Καλησπέρα ,
έχω γράψει και στο παρελθόν για την περίπτωσή μου . 50άρης , με δύο πετυχημένες δουλειές , οικογένεια πετυχημένη με δύο παιδιά και κληρονομικότητα σε θέματα ψυχικών δυσλειτουργιών . Βρίσκομαι εδώ και αρκετό καιρό σε αγωγή με ladoze αλλά κάθε Μάιο η υποτροπή έρχεται. Χωρίς ιδιαίτερο λόγο . Κλιμακώνεται σταδιακά και σχεδόν χάνω όλο το καλοκαίρι ψάχνοντας τον τρόπο να ηρεμήσω. Όλο το χειμώνα ήμουν με 20 mg και πραγματικά πετούσα , όπως γίνεται κάθε χειμώνα . Έρχεται όμως ο Μάης και αρχίζει το βασανιστήριο ενώ εδώ και 1 μήνα τα κάναμε 40 mg . Το σκηνικό κρατάει περίπου 10 χρόνια τώρα με υφέσεις και εξάρσεις. Να πω ότι είχα μία δεκαετία πριν από την έναρξη της περιπέτειας με έντονο εργασιακό στρες , πίεση ( 15ώρα στο γραφείο ) και μάλλον έσκασα . Το θέμα είναι ότι από Σεπτέμβρη έως Απρίλη πραγματικά τρώω σίδερα ( πέφτω και στην παγίδα να τα κάνω όλα ) και την άνοιξη την πατάω . Προσπαθώ να το διαχειριστώ , η γυναίκα μου μου συμπαραστέκεται , δεν υπάρχει κάποιο προφανές πρόβλημα , προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι όλα είναι καλά , αλλά το άγχος είναι εκεί και επιμένει ... Δεν μπορώ να ξεφύγω από αυτό που συμβαίνει . Με παρακολουθεί γιατρός ο οποίος σκέφτεται ότι έχω ανοιχτά θέματα με τους δικούς μου που βρίσκονται αλλού και κάνω ψυχοθεραπεία στην οποία έχουμε βγάλει πολύ χρήσιμα συμπεράσματα . Δυστυχώς δεν τα κάνω πράξη ....