Ξέχασα να πάρω τηλέφωνο το Αιγινήτειο, υποτίθεται θα είχα ραντεβού σήμερα αλλά δεν με πήρε ποτέ και δεν πήρα ούτε εγώ.
Πλέον είμαι μόνη μου, χωρίς φίλους, χωρίς σχέση (αλίμονο, ποτέ δεν είχα), χωρίς δουλειά, χωρίς ψυχοθεραπεία. Όχι ότι ήταν ψυχοθεραπεία αυτό το πράγμα στο Αιγινήτειο αλλά είχα μια ελπίδα στο εκατομμύριο να με έβαζαν σε εντατικό τον Σεπτέμβρη.
Εδώ, θα μου πεις, σε απέρριψαν τόσες φορές πέρσι και φέτος ούτε τηλέφωνο δεν σε πήραν. Γραμμένη σε έχουν, είναι δυνατόν να πιστεύεις θα σε έβαζαν στο πρόγραμμα;
Πάντα την πάλευα με φίλους. Τώρα δεν έχω απολύτως τίποτα.