Και δεν μπορώ να την εντοπίσω. Είναι αγορίστικη, σίγουρα παιδική, και έχει αυτόν τον θυμό και την απελπισία, είναι όπως φώναζα εγώ όταν ήμουν δεμένη, δεν υπάρχει περίπτωση να είναι πλάκα. Είχε αυτήν την χροιά που δεν μπορείς να το κάνεις ψέματα.
Δεύτερη μέρα, ίδια ώρα, τρεις φορές η λέξη βοήθεια και μετά σιωπή. Ακούγεται εκκωφαντικά, ίσως γιατί είναι μεσημέρι και δεν υπάρχει φασαρία στον δρόμο.
Δεν προλαβαίνω να καταλάβω από πού είναι.
