Νομίζω πως έχω γυρίσει οριακά στην θλίψη μετά από 6 χρόνια
Είχα μια γνωριμία που με έβγαλε από αυτήν. Δεν έμοιαζα πλέον να έχω κατάθλιψη, δεν ήταν καλά χρόνια, αλλά δεν ήταν κατάθλιψη. Είχα εφορία. Είχα ενέργεια.
Τώρα που έφυγε, έχουν γυρίσει τα ίδια. Δεν έχω ποτέ εφορία, ούτε χαρά, βαριέμαι πάλι τα πάντα όπως τότε που έλεγα τη λέξη βαριέμαι κάθε λίγα λεπτά, τα φαγητά είναι και πάλι ανοστα όλα, σταμάτησα να πηγαίνω μεγάλες αποστάσεις, μόνο μέχρι το σουπερμάρκετ ή το πάρκο, δεν έχω ενέργεια, εξαντλούμαι και για ένα μπάνιο, δεν με ενδιαφέρει το βάρος μου, έχω εθισμό στο φαγητό και πάλι, και βγαίνω έξω μόνο για αυτό. Είναι ένα άδειο τίποτα μόνιμης εξάντλησης.
