Συναισθηματική υπερφαγία

Καλησπέρα. Το 2019 στα 22 μου ημουν 63 κιλά με ύψος 1.63. Τότε αποφάσισα να χάσω κιλά και να κάνω γράμμωση για να έχω ένα υγιές σώμα έτσι έβαλα στην ζωή μου το γυμναστήριο και έφτασα 52 κιλά. Στον κοβιντ γύρισα το πόδι μου κάνοντας γυμναστική στο σπίτι με αποτέλεσμα το καλοκαίρι του 2020 να πάω 59 κιλά. Τότε αρρώστησε η μητέρα μου με καρκίνο και από την στενοχώρια μου άφησα τον εαυτό μου και ξεκίνησα να βάζω κιλά. Το 2024 έμεινα έγκυος και ξεκίνησα με 67 κιλά και γέννησα με 87. Μετά από τρεις μήνες πέθανε η μητέρα μου. Νιώθω τέτοιο πόνο που το έχω ρίξει στο φαγητό καθώς είμαι όλη μέρα κλεισμένη σπίτι … έχω φθάσει 90 κιλά. Δεν ξέρω αν φταίει και ο αποκλειστικός θηλασμός ή η βαριά στενοχώρια πάντως δεν το έλεγχο θέλω να τρώω τόσο μέχρι να σκάω. Μια τυπική ημέρα μπορεί να έχω φάει τέσσερις στριφτές μπουγάτσες με άχνη κανέλα, 2 πίτες χοιρινό, πολλή κόκα κόλα μια τορτίγια και γλυκό… παραγγέλνω συνεχώς απέξω γιατί δεν έχω όρεξη να μαγειρεύω… ο δε αδελφός μου διαρκώς μου τονίζει ότι κάνω κακό στην υγεία μου και πως έχω γίνει έτσι αλλά δεν με νοιάζει νιώθω σαν να βρίσκω παρηγοριά στο φαγητό … δεν ξέρω τι να κάνω… δεν μπορώ να ξεκινήσω γυμναστήριο με το μωρό επίσης δεν μπορώ να πηγαίνω σούπερ μάρκετ γιατί δεν έχω βοήθεια … τι να κάνω;;; Έχω καταστραφεί …

Quote:

---

Originally Posted by Philuoi

Καλησπέρα. Το 2019 στα 22 μου ημουν 63 κιλά με ύψος 1.63. Τότε αποφάσισα να χάσω κιλά και να κάνω γράμμωση για να έχω ένα υγιές σώμα έτσι έβαλα στην ζωή μου το γυμναστήριο και έφτασα 52 κιλά. Στον κοβιντ γύρισα το πόδι μου κάνοντας γυμναστική στο σπίτι με αποτέλεσμα το καλοκαίρι του 2020 να πάω 59 κιλά. Τότε αρρώστησε η μητέρα μου με καρκίνο και από την στενοχώρια μου άφησα τον εαυτό μου και ξεκίνησα να βάζω κιλά. Το 2024 έμεινα έγκυος και ξεκίνησα με 67 κιλά και γέννησα με 87. Μετά από τρεις μήνες πέθανε η μητέρα μου. Νιώθω τέτοιο πόνο που το έχω ρίξει στο φαγητό καθώς είμαι όλη μέρα κλεισμένη σπίτι … έχω φθάσει 90 κιλά. Δεν ξέρω αν φταίει και ο αποκλειστικός θηλασμός ή η βαριά στενοχώρια πάντως δεν το έλεγχο θέλω να τρώω τόσο μέχρι να σκάω. Μια τυπική ημέρα μπορεί να έχω φάει τέσσερις στριφτές μπουγάτσες με άχνη κανέλα, 2 πίτες χοιρινό, πολλή κόκα κόλα μια τορτίγια και γλυκό… παραγγέλνω συνεχώς απέξω γιατί δεν έχω όρεξη να μαγειρεύω… ο δε αδελφός μου διαρκώς μου τονίζει ότι κάνω κακό στην υγεία μου και πως έχω γίνει έτσι αλλά δεν με νοιάζει νιώθω σαν να βρίσκω παρηγοριά στο φαγητό … δεν ξέρω τι να κάνω… δεν μπορώ να ξεκινήσω γυμναστήριο με το μωρό επίσης δεν μπορώ να πηγαίνω σούπερ μάρκετ γιατί δεν έχω βοήθεια … τι να κάνω;;; Έχω καταστραφεί …

---

Ψυχραιμία, δεν έχεις καταστραφεί. Απλά μην το συνεχίσεις άλλο αυτό με το φαγητο, βάλε ένα τέλος τώρα γιατί δε θέλει πολυ να χαθει τελειως η μπάλα μετα και να μην μπορείς να το συμμαζέψεις. Εχε λιγο το νου σου, οσο μπορεις, δε λεω να πιεστεις υπερβολικα. Πίστεψέ με, μιλάω εκ πείρας, με πολύ περισσότερα παραπανίσια κιλά από τα δικα σου, μην το αφησεις να ξεφυγει πιο πολυ. Και να θες να φας κάτι απέξω, δεν είναι ανάγκη να φας μέχρι δυσφοριας. Επίσης υπάρχουν και πιο υγιεινές επιλογές να παραγγείλεις εφόσον το θες. Υπαρχουν μαγαζια που εχουν μονο τετοιες υγιεινες επιλογες να παραγγειλεις, προοριζομενες για κοσμο που κανει γυμναστικη κλπ Η τελοσπαντων πριν παραγγειλεις κατι λαχταριστο φαε πρωτα μια σαλατα η φρουτα ωστε να χρειαστεις μετα λιγοτερη ποσοτητα απο αυτο. Αφου δεν πολυείσαι σε φαση να μαγειρέψεις δοκίμασε με κατι ευκολο. Το να βαλεις ας πουμε στο φούρνο ενα φιλετο κοτοπουλο η ενα ψαρι, αυτα δεν εχουν κοπο. Η να βρασεις ενα ρυζι. Παρε ενα καθιστο ποδηλατο γυμναστικης, βαλτο μπροστα απο μια οθονη και κανε απο λιγο καθε μερα βλεποντας απο ενα επεισοδιο μιας αγαπημενης σου σειρας. Το να βγαινεις εστω λιγο ειναι επισης πολυ σημαντικο, αλλαζεις παραστασεις, βγαινεις απο τους τεσσερις τοιχους, θα σε βοηθησει. Ακομη και σπιτι οταν εισαι καλυτερα κατσε στη βεραντα σου παρα κλεισμενη μεσα. Παρε και τον αντρα σου και το παιδι μαζι με το καροτσι και βγειτε για περπατημα, καλοκαιρι εχουμε. Βρες κατι αλλο το οποιο σου αρεσει και στο οποιο μπορεις να βρισκεις «καταφυγιο» αντι για το φαγητο. Κοψε επιτόπου την κοκακολα. Ειναι οτι πιο υπουλο. Ακομη κι αν πινεις αυτη χωρις τις θερμιδες σε κανει να θες να φας απο τα υπολοιπα τζανκ φουντ οταν την πινεις. Επισης σου χαλαρωνει το στομαχι ωστε να μπορεις να τρως μεγαλυτερη ποσοτητα απο αυτά, ζητας μετα πιο μεγαλες ποσοτητες. Δεν ειναι τυχαιο οτι πανε πακέτο αυτα τα δυο. Αν υπαρχει εστω μια καποια σχετικη δυνατοτητα συζητα με τον αντρα σου να βαζετε καποιες ωρες μια γυναικα να κραταει το μωρο ωστε να μπορεις και συ να ξεφευγεις λιγο. Ακομη και για αυτη την παρτ ταϊμ δουλεια που λες, καλυτερα να βγαινεις καποιες ωρες να δουλευεις και ας πηγαινουν μετα καποια χρηματα σας στη γυναικα αφου ετσι κι αλλιως το εισοδημα του σπιτιου θα αυξηθει. Τωρα σου φαινονται ολα βουνο, δε θα ειναι η ζωη σου ετσι στο εξης, μη φοβασαι. Τωρα στην αρχη ειναι το δυσκολο, μετα θα πηγαινει το παιδακι σου στο σταθμο κλπ καποιες ωρες θα ξενοιαζεις. Επισης εκτος απο τις απωλειες που ειχες και το πενθος σου μπορει να εισαι επηρεασμενη και απο την ιδια τη νεα ζωη σου ως μανα με τις νεες υποχρεωσεις κλπ Ακομα και ορμονικα μπορει να εισαι επηρεασμενη μετα τη γεννα, υπαρχει η λεγομενη επιλοχειος καταθλιψη, μπορει να κρατησει καποιον καιρο. Πατε και καμια βολτα για κανα μπανακι, παρτε και το μικρο μαζι σας. Παρε ενα ραδιοφωνακι και βαζε να παιζει στο σπιτι να ακους, ειναι καλη παρεουλα. Παρε τηλεφωνο καμια φιλη σου και πες της να ερθει σπιτι να κατσετε να τα πειτε, κυνηγησε το, μην περιμενεις αν θα σε παρουν. Μην πανικοβαλεσαι, ολα θα στρωσουν, ειναι απλα μια δυσκολη φαση που σου πεσαν ταυτοχρονα ολα μαζι, παρακατω θα βρεις παλι ισορροπιες..

Quote:

---

Originally Posted by Philuoi

Καλησπέρα. Το 2019 στα 22 μου ημουν 63 κιλά με ύψος 1.63. Τότε αποφάσισα να χάσω κιλά και να κάνω γράμμωση για να έχω ένα υγιές σώμα έτσι έβαλα στην ζωή μου το γυμναστήριο και έφτασα 52 κιλά. Στον κοβιντ γύρισα το πόδι μου κάνοντας γυμναστική στο σπίτι με αποτέλεσμα το καλοκαίρι του 2020 να πάω 59 κιλά. Τότε αρρώστησε η μητέρα μου με καρκίνο και από την στενοχώρια μου άφησα τον εαυτό μου και ξεκίνησα να βάζω κιλά. Το 2024 έμεινα έγκυος και ξεκίνησα με 67 κιλά και γέννησα με 87. Μετά από τρεις μήνες πέθανε η μητέρα μου. Νιώθω τέτοιο πόνο που το έχω ρίξει στο φαγητό καθώς είμαι όλη μέρα κλεισμένη σπίτι … έχω φθάσει 90 κιλά. Δεν ξέρω αν φταίει και ο αποκλειστικός θηλασμός ή η βαριά στενοχώρια πάντως δεν το έλεγχο θέλω να τρώω τόσο μέχρι να σκάω. Μια τυπική ημέρα μπορεί να έχω φάει τέσσερις στριφτές μπουγάτσες με άχνη κανέλα, 2 πίτες χοιρινό, πολλή κόκα κόλα μια τορτίγια και γλυκό… παραγγέλνω συνεχώς απέξω γιατί δεν έχω όρεξη να μαγειρεύω… ο δε αδελφός μου διαρκώς μου τονίζει ότι κάνω κακό στην υγεία μου και πως έχω γίνει έτσι αλλά δεν με νοιάζει νιώθω σαν να βρίσκω παρηγοριά στο φαγητό … δεν ξέρω τι να κάνω… δεν μπορώ να ξεκινήσω γυμναστήριο με το μωρό επίσης δεν μπορώ να πηγαίνω σούπερ μάρκετ γιατί δεν έχω βοήθεια … τι να κάνω;;; Έχω καταστραφεί …

---

καλημερα.
αυτος που σου λεει πως εχεις γινει ετσι, δεν σε βοηθαει, σε κανει χειροτερα. αν το κανει επειδη ειναι κακος ανθρωπος, παω πασο. αν το κανει γιατι νομιζει οτι θα σε κινητοποιησει, κανει το αντιθετο.
το υγιες σωμα δεν το κανει η γραμμωση.. το κανει η ισορροπια, η σωστη διατροφη και η φροντιδα εαυτου..

ζεις συνεχομενα χρονια κακοδαιμονιας και δυσκολιων και δεν εχεις βρει καμια αλλη διεξοδο εκτος απο το φαγητο. το φαγητο ειναι μια διεξοδος. ειναι μια γρηγορη, προσβασιμη παρηγορια, σου λεει "ελα φαε. μην στεναχωριεσαι. εγω ειμαι εδω για σενα. θα με εχεις οποτε θελεις. δεν θα σε εγκαταλειψω ποτε."
ειναι η αρχετυπικη παρηγορια μας. απο μωρα (αν δεν ειμασταν αφαγα) το φαγητο μας παρηγορουσε. ηταν η ασφαλεια και η ηρεμια.
οσο βασιζεσαι μονο εκει ομως, αναγκαστικα βαζεις κιλα . και οσο συσσωρευονται τα κιλα, αυτα σε πατανε κατω. σε ακινητοποιουν και σε κανουν δυστυχισμενο.
μεγαλωνοντας μπορουμε να βρουμε και αλλες παρηγοριες. μπορουμε να επικοινωνουμε με ανθρωπους που μας καταλαβαινουν, να συζηταμε αυτα που μας συμβαινουν. μπορουμε να παιρνουμε χαρα και απο δραστηριοτητες και να μειωνουμε τις "χαρες" απ το φαγητο. μπορουμε οταν θυμωνουμε να διαχειριζομαστε τον θυμο μας και γενικα ολα τα καταπιεσμενα μας συναισθηματα και αναγκες, αντι να τα θαβουμε κατω απο βουνα φαγητου και στην συνεχεια, λιπους...
κι αν δεν ξερεις και δεν βρισκεις τροπους να τα κανεις ολα αυτα, να πας σε εναν ψυχοθεραπευτη να σου πει τροπους.

μιλας για ενα παιδι, που ειναι κι αυτο επανω σου, δεν μιλας καθολου για συντροφο. συντροφος δεν υπαρχει; ποια ειναι η σ ταση του; ειναι διπλα σου η ειναι σ τον κοσμο του; εκεινος δεν ασχολειται με το παιδι σας; με εκεινον δεν συζητας τα ζορια σου;
στα σουπερ μαρκετ δεν χρειαζεται να πηγαινεις (αν θελεις να κανεις πιο σωστη διατροφη) σου στελνουν οτι θελεις σπιτι σου 24/7.
ακομα κι αν δεν ε χεις κεφι να μαγειρεψεις, μπορεις και με ντελιβερι να φας σωστα. εχει και σαλατες και μεριδες εκτος απο πιτογυρα. το βασικο ειναι να βρεις το κινητρο σου , και να βρεις τις διεξοδους για ο,τι αντιμετωπιζεις τρωγοντας...

Quote:

---

Originally Posted by Philuoi

Καλησπέρα. Το 2019 στα 22 μου ημουν 63 κιλά με ύψος 1.63. Τότε αποφάσισα να χάσω κιλά και να κάνω γράμμωση για να έχω ένα υγιές σώμα έτσι έβαλα στην ζωή μου το γυμναστήριο και έφτασα 52 κιλά. Στον κοβιντ γύρισα το πόδι μου κάνοντας γυμναστική στο σπίτι με αποτέλεσμα το καλοκαίρι του 2020 να πάω 59 κιλά. Τότε αρρώστησε η μητέρα μου με καρκίνο και από την στενοχώρια μου άφησα τον εαυτό μου και ξεκίνησα να βάζω κιλά. Το 2024 έμεινα έγκυος και ξεκίνησα με 67 κιλά και γέννησα με 87. Μετά από τρεις μήνες πέθανε η μητέρα μου. Νιώθω τέτοιο πόνο που το έχω ρίξει στο φαγητό καθώς είμαι όλη μέρα κλεισμένη σπίτι … έχω φθάσει 90 κιλά. Δεν ξέρω αν φταίει και ο αποκλειστικός θηλασμός ή η βαριά στενοχώρια πάντως δεν το έλεγχο θέλω να τρώω τόσο μέχρι να σκάω. Μια τυπική ημέρα μπορεί να έχω φάει τέσσερις στριφτές μπουγάτσες με άχνη κανέλα, 2 πίτες χοιρινό, πολλή κόκα κόλα μια τορτίγια και γλυκό… παραγγέλνω συνεχώς απέξω γιατί δεν έχω όρεξη να μαγειρεύω… ο δε αδελφός μου διαρκώς μου τονίζει ότι κάνω κακό στην υγεία μου και πως έχω γίνει έτσι αλλά δεν με νοιάζει νιώθω σαν να βρίσκω παρηγοριά στο φαγητό … δεν ξέρω τι να κάνω… δεν μπορώ να ξεκινήσω γυμναστήριο με το μωρό επίσης δεν μπορώ να πηγαίνω σούπερ μάρκετ γιατί δεν έχω βοήθεια … τι να κάνω;;; Έχω καταστραφεί …

---

Το "έχω καταστραφεί" το βρίσκω κάπως υπερβολικό για κιλά και μόνο. Δεν είναι κάτι το μη αναστρέψιμο. Λοιπόν, τα μεγάλα supermarket στην Αθήνα (και σε άλλες μεγάλες πόλεις της επαρχίας) έχουν delivery ψώνια. Επίσης μπορείς να οργανώσεις τα ψώνια της εβδομάδας και να τα κάνεις κάθε Σάββατο. Υποθέτω για 1 ώρα μπορεί να σε διευκολύνει ο σύζυγος ή κάποιος συγγενής.

Επίσης, μπορείς να πάρεις και το καρότσι με το μωρό και να κόβεις βόλτες μισή με μια ώρα τη μέρα (καλά όχι τώρα το Καλοκαίρι με τα 40άρια). Μπορείς να πάρεις έναν διάδρομο ή κωπηλατικό ή ελλειπτικό σπίτι σου και να κάνεις μισή ώρα την ημέρα. Δε φτάνει μόνο η ισορροπημένη διατροφή, η γυμναστική βοηθά σε όλα, σε κάνει άλλο άνθρωπο.

Όσον αφορά το μαγείρεμα: Υπάρχει και η λύση της κατάψυξης για τις μέρες που δεν προλαβαίνεις. Μαγείρεψε μια μέρα πχ άπαχο κρέας και κόψε και μια σαλάτα ή βράσε λαχανικά. Έτοιμο γεύμα. Υπάρχουν επίσης προγράμματα δίαιτας που σου φέρνουν φαγητό στο σπίτι μαγειρεμένο και το κόστος δεν είναι πιο υψηλό από delivery fast food. Αρκεί να το πάρεις απόφαση.

Το σώμα μας φυσικά και αντιστέκεται στην απώλεια βάρους, αυξάνει το αίσθημα της πείνας, αλλά αν συνηθίσεις τον οργανισμό σου σε ένα χρόνο θα έχει γίνει μέρος της ζωής σου. Επειδή θες να χάσεις πολλά κιλά, καλύτερα να απευθυνθείς σε διαιτολόγο και να κάνεις και κάποιες ιατρικές εξετάσεις (ενδοκρινολογικές, αίματος, ούρων ό,τι σου συστήσει).