Ψυχοθεραπεία (ξανά;)

Μετά από τρία χρόνια παύσης της ψυχοθεραπείας σκέφτομαι μήπως είναι καλή ιδέα να ξαναρχίσω. Ο λόγος; Δεν είμαι σίγουρος ότι είναι σωστός λόγος και για αυτό θα εκτιμούσα τη γνώμη σας. Έχω κάνει στο παρελθόν με τρεις διαφορετικούς ψυχοθεραπευτές, δύο με ψυχιάτρους και μια με ψυχολόγο. Την τελευταία φορά ήταν και η πιο σοβαρή προσπάθεια και κράτησε για πέντε χρόνια. Όποιος έχει κάνει καταλαβαίνεις ότι περνάς διάφορα στάδια μέσα σε τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα αλλά συνολικά με βοήθησε. Βέβαια, νομίζω ότι ταυτόχρονα με έκανε να αισθάνομαι ότι έχω κάποια βλάβη και ειδικά όταν στο τέλος ο θεραπευτής μου είπε ότι θα πρέπει να συνεχίσω για πάντα. Τα τελευταία τρία χρόνια που δεν κάνω θεραπεία τον ενάμιση χρόνο εστίασα στη σωματική άσκηση για να αντιμετωπίσω χρόνιους μυοσκελετικους πόνους με ατομικό πιλάτες σε φυσικοθεραπευτηριο και τον υπόλοιπο χρόνο στη δημιουργία ενός ηχοσυστήματος και τη γνωριμία με μέλη ενός σχετικού φόρουμ και τις δοσοληψίες, αγοραπωλησίες και ακροάσεις ηχοσυστημάτων, και ανταλλαγές απόψεων, που περιλάμβανε η όλη ενασχόληση. Τώρα προσπαθώ και προς το παρόν τα καταφέρνω να απέχω από το χόμπι γιατί έχω κουραστεί και γιατί είναι κοστοβορο και γιατί θεωρώ ότι μπορεί να δημιουργήσει εξάρτηση, έχω δει χρεωμένους ανθρώπους πολλούς. Από την άλλη η ερωτική μου ζωή συνεχίζει να είναι ανύπαρκτη, όπως ήταν σε όλη τη ζωή μου δηλαδή, με εξαίρεση ένα μικρό χρονικό διάστημα λόγω ψυχοθεραπείας και αγωγής που βοήθησαν. Φτάνοντας στον λόγο που σκέφτομαι να ξαναρχίσω θεραπεία θα έλεγα ότι είναι το ότι δεν έχω κάποιον να βγάλω πράγματα από μέσα μου, τις λίγες φορές που βγαίνω έξω για καφέ με δύο φίλους δεν συζητάμε σε τόσο προσωπικό επίπεδο και ίσως δεν θα έπρεπε κιόλας με την έννοια ότι δεν μου φαίνεται σωστό να τους απασχολω με τα υπαρξιακά μου, είναι κουραστικό για τους άλλους αυτή η εμμονή με τον εαυτό μας.

Ίσως θα μπορούσες να κάνεις μια "συντήρηση", π.χ. μια φορά το μήνα, να πηγαίνεις να ξεφορτώνεις λίγο.

Ισχύει... μήπως όμως πρέπει να αφήσω τη μοναξιά μου να βαρεσει κόκκινο μπας και κινητοποιηθω πιο πολύ στο κοινωνικό κομμάτι; Γιατί μου φαίνεται ότι βλέπω την ψυχοθεραπεία σαν υποκατάστατο σχέσης... γενικά νομίζω ότι έχω την τάση να εστιάζω σε ένα μόνο πράγμα τη φορά μέχρι να βαρεθω και να βρω κάτι άλλο να το αντικαταστήσω, αλλά στην ουσία μόνο για να κρατώ το μυαλό μου απασχολημένο...

Αμα εχεις κανα καλο φιλο και τα λετε κι αυτο λειτουργει θεραπευτικα καπως. Απλα ο ψυχ, συνηθως, μας βλεπει με πιο καθαρο ματι και μπορει να δωσει οπτικες και κατευθυνσεις που ενας φιλος δε τις βλεπει. Το εχω βιωσει αρκετες φορες αυτο σε συνεδριες.