Δεν κάνω τίποτα

Η ζωή μου είναι ένα τίποτα, δεν κάνω τίποτα. Βαρέθηκα. Δεν έχω κανέναν. Δεν έχω τίποτα.

Από τότε που ήρθε το χαρτί, δεν έχω κάνει τίποτα άλλο παρά να σκέφτομαι συνέχεια αυτό. Τίποτα άλλο.

Δεν άνοιξα ξανά την εφαρμογή, δεν απάντησα σε καμία ειδοποίηση για μηνύματα, ούτε που τα άνοιξα, κάθομαι και σκέφτομαι σκέφτομαι σκέφτομαι συνέχεια το ίδιο, ποιο είναι το δικό μου έγκλημα; Δεν κάνω τίποτα, κοιτάζω το κενό και το σκέφτομαι.

Πήγα από Φάληρο Πειραιά με τα πόδια. Μόνη μου σαν το τρελό. Ούτως ή άλλως, να πάρω κάποιον τηλέφωνο δεν είχα, δεν είχα κανέναν. Είμαι μόνη μου.

Δεν κάνω τίποτα τίποτα τίποτα. Αντιπερισπασμός το εξώδικο από την πραγματικότητα. Πως η ζωή μου έχει φύγει. Έχει τελειώσει. Δεν ξέρω πώς να φύγω, μα δεν θέλω άλλο. Δεν θέλω άλλο.

Δεν ειναι τρελος αυτος που περπαταει μονος, αλλα αυτος που βλεπει πως δεν ειναι λειτουργικος στην κοινωνια και βγαζει την κοινωνια τρελη.

Η κοινωνία ΕΙΝΑΙ τρελή.