Πολύ άσχημες σκέψεις για άτομα του ίδιου φύλου
Σκέφτηκα την πιθανότητα απλά να βρω μια φίλη, αλλά πρόσεξα πως το ίδιο φύλο μού προκαλεί θυμό και μίσος. Έχω πολλή δυσφορία με το σωματικό μου φύλο από τα 12, το σιχαίνομαι, και πλέον μου βγαίνει αυτό το μίσος και ως προς τις άλλες κοπέλες χωρίς να καταλαβαίνω γιατί. Νομίζω ζηλεύω, ζηλεύω τα πάντα.
Νιώθω ότι υστερώ αλλά εκείνη τη στιγμή θα δω πως είναι αδύνατες, πως έχουν κάποιον μαζί, θα δω πως κάποιος τις αγκαλιάζει, ή πως απλά είναι όμορφες, αλλά στρέφεται όλη η σκέψη μου αντίστροφα εκείνες τις στιγμές - «γιατί είσαι τόσο όμορφη; Εγώ γιατί είμαι σκουπίδι;» και αντί, λογικά επακόλουθα να σκεφτώ, «δεν θα έπρεπε να υπάρχω ή να κυκλοφορώ», θα σκεφτώ, «δεν θα έπρεπε να υπάρχΕΙ και να κυκλοφορΕΙ, πόσο θα ήθελα να εξαφανιστεί».
Δεν αντέχω το σωματικό φύλο μου, δεν το αντέχω ούτε εξωτερικά. Η δυσφορία μου είναι τόσο τεράστια που δεν αντέχω την ύπαρξή του.
Ένας ακόμη λόγος που θα ήταν καλύτερα να φύγω, γιατί ίσως φτάσω σε σημεία που θα ήταν επικίνδυνα για τους άλλους.
Όλα τα μονοπάτια σε μια σωστή απόφαση οδηγούν.
