Μήπως 'παλεύουμε' για ανακούφιση και όχι για αποτέλεσμα; Μέρος 2ο

Θα μου πείτε κάποιοι /ες 'δλδ ρε Unlucky θες να μας πεις ότι όλες οι παραπάνω πράξεις κακώς γίνονται και είναι' παγίδα ';;;
Και απαντώ ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΑΙ ΟΧΙ!
Ειδικά στα πρώτα στάδια και αρχικής εμπειρίας με κρίσεις πανικού, ΓΑΔ κτλ είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ!!!
ΑΛΛΑ η ψυχιατρική (ότι γράφω το γράφω μετά από πολύ διάβασμα όχι από το Google) κατά κύριο λόγο θεωρεί τις ψυχικές ασθένειες που έχουν να κάνουν με το άγχος πρώτον ως χρόνιες και δεύτερον ως αποτελέσματα είτε σκέψεων και συναισθημάτων. Και τρίτον λόγω δυσλειτουργίας νευρώνων - διαβιβαστών σεροτονίνης, ντοπαμίνης κτλ. Το τρίτο είναι απλά επιστημονικές υποθετικές έννοιες που εν τέλει θέλουν να μας πουν 'δεν έχω ιδέα γιατί γίνεται αυτό απλά το αντιμετωπίζω με αγωγή και βλέπουμε'.
Αυτό που υποθέτω εγώ (επιμένω κάλλιστα μπορεί να είναι μπούρδες) είναι ότι το άγχος δεν έχει να κάνει με συναισθήματα και σκέψεις ως αιτία.
Και το ότι έχει διαταραχθεί η παραγωγή σεροτονίνης - ντοπαμίνης και το ότι οι νευρώνες στέλνουν αβέρτα λάθος' 'μηνύματα' και' συναγερμούς ' είναι το αποτέλεσμα και όχι η αιτία.Και η αιτία δεν είναι το πως νιώθουμε και τί αισθανόμαστε.
Πιστεύω ότι για κάποιους λόγους /λόγο ξεπεράσαμε το όριο άγχους του νευρικού μας συστήματος και έγινε υπέρ ευαίσθητο και αντιδρά στα πάντα υπερβολικά.
Δεν αντιδρά υπερβολικά επειδή μας άγχωσε και μας φοβίσει κάτι τώρα απαραίτητα.
Η ζημιά έχει γίνει ήδη. Τώρα το πότε και πως θα μας τα 'σκάσει' το υπέρ ευαίσθητο νευρικό μας σύστημα είναι μη προβλέψιμο και διαφορετικό στον καθένα /μία μας.
Μπορεί να προκύψει ναυτία, ζαλάδα, στομαχικές διαταραχές, πονοκέφαλος, ταχυκαρδία, αϋπνία, σφίξιμο στο στήθος και βασικά ο κατάλογος είναι ατελείωτος!
Και επειδή πολλα από αυτα τα συμπτώματα μοιάζουν υπερβολικά πολύ ή είναι ακόμη και εντελώς ίδια με πραγματικές παθολογικές ασθένειες και τα συμπτώματα τους, τότε παθαίνουμε αυτό που λέμε κρίση πανικού.
Και η κρίση πανικού τί μας κάνει; ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΕΙ! Αλλά το πρόβλημα με ένα υπέρ ευαίσθητο νευρικό σύστημα είναι ότι αντί μετά την κρίση να ηρεμήσει ΠΑΡΑΜΈΝΕΙ σε εγρήγορση ασταμάτητα. Η κρίση τελειώνει μεν αλλά το νευρικό σύστημα παραμένει στην 'τσίτα'.
Αυτός ο φόβος λοιπόν εφόσον συνεχίζεται για μια βδομάδα για παράδειγμα μας προκαλεί αλλοίωση διάθεσης, αλλοίωση είτε μείωση της καθημερινότητας μας. Η ζωή μας γίνεται όλο και πιο μικρή και επικεντρωνόμαστε μόνο στον φόβο και την ανησυχία.
Συνεπώς το υπερ ευαίσθητο νευρικό σύστημα δεν έχει να κάνει μόνο με κρίσεις πανικού. Αγοραφοβία, κατάθλιψη, ψυχαναγκαστική διαταραχή και πολλά άλλα που σχετίζονται με άγχος πιστεύω είναι αποτέλεσμα υπερ ευαίσθητου νευρικού συστήματος που ξεπέρασε το όριο αντοχής του.
Θα μου πείτε 'πες μας κάτι καινούριο που δεν ξέρουμε ή δεν μπορούμε και μεις να διαβάσουμε σε επίσημα ιατρικά βιβλία ρε Unlucky'.
Και επίσης θα μου πείτε 'που θέλεις να καταλήξεις';
Μέρος 3ο έρχεται λοιπόν....