Παραιτήθηκα από τις εφαρμογές, πού να γνωρίσω κόσμο;

Έκλεισα την εφαρμογή. Στησίματα έτρωγα, αν όχι απορρίψεις εξαρχής. Δεν έχω την εμφάνιση που απαιτούν τα dating apps. Μάλλον δεν έχω την εμφάνιση που απαιτεί το dating γενικά. Διέγραψα τον λογαριασμό κλαίγοντας με όλες αυτές τις απορρίψεις και το πόσο ανεπιθύμητη είμαι ΚΑΙ εκεί.

Πού να γνωρίσω κόσμο; Γυμναστήριο που πήγαινα παλιά, δεν γνώρισα κανέναν. Σχολείο-σχολές, δεν μου μιλούσε ούτε με προσέγγιζε κανένας, παρά μόνο για προσβολές και κοροϊδίες, για περπάτημα που πάω ποτέ δεν μου μιλάει κανείς παρά κανένας ηλικιωμένος, μια γιαγιά που με ρωτούσε γιατί είμαι πάντα μόνη και μου έλεγε πως πρέπει να βρω έναν φίλο, και ένας παππούς που βγάζει τα σκυλάκια και μου λέει ένα καλησπέρα ή μία άλλη γιαγιά που μου έλεγε για τις γάτες και την ημέρα της. Γενικά, μόνο ηλικιωμένοι.

Χτες κοιμήθηκα 16 ώρες, για να σηκωθώ να φάω κάτι και να κοιμηθώ άλλες 5. Δεν μπορώ άλλο έτσι, με βαράει στα νεύρα.

Ο υπνος σε αυτο ολο που περνας μπορει να ειναι «φαρμακο», μπορει να ειναι καταφυγιο. Αμα ο οργανισμος σου σου ζηταει υπνο, δωστου υπνο. Μετα οταν σηκωθεις κανε και δυο πραγματακια, που ενδεχομενως λογω της τρεχουσας καταστασης να γινονται κι αυτα με κοπο. Ειναι κατι σαν «βαρια αρρωστια» αυτο που περνας τωρα, αλλα ειναι παροδικο, θα φτιαξει. Οταν εχουμε πχ το χειμωνα μια ιωση μπορει να βαριομαστε ολο ξαπλωμενοι αλλα μολις παμε να σηκωθουμε, να κανουμε κατι αμεσως μας κοβει ιδρωτας, το κανουμε με κοπο. Ο οργανισμος μας δεν εχει κουραγιο να καταπολεμησει και την αρρωστια και να κανουμε και αλλα πραγματα. Πρωτα γινεσαι καλα και μετα βρισκεις παλι τα γνωστα σου κουραγια. Εχεις φαγωθει να «γνωρισεις κοσμο» , το οποιο βεβαια απο μια μερια το καταλαβαινω, η παρεα ειδικα οταν δε νιωθουμε καλα κατα κανονα δρα βοηθητικα, αν υποθεσουμε βεβαια οτι ο αλλος μπορει να μας καταλαβει και να μη μας κανει χειροτερα. Προς ολα τα πιτσιρικια. Ρε σεις? Κλειστε τα λιγο τα ρημαδια τα κινητα να ξεζαλιστειτε. Αφηστε τις λιγο τις εφαρμογες. Σας βλεπω εκει εξω, στις καφετεριες, στο δρομο και οπου ειστε, δεν επικοινωνειτε αμεσα αλλα μαζευεστε τσουρμο πανω απο την οθονη και επικοινωνειτε μεσω αυτου. Παιξτε τεννις ρε σεις, κανονικο τεννις, μην παιζετε σκουως με τοιχο την οθονη του κινητου. Να εχετε αμεση επικοινωνια, να κοιτατε τον αλλον, να μιλατε. Θα γινει και αυτο wanderer, θα βρεις και παρεα, η τελος παντων αυτο σου ευχομαι και προσωπικα το πιστευω οτι θα γινει. Προς το παρον βαλτο λιγο σε παρενθεση και εστιασε στο να φροντισεις την υγεια σου. Εστιασε σε αυτους που ηδη ξερεις εκει εξω (οχι ομως τους κακους) , εστιασε σε εναν συγγενη, εναν ξαδερφο/ξαδερφη, παρε τηλεφωνο μια παλια συμμαθητρια γιατι «πεθύμησες να πιειτε εναν καφε». Ανθρωπους που ηδη τους γνωριζεις που και ακομα και να μην ταιριαζετε μεταξυ σας ξερεις ομως οτι δε θα σε βλαψουν. Και οπως σου ειπανε προτιμησε παρεα με γυναικες, ειναι πιο ασφαλες για σενα. Και μιας και σου ειχα προτεινει και καποιες φορες να συναντηθουμε (που ομως το εκανα γιατι απλα με κατατρομαξε η κατασταση σου, οχι γιατι ειχα σκοπο να γνωρισω κοσμο) να πω λοιπον οτι οι προτασεις αυτες αποσυρονται. Με χαρα μου σε βλεπω σε λιγο καλυτερη κατασταση απο αυτη που ησουνα τον προηγουμενο καιρο (ετσι νομιζω) και με τη σειρα μου σε προτρεπω κι εγω να βρεις για παρεα εκει εξω κυριως κοριτσια και μαλιστα αν ειναι και καπως κοντα στην ηλικια σου αυτο ειναι ακομη καλυτερο καθως θα εχετε και κοινο κωδικα επικοινωνιας, κοινα βιωματα, ιδια γενια κλπ. Κανε υπομονη και θα περασουν ολα ρε κοριτσι. Κοιμησου, ξυπνα, φαε κατι, χαζευε ταινιουλες μεχρι να ξανανυσταξεις και κανε repeat για οσο στο ζηταει ο οργανισμος σου. Και ολα τα αλλα θα τα βρεις μετά παρακατω, δε θα πανε πουθενα, ολη η ζωη σου μπροστα σου ειναι. :)

Για τα ψυχιατρικά σου έχεις κάνει κάτι, έχεις πάρει μια αγωγή; Για τον διαβήτη σου; Για τη σκλήρυνση; Για την παχυσαρκία; Λοιπόν, αν δεν κάνεις κάτι για όλα αυτά και να γνωρίσεις κόσμο, σχέση ή φίλους ή που θα εξαφανιστούν όπως αυτός που είχες για το σεξ, ή θα τους διώξεις εσύ με τη συμπεριφορά σου. Αν μάλιστα ξέρεις και πού μένουν, θα βαρεθούν οι πιτσαδόροι και η ACS να τους χτυπάνε τα κουδούνια με παραγγελίες που ποτέ δεν έκαναν.
Ίσως πρέπει να μείνεις λίγο μόνη κάποιο διάστημα να φροντίσεις την υγεία σου. Και όταν με το καλό βρεις δουλειά, θα έρθουν και οι φίλοι. Εξάλλου κι εδώ η Χάρλεϊ σου έχει προτείνει αν θες να βγείτε και την απέρριψες. Όπως σου έχω ξαναπεί, όταν είναι για παράπονο και γκρίνια, είσαι πρώτη. Όταν είναι να πράξεις κάτι για να αλλάξεις, είσαι τελευταία.

Ειμαι σιγουρος οτι τις περισσοτερες φορες που νομιζεις οτι σε κοροϊδευουν ειναι προβολες που κανεις επειδη μισεις τον εαυτο σου και νομιζεις πως και οι αλλοι σε μισουν. Μετα τους τα σπας για να μην πεσεις εξω.

Βγήκα με 2 κοπέλες, μια καινούρια, μια που είχα να δω 11-12 χρόνια.

Δεν ταίριαξα με καμία και δεν ένιωθα τίποτα με καμία, παρά ήθελα να περάσει η ώρα να φύγω. Και όταν έφυγα, από το πόσο άβολα και άσχημα ένιωθα εκεί, ξέσπασα στο φαγητό, έτρωγα ότι έβρισκα. Είχα πολύ καιρό να το πάθω αυτό.

Πολλοί λόγοι, αλλά δεν έχουν σημασία, το αποτέλεσμα ήταν ένα.

Μετά δεν έστειλε πάλι καμία, δεν έστειλα ούτε εγώ.

Αντιπαθώ τους άλλους πάρα πολύ εύκολα, είναι πολύ σπάνιο να μην τους αντιπαθήσω και ακόμη πιο σπάνιο να δεθώ μαζί τους.

Μου λείπει αφόρητα ο φίλος των 6 χρόνων.

Οι υπόλοιποι δεν μου λείπουν, ποτέ δεν υπήρξε καμία σύνδεση μαζί τους ούτως ή άλλως, αλλά αν τύχει να περάσω από την ευρύτερη περιοχή ή δω κάποιον έξω που τους μοιάζει, έχω μεγάλη δυσφορία και κλαίω.

Γνωρίζω πολύ καλά πως θα είμαι μόνη μου όλη μου τη ζωή και ποτέ δεν θα βρεθώ σε καμία σχέση, όπως δεν βρέθηκα και τα 27 μου χρόνια. Όπως δεν βρέθηκα μέχρι τα 26, και όπως δεν βρέθηκα και μέχρι τα 27, που το καρακυνήγησα.

Βασίλη πιστεύεις πως είμαι καλύτερα γιατί μετατοπίστηκα από την επίμονη προσπάθεια στην παραίτηση και το τίποτα. Δεν είναι καλύτερα. Είναι ο πόνος της προσπάθειας και της επιμονής, που κάπου είχα ακόμη την μικρή ελπίδα πως θα κερδίσω, και είναι η παραίτηση, το τίποτα, η αποδοχή ότι έχασα. Δεν είμαι καλύτερα.

Θα έλεγα πως είναι χειρότερο από ποτέ γιατί είναι η τελειωτική ήττα.

Κοιτάζω το παρελθόν και τον εαυτό μου σε αυτό με θαυμασμό - προσπάθησε, το κυνήγησε, γνώρισε άτομα παρόλο που απλά ήταν μόνη της σε διάφορα μέρη, και όπως κι αν της φέρθηκαν, συνέχισε να προσπαθεί, δεν το έβαζε κάτω - για εμένα δεν ήταν ηττημένη. Ήταν γενναία και θαρραλέα και προσπαθούσε για αυτό που ήθελε, κι ας έφαγε 10 χαστούκια. Ήταν επίμονη. Ήταν ζωντανή κι ας πονούσε.

Τώρα είμαι ένα τίποτα. Τώρα δεν υπάρχω. Ήμουν σίγουρη πως θα πει κάποιος ότι είμαι καλύτερα. Η παραίτηση είναι ήσυχη, η παραίτηση δεν κάνει θόρυβο, η παραίτησή μου βολεύει τους άλλους: δεν ενοχλώ κανέναν κοιμισμένη από ένα κρεβάτι.


Κανένας δεν θέλει να έχεις το χέρι σου μπουνιά, όλοι θέλουν να έχεις σπασμένο χέρι. Με σπασμένο χέρι, είσαι πάντα καλύτερα, γιατί δεν αντιδράς.

Quote:

---

Originally Posted by wanderer010

Βασίλη πιστεύεις πως είμαι καλύτερα γιατί μετατοπίστηκα από την επίμονη προσπάθεια στην παραίτηση και το τίποτα. Δεν είναι καλύτερα. Είναι ο πόνος της προσπάθειας και της επιμονής, που κάπου είχα ακόμη την μικρή ελπίδα πως θα κερδίσω, και είναι η παραίτηση, το τίποτα, η αποδοχή ότι έχασα. Δεν είμαι καλύτερα.

Θα έλεγα πως είναι χειρότερο από ποτέ γιατί είναι η τελειωτική ήττα.

---

Οχι, δεν πιστευω για αυτο πως εισαι καλυτερα, παλι βιαζεσαι να υποθεσεις λαθος και να με ερμηνευσεις. Λογικο, δεν γνωριζομαστε, και ο γραπτος λογος αφηνει απειρα σημεια στα οποια μπορει να γινει παρεξηγηση. Υποθετω/νομιζω λοιπον πως εισαι καλυτερα (μπορει να κανω και λαθος..) γιατι αρχισαμε να συζηταμε για αλλα πραγματα ρε wanderer και οχι για το να «μην υπαρχεις». Εκει που μας ελεγες οτι βλεπεις ενα ονειρο που σημαδευουν να σε σκοτώσουν και μετα ξυπνας και αντι να νιωσεις ανακουφιση που ειδες εναν εφιαλτη, ξυπνησες στον κανονικο εφιαλτη της νεας ημερας και ειπες «να παρει, ενα ωραιο ονειρο ηταν, τι κριμα που δεν ηταν αληθεια.. Αυτο wanderer (και λοιπα παιδια) ηταν οχι απλα καμπανακι, αλλα καμπαναριο ολοκληρο!!! Δεν παιζουν με αυτα τα συμπτωματα, ειναι κινδυνος θανατος, με κατατρομαξες!! Τωρα τουλαχιστον μας μιλας για αλλα πραγματα γι αυτο υποθετω πως ισως ειναι λιγακι καλυτερα τα πραγματα, χωρις αυτο βεβαια να αποκλειει το οτι μπορει να σε βουτηξει παλι η μαυριλα και να νιωσεις εντελως σκ@τ@. Οταν οι αλλοι σου ελεγαν εισαι χειριστικη, εισαι οριακη, ψαχνεις γκομενο και οχι αλλη παρεα, εγω εβλεπα αλλα πραγματα, τρομαχτικα επικινδυνα πραγματα.. Και ας αδραξω την ευκαιρια να πω και κατι παραπανω και για τους αλλους, εσυ τα ξερεις ηδη αυτα που θα πω. Και λογω του αντικειμενου σπουδων (ιατρικη) μπορουσα να δω πιο καθαρα καποια πραγματα, αλλα κυριως λογω βιωματων. Αυτο που περνας εσυ εγω το περναγα μολις περυσι, και ειμαι αντρας, οχι γυναικα και εχω και τα διπλά σου χρονια. Και σου λεω οτι φρικαρα, ηταν τρομαχτικο αυτο που εζησα.. Ποιος? Εγω, ενας φυσει αισιοδοξος ανθρωπος, που ακομα κι οταν νιωθει χαλια σφιγγει τα δοντια και κανει αστεια για να ισορροπησει τη βαρκα του να μη μπαταρει και βουλιαξει. Ενιωσα λοιπον τοσο σκ@τ@ που εβγαινα έξω στο ψηλο μπαλκονι μου και κοιταζα κατω το τσιμεντο wanderer (και λοιποι φιλοι). Αυτα τα εχω ξαναπει αλλα καποιοι με μονόφθαλμη σκεψη ειτε δεν τα ελαβαν υποψιν, ειτε βαρεθηκαν να τα διαβασουν, ειτε δεν το ειδαν καν (θεμιτο). Βιαστηκαν ομως να κανουν λογικα αλματα σε συμπερασματα και να καταληξουν οτι ειμαι ενας βοθροψυχος προστυχος και χωρις να το στηριξουν πουθενα εσπευσαν σπιλωσουν υπολήψεις, να «κανουν το καλο». Κι εχω και τοσον καιρο εδω περα, δεν εμφανιστηκα χτες.. Τεσπα, φευγω απο αυτο. Τωρα ενω τα προβληματα μου ειναι τα ιδια , μη σου πω και ακομη παραπανω, η «ιωση» ομως εχει περασει wanderer, νιωθω οτι παταω καλα στα ποδια μου, τις πιο πολλες μερες τουλάχιστον, ειμαι καλα, δεν εχω τετοια «τρομαχτικα συμπτωματα». Και χωρις γιατρους η φαρμακα. Εχω φυγει απο αυτους και αυτα εδω και πανω απο ενα χρονο , ενω πιο πριν εδινα κοντα 700 ευρω το μηνα που δεν τα ειχα καν, δεν μου περισσευαν, τα εκανα αναληψη, προμειμενου να εχω ατομικες θεραπειες, ομαδικες θεραπειες, φαρμακα κλπ. Εναν κουβα φαρμακα, δεκα καραμελες την ημερα πρωί, μεσημερι, βραδυ. Πιστεψε με κοπελα μου εχω πολυ μεγαλυτερο beef με τους ψυχοτετοιους και την ειδικοτητα τους απο οτι εσυ. Και μου καναν και ζημιες, για τις οποιες μου απολογηθηκαν μετα αλλα δεν μου ζητησαν ποτε ομως συγγνωμη, γιατι για να πεις συγγνωμη πρεπει πρωτα να εισαι ανθρωπος, οχι προγραμματισμενο ρομποτ. Ωστοσο σου λεω πως αν ξανανιωσω σκ@τ@, πιστευω δε θα αιφνιδιαστω και θα παω παλι σε γιατρο (αλλο γιατρο) και θα παρω παλι φαρμακα. Απο την ακουσια υποχρεωτικη νοσηλεια περασα προπερσι, ημουν πολυ ταλαιπωρημενος και ο ψυχ, στην προσπαθεια του να με «θεραπευσει», «επιτεθηκε λεει στο ψυχοπαθολογικο μου κομματι για να με απελευθερωσει απο αυτο». Αυτα ειναι δικα του λογια, οχι δικα μου. Και σαν συνεπεια μου εσκασε ενα πολυ περιεργο συγχυτικο επεισοδειο που ως αποτελεσμα με εστειλε πρωτα στο αστυνομικο τμημα και μετα στην εφημερια της ψυχιατρικης. Δεν εκανα κατι κακο, εκανα ομως περιεργα πραγματα, μιλουσα σε αγνωστους στο δρομο, τετοια. Εχω και κενα μνημης. Ειχα και παραισθησεις και ψευδαισθησεις. Μου καναν μια ενεση και κοιμηθηκα και απο το επομενο πρωι ημουν καλα, στα κανονικα μου πλεον, αλλα ειχα μπροστα μου εικοσι μερες δυσκολες νοσηλειας/«φυλακης» απο την οποια δεν μπορουσα να φυγω. Ο γιατρος δε δινει νωριτερα εξιτηριο συνηθως. Και ηταν μια μονο νοσηλεια που μονο εγω ξερω ποσο με δυσκολεψε, εσυ ρε κοριτσι ειπες 7 και με αυτη τωρατην προσφατη 8! (αν δεν κανω λαθος..) Ουτε με την ακρη του μυαλου μου δεν μπορω να βαλω ποσο σκ@τ@ μπορει να σε κανει ολο αυτο, χωρια τα υπολοιπα που εχεις (διαβητης, ΣΚΠ).

(Παω σε νεο «χειριστικο κατεβατο» μηνυμα για να μη με κοψει το οριο των 5000 λεξεων.)

Υπαρχουν κι αλλα να πω οσον αφορα γιατι το πηρα ετσι λιγο πιο προσωπικα να ασχοληθω με ενα νεο αγνωστο μου κοριτσι και το σοβαροτατο προβλημα που περνα. Εχω φιλο καλο του οποιου η ξαδερφη πριν πολλα χρονια περνουσε τετοιες δυσκολιες η κοπελα και πηγε και κατασκοτωθηκε. Μεγαλη κοπελα , οχι στα χρονια σου, ψυχουλα ομως, πολυ καλος ανθρωπος και πολυ συνεσταλμενος. Μονη της ζουσε, οι γονεις της ειχαν πεθανει, ηταν μεγαλοι. Ζουσε ομως σε οικογενειακη πολυκατοικια, που στα υπολοιπα διαμερισματα ηταν θειοι και ξαδερφια. Ειχαν οσο μπορουσαν το νου τους οι ανθρωποι, αλλα ειχαν και τις δικες τους δουλειες, τις δικες τους οικογενειες. Στα πολυ δυσκολα της εκαναν παρεα με βαρδιες, τη φυλαγαν δηλαδη στην πραγματικοτητα, αλλα αυτη βρηκε μια ευκαιρια και ξεφυγε και πηγε εκανε κατι αμετακλητο και ανεπανορθωτο. Μια παρορμηση απελπισιας. Πηγε και βουτηξε στο κενο οχι γιατι ηθελε να βλαψει τον εαυτο της , αλλα γιατι «καιγοταν το σπιτι της», η ζωη της δηλαδη, και νομιζε οτι ετσι γλιτωνει απο τη φωτια, δεν αντεξε να «καει ζωντανη». Τωρα κατοικει εδω και πολλα χρονια κατω απο τη γη. RIP Σοφακι.. Ακομα θυμαμαι αυτη τη σεμνη και συνεσταλμενη ψυχη. Δε θα την ξεχασω ποτε μου. Και οι εκει συγγενεις της, αυτοι κι αν τραυματιστηκαν ανεπανορθωτα, αυτοι κι αν δεν προκειται να ξεχασουν.. Υποσχεσου ρε κοριτσι, ρε wanderer, please, μη σε χασουν ρε κοπελα μου απο τα ματια τους οι γονεις σου, οι συγγενεις σου. Μιλα, πανε πες δεν ειμαι στα καλα μου, μη με αφηνετε μονη, εχετε το νου σας πανω μου. Το να πας σε γιατρο και να παρεις και λιγο φαρμακακι για ενα διαστημα σου λεω πως εισαι η μονη περιπτωση που μεχρι κι εγω ο «αρνητης» λεω ναι. Το σπασμενο χερι το βαζουμε γυψο , το ακινητοποιουμε, το αφηνουμε να θρεψει και μετα οταν ειναι η ωρα το κινητοποιουμε σιγα σιγα με φυσιοθεραπειες και μπορει να γινει και ακομη καλυτερο και απο πριν! Μην εισαι εντελως αρνητικη, αλλα κανε οπως νιωθεις, δε θα σε πιεσω, απλα εμφατικα σου υπογραμμιζω οτι η γνωμη μου ειναι να σε εχουν απο κοντα η οικογενεια και ενας ειδικος και εσυ να εχεις διαθεση να συνεργαστεις. Τουλαχιστον για λιγους μηνες, μετα ας κανεις ο,τι θελεις. Μη θεωρησεις οτι επανερχομαι σε αυτο, ηδη το εχω διατυπωσει πολλες φορες, μη θεωρεις οτι σου επιμενω. Παω σε νεο μηνυμα γιατι θελω να σου πω κατι ακομα.

Βασίλη δεν τα γράφω πλέον αυτά, γιατί δεν θέλω να με καταγγειλετε πάλι στην δίωξη. Ότι δεν μιλάω πια για αυτά, δεν σημαίνει τίποτα άλλο πέραν του ότι αν ξανάρθει αστυνομία σπίτι, θα με διώξουν. Έχω άσχημες στιγμές, απλά δεν μπορώ να μιλήσω πουθενά πλέον για αυτές, γιατί είναι ποινικό αδίκημα μάλλον και υπάρχει τιμωρία φυλάκιση.

Δεν άλλαξε κάτι, απλά δεν είμαι πλέον όσο ειλικρινής ήμουν. Γιατί κάποιοι θα αισθανθούν άβολα και θα με καταγγείλουν με την πρόφαση πως "βοηθούν", ενώ ξέρουν ότι η διαδικασία που υποκινούν εις βάρος μου, δεν έχει φέρει αποτέλεσμα 8-9 φορές!!! στο παρελθόν.

Δεν μπορώ να είμαι ειλικρινής εδώ. Και δεν έχω κανένα άτομο ιδιωτικά να μπορώ να είμαι ειλικρινής έστω εκεί. Δεν τα λέω σε κανέναν αυτά πλέον.

Έχω 8-9 νοσηλείες, καμία δεν με βοήθησε ποτέ.

Δεν σταμάτησα να τα λέω γιατί σταμάτησα να τα σκέφτομαι. Σταμάτησα να τα λέω γιατί ζούμε σε χούντα.

Quote:

---

Originally Posted by wanderer010

Βασίλη δεν τα γράφω πλέον αυτά, γιατί δεν θέλω να με καταγγειλετε πάλι στην δίωξη. Ότι δεν μιλάω πια για αυτά, δεν σημαίνει τίποτα άλλο πέραν του ότι αν ξανάρθει αστυνομία σπίτι, θα με διώξουν. Έχω άσχημες στιγμές, απλά δεν μπορώ να μιλήσω πουθενά πλέον για αυτές, γιατί είναι ποινικό αδίκημα μάλλον και υπάρχει τιμωρία φυλάκιση.

Δεν άλλαξε κάτι, απλά δεν είμαι πλέον όσο ειλικρινής ήμουν. Γιατί κάποιοι θα αισθανθούν άβολα και θα με καταγγείλουν με την πρόφαση πως "βοηθούν", ενώ ξέρουν ότι η διαδικασία που υποκινούν εις βάρος μου, δεν έχει φέρει αποτέλεσμα 8-9 φορές!!! στο παρελθόν.

Δεν μπορώ να είμαι ειλικρινής εδώ. Και δεν έχω κανένα άτομο ιδιωτικά να μπορώ να είμαι ειλικρινής έστω εκεί. Δεν τα λέω σε κανέναν αυτά πλέον.

Έχω 8-9 νοσηλείες, καμία δεν με βοήθησε ποτέ.

---

Εδω το βημα ειναι ιδιωτικο wanderer, ο χωρος ανηκει σε ιδιωτη, και εχει ευθυνη σπεναντι στο νομο ο ιδιωτης αυτος. Δεν μπορει ενα νεο κοριτσι να γραφει επικινδυνα πραγματα (για τον εαυτο του) στη σελιδα του και να μη γινει καταγγελια στην αστυνομια. Το καταλαβαινεις αυτο. Δε θα βρει δηλαδη μπελα αν εσυ παθεις κατι και προηγουμενως ειχες κανει τοσα ποστ μεσω των οποιων βροντοφωναζες «βοηθεια». Αν ομως παρεις την οικογενεια ςου και πατε σε ιδιωτη γιατρο και μιλησεις στο ιδιωτικο του γραφειο για ολα αυτα που σε ταλαιπωρουν, τοτε εισαι ασφαλης, καμια αστυνομια δε θα σου χτυπησει την πορτα, αλλα θα πρεπει να δωσεις λιγη εμπιστοσυνη και εσυ και η οικογενεια σου και να συνεργαστείτε σε αυτα που θα σας προτεινει. Εστω για λιγο καιρο, για λιγους μηνες. Εστω μεχρι το τελος της χρονιας. Μετα αναθεωρησε την αποφαση και κανε οπως νομιζεις. Αλλα τωρα καλο ειναι να «σε φυλανε», να «σε προσεχουν», και οι δικοι σου αλλα και ο ειδικος. Εισαι «επειγον» κοπελα μου, εισαι ψυχιατρικο επειγον, κινδυνευεις, κινδυνευεις απο τον ιδιο σου τον εαυτο, μην τυχον και ολος αυτος ο τυφωνας που περνας σε καταστρεψει ανεπανορθωτα και σενα και αλλους. Καταλαβαινεις πως τα λεω αυτα, μην παρεξηγηθω. Ο τυπος που σου εστειλε το εξωδικο ξερει οτι εχει κανει χοντρη μλκια και ΣΕ ΦΟΒΑΤΑΙ, γι αυτο πηγε κι εφτιαξε ενα χαρτι που λεει ενα καρο ψεμματα. Πηγε πληρωσε τον καλυτερο δικηγορο για να καλυψει το λερωμενο κ*λο του. Η καλυτερη αμυνα ειναι η επιθεση, αυτο πηγε κι εκανε. Και σε τραμπουκισε με το δικηγορο του να συμφωνησεις σε αυτα που θελουν, οτι δε θα τον κυνηγησεις δηλαδη. Αρχισαν να ςου «γαυγιζουν» για να φοβηθεις. Μια παροιμια παλια λεει το σκυλι οταν γαυγιζει απο το φοβο του μεσα εξω παει ο πισινος του. Σκεψου το.. Πατε βρειτε με τους δικους σου λεφτα δεν ξέρω κι εγω απο που, και βρειτε τον καλυτερο δικηγορο, καποιον που εξειδικευεται σε τετοιου ειδους διενεξεις (οι δικηγοροι εχουν και αυτοι ειδικοτητες οπως οι γιατροι) ωστε να αντιμετωπισει το χαρτι που σου ετοιμασανε και να βγεις απο εκει αλωβητη χωρις ουτε μια «γρατζουνια»! (Σχεδον) τιποτα απολυτως δεν του κανες σε σχεση με αυτα που εκανε αυτος σε ενα νεο κοριτσι με κακιστη ψυχικη κατασταση που αποδεικνυεται πανευκολα..

Θελω να γραψω και κατι ακομα, θα επανελθω αργοτερα, τωρα εχω κατι δουλειες και πρεπει να βγω. Τα λεμε. Εδω θα σου γραψω.