Πάει κι αυτό.

Ξέχασα να πάρω τηλέφωνο το Αιγινήτειο, υποτίθεται θα είχα ραντεβού σήμερα αλλά δεν με πήρε ποτέ και δεν πήρα ούτε εγώ.

Πλέον είμαι μόνη μου, χωρίς φίλους, χωρίς σχέση (αλίμονο, ποτέ δεν είχα), χωρίς δουλειά, χωρίς ψυχοθεραπεία. Όχι ότι ήταν ψυχοθεραπεία αυτό το πράγμα στο Αιγινήτειο αλλά είχα μια ελπίδα στο εκατομμύριο να με έβαζαν σε εντατικό τον Σεπτέμβρη.

Εδώ, θα μου πεις, σε απέρριψαν τόσες φορές πέρσι και φέτος ούτε τηλέφωνο δεν σε πήραν. Γραμμένη σε έχουν, είναι δυνατόν να πιστεύεις θα σε έβαζαν στο πρόγραμμα;

Πάντα την πάλευα με φίλους. Τώρα δεν έχω απολύτως τίποτα.

Δεν υπάρχει καμία δυνατότητα για ψυχοθεραπεία ιδιωτικά, δεν υπάρχει ούτε δημόσια, τόσα χρόνια στα δημόσια μπούρδες ήταν αναμονή χωρίς ποτέ καμία ψυχοθεραπεία. Άσε μην πιάσω τα κψυ και γράφω μέχρι αύριο.

Κρίμα. Ήθελα να δοκιμάσω.

Ελπίδα; Οχι. Ότι καταφέρω μόνη μου ((το τίποτα)). Θα μείνω στην θλίψη και το τίποτα όλη μου τη ζωή, μέχρι να φύγουν και οι γονείς, και να βρεθώ στον δρόμο, γιατί δεν θα μπορώ να πληρώνω το σπίτι.

Quote:

---

Originally Posted by wanderer010

Δεν υπάρχει καμία δυνατότητα για ψυχοθεραπεία ιδιωτικά, δεν υπάρχει ούτε δημόσια, τόσα χρόνια στα δημόσια μπούρδες ήταν αναμονή χωρίς ποτέ καμία ψυχοθεραπεία. Άσε μην πιάσω τα κψυ και γράφω μέχρι αύριο.

Κρίμα. Ήθελα να δοκιμάσω.

---

Η ψυχοθεραπεια ειναι εκπαιδευση, μπορεις να μαθεις παραπολλα απο το ιντερνετ δωρεαν, βεβαια δεν θα εχεις καποιον να ασχολειται αποκλειστικα μαζι σου.

Από το Δρομοκαΐτειο που είπαν θα με πάρουν τηλέφωνο για ψυχοθεραπεία μια φορά τον μήνα, για ραντεβού μετά από 3μηνο, δεν με πήραν ποτέ.

Μια ψυχολόγος μου έκανε τη χάρη και μου μίλησε πολλές φορές χωρίς να πληρώσω τίποτα, μόνη της το πρότεινε, αλλά δεν γίνεται άλλο αυτό και επειδή είναι είναι σε καλή περιοχή φαντάζομαι πως και η τιμή θα είναι μεγάλη, ποτέ δεν μου είπε πόσο κοστίζει η συνεδρία, παρόλο που ρώτησα κάποιες φορές.

Θέλω να ακύρωσω και την μήνυση, πριν μου στείλει ο άλλος δική του μήνυση, και ντρέπομαι να πάω στο τμήμα,

κρίμα που δεν μπορώ να εκφραστω πια ελεύθερα ούτε εδώ.

Εαν του εκανες μηνυση για να παρεις εκδικηση επειδη σε εδιωξε καλυτερα να πας να την ακυρωσεις - θα εχεις ενα βαρος λιγοτερο.

Δεν του έκανα μήνυση γιατί με έδιωξε, αλλά γιατί 1. Δεν σταμάτησε, 2. Στην ουσία με απείλησε όταν τον έσπρωξα, 3. Με έδιωξε με αιμορραγία στον δρόμο

4. Δεν χρησιμοποίησε ποτέ προφύλαξη, όπως είχα ζητήσει και είχε συμφωνήσει, που και μόνο του είναι ΛΑΘΟΣ, ακόμη κι αν δεν υπήρχαν τα άλλα 3

Αλλά όπως έχω πει, παρακολουθούσε όσα έλεγα online και έλεγα μλκιες, και όχι μόνο θα βγω εγώ η κακιά, αλλά θα με βάλουν πάλι σε ψυχιατρείο, και θα φάω και τιμωρία από πάνω

Και βλέπω πως και εδώ γενικά, γνωρίζοντας πολλά για εμένα, όλοι τείνετε προς το "τον κατήγγειλες γιατί σε έδιωξε", που είναι ακριβώς αυτό που υπερασπίζεται και εκείνος και χρησιμοποιεί την διάγνωση και τις δημοσιεύσεις μου ως αποδεικτικά. Εδώ από ένα φόρουμ όλοι με αντιμετωπίζετε ως έναν άνθρωπο που θα κατεγγελνε κάποιον χωρίς να υπάρχει λόγος καταγγελίας. Αυτοί εκεί δεν θα με κατηγορήσουν;

Με έχετε για τόσο ηλίθια δηλαδή. Εγώ για να κάνω την καταγγελία, το έσκασα από την ψυχιατρική και πήγα στο τμήμα μόνη μου, και τιμωρήθηκα για αυτό πολύ άσχημα (μου έκαναν δύο ενέσεις στους γοφούς όταν με γύρισε το περιπολικό, ήμουν άθλια για πολλή ώρα μετά, και με μετέφεραν πάλι με περιπολικό σε άλλο ψυχιατρείο που ήταν κλειστό τμήμα, όπου με έσερναν στο πάτωμα και με έδεσαν).

Λες να ρισκαρα ΟΛΗ ΑΥΤΗ τη βαναυσότητα, για να πάω να καταγγειλω κάτι που δεν ήταν αλήθεια;

Απλά είμαι η "τρελή" με μλκια διάγνωση που ΔΕΝ έχω στην πραγματικότητα, και η κατάληξη είναι ότι εγώ θα τιμωρηθώ, και με έχει φάει το άγχος ότι θα χτυπήσει το κουδούνι ΠΑΛΙ για να μου φέρει μήνυση και αν το κάνει αυτό, νιώθω ότι έχω τελειώσει.

Από την άλλη σκέφτομαι να τον ψάξω στα σοσιαλ και να του στείλω μήνυμα να μην κάνει τίποτα, και θα το ακύρωσω.