Πάλι τρώω πολύ ενώ δεν πεινάω :(

Δεν πειναω, μου έρχεται εμετός αλλά συνεχιζω να τρώω σαν να μην υπάρχει αύριο.

Μέχρι σήμερα έχω φάει ένα μεγάλο κουλούρι με σταγόνες σοκολάτας, ένα μπολ (δημητριακών) με ζελέ και κομμάτι ροδάκινου, πιτακια (κατεψυγμένα) με τυρί/γαλοπούλα/μπέικον/μαγιονέζα, ρύζι με κεφτεδάκια και σάλτσα και βραστά κολοκυθάκια. Επίσης έχω πιει ήδη πολλά λίτρα νερό. Ήπια και ένα monster γιατί δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου χωρίς αυτό. Δεν πεινούσα καν σήμερα, και θέλω να κάνω εμετό.

Είχα πάρα πολύ καιρό να το κάνω αυτό. Αντιδρώ έτσι με το φαγητό από τότε που γύρισα από τον καφέ με την μια κοπέλα. Δεν ξέρω γιατί αλλά κάτι έκανε trigger και έχει ξεκινήσει το ίδιο πράγμα που έκανα πριν 5 χρόνια. Δεν έχω καμία έλξη για το φαγητό, ότι και να μου δείξεις θα μου έρχεται εμετός, όσο ελκυστικό και να είναι, βλέπω τα ράφια στο σουπερμάρκετ και δεν θέλω τίποτα, αλλά παρόλα αυτά θα τα φάω όλα. Είναι σαν τις σχέσεις μου με τους ανθρώπους, δεν σε συμπαθώ καθόλου, αλλά ξέρεις, μην με εγκαταλείψεις.

Δεν μου αρέσουν καν αυτά που τρώω. Σαν να μην έχουν γεύση, θα μπορούσε να είναι χαρτί.

Θα σου πω εγω τι κανω. φορτωνω κρεας και σαλατες και τρωω οσο θελω χωρις ψωμι. Μετα απο 2-3 εβδομαδες το σωμα σου δεν ζηταει γλυκα πια. Δεν ξερω ομως αν μπορεις να το κανεις με διαβητη.

Κοίτα ψωμί δεν τρώω, τουλάχιστον όχι λευκό, και σπάνια χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη. Συνήθως αποφεύγω και αυτό.

Αλλά τρώω ολόκληρα πακέτα παξιμάδια. Μέσα σε δύο μέρες μπορεί να έχω τελειώσει ένα πακέτο.

Δεν είναι ότι θέλω γλυκά. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, ούτε φαγητό θέλω, αλλά και πάλι τρώω, τρώω και τρώω.

Αν δω τώρα πχ ένα κομμάτι τούρτα, θα ανακατευτώ και θα έχω αποστροφή προς αυτό, ΑΛΛΑ θα το φάω. Και δεν θα καταλάβω καν γεύση.

Το εχω παθει και εγω αυτο τα τελεταια χρονια με την αγευστια. Η υπερφαγια παραγει ενδορφινες και εισαι εθισμενη σε αυτες.

Τρώω γιατί πεινάω ή τρώω γιατί πονάω?

Αυτό ακριβώς