυτά τα χαρακτηριστικά ευτυχίας κι η ενασχόληση με πολέμους τους ήταν πάντοτε σαν χόμπι. Είναι σαν κάποιος που λόγω προβλημάτων κι αδιεξόδων καταφεύγει πιο έντονα στη θρησκεία.Quote:
Originally Posted by shadow